26 juni 2008 -
Bedrijven zijn ontevreden over werkzoekenden. Dat blijkt uit onderzoek van MKB-Nederland, zo schrijft Jacques de Vos op Business Compleet. Er zijn meer dan 400.000 werkzoekenden maar 80 procent van de ondernemers heeft grote moeite met het vinden van personeel.
"Het is goed dat MKB-Nederland aan de bel trekt, want we hebben een probleem op de arbeidsmarkt," zegt Frank Bartels, voorlichter bij het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI). "60 procent van de werkzoekenden is laag opgeleid, terwijl veel werkgevers op zoek zijn naar hbo of hoger opgeleide mensen. Daarnaast is bijna de helft ouder dan 50. Werkgevers hebben liever mensen van 30 jaar of jonger, die ze nog kunnen kneden en die meestal goedkoper zijn.’’
Onvoldoende opgeleid en gemotiveerd
Werkzoekenden worden door CWI, uitkeringsinstantie UWV en gemeenten naar het mkb gestuurd voor het vervullen van vacatures. Ruim de helft van de bedrijven zegt dat deze werklozen onvoldoende opgeleid of gemotiveerd zijn. Dat blijkt uit onderzoek van MKB-Nederland. "Voor alle duidelijkheid, de notitie gaat over hoe nu de publieke arbeidsbemiddeling functioneert," zegt Marieke Koets, woordvoerder bij MKB-Nederland. "Wij constateren dat het CWI en UVW een bezuiniging hebben gekregen en dat het daardoor moeilijk is om de dienstverlening te bieden aan mkb-ondernemers die wel nodig is in de vorm van persoonlijke ondersteuning."
Voorstel MKB-Nederland
Naar aanleiding van het onderzoek heeft MKB-Nederland een aantal voorstellen gedaan. De brancheorganisatie wil dat het CWI - binnen twee weken na inschrijving van een werkzoekende - in kaart brengt wat iemands opleidingsniveau en werkervaring is. Nu gebeurt dat volgens MKB-Nederland pas na een half jaar en dan zou de grootste kans op werk alweer voorbij zijn. Maar CWI Voorlichter Bartels ontkent dat: "Waar MKB-Nederland op doelt, is dat werkzoekenden na zes maanden gebruik kunnen maken van de re-integratie- en scholingsmogelijkheden van UWV. Dat heeft de politiek nu eenmaal zo besloten. Inmiddels geven wij ook – op bescheiden schaal – tijdens de eerste zes maanden sollicitatietrainingen. Maar volgend jaar is dat probleem opgelost, want per 1 januari gaan UWV en CWI samen."
Adviseurs
Verder wil MKB-Nederland dat minstens 250 adviseurs worden ingezet bij bemiddeling naar een baan. Deze adviseurs moeten ondernemers bezoeken, vragen stellen over hun vacatures en daarbij de juiste werkzoekenden plaatsen. CWI vindt dat een heel goed plan, aldus Bartels. Maar Koets van MKB-Nederland weet niet of die 250 adviseurs er gaan komen. De gesprekken daarover zijn gaande met Staatsecretaris Aboutaleb.
Vacatures mkb
In mei had het mkb zo'n 75 duizend vacatures openstaan. Uit het onderzoek van MKB-Nederland blijkt ook nog eens dat zo'n 55 procent van de mkb'ers komend jaar extra personeel nodig heeft. Ruim acht op de tien ondernemers heeft zeer veel moeite met het vinden van geschikt personeel. Toch, zo zegt Koets, passen werkgevers tot op zekere hoogte hun eisen aan wat er voor mogelijkheden zijn op de arbeidsmark: "Bij schaarste is dit altijd het geval. Echter daar zit ook een ondergrens aan. De ondernemer draagt de verantwoordelijkheid voor het bedrijf en nieuw personeel moet wel wat kunnen. Als blijkt dat werklozen tijdens intake een mindere kans hebben op werk of snel weer werkloos dreigen te worden moet een omscholingstraject worden aangeboden voor een duurzame instroom op de arbeidsmarkt," aldus Koets.
GrijsWerkt
In het systeem van het CWI is 45 procent ouder dan 50 jaar. De overheid onderkent dit probleem. De Regiegroep GrijsWerkt deed na drie jaar onderzoek aanbevelingen voor het weer aan het werk krijgen van ouderen. Staatssecretaris Aboutaleb heeft inmiddels het Actieteam Talent 45+ ingesteld, om gemeenten te ondersteunen bij de bemiddeling en re-integratie van de oudere werkzoekenden.
Bron:Business Compleet
Als je dit leest dan vraag je je echt af waar de overheid mee bezig is.
Op de eerste plaats wordt er iedere week wel weer een belasting verhoogd. Daarnaast wordt er ook dagelijks weer een nieuwe bezuiniging bekend gemaakt. Het resultaat zou moeten zijn dat er gewoon geld beschikbaar is, meer inkomsten, minder uitgaven, simpel principe toch? Maar nee, Bos blijft maar roepen dat er nergens geld voor is. Nu dus weer een bezuiniging op het CWI blijkbaar.
Nog geen week geleden loopt het hele kabinet trots rond te bazuinen dat door de plannen van de commissie Bakker er 600.000 banen bij zullen komen, de helft meer dan de 400.000 werkzoekenden. Maar als de discrepantie nu al zo groot is tussen vraag en aanbod, dan vraag ik me af hoe loos de kreten van dit waardeloze kabinet nu weer zijn. Dan zal de ingreep in de arbeidsmarkt opnieuw niks meer geweest zijn dan een sigaar voor Wouter uit de doos van ons allen.
Ton
|
|
26
-
06
-
2008
|
17
:
43
uur
Plato leerde ons dat als je niet wil dat de mindere over je regeert je zelf aan politiek moet doen.
Wat Plato niet kon weten was dat in de verre toekomst de politiek goed afgeschermd zou zijn.
Je kunt in onze tijd niet zo maar even in de politiek gaan om dat te doen wat logisch zou zijn.
Ik denk dan ook dat Plato zou hij deze voorkennis gehad hebben zo'n uitspraak niet gedaan zou hebben. Hij had dan misschien wel alle vertrouwen in de politiek opgezegd.
Wat betreft het CWI is dit een totaal falende instantie die kennelijk tot doel heeft sollicitatieactiviteiten te monitoren of belachelijke voorstellen te doen over omscholing. Als ex-bedrijfsleider kreeg ik de mogelijkheid om vrachtwagenchauffeur te worden. Ik had namelijk een c-rijbewijs overgehouden aan mijn dienstplicht.
Het CWI kwam niet verder dan attenderen op baantjes die ik tijdens mijn studie wellicht leuk had gevonden als bijbaantje of vakantiewerk.
Met overduidelijk weigeren werd gereageerd met dreiging de uitkering stop te zetten en opmerkingen wij zijn niet om uw uitkering zeker te stellen in het leven geroepen maar u aan het werk te helpen. Dat het aanvaarden van dergelijk werk mijn bankroet zou betekenen was geen excuus.
Dan maar naar het bedrijf gaan en 50 kilometer rijden om de werkgever tot de conclussie te laten komen dat dit niet ging werken waarna de zaakbehartiger van het CWI weer tevreden was.
Solliciteerde ik op een functie als bedrijfsleider in dezelfde branche dan werd dit als niet passend geïnterpreteerd...?!!
Uiteindelijk kwam ik zo wel weer aan de slag in die functie op eigen houtje.
Ik kan het de medewerkers van het cwi ook niet kwalijk nemen. Zij volgen zelf omscholingcursussen en zijn zelf vaak langdurig werkloos en te werk gesteld als zaak adviseur. Ze doen hun best....
Dit kabinet heeft gewoon geluk dat het ons zo economisch voor de wind gaat. Zij zetten simpelweg de rem op de economie zodat straks geen grote ontevredenheid ontstaat als het weer wat minder gaat. Stel je voor ze lieten alle remmen los! Het zoet na een paar zure jaren is een wassen neus, hoe naief moet je zijn om daar in te geloven.
Rijk is tevreden want wordt steeds rijker, arm heeft niet te klagen want kan net niet rondkomen van het geld dus moet wel flink werken om de rekeningen te betalen en het bedrijfsleven zit graag in ons land. Wie een uitkering heeft weet dat hij hier ten lande zowat de hoogste uitkering krijgt en heeft ook geen macht om dat te veranderen.
Dus maken we elkaar wijs dat het ontzettend goed gaat hier en klagen stiekem dat het steeds slechter gaat en dat we minder geld te besteden hebben. Ondertussen verhoogt men in den Haag de belastingen en voert men daar de ene na de andere bezuiniging door en pikken we het allemaal als makke lammetjes.
Ron
|
|
3
-
07
-
2008
|
12
:
43
uur
MKB klaagt over CWI, MKB klaagt eigenlijk heel vaak over het niet kunnen vinden van geschikt personeel.
Eigenlijk klagen werkgevers heel graag over het probleem van vinden van geschikt personeel.
Werkgevers en regering hebben heel lang gewacht met het probleem in- en uitstroom.
Tot 2003 gebeurde er niets, bleven we ouderen uit het bedrijf zetten, via prepensioen of ontslagregelingen, nu wil het kabinet de mensen tot hun 70 ‘ste laten werken, helaas denken de werkgevers daar anders over.
Liever goedkope arbeidskrachten dan die dure ouderen.
Waar onderwijs en bedrijfsleven al jaren geleden zijn losgekoppeld, dankzij o.a. de toenmalige regeringen en het opheffen van bedrijfsscholen door de werkgevers, komen nu ineens de problemen.
Waar vroeger het G.A.K. nog zinvol werk deed, daar moest zo nodig de privatisering voor komen, nu hebben we UWV en CWI en die moeten dus weer wat samen gaan doen. Hoe lang gaat dit nog door?
De overheid heeft net zoals het bedrijfsleven de vergrijzing moeten zien aankomen, maar beide partijen hebben niets gedaan tot o.g. 2002.
De geboortegolf van ’46 en ’47 ebt al jaren door onze economie, maar heel vreemd, vooruitkijken is heel moeilijk. Ruim 30 jaar geleden discussieerde ik al met instanties, maar kreeg uitsluiten tegenstand en hoon over me uitgestrooid.
In 2004 kwam ik een medestander tegen het AWVN, die een stuk meer lef heeft als de vesting van VNO/NCW en MKB clubs.
Laat de overheid stoppen met het bedenken van oplossingen, die uitsluitend geld kosten, maar weinig tot niets opleveren.
Laat het bedrijfsleven eens zijn eigen verantwoording opnemen en geef als overheid subsidie zoals tijdelijk bijdragen in de kosten van leer en arbeidsproces voor de nieuwkomer.
Het bedrijfsleven heeft meer verstand van omgaan met geld als de huidige minister van financiën.
Maar ik ben bang dat dit kabinet nog voor veel meer schade gaat zorgen voor dit land, ondeskundig, onbekwaam en uitsluitend gericht op eigen glorie, negeren ze elk signaal vanuit de burgers en vanuit het bedrijfsleven.
Ja Wouter verhoog gerust de dieselaccijns, de BTW en verzin nog meer belastingen, de inflatie vliegt omhoog.
En ja de verlaging van de WW premie, geldt dat percentage ook voor kleine zelfstandigen, ondernemer en AOW’ers.
Dus blijf maar onwaarheden vertellen, iedereen vindt het schijnbaar goed.
En wanneer er dan ineens 150 miljoen te verdelen valt, dan 50 miljoen naar elke regeringspartij, kunnen ze hun kiezers even kort bevredigen, i.p.v. dit tot het hele volk ten goede te laten komen.
Wie heeft lef en helpt ons van deze ellende af?
Ton
|
|
18
-
07
-
2008
|
17
:
56
uur
Jaren geleden ben ik eens een politiek avontuur gestart.
We zouden met nog wat mensen, waaronder wat landelijke bekendheden een nieuw soort politieke partij beginnen.
We vroegen op een bepaald moment een donatie, van 5 euro. We vroegen het aan al diegenen die het zo met ons eens waren op het forum. Niemand, van al die mensen die smeekten om een einde te maken aan het kiezersbedrog en het uithollen van de economie had er 5 euro voor over. Ze dronken liever 2 biertjes dan eenmalig 5 euro te doneren.
Daar zit ik dan, nobel te strijden voor een achterban die er eigenlijk niet was. Ik offerde en stak veel tijd in een concept waar kennelijk heel wat mensen heil in zagen, zoalng het maar gratis was en veilig. Het voor hun geregeld werd en zij lekker met chips en bier op de bank kunnen hangen soap series kijken, knoterend dat alles zo duur wordt.
Toen ik nog ooit COR (centrale ondernemingraad lid) was van een groot bedrijf viel mij hetzelfde op. Wij haalden vaak de hete kolen uit het vuur, staken onze nek uit, offerden veel van ons zelf en als dank kregen we te horen dat we hielenlikkers waren enkel bezig met eigen carierre. Dit ik een streep door mijn carierre had gezet en wij als OR wel het 2ste beste sociaal plan ooit voor de medewerkers hadden uitgehandeld met de sociale partners was doodnormaal.
Toen ik nog kaderlid was van de vakbond en de bonden niet wilde staken maar wij als personeel tegen de wil van de bond wild gingen staken voor het belang van het personeel (en het bedrijf!) (het betrof een een instelling van de bedrijfsactiviteiten om te relokeren naar lage lonenlanden ondanks goede winst)kreeg ik van mijn eigen vakbondsleden te horen dat ik voor hun niet hoefde te gaan staken. Dat er inmiddels een baangarantie was afgedwongen voor alle medewerkers waren ze vergeten. Opkomen voor diegenen aan wie ze die baangarantie hadden te danken kwam niet in hun op.
Zo zit de mens kennelijk in elkaar, de leider is een dienaar en hij krijgt meer stank voor dank dan wat anders.
Ik speelde ook eens met het idee bedrijven te gaan helpen met de kennis die ik in de loop der jaren had opgedaan als leidinggevende, als vakbondsman en ondernemingraadlid en de interessante korte maar heftige politieke affaire.
Ik begreep dat heel wat werkgevers moeite hebben hun personeel te begrijpen, er soms een ongewenste kultuur is ontstaan, en begreep dat er nogal wat mensen op verkeerde stoelen zitten bij een onderneming. Heel vaak is de leidinggevende het probleem maar valt het niemand op. Ik zag een gat in de markt en dacht dat ik hierin zou kunnen duiken. Afdelingen doorlichten simpelweg door er als werknemer op tijdelijke basis te gaan werken.
Al werkende op zo'n afdeling zou ik precies kunnen doorgronden wat er zou kunnen verbeteren. Een beetje zoals ''terug naar de werkvloer'' het programma waarin de directeur weer eens gaat meewerken en dan tot allerhande opzienbarende ontdekkingen komt binnen zijn bedrijf.
Teveel bedrijven laten zich bijstaan door adviseurs die voornamelijk op directieniveau adviseren, adviseurs die nooit zelf op de werkvloer hebben gewerkt en deze ook niet begrijpen. Natuurlijk deze zijn ook noodzakelijk maar het zou toch ook goed zijn om dit bottom up te doen.
Welk een sucessen zou je zou niet kunnen behalen.
Helaas, het gat dat ik dacht gevonden te hebben was te klein. Het moet kennelijk nog groeien, bedrijven zijn er nog niet klaar voor kennelijk.
Wat je dan krijgt met zo'n opdracht is dat je aan de slag mag om vervolgens met je bevindingen tegen de bierkaai te vechten.
Je roept, wie heeft het lef?
Dat is een goede vraag.
Want je komt heel wat weerstand tegen, je offert meer dan dat je ervoor terugkrijgt.
Soms staat er iemand op die zich geroepen voelt en als die dan doorzet dan loop hij tegen een kogel nadat men eerst vanb alles uit de kast heeft getrokken om je van gedachten te laten veranderen.
Het kan lukken als je gewoon stiekem het spelletje meespeelt maar dan ben je net zo als de rest van het establishment en da was nu juist niet de bedoeling.
De club die wij oprichten werd direct geïnfiltreerd en juist de infiltranten zorgen ervoor dat ze alle macht naar zich toe trekken om de club over te nemen of van binnen uit kapot te maken.
Dat kun je natuurlijk ook tegen de gevestigde orde gebruiken en dat gebeurt ook.
En zo is de politiek nog maar weinig bezig met het besturen van het land maar meer met zaken op de achtergrond.
Wil je echt mensen aan het denken zetten dan kun je dat beter doen via de massamedia en dan is internet het geschikst.
Open een forum, of schrijf datgene wat je denkt op een forum, blog o.i.d. Dan vind je medestanders en communiceer je direct met je achterban en weten anderen je te vinden.
Als je dan nog 5€ van de medestanders weet los te peuteren heb je ook nog een budget om je internetactiviteiten enz. te betalen.
De volgende stap zou dan kunnen zijn dat je de politiek attendeert op hun verantwoordelijkheid.
Ik doe dit nu al een tiental jaren hobbymatig met beperkt succes.
Als ik zie dat landelijke kranten verwijzen naar de schrijfsels en het forum dan voel ik me trots dan weet ik dat mijn gedachtengang niet zo vreemd is en ik anderen meesleur.
Misschien is dat de manier.
Ik ben het volledig met je schrijven eens Ron!
Ik zie trouwens helemaal niks in het privatiseren van wat dan ook. Ik zie dat meer als een uitverkoop van collectieve bezittingen die uiteindelijk slecht uitpakt voor de burger die deze voorziening eigenlijk in het leven geroepen heeft.
Ga je een markt vrij geven dan is dat iets anders dan de collectieve voorziening verkopen.
De PTT, Het openbaar vervoer, de nutsbedrijven, noem het maar op. Allemaal kleintjes geworden of buitenlandse bedrijven die zich nauwelijks iets aantrekken van de wensen van de klant maar wel allemaal een directie en management hebben, een eigen bureau met medewerkers enz. Ja natuurlijk dat is ook werkgelegenheid, maar werd ons niet altijd voorgehouden dat je goedkoper en beter kunt opereren als je groot bent? Wie heeft er dan gefaalt? Jazeker weer de staat. Die had toezicht moeten houden! Het is toch te gek voor woorden dat een kleiner bedrijf beter kan presteren dan een groter en betere en bovendien goedkopere diensten kan aanbieden.
Ik ben zelf geen voorstander van minder abtenaren. Wat is er geworden van een belastingdienst? Goedkope studenten adviseren nu tijdens topdagen de burger bij het invullen van de formulieren. Resultaat? Slechter advies en werklozen, tenminste die mensen zijn nu elders aan het werk denk ik.
Het arbeidsbureau is opgegaan in iets dat niet voldoet en de uitzendbureau's zijn in het gat gesprongen. Onzekerheid opleverend voor de werknemers en een oncontroleerbare groep, werkmensen waaraan nu 2 bedrijven geld willen verdienen, het bureau en de inlener.
Ach zo kan ik nog veel meer voorbeelden bedenken en ik weet dat ik generaliseer.
Maar ik zag liever de zekerheid uit de tijd van Drees terug dan deze dolgedraaide wereld waar uiteindelijk alles draait om verrijking op financieel gebied.
Misschien wordt ik ook wel oud? Maar dat is geen verklaring voor het aantal programma's dat gaat over mensen die emigreren en de leegloop uit Nederland en Duitsland en het antal mensen dat mij toevertrouwt dat ze ook fantaseren over een nieuwe start elders in een land waar het leven nog rustiger en eenvoudiger is. Waar minder regels zijn. Dat ze daar ook niet allemaal rozengeur en maneschijn aantreffen moge duidelijk zijn. Was dit wel het geval dan was dit land wellicht al leeg!
Groet,
Ton
Ron Ladage
|
|
20
-
07
-
2008
|
13
:
38
uur
Ja Ton ik begrijp je verhaal helemaal.
Het oprichten van een nieuwe politieke partij heeft helemaal geen zin, of je moet zeker weten dat je 80 zetels haalt, dan kan je gelijk aan de bak.
Het misselijkmakende systeem, wat ze hier een democratie noemen, geleidt al jaren door CDA en PVDA en natuurlijk ondersteund door de linkse groeperingen en door die fijne Christelijke partijen, maakt het onmogelijk om een afwijkend geluid te uiten in Den Haag.
Alleen met het opblazen van die arrogante groep, heb je kans om iets te veranderen.
B.V. afschaffen van de Eerste Kamer, ze worden toch buitenspel gezet door de partijpolitiek en de twee kamer terugbrengen tot 75 zetels, schilt heel wat geld dat we nu kwijt zijn aan de zittende egotrippers.
Of je nu Pim Fortuyn, Wilders of Verdonk heet, je bent een bedreiging voor de rest en die maken je gewoon af.
Lukt het niet met oneerlijke politiek, dan weten ze wel iemand te vinden die jou op een andere wijze verwijderd.
Daarom ben ik nooit in de politiek gestapt, want ik heb principes en heb geen zin om voor de partij iedereen die mij gekozen heeft te bedriegen.
Dat is heel slecht voor je hart en dat heb ik recentelijk weer bij een Kamerlid gezien.
Maar het is zijn keus dat hij kiezersbedrog wil goedpraten.
