Reactie: Prachtige stukje en een mooie analyse van wat er nu gaande is.
Merk zelf ook dagelijks dat je heen en weer geschoven word tussen gevoel voor maatschappelijke verworvenheden en de behoefte je basis behoeften na te jagen.
Vooral nu, nu geld schaars wordt omdat facturen niet betaald worden en dus inkomen niet zo vanzelfsprekend is.
Maar als ik dan kijk wat ik ondanks dat nog allemaal doe en waar je dan toch nog geld aan uitgeeft is het toch nog niet zo slecht.
We maken de problemen voor een groot gedeelte zelf tussen onze oren.
Reactie: Dit artikel is ons uit het hart gegrepen!
We roepen het echter wel allemaal, maar hoe bereiken we dat ondernemend Nederland i.s.m. de overheid dit nu ook echt eens gaat doen, door bijvoorbeeld goede consultants bij deze sociale innovatieslag (inclusief duurzaam omgaan met people & planet) te betrekken.
Voorlopig zitten de ondernemers met de hand op de knip en knijpt de overheid de keel van de innovatoren dicht met verstikkende bezuinigingen en regelgeving!
Overheidsubsidie voor sociale innovatie en laagdrempelige financiering door banken voor het bedrijfsleven zou veel helpen, maar wie durft?
Reactie: ''Een vreemde traditie, want wie gaat er nu op een van de eerste lentedagen rondneuzen tussen de Bjorns, de Billies en de Bennies en alle andere namen die je anders alleen maar bij een gay-escort bureau tegenkomt.''
Vragen stellen t.a.v. traditie prima, niet heel erg ter zake doende in dit stuk, tenzij de bedoeling was aan te geven dat het blijkbaar wel meevalt met het gevoel van een crisis wanneer je op Paas 2 de boulevards afgaat. Echter het laatste stukje m.b.t. de namen getuigen niet van iemand die de kracht in de mens wil losmaken. Geen goede reclame voor je onderneming en totaal niet relevant.
Reactie: Al schrijvend aan mijn reactie over het nut van idealen merk ik op dat ik er niet van overtuigd ben. Ik vind het interessant om dat er dan maar even te laten zijn. Te kijken of je ook zonder idealen kunt. Het om te draaien. Wanneer ik opmerk wat er op dit moment is, bij mijzelf en in mijn omgeving, mijn eerste oordelen en conditioneringen even parkerend, en ik alert ben voor wat er dan in me opkomt kan ik daarnaar handelen. Dan gaat het niet zozeer om (conceptuele) idealen maar om bewustzijn, aanwezig zijn, handelen naar wat mooi en echt voelt, in verbinding met mezelf en mijn omgeving. Als je dat als ideaal bestempelt, vervreemd je er misschien weer van. Idealen kunnen veel energie geven en inspireren, maar je ook vervreemden van wat er is. Wie verkent met me mee?
Reactie: Nou Frank, ben het niet met je eens..Bij ons wordt secretaressedag namelijk gewoon vergeten op het werk en ben blij dat er een alternatief is zodat we onszelf kunnen verrassen met prijzen!Ik heb me al ingeschreven!
Reactie: Helemaal mee eens!
Een organisatie is echt niet meer dan een interessante verzameling van mensen, dus dat veranderen een 'mensen-ding' is, is voor mij ook duidelijk.
Als een verandering zo complex wordt, dat je het gevoel hebt zelf niet meer in de hand te hebben (als je dat uberhaupt al had), is het echt nuttig eens een organisatie-opsteling te doen.
We doen dat in een opleidingsprogramma 'Ik & de Organisatie' (www.debaak.nl/ieo) en de inzichten zijn verrassend en zeer behulpzaam te noemen!
Wat ik ook bijzonder vind, is te merken dat veranderingen ook echt vanzelf lijken te gaan; de tijd is dan het middel.
Ik merk het aan mezelf, hoe ik zelf een andere visie ben gaan krijgen op de veranderingen in de wereld nu. Opmerkelijk.
Reactie: Beste Ad,
Geloven dat de wereld totaal veranderd omdat er nu een crisis is is inderdaad een illusie. Ik denk echter wel dat het een zuivering veroorzaakt. Ondernemingen die eerder met de flow meegaand, zonder al te veel moeite redelyk rendement konden maken, zullen nu hun echte skills moeten tonen. Echter als het durven ondernemen, stimulering van het team, creeren van een bevlogenheid, bewust sturen op resultaten niet in hun bloed zit, dan zal het een zwaar (wellicht onmogelijk) gevecht worden. Ik geloof echter wel dat het hebben van dromen, idealen, een visie en bevlogenheid essentieel is. Het geeft hoop, het bouwt teams en saamhorigheid. Passie voor je vak, je onderneming en je mensen is nodig, net als je vakmanschap. Dus stop nu niet met dromen, leg als onderneming niet je idealen aan de kant, maar creeer kansen, durf besluiten te nemen. Haal het beste uit je mensen, je proces en de markt.
De crisis bestaat, maar het is ook een angstsyndroom die we zelf creeeren. Het is een terugkomend fenomeen, dat hoort bij het ondernemerschap en de markt.
Reactie: Ik heb de neiging om te applaudiseren! Binnen de contactcenterbranche waarbinnen ik al vele jaren opereer, is een enorm verloop. 100-200% is normaal. Keer op keer wordt door het management verwezen naar incentive-systeem. De illusie ontstaat dat het versterken van het bonussysteem en het salaris de magische truuk zou zijn. Wake up, de werkelijke reden is generiek gezien dat we met elkaar de mensen niet als mensen beschouwen. We reduceren ze tot productie en normen in behandeltijd en kwaliteit. Maar de kracht om ze te binden, een team van ze te maken, een sfeer en cultuur neer te zetten waarin ze zich welkom voelen, de ruimte krijgen om te participeren en initiatieven te nemen, ontbreekt veelal. Loyaliteit ligt niet aan salaris. Het probleem is dat salaris veelal het excuus is om te blijven als je geen zin hebt. Het argument: ''Het werk is saai, maar het betaald goed'' Salaris is een basisgoed, het moet een waardering zijn voor wat je doet. De intrinsieke motivatie is veel essentieler. De meeste individuele bonussystemen leiden niet tot betere resultaten, een learning loop of teamspirit. Het tegendeel zelfs! Ik hoop oprecht dat we binnen onze branche op dit gebied nog evolueren.
Reactie: Ik blijf het jammer vinden dat sociale innovatie steeds maar weer beperkt blijft tot ''slimmer werken''.
Slimmer omgaan met medewerkers zou al een betere definitie zijn. Recentelijk heb ik enkele bijeenkomsten van het NCSI bijgewoond en, hoewel ik leuke initiatieven heb gehoord, ben ik geen enkele keer naar huis gegaan met het gevoel eens echt iets nieuws te hebben gehoord.
Weinig tot niets over talentmanagement, wat naar mijn idee, samen met empowerment, de basis moet zijn voor een nieuw business model.
Waarom volharden bedrijven in het Tayloriaanse model van organiseren, een model dat ervan uitgaat dat mensen dom zijn en door middel van macht aangestuurd moeten worden?
Kortom, ik denk dat het denken over sociale innovatie in een ander denkkader moet worden geplaats, we praten en denken nog in het verkeerde paradigma van het scientific management.
Reactie: Herzberg gaf al aan dat geld een dissatisfier is, het maakt alleen maar ontevreden.
De voorbeelden liggen voor het oprapen nu een groot deel van de bevolking Wouter zit na te papagaaien dat al die bonussen zo slecht zijn.
Cruijff, wie anders, zei het al een keer zo mooi ''Geld is alleen maar van belang op het moment dat je over een contract praat, daarna geldt het spel weer''.
Dat geld ook voor werknemers met een meer modaal salaris, als het werk maar uitdagend is, de collega's leuk, de feedback goed.
Juist daarom zie je de factor geld in geen enkel motivatieonderzoek en wel in satisfactie theorieen.
Reactie: Het bewijs dat talenten aangeboren zijn is regelmatig te zien. De jongen bij ons op de modelvliegclub die na 10 minuten proberen rondjes vliegt met een helicopter, iets waar de doorsnee vlieger minimaal 12 maanden intensieve training voor nodig heeft. Johan Cruijff die op gevoel de bal op ''buitenkant rechts'' kon nemen, een techniek die tot op dat moment niet bekend was.
Het probleem is dat bepaalde talenten universeel zijn, we kunnen allemaal een taal leren, anders konden we niet praten, niet communiceren met elkaar. Maar niet iedereen kan zonder veel les en training een boek of een blog schrijven. Niet iedereen kan praten als Obama, kijk maar naar Balkenende die zelfs na dagen training ''Ja, dat kunnen we'' niet op een fatsoenlijke manier kan uitspreken.
En juist op zo'n algemene competentie, kunnen schaken, is het de theorie van ''The Expert Brain'' gebaseerd.
De wetenschap heeft deze theorie dan ook al lang in de catagorie ''The Secret'' en ''The law of Attraction''gezet, niet bewezen, maar populair bij verkooptrainingen van MLM organisaties, waar het ''Yes, you can'' en de kans op rijkdom wordt misbruikt om argeloze mensen te verlokken om hun geld te investeren in inferieure producten.
Ik heb, en dat zal wel opgevallen zijn, problemen met dit soort theorien, vooral omdat ze misbruikt worden om mensen ergens in te doen geloven wat er niet is.
Als er iemand is die me kan overtuigen dat Cruijff, Marcel, Kaka, de zusjes Williams, Tiger Woords, Hint, Obama, Karpov, Gandhi, Ronaldino, Pelé, om er maar een paar te noemen, alleen door training de top van hun discipline hebben bereikt, ben ik bereid toe te geven dat talent niet aangeboren is. Tot op heden heb ik niet één voorbeeld gezien waarbij aantoonbaar is dat het talent van een mens niet ergens in de genen zit of zat opgeslagen.
Reactie: Mijn advies: begin bij jezelf. Als je chef meer geliefd is dan jij zal er wel ergens een oorzaak zijn. Er is bij mijn weten nog nooit een revolutie tot stand gekomen tegen een regeringsleider die door de bevolking geliefd was. Per definitie moet het dus mogelijk zijn om met deze chef te onderhandelen; tenzij je zelf een verborgen agenda hebt natuurlijk.
Secretaressedag heeft vooral een symbolische functie. Je kunt deze dag zien als een reminder aan al het goede werk dat de secretaresse het hele jaar doet. Op deze speciale dag kunt u daar een extra accent aan geven. Het legitimeert u om eens iets speciaals uit de kast te trekken om uw waardering te laten blijken. Maak je er een week van, dan is de focus minder duidelijk. In plaats van de symbolische functie die Secretaressedag heeft, lijkt het dan alsof de aandacht die de secretaresse het hele jaar heeft misgelopen in deze week nog snel ingehaald moet worden.
Veel managers en collega's zullen de bedoeling achter zo’n week niet goed meer snappen. Anderen voelen zich misschien miskend omdat er voor hen niet zo'n week in het leven geroepen wordt. Nu al zijn er mensen die het nut van een speciale dag voor secretaresses in twijfel trekken. Zie als voorbeeld de reacties op mijn artikel van vorige week over dit onderwerp http://www.managersonline.nl/artikel/6189/wat-doet-u-op-secretaressedag.html.
Ik verwacht bij de invoering van een 'Secretaresseweek' dan ook dat er reacties zullen komen als: 'Op welke weekdag moet je nu wát gaan organiseren?' of: 'Moeten we de secretaresse nu werkelijk de hele week pluimen en cadeautjes gaan geven?'
Een week lang ‘in het zonnetje’ is goed bedoeld, maar teveel van het goede. Door de verspreiding van aandacht over een week zal de belangstelling voor dit nu populaire event verslappen en uiteindelijk kan dit leuke initiatief uitdoven. Dat is jammer. Mijn advies is daarom: houd het bij deze ene dag. De symbolische boodschap die ermee wordt uitgedrukt, is daarmee een stuk krachtiger.
Reactie: Net voordat ik ging eten dacht ik even snel een reactie te schrijven. Dat wreekt zich. Mijn reactie is te kort door de bocht geformuleerd, waardoor ik juist niet overbreng wat ik wil overbrengen.
Ik stel, dat kinderen voor hun vijfde allerlei ervaringen opdoen en dat die de rest van hun leven een zware rol spelen. Daarmee zou ik dan gesteld hebben, dat talenten uitsluitend te maken hebben met nature. dat is dus onzin.
Ik had aan die zin toe moeten voegen, dat een nagenoeg gelijke ervaring voor de een geheel andere wijzen van reageren met zich meebrengt dan voor de ander. De ''geboortebagage'' is hier mede bepalend in.
Ik besef goed, dat ik hier een aanname doe. Willen wij hierover zekerheid, dan moeten wij een lastige en voor mij onethische proef doen. Babies moeten direct na hun geboorte zeker 10 jaar geisoleerd worden in exact gelijke ruimtes, exact gelijk worden gevoed en alle andere omstandigheden moeten ook exact gelijk zijn. Indien al die babies na 10 jaar op alles exact gelijk reageren, is aannemelijk gemaakt, dat de ''geboortebagage'' voor een ieder gelijk is en dat talentontwikkeling uitsluitend een zaak is van gericht en gedisciplineerd doorzetten.
Omdat zo'n onderzoek nooit heeft plaatsgevonden en zal plaatsvinden is het fout conclusies te trekken op basis van een nooit uitgevoerd onderzoek.
Ik blijf tot het tegendeel echt wetenschappelijk is vastgesteld van mening, dat niet iedereen hetzelfde pakket aan talenten heeft meegekregen. Uiteraard ligt het aan het gericht en gedisciplineerd doorzetten in hoeverre de aangeboren talenten zich ontwikkelen.
Ik vermoed, dat ik een enorm talent heb voor pianospelen, maar heb dit talent nooit ontwikkeld en ken daardoor het verschil tussen een orgel en een piano niet.
