Reactie: Wat een onzin dit soort onderzoeken. Bedrijven zijn al tientallen jaren niet in staat talent te behouden en hebben ook erg veel moeite talent aan te trekken.
Dat vloeit voort uit het niet functioneren van de HR managers en HR afdelingen zelf, die graag op no cure no pay basis willen werven en geen enkel plan voor improvement van de recruitment hebben of behoud van talent.
En dan gaan ze ook nog eens een cao als belonings systeem aanhouden. Een cao is bedoeld voor zekerheid voor de werknemers en totaal niet geschikt als belonings instrument.
Erger nog, een talent die 2x zo hard werkt als de rest en tweemaal zo goed presteert wordt beloond met 75,00 euro per maand meer terwijl ze zeker in het begin binnen een jaar al zo'n 500,00 - 1000,00 euro per maand meer in de markt waard zijn.
Het is de HR zelf die het probleem is en eerder een verlengde van slecht management is en helemaal nooit ooit met personeel bezig is.
HR directeuren zijn slechts bezig met de kosten van personeel en meer begrijpen ze niet en de
CEO en CFO willen ook niet dat ze dat gaan begrijpen.
Kortom HR managers en directeuren moeten eens gaan nadenken of de benaming HR wel goed is gekozen en/of ze niet eens mensen moeten gaan aannemen en opleiden die iets van mensen begrijpen ipv cijfers en erin gestampte domme recruitment trucjes om het allemaal maar zo goedkoop mogelijk te houden.
Zelfs op hoog niveau als interim consultants en inkoopdirecteuren willen ze nog voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. En dat gaat niet en uiteindelijk ben je duurder uit en blijft je organisatie een rommeltje ondanks alle uitgebreide onderzoeken en zogenaamde verbeteringen.
Reactie: Bedankt voor deze interessante zienswijze. Al je talenten inzetten en meer doen dan gevraagd of verwacht wordt, leidt inderdaad meestal tot verwarring. Wanneer je voldoet aan de verwachtingen ben je voorspelbaar voor de manager en groeit het vertrouwen. Zo kom je van voorspelbaarheid naar betrouwbaarheid.
Reactie: Het woordje ''zich'' had ik moeten verwijderen in de tweede alinea.
Invloed heb je alleen op je eigen voorbereiding dus zorg ervoor dat die prima op orde is.
Wanneer blijkt dat de ander de moeite niet heeft genomen zich voor te bereiden mag je hier best naar vragen of het benoemen. Afhankelijk van de reactie ga je of (1) constructief verder met het gesprek of (2) je bedankt hem/haar vriendelijk voor zijn/haar tijd, je staat op en loopt weg.
Reactie: Wat een tumult rondom presenteren. Geef zelf al jaren 'Presentatie-les' op een HBO. Vaak nadat ze in voorgaande jaren door een collega zijn opgeleid hierin. Wat me opvalt is dat over presenteren wordt gedaan alsof het een of ander exotische competentie is. Volgens mij krijg je daarvan vanzelf kramp!
In mijn ogen is er een groot verschil tussen iets 'moeten presenteren' of iets 'mogen vertellen'. Het eerste wordt nooit leuk! M.i. is het is niets anders dan uitdragen wat je graag kwijt wilt. En daar zit volgens mij de bottle-neck. Je moet niet anders doen of anders zijn tijdens het presenteren.
Wel is het van belang dat je ZELF je verhaal leuk vind om te vertellen, want als dat niet zo is, dan merkt het publiek dat meteen! (= slechte presentatie!)
Voorbereiden gaat m.i. als volgt in drie kernvragen:
- Wat wil je dat het publiek straks begrijpt of gaat doen? (=Doel)
- Hoe ga je ze dat dan vertellen? Heb je al nagedacht wat 'voor hen leuk is' om te horen. En, heel belangrijk, vertel je niet veel te veel saaie dingen? Kan best nodig zijn, maar alleen als men daar écht op zit te wachten, anders niet! (=Boodschap)
- En wie zit er straks in de zaal? Maakt dat uit, een kind, een ouder, een wethouder of een inkoper? Natuurlijk! Dus, weg met de briefjes en KIJKEN of de zaal je begrijpt. Pas je verhaal ter plekke aan en desnoods vertel je hetzelfde onderdeel (heel kort!) nog een keer, bijvoorbeeld met een voorbeeld, zodat men je écht snapt. (=doelgroep).
Als je deze driedeling in gedachten houdt, dan mag alles! Ook de dingen waarvan andere zeggen dat je zoiets nooit moet doen. Waarom niet? Als de boodschap mooi is overgekomen en je doel is bereikt, wie klaagt er dan nog?
Leuk voorbeeld: ''Euh ...'' zeggen. Dat is irritant, maar vindt vooral plaats bij verhalen die überhaupt niet met hart en ziel worden vertelt. Hoe meer je je voorneemt om ... Juist. Dus gewoon 'euh zeggen', maar wel opletten of je publiek je verhaal nog volgt!
Tot slot: Wat je het laatst vertelt, blijft het langs hangen, dus .. zorg dat je met een duidelijke actie, of noodzaak tot iets, eindigt.
''Zie presenteren als een middel om iets over te brengen. Jijzelf bent goed zoals je bent. Eigenlijk doe jij er als persoon helemaal niet zo toe, dus focus je daar dan ook niet zo op! Laat je verhaal zijn werk doen. Je doel en boodschap zijn leidend. ''
Reactie: Eens, één uur voorbereiding is weinig wanneer je nog moet uitvinden wat je over jezelf gaat vertellen en hoe je zou antwoorden op de meest voorkomende sollicitatievragen. Als je echter al een goed verhaal hebt en een aantal vragen hebt liggen over zaken die jou helpen een inschatting te maken van hoe de organisatie omgaat met bepaalde zaken, dan kom je met Google en het bestuderen van de organisatiewebsite in een uur denk ik een aardig eind in de voorbereiding.
Dit artikel wijst de vinger naar onvoorbereide sollicitanten en terecht. Ik heb echter zelf al meermaals meegemaakt bij sollicitatiegesprekken bij bedrijven en met recruiters dat mijn gesprekspartners zich niet of nauwelijks waren voorbereid en mijn reactie en CV niet of in ieder geval niet goed hadden gelezen.
Een slechte voorbereiding getuigt in mijn optiek van zeer weinig respect voor de gesprekspartner. Het geeft aan dat je weinig waarde hecht aan het gesprek en de persoon niet serieus neemt. Voor beide partijen een gemiste kans en een verspilling van tijd en energie.
Reactie: Een goede voorbereiding op een sollicitatiegesprek is het halve werk. In een uur heb je naar mijn mening een onvoldoende voorbereiding om je te onderscheiden van de andere sollicitanten.
Reactie: Ik word weggepest door mijn teamleider. Ik moet zeggen dat zij dat heel gewiekst doet. Zij maakt opmerkingen over mijn intelligentie, zgn betrekt zij mij bij de groep, en daarna negeert zij mij volkomen. Doordat iedereen haar mag, willen of zien zij niet in waar zij mee bezig is.
Zij is bezig een dossier aan het opbouwen, zodat ik later gewoon weg gewerkt kan worden. Dus nu doe ik als ik bezig ben met opdrachten, dat ik ze naar verschillende mensen toe mailt.
Ik sta alleen en ik weet het, als ik ga zeggen ik wordt door haar weggepest dan ben ik spoken aan het zien. Maar hoe ga je nu hier mee om. Ik heb zelf bedacht omzet maar te gaan benoemen in de groep.Terloopse opmerkingen maken enz enz. Ik weet het niet meer.
1. Jouw redenering over de cijfers is correct. Een treinreiziger klaagt niet over elke rit. Maar dat is niet het punt.
2. Klachten moeten serieus genomen worden, daar heb je natuurlijk gelijk in en dat zeg ik ook meerdere keren hierboven. Maar het klagen is niet in verhouding tot wat er iedere dag goed gaat.
3. Als je zoveel met de trein reist als jij dan ben je een ervaringsdeskundige. Dan kan het niet anders dan dat er een heleboel goede, fijne ritten bij zitten. Je hebt niet gelijk als je daar nooit wat van zegt.
Dus ook aan jou de vraag: waar ben je tevreden over als frequente treinreiziger, wat gaat er goed van dag tot dag, waar ben je gelukkig mee? Als je dat eerst benoemt en daarna reclameert over wat beter zou kunnen, dan doe ik mijn petje voor je af.
Reageer maar niet via dit medium; we dreigen in herhaling te vallen hahaha, net een loopgravenoorlog. Over het doorbreken van die patstelling gaat overigens nu juist het Anti-klaagboek. Een aanrader voor je! :-D
Bij toeval stuitte ik op bovenstaand leuke artikel!
Ik heb juist een omgekeerde ervaring!
Ik heb reeds vanaf dat ik jong was, altijd de TOP van de bedrijven waar ik werkte opgezocht! C.q. met de betreffende Directeur, manager, gecommuniceerd. Ik was functioneel dan ook het beste op mijn plek als rechterhand van de Directie. Zo heb ik meerdere jobs bekleed!
Ik herinner ik mij een personeelsfeest bij de Rabobank organisatie (een vestiging met 100 medewerkers!) waar ik werkte, waarbij ik aan de tafel van de Raad van Bestuur zat. Waargebeurd!
Ik hield toen al van een mooi en vooral interessant gesprek en nog steeds!
Ook maakte ik heel makkelijk contact met de Directie van die betreffende Rabobank-vestiging.
Een anecdote daaromtrent. Normaliter kwam er bij trouwerijen van medewerkers, bij die betreffende Rabobank-vestiging, altijd maar één van de driehoofdige Directie naar de trouwreceptie. Nu bij mij kwamen ze alledrie!! Afijn, die gebeurtenis ben ik nooit vergeten!
Deze eigenschap, om mij op alle niveaus te bewegen (ik ben zelf immers de trotse! dochter uit een arbeidersmilieu), dus ik spreek met Jan de arbeider, t/m Piet de Directeur (en dan vooral als mens!) heeft mij in mijn latere leven geen windeieren gelegd!
Graag bericht ik u bij deze ook over het zeer bijzondere boek van Leo van der Hoeven, getiteld Boek Opstaan in het donker (subtitel Wake up Hero!).
Deze biografie die leest als een roman, gaat over ondernemen, business, geld, succes, the sky was the limit, daarna meerdere grote tegenwinden.... wat leidde tot de grote ommezwaai in zijn, ons leven!
Boek Opstaan in het donker, wordt door lezers een pageturner genoemd, en ontving al veel lovende kritieken. Afijn lees de reviews op Managementboek en op bol.com.
Het boek krijgt de hoogste score van 5 sterren.
Een grote aanrader dus om te lezen!
Schrijver Leo van der Hoeven, adviseerde voorheen in Nederland zeer succesvol een honderd-tal organisaties. In het hier en nu komen er regelmatig Directeuren, Managers van bedrijven naar ons Guesthouse, op ons landgoed in Mallorca voor professionele Coaching!
Tja en om de cirkel rond te maken m.b.t. wat ik hierboven schreef over mijn contact met de Directie, alsmede met de Raad van Bestuur, van die Rabobank-vestiging, even het volgende. Niemand minder dan Herman Wijffels (Voormalig Topman van de Wereldbank en 'ja daar komt het...' tevens voormalig Directeur van Rabobank Nederland!!), schreef ons een prachtige mail en beveelt boek Opstaan in het donker van harte aan!
Iedere Directeur, Manager kan zijn, haar voordeel doen met dit bijzondere boek! Tevens is dit boek een fantastisch geste voor het e.v. Kerstpakket in de organisaties van eerdergenoemden!
Wij vernemen na het lezen zeer graag de bevindingen.
Reactie: Begrijp ik het nou goed dat elke passagier van elke rit wordt geteld? Ik rij minimaal vijf dagen per week twee tot vier ritten, ik heb maar één keer geklaagd.
Veel passagiers maken meerdere ritten per dag maar als je al de moeite neemt te klagen doe je dat maar één keer. De gemaakte cijfermatige vergelijking slaat dus nergens op. Manipulatief, niet sjiek maar onder het kleed veeg politiek. Zo ga je niet met klachten om als je de klaagcultuur wil tegengaan, zo veroorzaak je klachten.
Bij toeval stuitte ik op bovenstaande bijdrage. Ik wil je graag mijn complimenten geven! Het is de uitdaging om naar ons 'inner voice' te luisteren!! Jouw bijdrage biedt dan ook veel herkenning!
Graag bericht ik je over het zeer bijzondere boek van Leo van der Hoeven, getiteld Boek Opstaan in het donker (subtitel Wake up Hero!).
Zijn biografie gaat over bovenstaande thema's, over business, geld, succes, the sky was the limit, daarna meerdere grote tegenwinden.... wat leidde tot de grote ommezwaai in zijn, ons leven!
Voorheen adviseerde Leo als succesvol Personeels- en Organisatieadviseur zo'n 100-tal organisaties in Nederland. In het hier en nu ontvangen we regelmatig in ons Guesthouse in Mallorca, directeuren, managers uit Nederland voor een compact Coachingsprogramma. Afijn, ik begrijp dat is van jou ook een activiteit!
Boek Opstaan in het donker, wordt door lezers een pageturner genoemd, en ontving al veel lovende kritieken. Lees hiertoe de reviews op Managementboek en op bol.com.
Het boek krijgt de hoogste score van 5 sterren.
Een grote aanrader dus om te lezen!
Wij vernemen na het lezen zeer graag de bevindingen.
Ik wens je met jouw activiteiten veel succes toe!!
Hartelijke groet vanaf Mallorca,
Petra van der Hoeven
(PR & Marketing boek Opstaan in het donker)
Reactie: ik zit ook in de situatie dat ze je graag weg willen hebben word de hele dag omringd door polen klinkt hard maar begrijp steeds beter dat mensen bewust in de bijstand blijven geen gezeur aan je hoofd elke dag het is niet goed maar snap het wel
Reactie: Ik snap de redenering van de VAVDZ niet..
Waar ze een beroep op stabiele belastinginkomsten voor de overheid niet begrijpen omdat het een lastenverzwaring van de burger (werkende burger nog wel!) inhoudt, halen ze inkomsten en uitgaven door elkaar. Van verschillende groepen nog wel. Wiebes wil dalende belastinginkomsten beteugelen, die ontstaan omdat burgers voordelige keuzes maken. Natuurlijk betekent het weer optrekken van de inkomsten dat de lasten van burgers omhoog gaan. De voordelige keuze verdwijnt. Trouwens alleen maar voor de zakelijk leaserijdende burger die geen gebruik maakt van de 500km regeling, je moet de groep niet groter maken dan ze is.
VAVDZ doet een voorstel voor een ander verdelingsprincipe. Namelijk gebruiksgenot. Lijkt me onwerkbaar. Een diesel kan net zo genieten zijn als electrisch, elke burger ervaart autogebruik anders en de prijs van een auto zegt hartelijk weinig over beide. Dus een percentage op prijs zegt helemaal niks over genot privegebruik. Linksom (Wiebes) of rechtsom (VAVDZ).
Onze overheid heeft nu eenmaal besloten dat een bepaald deel van de begroting uit de bijtelling moet komen, en zal de percentages per autotypen zo aanpassen dat het doelbedrag gehaald wordt.
Ik betwijfel bovendien of men massaal van de 500km regeling gebruik gaat maken met een tweede, eigen auto, voor zover men die nog niet heeft. Op emotie zou het kunnen. Maar een extra auto kost al gauw meer dan 167 extra per maand.
Als het verbruik van een aanwezige eigen auto ongunstig is en de brandstofpas van de zaak niet meer ingezet kan worden voor prive kan die 167 euro ook snel overschreden worden. Met name voor mensen in buitengebieden waar voorzieningen op grote afstand liggen.
