Reactie: Nu de kredietcrisis ons allen treft, wordt het zeker voor de 50-plussers moeilijker dan ooit om nog een (andere) baan te vinden. De werving is tot het nulpunt gedaald en het aanbod van jongere werknemers tot rond de 40 neemt snel toe. Daarom moeten mensen steeds vroeger beslissen of zij liever voor een baas werken of voor zichzelf. We zien in ieder geval steeds meer mensen die voor dat laatste kiezen. Ook zijn ze steeds jonger.
Is geen naar verhaal. Zo ervaar ik het in ieder geval niet.
Is maar spaargeld. Maar wel veel en had ik andere invulling voor gepland.
Gelukkig heb ik het geld.
Er zijn echter veel mensen (meestal een ouder gezinnen) die gek worden van dit geneuzel. Want die hebben maandelijks een marge van €20,- Dus mogen we echt niet zeuren, denk ik.
Ik beschreef de reden voor mijn prognose en dat is een economische dip.
Zoals in 2004, 1986 etc
En ik gaf een worst-case scenario aan. Ook in deze tijden is er behoefte aan vakmanschap. Dus ga ik er vanuit dat ik binnen een paar maanden gewoon weer werk.
In mijn optiek is ww een ungeheuer. Niet bedoeld voor mij. Ik heb aan het begin van mijn carrière een paar maanden geen werk gehad. Toen heb ik niet eens een uitkering aangevraagd.
Nu ben ik 45+ en kon dat risico niet meer nemen. Studerende kinderen, huis, etc.
Ik wil je er alleen op wijzen dat ww geen vetpot is en niet iets waar je vrijwillig voor moet kiezen.
Een minder betaalde baan is zeker een oplossing. Maar voor de helft van je salaris wil niemand je: 'dan krijg ik wel veel onrust', 'en dan run jij over een paar maanden hier de zaak'.
Je functioneert echt niet ineens op je niveau van 10 jaar geleden.
En menig leidinggevende ziet een ondergeschikte met gelijkwaardige competenties niet echt zitten.
Reactie: Hoezo ''Managers hebben grote angst''.
Wij zijn een bedrijf wat zich bezighoudt met het verwijderen van gebruikersinformatie op gsm's en pda's.
Regelmatig komen wij bij bedrijven, die na aanschaf van nieuwe toestellen, de oude voor een luttel bedrag achterlaten bij de laatste gebruiker.
Persoonlijk ken ik meerdere multinationals en beursgenoteerde ondernemingen die dit doen. Hierna zie je op Marktplaats.nl veel meer aanbiedingen van deze typen gsm's verschijnen.
Wat een naar verhaal. Het spijt me dat je je voor zo'n enorme uitdaging geplaatst ziet.
Voor mijzelf kan ik alleen zeggen dat ik een verzekering heb afgesloten waarbij ik na een jaar een aanvulling op de ww krijg. Maar ook dan is de investering in het eerste jaar natuurlijk enorm groot.
Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik mij vaak verbaas over het feit dat sommige mensen liever langdurig ww blijven ontvangen ipv de keuze te maken een iets minder betaalde baan aan te nemen in de tussentijd. Minder inkomensverlies en men heeft in ieder geval weer groeipotentie bij de nieuwe werkgever.
Reactie: Tja, zo'n onderzoek is natuurlijk tegen het zere been van (enkele, meerdere) managers. Het zegt inderdaad enorm veel dat de managers die hier hun reactie hebben gegeven meteen naar de werknemers wijzen. Daarnaast gaan enkelen zeuren over spelfouten. Hoe kun je beter aangeven dat je blind bent voor de inhoud van het artikel?
Dat is m.i. ook meteen wat er bij vele managers ontbreekt: een gezonde portie zelfreflectie. Maar nee, laten we anderen de schuld geven en ons als manager boven de werkvloer verheven voelen.
Bent u wellicht vergeten dat u het van die werkvloer moet hebben?
Daarnaast: als er door de antwoorden van de respondenten van het onderzoek zulke harde cijfers gegenereerd worden, hoe kunt u dan volhouden dat dat beeld nergens op gebaseerd is? Wederom een blinde vlek?
Manager, ga jezelf gewoon weer eens zien als onderdeel van de werkvloer. Daar maakt u immers net zo goed deel van uit!
Ik wil en moet van mezelf mijn leven veraangenamen, maar wat betekent dit voor mij?
Als 49- jarige vrouw met in beginsel alleen een lbo- opleiding, middenstandsdiploma en diverse vakgerichte cursussen op het gebied van toerisme en vluchtelingenwerk,kwam ik erachter dat ik in sommige dingen goed was. Het aansturen en motiveren van mensen, logisch nadenken op de momenten waarop mijn opleiding tekort schoot hielpen mij bij het uitoefenen van mijn werk. Zo werd ik directeur in het buitenland van een zeer slecht lopend bedrijf, en zette diverse projecten op het gebied van scholing op. Maar toch.... het gemis aan opleiding op mijn c.v. wilde ik gaan oplossen. Daarom moest ik van mezelf gaan studeren om mijn willen een kans te geven. Iedere dag geniet ik van de studieboeken voor mijn neus en verwonder ik mij over het feit van mijn honger naar kennis. Moeten? Ja het moet, want ik wil zeker nog een toekomstin het bedrijfsleven. Willen? Ja, ik wil met alle hersens in mijn hoofd en met heel mijn hart.
DIana Scholten
( studente Hogere Europese Beroepenopleiding)
Reactie: Patrick ik heb in Arnhem de agelopen jaren twee serieuze pogingen, om een nietrokers café te runnen, zien stranden. Verder ben ik er getuige van geweest hoe een stoer nietroken restaurant op de fles ging.(De nietrokers dineerden gezellig bij de fastfood met een glas goede cola en relaxten na de maaltijd nog even met een nieuw kauwgommetje) Om kort te gaan, de rokers genereren een wezenlijk deel van de horeca omzet en misschien ook wel gezelligheid. Ook de restaurants zullen dit nog ondervinden als deze dwaze wetgeving nog langer stand mocht houden.
Reactie: een redelijk kortzichtige gedachtengang. Denk web 2 en verder ook web3. Het internet is niet meer een apart ding waar je eens even voor gaat zitten. Het is er en je gebruikt het voor allerlei doeleinden die vaak veel met het werk te maken hebben.
Als ik wil weten of een boek goed is kijk ik eerst op het internet. Heb ik hier bij het werk een iban nummer nodig, dan kijk ik op...
En prive mail... hoort thuis in de bulk van mails.
Mijn gevoel zegt dat dit soort bedrijven ook het nieuwe werken niet zouden stimuleren, omdat de medewerkers dan niet in zicht zijn.
Reactie: Minister Zalm is absoluut niet de goede keuze om een bank als deze te leiden als je weet dat hij zich jaren geleden in allerlei bochten heeft gewrongen om maar geen uitspraak te doen omtrent het Dexia aandelen lease schandaal. Grote mond dat hij het wel even zou regelen voor de duizenden gedupeerde die toendertijd door bedrijven als Spaarselect en Dexia bewust om de tuin geleid. Het ergert mij enorm dat door dit schandaal waaraan een hele sterke vieze lucht hangt vele gezinnen failliet zijn gegaan. Nogmaals je hebt een held nodig voor ABN/AMRO en geen loze belofte prediker als Zalm.
Reactie: Een mooi stukje.
Ik ben zelf enthousiast over -het gebruiken van- de teamrollen van Belbin. Als instrument, als hulpmiddel. Niemand zit in een vakje uiteraard.
Heerlijk concreet en herkenbaar voor mensen. Meermalen in projectsituaties meegemaakt dat daar mee werd begonnen: verfrissend!
In begeleidingstrajecten zeer behulpzaam, ook als het niet om een team maar om het enkelvoudige individu gaat.
Ook in ''gewone'' situaties van afdeling of team kunnen Belbin's typeringen (want dat zijn het natuurlijk maar, niets meer...) heel waardevol zijn.
Ik was dan ook blij verrast toen ik merkte dat op bepaalde opleidingen (HBO) gebruik werd gemaakt van de teamrollen van Belbin om wat meer inzicht voor de leerlingen te verkrijgen over hoe ze handelen, waar de natuurlijke kracht ligt, etc. Dat mag nog veel meer gedaan worden!
En eigenlijk zou dat net zo goed binnen bedrijven met enige regelmaat onderwerp van gesprek/ontwikkeling mogen zijn, wat mij betreft.
Reactie: Ja, ontslag nemen en zelf stappen zetten om verder te gaan voelt goed, is goed en is zeker energie gevend. Been there, done it. Heb er geen centje (of inmiddels euro-tje) spijt van.
Maar is dat maatgevend voor iedereen?
Nee.
Ik denk dat er een grote groep is, die zo'n keus eigenlijk liever helemaal niet te maken heeft. Die wil gewoon doorwerken!
Maar ja: welcome to the real world. Dat gaat soms niet meer.
Ik heb inmiddels heel wat kandidaten/klanten gehad, die zelf de keus maakten (ook deels vanwege een 'vooruitziende blik', een dreiging in de nabije toekomst) en daar begeleiding bij konden krijgen en die prima terecht zijn gekomen.
Maar er zijn er ook heel wat die niet die keus hadden en toch ook ''het pand mochten verlaten'', en daar, met en zonder begeleiding wisselend succesvol in zijn geweest.
Wat ik daar iedere keer weer bij merk, is dat de bepalende factor daarbij de persoon zelf is. Met zijn of haar eigen kwaliteiten, met vooral diens houding en gedrag en diens innerlijke zekerheid en zelfvertrouwen. Dat is toch het belangrijkste om succesvol tot een nieuwe baan te komen, daar meer of minder moeite mee te hebben, of soms helemaal niet succesvol te zijn.
Zij die de schuld bij anderen leggen hebben eerst nog wat andere zaken recht te zetten, voordat succesvol netwerken en solliciteren aan de orde is. Aan de andere kant van de tafel heb ik het meegemaakt hoe sollicitanten hun eigen kansen wegsmeten door negatieve uitlatingen (over de vorige werkgever; alsof dat relevant is...). Of door zich als slachtoffer op te stellen (nota bene reagerend op een functie voor een pro-actieve functionaris, die anderen moet enthousiastmeren...). Et cetera.
Daar wordt vaak veel te weinig bij stil gestaan. Helaas krijgen sollicitanten daar dan ook nog eens geen terugkoppeling over, dus de volgende keer ....
Een regeling?
Wanneer beide partijen (bedrijf, leidinggevende en/of personeelsmanager) en betrokkene er samen uit willen komen -is mijn ervaring- lukt dat ook. Als er echter sprake is van wrok, van -blijvende- strijd, dan volgt er een verliezer. En helaas is dat dan meestal de medewerker...
Een regeling, waar beide partijen toe komen na goed overleg, is in heel veel gevallen haalbaar. Veel meer en vaker dan nu het geval is meen ik. Daarvoor is wel duidelijkheid nodig van beide kanten en de wil om 'er uit' te komen. En dan hoeft niet altijd een ww-aanspraak in gevaar te komen. Daarmee hoeft ook niet perse iemand ondergeschoffeld te worden - in tegendeel. Daarmee hoeft ook zeker niet het bedrijf ''te bloeden''. En hoeft de medewerker zeker niet met een kluit het riet in gezonden te worden, of voor een onmogelijke keuze te worden gesteld. En natuurlijk is het bedrijf niet de sociale uitkeringsinstantie. En natuurlijk is de (bijna ex-)medewerker niet een afgedankte pc die bij het oud vuil kan.
Een goede, open (ook harde, of liever: duidelijke) en heldere oplossingsgerichte communicatie is dan een belangrijkste vereiste om er uit te komen. Dan volgt een ontslag op een acceptabele manier.
In die situatie ga je vervolgens als medewerker heel anders op zoek naar die nieuwe baan.
Nee..... dan vind je 'm gewoon! Want die nieuwe baan is het gevolg van wat je als werkzoekende vaak onderneemt. Met als belangrijkste product: je zelf.
Reactie: Gelukkig, iemand voelt zich aangesproken. Uw analyse van mijn beweegredenen om dit te vinden zijn niet gebaseerd op enige feitelijke kennis van mijn persoon. Evenzo is het vreemd dat u, na kennis genomen te hebben van mijn mening, mij de (retorische) vraag stelt of ik voor de astronomische bedragen zou bedanken. Heeft u er moeite mee om te geloven dat er mensen bestaan die principes hebben en naleven? Dan zegt dat iets over u. Verder jammer dat u niet inhoudelijk ingaat op bijvoorbeeld mijn derde alinea.
''De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht'' Mahatma Ghandi
Reactie: 25 November 2008 - Meer dan de helft van de Nederlandse werknemers vindt dat hun baas te veel verdiend.
Bovenstaande tekst heb ik zojuist gekopieerd en geplakt. Managers (on en off line) horen toch te weten dat de baas teveel verdient (i.p.v. verdiend)?;)
Reactie: Ik sluit mij aan bij Han, ik heb zelf een ''baas'' die zijn verbouwingen aan zijn huis laat bijschrijven op de verbouwingen van de bedrijfsgebouwen, verder moet alle inrichting van de bedrijven gebeuren door het bedrijfje waar zijn vrouw mee zoet gehouden wordt.
Uiteraard tegen woekerprijzen.
Dan te bedenken dat deze man zelf al een half miljoen euro salaris heeft, exclusief auto, bonussen, declaraties enz.
Van mij dus weinig respect voor dit soort zakkenvullers.
Oh ja, J (rare naam) heb ik in dit bericht nog taalfouten gemaakt?
Snap nog net de spellingscontrole in word, ik ben geen manager dus excuses als ik dit niet goed gedaan heb, dit is immers een zware taak.
Ik ben immers maar een simpele ziel in plaats van een ''manager''
Een eenvoudige definitie voor managen is: Eén of meer mensen bewegen tot het gecontroleerd uitvoeren van activiteiten gericht op het bereiken van een vooraf vastgesteld doel.
Doel: het vullen van de eigen zakken en die van de mensen erboven over de ruggen van de werknemers die als ze om loonsverhoging vragen te horen krijgen dat er niets bij kan omdat het slecht gaat met het bedrijf.
