Reactie: Lomp volk, inderdaad. Een simpele ontvangstbevestiging kan er vaak niet meer af - je moet maar aannemen dat je sollicitatie goed is verwerkt - en in sommige gevallen is men te beroerd om je te informeren over de status van je sollicitatie.
Maar als je dan toch wordt uitgenodigd, klopt er soms maar ook weinig van. Ik zorg dat ik altijd minimaal zo'n 5 minuten voor tijd bij de receptie staat, maar in de meeste gevallen word ik pas 5-10 minuten na aanvangstijd opgehaald, ook na een ''ze komt er aan hoor'' van de receptie.
Heel slordig.
Voorts blijkt vlak voor het gesprek dat ik in minimaal de helft van de gevallen met andere mensen om de tafel gaat zitten dan in de uitnodiging staan vermeld. Of het wat uitmaakt? Ik weet het niet, maar als deze mensen dan vragen gaan stellen waarvan de antwoorden ondubbelzinnig in mijn brief of CV staan, heb ik toch het idee dat men helemaal niet voorbereid is.
Heel onprofessioneel.
Als je als bedrijf het respect niet kan opbrengen om je aan je afspraak te houden en het protocol bij een sollicitatiegesprek te houden, stel ik voor dat je zo'n gesprek dan maar ziet als ziet als een repetitie voor wanneer je een account moet binnenslepen. Dan lijkt het nog wat.
Reactie: Respect, orde en regelmaat. Toverwoorden. In de afgelopen jaren, toen het op school ''vooral leuk'' moest zijn om te leren is er veel verloren. Het echte studeren op sommen, taal, en de zaakvakken werd ondergeschikt aan leuk zijn. Niet te zwaar belasten die arme kids. Nu plukken we er de wrange vruchten van. Ik heb 40 jaar voor de klas gestaan en gezien hoe het werd. Ik wilde er niet aan maar ja de tijden veranderen jongen... Nu sta ik aan de zijlijn en kijk en denk er het mijne van.
Reactie: De analogie met een bezoek aan een vriend/kennis gaat hier niet op. Je kan in dit geval het onderwerp 'koffie' beter vergelijken met een cafe.
Dan is de vraag: Geef je hen wel genoeg fooi?
Dat heeft trouwens weinig zin als er een continue wisseling van de wacht is, dan dien je logischerwijs telkens weer je wensen uit te spreken.
Reactie: Als je respect wil krijgen is het verstandig om te kijken welk gedrag respect genereert bij de mensen die aangestuurd worden. Doe wat veldonderzoek. Waar hebben de mensen behoefte aan en wat willen ze zien? Hoe ziet dat er uit?
Hoe valt dat gedrag te rijmen met de wensen van het managment boven je? Hoeveel ruimte krijg je? Welke balans en verhouding zit er tussen de peoplemanagment en het zakelijk managment. Een ding weet ik wel uit eigen ervaring. Alleen zakelijk managen werkt op den duur contraproductief.
Reactie: Naar mijn weten en na een literatuuronderzoek blijkt de lachstand van het gezicht (Mimiek) ook effect te hebben in het vormen van hormonen die het gevoel van 'geluk'bevorderen. Dit principe heet 'facial feedback'. Dus verzuurde gezichten helpen niet om je lekker te voelen en geeft mij geen inspiratie als ik ernaar kijk. Het lachen kan ook als masker werken om me te beschermen. Alleen de mond lacht dan en de ogen doen niet mee. Een overtuigde en emotionele lach betrekt het hele gezicht in die actie. Een interessant gedrag wat wetenschappelijk al behoorlijk bekeken is en helpend is tegen verzuring.
Reactie: Inderdaad. Van Marwijk vindt dat lachen waarschijnlijk allemaal maar niets. Het leven is al zwaar zat zonder al die ha-ha's.
Leuk artikel. Zelf heb ik altijd het idee gehad dat het ''lachen om niets'' vaak onbewust is en dient als automatisch charme-offensief bij iemand die wij leuk of aardig vinden of iemand die iets voor je kan betekenen. Ik lees dat nu ook een beetje in dit artikel terug.
Teveel lachen kan volgens mij ook tegen je werken.
Mijn dank is groot. U beiden weet de spijker op de kop te slaan. Ik heb net de MER aan de hva afgerond, een zeer gestructureerde studie. Nu ben ik dus een gecertificeerde creatieve manager. Dus de twee werelden kunnen zeer zeker dicht bij elkaar komen, de structuur en chaos wisselen elkaar in hoog tempo af. Gelukkig word ik er als creatieveling echter niet van. Mijn personeel gestructureerd aan het werk zetten, dat los laten en dan er weer creatief gewerkt worden is mogelijk geworden, maar het blijft lastig. Ik hoop van harte dat meer mensen die om creativiteit vragen, gaan begrijpen dat dit niet zonder chaos kan.
met stevige groet,
M.E.
Bovenstaande zeg ik altijd tegen de teamleden. Als manager zet je mensen in positie die het allemaal veel beter kunnen dan jij. Je houdt alleen het belang en de deadline in de gaten.
Natuurlijk is het niet helemaal zo, maar je positioneerd jezelf als jonge manager niet neer als betweter en geeft ruimte voor input door de teamleden.
Wat mij heeft geholpen is door samen met de teamleden te gaan zitten bij een nieuw project. Vertel de casus en vraag om input. 'Hoe zou jij dit aanpakken?' Laat hen belangrijk voelen. Je zult zien dat het vanzelf in elkaar valt. Teambuilding wordt vergroot en de teamleden zullen sneller een stapje harder lopen. Je maakt ze onderdeel van het gehele proces. Zorg alleen dat jij de kartrekker blijft en presenteer het plan van aanpak zelf met de punten van je teamleden. Verlochen alleen nooit je refereties, want daar gaat het niet om. Wees dus open en duidelijk over je referenties, zij verdienen de credits even hard. Jij krijgt je credits ook voor de manier waarop je het aanpakt.
Reactie: Wat in dit artikel staat is in de praktijk zeker correct! Waar ik dan wel moet om (glim-)lachen is de foto van de auteur... niet echt het goede voorbeeld!
