Reactie: Ik woon tegenover een café. Omdat het 't enige dorpscafé is dus ook druk bezocht door de jeugd. Gezellig? Tot half 4 's nachts staat eenderde van de bezoekers buiten met een pilsje en een peuk lawaai te maken. Waarom moeten rokers en niet-rokers last hebben van een maatregel die door alle betrokkenen als onzin wordt ervaren. En dan heb ik het niet over de standaard klagers: die komen nooit in een café maar willen daar wel graag de wet voorschrijven. Het anti-rookbeleid is gewoon doorgeslagen. De ratio is altijd geweest en zou weer moeten worden: op de plekken waar je moet zijn (werk, publieke gebouwen, etc.) dient het rookvrij te zijn en op plaatsen waar je mag zijn moet de overheid zich met zijn regelgeving terughoudend opstellen. Ik was blij toen er op de werkplek niet meer gerookt mocht worden en daarover geen discussies meer hoefden te worden gevoerd. Dat vervolgens de rookruimten in het gebouw gesloten werden (''Wij investeren niet in een schadelijke gewoonte'') en rokers letterlijk in de kou werden gezet vond ik puur asociaal. Personen en instanties die oorlog prediken zijn schadelijk voor de gezondheid. Stovoro mag van mij dan ook verboden worden (wat een afschuwelijke man, die voorzitter: zou hij echt vrienden hebben?). Hoewel ik zelf rookomgevingen altijd zoveel mogelijk heb gemeden (ik was geen ferfent cafébezoeker, maar ben dat ook niet geworden na het rookverbod)vind ik dat wij niet-rokers mild moeten zijn voor hen die deze kleine zonde (nog) niet hebben kunnen afzweren. Voorts heb ik sterk de indruk dat deze uit de VS overgewaaide gezonheidsmanie maar makkelijk wordt overgenomen door de met alle Amerikaanse winden meewaaiende consumentenkliek. De promotie-industrie, eerder grote winsten makend op tabaksreclames, vaart nu wel bij de anti-tabaksindustrie. De opmerking over de onderzoeken tav. het meeroken, die door een eerdere schrijver werd ingebracht is wel degelijk juist! Maar stil gehouden, zoals eerder door de tabaksindustrie gebeurde om tegengestelde redenen. Het geheel is doordrenkt van een materialisme waar ik koud van wordt. Vermoedelijk is het idee dat roken slecht is voor de gezondheid schadelijker dan het roken op zich. Maar als dat zo zou zijn, dan werd het wel geheim gehouden door een nieuwe maffia die het maar om één ding te doen is: uw geld. Het wordt tijd voor een stukje volwassenheid en stoppen met nakakelen.
Reactie: Als we nu eens heel simpel de horeca verplichten om een grote sticker op de ruit te plakken met daarop een tekst als ''roken toegestaan'' of ''roken verboden'' dan kunnen wij als grote mensen toch prima zélf beslissen of we naar binnen willen of niet? Wat een gedoe zeg.
Nog een leuk iets om in de gedachten mee te nemen; in mijn woonplaats zijn cafehouders jarenlang verplicht om bakken geld uit te geven aan geluidsisolatie. Dit om mensen die bewust in het centrum kwamen wonen vooral niet met de nadelen te confronteren. Nu zijn een groot aantal van die cafehouders net van die klap bekomen en worden de mensen naar buiten (!) gestuurd om te roken. Wel eens meegemaakt hoe goed je 's nachts pratende/lallende mensen kunt horen, met name wanneer de achtergrondmuziek ontbreekt?! Ik zou alle cafehouders op willen roepen de toen verplicht gemaakte kosten te gaan claimen ivm onfatsoenlijk/ondeugdelijk beleid.
Reactie: Liever niet. Moet er niet aan denken in één adem genoemd te worden met de Bos-tax, de Zalm-Snip, de Vogelaar-wijk, het kwartje van Kok, de nacht van Schmelzer en zo voorts.
Gewoon tabaksvergunning en als Bos dan nog ergens een leuk commisariaat in de aanbieding heeft..........
Je hebt over deze zaken goed nagedacht zo lijkt het. Fijn dat je deze diepere overwegingen en inzichten deelt in je blog. Wat volgens mij ook van Jung komt en toepasselijk is in deze context is het volgende: ''Je kunt niet denken zonder te voelen en niet voelen zonder te denken''.
Reactie: Met een e-mailloze dag doe ik mijn werkgever geen plezier en dat lijkt mij niet terecht.
In mijn belevingswereld is het belangrijk dat je e-mail verantwoord inzet. Onder andere voor informatieverstrekking en het bevestigen van gemaakte afspraken.
Ook ik zie dat men uitlatingen over de e-mail doet die weinig met werk te maken hebben. het lijkt soms een soort van veilig kanaal om je gal te spuwen tegen collega's en daar inderdaad zoveel mogelijk mensen in te kennen middels een cc. Ik kan mij voorstellen dat men irritatie voelt bij dergelijke zinloze e-mailberichten.
Irritaties kun je beter persoonlijk of desnoods telefonisch bespreken zodat je ook de nuances in stemgebruik en mimiek meekrijgt.
Laten we ook bij het gebruik van e-mail een gezonde werkethiek handhaven, dan is een e-mailloze dag echt niet nodig.
Reactie: Het komt zeer frequent voor dat een directeur het tienvoudige tot honderdvoudige verdient van wat een gemiddelde medewerker in zijn loonzakje krijgt. Dit zijn buitengewoon onproportionele beloningen. Ik ken een geval van een slecht functionerend lid van de raad van bestuur van een thuiszorginstelling die een oprotpremie van 6 ton meekreeg. Hoeveel handen aan het bed zijn dit wel niet?
Dergelijke salarissen zijn decandent, ethisch onverantwoord, en leiden logischerwijze tot onvrede onder medewerkers. Hoe arogant zijn die mensen in hemelsnaam dat ze vinden dat ze zoveel geld waard zijn? En wat moet iemand met een miljoeneninkomen? Vijf auto's voor de deur?
Dat er wantrouwen bestaat jegens dikverdieners is volkomen terecht. Managers die werkelijk betrokken zijn bij een onderneming of instelling zouden zich schamen om zoveel geld aan de organisatie te ontrekken. Dat zij in dit opzicht schaamteloos zijn betekent dus ook dat zij geen ''hart voor de zaak'' hebben, en derhalve is een beroep op medewerkers om dat wel te hebben volslagen misplaatst. Wie zelf slechts voor de poen gaat moet geen idealisme van anderen verwachten.
Reactie: Johan, johan je gaat wel erg snel en verkeerd.
Van de 70 procent nietrokers is een flink percentage het totaal niet een met dit dwaze verbod in de horeca. Verwar vooral een klein groepje antirook fanaten niet met normale mensen.
Zoals ik eerder hier vemeldde, dood door meeroken is nog nooit bij een overledene vastgesteld. Het hele ''passief roken'' verhaal berust in het gunstigste geval op aannames maar ik (en meerdere statistici met mij) ben eerder geneigd te denken aan leugens. Extreem gevaarlijke stoffen ? Vertoef dan maar eens een kwartiertje met lopende motor in een afgesloten garage. (Niet doen natuurlijk, dit is maar bij wijze van spreken). In ieder geval bereik ik hetzelfde resultaat niet als ik met 24 mensen 24 uur in dezelfde garage zou roken.
Reactie: Misschien begrijp ik het niet helemaal...
De premie die door iedereen individueel werd bijgedragen was toch ook inkomensafhankelijk?
Dus, verdien je meer dan betaalde je de afgelopen jaren ook meer premie aan de ww dan collega's die minder verdienden?
Het lijkt mij dan een logisch gegeven dat ieders voordeel van deze regeling ook naar rato van de eerder geleverde bijdrage is.
Kunnen we niet gewoon tevreden zijn met zijn allen?
Reactie: Jona heeft het over vrijheid. Wiens vrijheid is dat dan? Waarom is de vrijheid van 28 procent rokers belangrijker dan die van 72 procent niet-rokers?
En over welke vrijheid hebben we het? De vrijheid om in een openbare afgesloten ruimte de gezondheid van anderen ernstig, zelfs levensbedreigend in gevaar te brengen.
Een nobel doel om na te streven (!). Vergeleken met de draconische maatregelen die genomen zijn tegen blootstelling aan asbest is deze regelgeving nog zeer mild, terwijl tabaksrook als even schadelijk wordt beschouwd.
De overheid heeft de plicht om haar burgers te beschermen tegen extreem schadelijke stoffen en neemt nu eindelijk, ruim 20 jaar nadat bekend werd hoe schadelijk omgevingsrook is, deze plicht serieus. Dus wen er maar aan. Je mag geen asbest plaatjes zagen in de kroeg, en nu ook niet meer roken. Jouw genot is niemands dood waard.
Reactie: Vrouwen zijn zeker capabel (en inderdaad misschien wel meer dan de meeste mannen) om top functies te bekleden, maar naar mijn idee zijn er ook heel veel vrouwen die daar helemaal niet naar streven. Naast de drempels die door mannen gelegd worden, leggen vrouwen ook heel veel drempels voor zichzelf door zichzelf veel te hoge eisen te stellen.
Zie ook het artikel 'Vrouwen minder in leidinggevende functies' op www.expand.nl voor de verschillende redenen dat vrouwen minder leidinggevende functies bekleden dan mannen.
Reactie: Zalm is 32 jaar (tussen 1975 en 2007) ambtenaar en voornamelijk politicus geweest. Daarna 1,5 jaar, vanaf juni 2007, als financieel directeur bij DSB Bank en nu dan als topman bij een top 3 bank.
Ofwel de politiek wil macht en grip blijven houden op de financiële wereld en heeft hiermee een directe lijn, ofwel het arsenaal ervaren bankiers staat voorlopig in een verdomhoekje, omdat hun voorgangers niet deugden. Beide scenario's mogen niet te lang duren, anders gaat de marktwerking totaal verloren.
