Manager moet de werkvloer op – helemaal in slappe tijden
18 juni 2008 -
Een gesprekje met uw medewerkers over hoe het gaat schiet er al snel bij in als de zaken minder goed gaan. Wilt u die mindere tijd echter overleven, dan is het des te belangrijker zo nu en dan achter uw bureau vandaan te komen om uw team gerust te stellen!
Dit ‘managing by walking around’ is sowieso een effectieve managementtechniek, maar in slappe tijden is het zelfs nog belangrijker om op die manier feedback over uw producten of diensten te vergaren van uw mensen. Het kan het verschil tussen winst en verlies betekenen. Dat stelt ClearRock.
Minder contact Het concept is niet nieuw; al in de jaren ’40 werd het geïntroduceerd door Bill Hewlett en David Packard, de oprichters van Hewlett-Packard. In de jaren ’80 werd het immens populair dankzij het boek ‘In Search of Excellence’ van Thomas Peters en Robert Waterman Jr. "Maar ten gevolge van e-mail en intranet en modernere managementtechnieken is ‘managing by walking around’ enigszins uit de gratie geraakt. Managers leiden via e-mail, memo’s en bijeenkomsten en komen zelden nog op de werkvloer om face tot face met hun mensen te communiceren. Op die manier missen ze alle voordelen van dien," aldus Annie Stevens van ClearRock. Nu is echter het moment de techniek weer uit de kast te halen.
Open en eerlijk
"‘Managing by walking around’ is de ultieme manier van direct leidinggeven," vult Greg Gostanian van ClearRock aan. "Maar om dit goed te doen, moeten managers wel weten hoe ze dat moeten doen." Het belangrijkste is dat u zich moet realiseren dat u wellicht dingen te horen krijgt waar u het niet mee eens bent. "Als u uw eigen mening bevestigd wilt zien, ga dan vooral niet de werkvloer op. Uw doel moet juist zijn om de eerlijke mening van uw mensen te horen zonder dat ze het idee hebben dat ze moeten zeggen wat u wilt horen."
Verbeterpunten Ook heel belangrijk is dat u in hoogsteigen persoon de vloer opgaat en dat mensen u dat daadwerkelijk zien doen. "Laat het niet aan uw assistent over. Praat met iedereen persoonlijk. Op die manier moedigt u iedereen aan open en eerlijk te zijn," stelt Gostadian. Praktisch gezien is het handig om iedere werknemer te vragen wat hij zoal doet en hoe dat in zijn/haar ogen beter kan. "Probeer te begrijpen wat ieders rol in het geheel is zodat iedere bijdrage door zowel de werknemer als u op waarde geschat wordt. Vraag iedereen hoe de eigen functie verbeterd kan worden en wat er in het algemeen beter kan," vult Stevens aan.
Persoonlijke touch Wees bovendien niet bang uw menselijke kant te tonen. Gostanian: "Beperk u gesprekken niet tot puur zakelijke onderwerpen. Leer uw werknemers een beetje kennen, zonder ze het idee te geven dat u zich bemoeit met te persoonlijke zaken. Vraag bijvoorbeeld iets over henzelf te vertellen. Op die manier delen ze vanzelf de zaken die ze vrijwillig met u willen delen."
Waardering
Ook is het belangrijk niet te kritisch te zijn. Stevens: "Als blijkt dat iemand niet optimaal presteert, roep iemand dan niet meteen, ter plekke tot de orde. Breng de kwestie liever op een geschikter moment ter sprake." Vergeet vooral niet waardevolle bijdrages op een of andere manier te belonen. "Dit hoeft niet perse in termen van een bonus, ook openlijke waardering toont dat u het goede werk van de werknemer erkent en waardeert."
Ja, managers, weten jullie precies wat al je medewerkers voelen, vinden en willen?
Wat zou je hen willen vragen en wat zouden ze jou dan antwoorden?
Herman Oosterhof, Interview specialist.
Ton
|
|
21
-
06
-
2008
|
04
:
09
uur
Ik werk voor een bedrijf waar het personeel zich niet durft uit te spreken tegen de manager en zie met lede ogen aan hoe een fossiel vanachter zijn pc volledig het contact is verloren met zijn personeel.
De schijn lijkt dat het personeel tevreden is met hem en hij is ervan overtuigd dat zijn personeel voor hem werkt.
De praktijk is echter dat zijn personeel ontevreden is, hem niet begrijpt en uit de weg gaat, zelf neemt hij de meest vreemde beslissingen en spreekt hij mensen aan op hun functioneren op een wijze dat hij volledig de plank mis slaat.
Het bedrijf loopt steeds slechter en hij heeft inmiddels inmiddels een dagtaak om via de mail zijn geknoei te verstoppen in actieplannen en verhullende statistieken. Het lijkt dus alsof hij goed bezig is want hij verzint allerhande initiatieven, dat die de plank volledig misslaan ontgaat de directie vooralsnog.
Door deze aanpak komen de leidinggevenden die hij aanstuurt in de problemen. Dat zijn namelijk de mensen die zijn initiatieven moeten implementeren terwijl daar nauwelijks draagvlak voor is.
Omdat hij de macht heeft durft niemand het functioneren van deze falende manager aan te kaarten bij de directie.
Het bedrijf heeft inmiddels alle leidinggevende een training gegeven waarin het zwaartepunt lag op open en eerlijke communicatie en het geven van feedback en het menselijk aspect. Diegene die echter in zijn hoofd haalt kritiek te geven op de manager zet een streep door zijn bestaansrecht, die krijgt te maken met de toorn van de manager.
Zeker nu vele klanten afgehaakt hebben en de machines in korte tijd noodgedwongen stop moeten omdat er geen orders zijn. Kun je als medewerker maar beter onopvallend je werk doen en de frustratie ver weg stoppen.
Het personeel is dan ook bijna unaniem op zoek naar ander werk.
Zo wordt een mooi oud familiebedrijf om zeep geholpen.
Toen ik deze vaststelling communiceerde met zijn leidinggevende, de operationeel directeur, viel mijn mond open van verbazing.
Het was bekend dat hij niet functioneert maar hij had zo'n lang dienstverband dat het moeilijk was om maatregelen te treffen.
Het werd me duidelijk, ik kon niks meer doen voor ze. Ja misschien morele steun geven aan de mensen op de werkvloer.
Want als niemand ingrijpt sluit deze tent zichzelf en er is geen wil tot ingrijpen kennelijk.
De medewerkers beginnen nu langzaam in de gaten te krijgen dat het bedrijf stervende is en de eigenaar vindt het misschien wel prima zo, die is namelijk meer bezig met het uitgeven van het kapitaal aan de leuke zaken van het leven. Hij gaat waarschijnlijk het geërfde bedrijf sluiten.
Het positieve van dit alles is dat er dan weer flink wat mensen beschikbaar komen voor de overtrokken arbeidsmarkt.
Deze mensen zullen dan wel geleerd hebben dat ze hun mond hadden moeten opendoen als ze hun werk hadden willen behouden.
Mijn taak daar zit erop, ik vraag me nu nog af wat die was, eigenlijk!
Waarschijnlijk ''assistent puin onder het vloerkleed veger''. Inderdaad die taak is mij niet op het lijf geschreven, integendeel, ik lever bruikbare adviezen als het beeld eenmaal helder is geworden. Ik ga zeker niet verhullen dat ik een berg rommel onder het vloerkleed heb gevonden.
