Reactie: Ik denk dat we nu allemaal onderhand wel weten dat hoge salarissen graaiers en golddiggers aantrekken - precies het tegengestelde van wat we nodig hebben in Nederland.
De salarissen (inclusief onkostenvergoedingen) zijn juist veel en veel te hoog.
Deze mensen zouden eens stil moeten staan bij het feit dat het minimum loon in Nederland slechts 1200 euro per maand is en dat daar alle kosten nog vanaf moeten.
Een dergelijk geluid gaat stemmen kosten, volgens mij.
Reactie: Voor mij is een organisatie een organisch geheel van mensen die in bepaalde combinaties samenwerken om bepaalde resultaten te realiseren. De samenhang van dit organisme staat in functie van wat gerealiseerd wordt waardoor het gekend wordt door een aantal wetmatigheden van handelen. De strakheid van het geheel ''organisatie'' wordt sterk bepaald door de aard van de te realiseren diensten of producten, de wijze van samenhang in de noodzakelijke processen, de bedrijfsvoering, de menskracht en -energie en daarnaast hangt dit ook samen met de interactie van medewerkers. Een organisatie is net als een slang, zij kronkelt zich een weg naar een bepaald doel en zoekt steeds de optimale wijze om die weg te vervolgen. De rol van de leider is dan ook te leiden binnen de gemaakte beweging waarbij de energie gericht is op het resultaat en het te bereiken doel, het doel wat afgesproken is tussen leider en medewerkers. De kracht is dat de medewerkers constant de zinvolheid van zijn inspanningen ervaart en er zelf gelukkig van wordt. De fundamentele vraag blijft steeds waarom zijn we op deze aarde met een organisatie en vanuit dit oogpunt zetten we de energie in tot het realiseren wat we onderling hebben afgesproken wat we zouden realiseren. (bijvoorbeeld: een school heeft tot doel kinderen te leren zich te ontwikkelen om zo zich te kunnen handhaven in een maatschappij en zinvolheid van eigen leven te geven.)
Reactie: De meerheid van de stemmers ziet een quarterlife crisis als een hype. Daarentegen is een midlifecrisis al tijden een algemeen herkend fenomeen.
Sinds wanneer is de term midlifecrisis een begrip? In de jaren ‘ 50 en ‘ 60 in ieder geval. Misschien ergens eind jaren zeventig, begin jaren tachtig is het in zwang gekomen. Toentertijd zal deze term ook wel afgedaan zijn als een hype, hoewel het woord hype toen nog onbekend was.
Een crisis als deze is het gevolg van een bezinningsproces. Wanneer mensen zich gaan afvragen ’ Wie ben ik?’ , “ Wat wil ik eigenlijk?’ “ Ben ik tevreden met mijn leven’.
Dit bezinningproces kwam vroeger pas na de leeftijd van veertig aan de orde.
Vroeger studeerde men, en ging direct werken bij een bedrijf. Men trouwde jong en vanaf pas vanaf het moment dat de kinderen de deur uit gingen was er weer plaats voor een eigen leven. Pas daarna ontstond een crisis: de midlife crisis.
Een steeds grotere groep mensen heeft een totaal ander levenspatroon dan dat van hun ouders. Men trouwt niet meer op 18jarige leeftijd, men neemt niet zo maar kinderen omdat iedereen dat doet, men gaat niet zo maar bij een bedrijf in dienst.
Een bezinningsfase begint voor steeds meer mensen eigenlijk al tijdens hun studiejaren. De zoektocht naar ‘ wie ik ben’ , de vraag ‘ wat verwacht ik in het leven’ begint bij veel mensen al op hun 25e. En deze bezinningsfase kan bij veel mensen leiden tot een crisis.
Dus de term quarterlife crisis is in mijn ogen niet eens zo’n gekke benaming.
Reactie: Niet alleen de werknemers spreken zichzelf tegen, het lijkt er op dat ook de onderzoekers niet goed nagedacht hebben. Als vrouwen (en mannen) zeggen dat mannelijke managers beter zijn, is dat dan zo? Of zou de meetmethode niet kloppen? Hoe stel je eigenlijk vast wat een goede manager is? Zou het wellicht kunnen zijn dat mannelijke managers er erg goed in zijn om een ''succes'' uitstraling rond te strooien? Alle, tot dusverre onjuiste, voorspellingen over het razndsnel struikelen van de Duitse Merkel-regering zouden er ook wel eens mee te maken kunnen hebben met dat de vrouwelijke Bundeskanzler prioriteit geeft aan het hébben van succes in plaats van aan de wereld te roepen hoe succesvol ze wel zou zijn als maar niet . . .
Wij allemaal, trouwens, hangen oprecht ideeën en theorieën aan terwijl uit ons direct observeerbaar gedrag héél anders blijkt. Daar zijn mooie trainingen over. Zie bv. www.hqc.cc/actionscience
Reactie: Het klopt inderdaad dat het huidige onderwijs van geen kant deugt. De oplossing ligt echter niet in het teruggaan in de tijd, naar de ambachtsscholen. Ik denk het schoolapparaat zou moeten inspelen op de nieuwe generatie kinderen. Deze kinderen zijn compleet anders dan diegene die lesgeven en degene die beslissen over hoe er les gegeven zou moeten worden. In plaats van de leerplichtleeftijd te verhogen naar 18 jaar, verplichte vakken, meer structuren etc., zou je naar meer vrijheid in het onderwijs moeten. Sabbaticals voor leerlingen, vrije keuzes in vakken, vrijheid naar welke school je vandaag gaat, thuis studeren en avondscholen. Laat de leerlingen zelf kiezen en ondersteun dat. Laatst hoorde ik dat 70% van de schoolverlaters werkeloos is. Ze mogen er dus best langer over doen om dat papiertje te halen.
Reactie: De cultuur die ''ontstaat'' in een bedrijf is van heel veel meer factoren afhankelijk. Mijn constatering sluit wel aan bij het gegeven hoe minder zekerheden de employee heeft, hoe hoger de ''ogenschijnlijke'' loyaliteit. beweren Loyaal te zijn is wat anders al loyaal zijn. Door de (hoge) zekerheid van werknemers bespeur ik een toename van de (wat ik noem) '' wat ga je doen dan'' mentaliteit. Wellicht ligt dit in lijn van de verharding in het algemeen.
Sociaal psychologisch onderzoek wijst uit dat wat mensen zeggen, dat wat mensen doen en dat wat mensen voelen onderling behoorlijke verschillen laten zien.
Door genoegen te nemen met de resultaten van hetgeen iemand zegt, zegt genoeg over de waarde van het onderzoek. Ik heb het dan nog niet eens over de referentiegroep.
Als ik de reacties zo lees van mijn collega's wordt gedrag en gevoel als graadmeter gehanteerd en niet de graaGmeter van de onderzoeker.
Reactie: Correcte stelling. Hier in België is er momenteel heel erg veel kritiek van vakbonden en andere organisaties op de hoge verloningen van topambtenaren, zoals bij het spoor, de post, enz. Men vergelijkt de verloningen en opzegpremies rechtstreeks met de besparingen en inkrimpingen die (soms door dezelfde) bedrijven worden doorgevoerd. Deze weliswaar begrijpelijke polemiek is uiteraard niet correct. Hoe men het ook draait of keert, de privé-sector zal topmanagers altijd beter kunnen betalen. De lonen van topmanagers en toppolitici verlagen heeft enkel tot gevolg dat men tweede, ja derde keuze aan het hoofd van onze bedrijven krijgt. Ik veronderstel dat men dit niet wenst, en het enige alternatief is dan ook deze -door de vrije markt in het leven geroepen- soms wraakroepende tegenstelling te aanvaarden.
Reactie: Fred Akkerma: Ik ben erg benieuwd naar een onderzoek, vooral als het ook zou gaan over mannelijk en vrouwelijk leiderschap. In de praktijk zie ik dat het verschil tussen management en leiderschap niet altijd duidelijk is en ook dat leiderschap als een nieuwe hype/trend wordt gezien, benaderd en aangeboden (niet altijd in de meest zuivere, authentieke vorm).
In de praktijk (en in de media) merk ik verder dat over vrouwelijk leiderschap nog een hoop te zeggen en te doen is, maar hier geldt ook: let op de kwaliteit. Binnenkort meer daarover.
Ik doe graag mee aan je onderzoek.
Reactie: Ik heb, als jongste bediende, dit soort gedrag altijd met verbazing aangekeken. Edoch, het bestaat! Ik heb er nu zelf last van met alle verschijnselen van dien!
Reactie: '...waarschuwt voor de steeds groter wordende kloof tussen bedrijfsleven en overheid..' Dat klopt de top in het bedrijfsleven krijgt teveel betaald. Het probleem ligt niet aan de overheid of de 'kleine' man (zowel overheid als bedrijfsleven)! Om de belastingdruk niet te veel op te voeren moeten dus de salarissen van de top van het bedrijfsleven omlaag.
Reactie: Er is, zeker in managerial land, weinig bekendheid met theorieën uit conflictmanagement, zoals de escalatietrap van Friedrich Glasl. Daardoor zien mensen conflicten als de befaamde Zwelgbast van Heer Ollie B: plotseling uit zijn krachten gegroeid angstaanjagend monster, dat je niet kunt temmen, tenzij je Heer Ollie bent. Terwijl conflicten, zeker in het beginstadium, veel duidelijkheid scheppen, creativiteit genereren en mensen inspireren tot betere prestaties. Marijke Lingsma en ik hebben daarom twee boeken geschreven voor managers over conflictcoaching en een spel voor het oefenen met conflictvaardigheid ontwikkeld. Hoe conflictvaardiger medewerkers zijn, hoe conflictbestendiger de organisatie. Dat scheelt conflictgerelateerd ziekteverzuim!
Reactie: Op www.nieuweleiders.nl kun je twee polls invullen: eentje over het gewenste leiderschapsprofiel van de toekomstige minister president en eentje voor de verkiezing van de Nieuwe Leider 2007. De resultaten van deze polls worden in december bekend gemaakt.
