Ik gaf een workshop voor een groep zelfstandig ondernemers op één van hun netwerkbijeenkomsten. Een vijftigtal enthousiaste entrepreneurs zaten in een halve cirkel nieuwsgierig naar me te kijken. ‘Goedemorgen en welkom’, begon ik. ‘Mag ik jullie eens wat vragen? Waarom werken jullie niet gewoon in loondienst?’ En we waren begonnen.
Stel, je gaat op zoek naar de wetenschappelijke onderbouwing van managementmethodes en -technieken van bekende consultants, trainers en goeroes. En stel, je vindt geen enkel verband tussen de stellige beweringen van die specialisten en zaken als geluk, welslagen, welbevinden en voorspoed van mens en organisatie. Moeten we dan maar alles uit onze handen laten vallen en bij de pakken neer gaan zitten? Natuurlijk niet! Welkom bij de nuance van de normaalverdeling.
Goede voornemens maken doen we vooral in december en januari maar ze zitten in werkelijkheid het hele jaar door in ons hoofd. Het is namelijk prettig hoopvol om eraan te denken, maar goede voornemens daadwerkelijk doorzetten is een heel ander verhaal. Hier is de Top-10 Goede Voornemens Die We Allemaal Kennen Maar Niet Willen Horen. Ze zijn niet sexy maar ze hakken er wel in: ze confronteren ons met onszelf. Hoeveel kun jij er afvinken?
Heb jij dat nou ook? Dat een inhoudelijk gesprek bij het minste of geringste tegenargument direct de kop in wordt gedrukt met een dooddoener? Dat we de discussie niet meer aangaan maar juist uit de weg lijken te gaan? De wereld om ons heen verandert zó snel dat ons zorgvuldig opgebouwde zelfbeeld steeds meer botst met die boze buitenwereld. Daardoor schieten we in een soort gekunstelde zelfverdediging. Stop! Tijd voor een andere aanpak, tijd voor het rationeel discours.
In het kader van een afstudeeropdracht van een jonge student kreeg ik een aantal zeer interessante vragen voorgelegd over de werk-privé balans anno 2020. Het thema van Het anti-sleurboek – Eerste hulp bij baanbalen en ander werkbederf – is onverminderd actueel maar we staan ook op een kantelpunt. Als het gaat om ons werk zit er een revolutie aan te komen!
De hele dag staat jouw brein bloot aan een overvloed aan kennis en informatie. Uit zowel oude als nieuwe media weten we alles over alles. Nieuws uit Lutjebroek bereikt je net zo snel als nieuws uit Syrië. Maar we worden eerder negatief dan positief beinvloed en dat verspreiden we vervolgens binnen onze Kleine Groepen. Dat kan ook anders.
Vraagje: als we alles al weten over leiden en managen, innoveren en inspireren, veranderen en verduurzamen – omdat we het hebben opgeschreven in honderdduizenden boeken – hoe komt het dan dat twee derde van alles wat we proberen te veranderen faliekant mislukt? Welkom bij de Kennisparadox! We zijn op papier veel slimmer dan in werkelijkheid. Dat is een schande en het is een belediging voor onze intelligentie. Dat roept om informatiesurvival voor gevorderden.
We besteden meer dan de helft van onze ‘wakkere tijd’ aan werk en we worden er eerder moe dan sterk van. Drukte, stress, en burnout liggen op de loer. ‘Valt wel mee, ben nog best wel fit…’ hoor ik je zeggen. Ohja? Hoe weet je dat? Lees snel verder en ontdek hoe je binnen één minuut kunt bepalen hoe het zit: ben je fit of futloos?
Ken je deze? 'Zet een pan water op het vuur met een kikker erin en hij zwemt rond totdat-ie binnenstebuiten keert. Maar gooi een kikker in een pan met kokend water en hij springt er meteen weer uit'. Het is een mythe maar ook een metafoor! Het is het verschil tussen iemand die hopeloos vastzit in een ontsporend prutsproject en iemand anders die er van buiten tegenaan kijkt.
De mens is een sociaal zoogdier. We bewegen ons in groepen en zijn voortdurend bezig om elkaars sentimenten te toetsen, ons te conformeren en meningen van elkaar over te nemen, die we vervolgens verder verspreiden. Helaas beïnvloeden we elkaar vaker negatief dan positief en daarbij verliezen we de werkelijkheid uit het oog. Een actueel en verontrustend voorbeeld: de NS, de treinreiziger en de Consumentenbond. Lees en huiver.
Gefeliciteerd! Ook jij deelt je plaats op onze tak in de bio-boom met de chimpansee, de orang-oetan, de gorilla en de gibbon. Wij zijn namelijk het zoogdier Homo Sapiens. We zijn geprogrammeerd met oergedrag dat miljoenen jaren teruggaat. Maar we zijn ook een slim, zelfbewust zoogdier. En dat zouden we best eens wat vaker mogen laten zien, anno 2014.
Ben je gelukkig? Klaag je veel of is het juist die ander? Ben jij een workaholic of valt het nog wel mee? Hoe staat het met het prutsgehalte van jouw werkomgeving? Intuïtief denken we heel goed te weten hoe het ervoor staat met gedrag, werk en leven. Vaak klopt het maar soms bedriegt de schijn. Meten is weten zou ik willen zeggen, dus wat let je?
Er zijn drie absolute zekerheden in het leven, twee eeuwige tegenpolen en één hardnekkige constante. Daar kun je je tegen verzetten maar dat is zinloos: ze stuiteren voortdurend in je gezicht, zowel zakelijk als privé. Beter is te erkennen dat ze allemaal onvermijdelijk zijn. Dat geeft rust, een sterk proactief gevoel en het relativeert fantástisch.
Heeft de overheid het monopoly op prutsprojecten? Met de hogesnelheidslijn en het Fyra Fiasco zou je haast denken van wel. De realisatie van dit soort megaprojecten is rampzalig en het kost ieder jaar weer miljarden waarvoor de belastingbetaler mag opdraaien. En dan mislukt ook nog eens tweederde van álle projecten, groot en klein, altijd en overal. Zijn we gedoemd? Welnee, er is juist hoop!
