Reactie: Wat een open deur! Natuurlijk zijn de meeste bedrijfsover-names ego-gerelateerd. Meer omzet betekent meer bonus en alleen de leden van de RvB varen er wel bij. Voorbeelden te over denk aan Ahold. Maar ook energie-maatschappijen die opeens in alle ander branches werk-zaam zijn en daar dus overnames doen.
In het midden- en kleinbedrijf wordt veel beter nagedacht over dit soort zaken omdat het eigen bedrijf er niet aan kapot mag gaan maar als het geld van de onbekende aandeelhouder is, who cares.........
Reactie: Ik durf te stellen dat ik bij een bedrijf werk, waar de saamhorigheid naar elkaar, maar ook de betrokkenheid bij het bedrijf over de gehele linie behoorlijk groot is. En dat terwijl we als collega's over het gehele land verspreid in opdrachten zitten! Ik zal kort aangeven, waar dat volgens mij door komt:
Onswordt in alle opzichten de ruimte gegeven mee te denken over de koers van het bedrijf. We worden actief betrokken bij ons ' droombeeld', wat we eens in de vier jaar samen weer vaststellen. Daarnaast is elk jaar een grote groep collega's betrokken bij de vormgeving aan het businessplan vor het komende jaar. We krijgen ruimte en gelegenheid voor het organiseren van activiteiten die niet alleen de onderlinge kennis, maar ook de onderlinge verbondenheid vergroten. Wanneer je met een goed idee komt, wordt samen met jou bekeken, hoe dat om te zetten naar een planbaar en realiseerbaar iets. Je krijgt ruimte om dingen te proberen, op te zetten en vorm te geven.
Daarnaast hebben we tal van mogelijkheden jezelf verder te ontwikkelen. Daarbij mag je ook constateren, dat iets niet bij je past en je er dus niet mee door moet gaan.
Dat alles maakt, dat je je gewaardeerd voelt. En naar mijn mening staat waardering in directe verbinding met betrokkenheid.
Reactie: Ik werk in een Amerikaans bedrijf, en ik heb juist de indruk dat men zich minder betrokken voelt bij het bedrijf dan de Nederlandse werknemers in dit bedrijf.
Als de concurrent tien dollar per maand meer biedt is de Amerikaan morgen weg. In Nederland zal je toch eerst nog een houding zien van eerst het huidige project af willen maken; eerst nog het werk goed overdragen, etc.
Je merkt het ook, omdat het bij ons zeer moeilijk is om bijvoorbeeld een organigram voor iedereen duidelijk te maken, zodat je weet naar wie je voor welk probleem moet gaan. ''Nee'', zeggen ze, ''de concurrent ziet die ook, en voor je het weet lokken ze een key-ontwikkelaar weg, niet omdat ze hem zo nodig hebben, maar omdat ze dan weten dat onze ontwikkeling dan vertraging oploopt''.
Bij ons in Nederland is er toch nog steeds een trots op het product dat je ontwikkelt, en je zou het niet zomaar laten saboteren voor een habbekrats. Je zou toch minstens fatsoenlijk weggaan, met goede overdracht van kennis e.d.
Waarschijnlijk moet je ook niet zeggen dat de uitslag van de enquête is dat Amerikaanse werknemers zeer betrokken zijn, maar dat ze ZEGGEN zeer betrokken te zijn. Het is immers belangrijk het is om sociaal gewenste antwoorden te geven - want wie weet luistert de werkgever luistert misschien wel mee. After all, privacy wetgeving staat hier in de VS nog op een zeer laag niveau.
Dat er hier in de VS veel minder betrokkenheid bij het bedrijf is dan in Nederland is ook te verklaren omdat het bedrijf je zo op straat zet als je even niet 100% bevalt. In de VS vinden werknemers die makkelijk een baan vinden zoiets ook geen probleem. Ze halen hun schouders op en beginnen overmorgen bij de concurent. In Nederland vind je het toch wel erger als je ontslagen wordt, zelfs al heb je makkelijk een nieuwe baan. Er zit toch iets in van dat je niet goed genoeg bevonden bent door je baas, en dat vinden wij in Nederland erger dan in de VS.
Reactie: Jong en oud kunnen goed samenwerken en veel van elkaar leren! Als P&O-er mooie voorbeelden hiervan.Wie die je tekort?
Als werkgever mis je erg veel kansen, als je alleen jonge mensen in dienst neemt! P&O-ers zijn zich niet bewust van hun vooroordelen t.a.v. de oudere werknemer. Naast werkervaring hebben zij levenservaring en zijn daardoor zeer goed in balans en stressbestendig. Geen zwangerschapsverlof, geen kinderopvang. Bovendien nog belastingvoordeel bij aanname van 50+!!!
Zelf ben ik 52 jaar en al 8 maanden op zoek naar werk als reintegratoeconsulent of jobcoach via open solliciteren en netwerken. Vanaf 1 maand krijg ik uitnodigingen voor gesprekken. Voorheen 'de kast in met die oudjes'. Opleidingen afgerond in 2004 en 2005, dus up-to-date, en 30 jaar werkervaring in diverse secotoren. Waarom wil het niet lukken?????? Zeer flexibel inzetbaar: projecten - freelance en tijdelijk dienstverband.
Uit mijn freelancewerk blijkt daat veel teveel kennis, talenten en vaardigheden van ouderen (42+) onbenut blijven. Stop nu eens met die leeftijdsdiscriminatie in Nederland! Verboden bij wet, maar praktijk geeft hele andere geluiden!
Managers die op zoek zijn naar ervaren, gemotiveerde krachten, reageer via mijn mail of meld je vacatures bij werk.nl. Aanbod van deze categorie werkzoekenden is zeer groot!
Kansen zien is kansen grijpen.
Reactie: De heer heer Abdulqadir Jarmohamed schrijft: ''Als de samenleving mensen als Mohammed Bouyeri in de cel gooit, imams die haat prediken het land uitzet, dan we een onzichtbaar probleem nog over''. Had de samenleving anders moeten reageren op de moord op Theo van Gogh door Mohamed B.?
Reactie: Dat kan dan wel zo zijn, de grootste luchtvaartmaatschappij van dit land maakt er voor het vliegend personeel, qua personeelsbeleid, een janboel van. Junior pursers staan, wanneer zij intercontinentaal vliegen, achter de kar(=trolly). M.a.w. dit kaderpersoneel wordt ingezet als de eerste de beste eenbander steward(ess). Dezelfde juniorpurser is wel leidinggevende zodra zij/hij continentaal vliegt. Commercieel succes rust mijns inziens op twee pijlers - een goede balans tussen een produkt en een tevreden werknemer. Op het eerste oog heeft mijn inbreng niets met uw headline te maken, ware het niet dat meerdere juniorpursers vanwege hun late carriere doorstroom de leeftijd van 50 jaar inmiddels hebben bereikt. Als frequent bussinessclass passagier van deze maatschappij, heb ik mij verwonderd over zulks personeelsbeleid. Last but not least. Thans neemt men bij dit bedrijf, naar mijn stellige overtuiging uit kostenbesparing, op ruime schaal jong Chinees cabinepersoneel voor de Azieroute aan. De meerwaarde hiervan, gaat volstrekt aan mij voorbij. De servicegerichtheid van deze groep is abominabel. Mijn stelling - neem ouder personeel aan, desnoods afkomstig uit de Europese Unie. De groep uit deze leeftijdscategorie heeft tenslotte zijn meerwaarde aan boord dubbel en dwars bewezen.
Reactie: Toevoegend aan de vorige reactie: Ook de MBO-ers boven de 50 komen niet meer aan de bak! Ik ben van mening dat het tijd wordt dat er meer bekendheid wordt gegeven aan de voordelen die deze 50+werknemers bieden en wie zou hierin het voortouw kunnen en moeten nemen?
De uitzendburo's?....Ik denk het niet; zij willen verdienen!
De CWI's? Misschien, maar op welke wijze? In hun huidige rol zeker niet!
De werknemer zelf? Die wil wel, maar hoe? Opgestuurde C.V's worden vaak niet eens beantwoord! Je krijgt de kans dus vaak niet om zelfs maar te kunnen argumenteren.
Een overheidscampagne? En hoe dan? (zonder jongeren tekort te doen.)
Wie het weet mag het zeggen!
Reactie: Prachtige cijfers. Triest dat er toch nog tienduizenden academisch en HBO 50+'ers werkeloos langs de kant zitten en die zich in het rond solliciteren om aan een baan te komen.
Reactie: Hr Maas,
er was een een professor. Dertig jaar lang onderzocht hij de eigenschappen van water, viscositeit, stromingseigenschappen, oppervlaktespanning, kortom: de hele rimram. Op een dag was hij ermee klaar. Een verrukt ''Eureka'' onstanpte aan zijn keel. Hij nam een duik en verdronk.
Reactie: Laat mij dan eens een poging wagen de stilte te verbreken.
''Familiegevoel'' stoelt op een gevoel van saamhorigheid. Dat veronderstelt zaken als gemeenschappelijke belangen, betrokkenheid bij het werk en de organisatie en het gevoel door collega's en management gewaardeerd te worden. Naarmate de afstand tussen de werkzaamheden van medewerkers en het product of dienst waaraan de organisatie zijn bestaansrecht ontleent groter wordt zal die betrokkenheid afnemen (ken ik wel een paar leuke voorbeelden van..).Net zo zwaarwegend is m.i. het gegeven dat binnen veel organisaties door het manegement zwaar gefocussed wordt op '' shareholder'' value. De belangen van medewerkers worden daar dan helaas te vaak ondergeschikt aangemaakt, met als resultaat dat de medewerkers zich onvoldoende gesteund voelen door het management en er geleidelijk een '' ieder voor zich'' mentaliteit.
Kennelijk is de managementvisie op de bedrijfsvoering binnen familiebedrijven vaker zodanig dat aan die randvoorwaarden gemakkelijker voldaan kan worden.
Reactie: Ik denk dat we te maken hebben met een trend waarin iedereen het eigen belang boven alles stelt, zoals al geschreven. Onlangs berichtte het journaal dat werknemers de hoogte van het salaris zien als belangrijkste arbeidsvoorwaarde. Wat een baan ''prettig'' maakt is de verhouding tussen het salaris, de secundaire arbeidsvoorwaarden en de sfeer op de werkvloer. Hoe beter de laatste twee, hoe onbelangrijker het salaris wordt.
Salaris zal uiteraard altijd de voornaamste motiverende factor blijven maar het gewicht ervan is wel degelijk te beïnvloeden.
Reactie: Vervelende kwestie,
Momenteel verkeer ik in een bijna gelijkaardige situatie. Met 4 interne medewerkers liggen we in de running voor een plaats als Sales manager. Een ervan heeft het zelfs vlakaf gevraagd waarom ik deze plaats ambieer. Zonder van zichzelf te zeggen dat hij ook deze functie wil. Je voelt duidelijk op teamvergaderingen dat er een bepaalde geforseerde spanning hangt tussen verschillende personen. Nu is de plaats inname nog niet voor direct (2jaar) maar toch er is een competitieve strijd te voelen. Een van de vier haakt af. Hij heeft ervoor gekozen de firma te verlaten en op een ander zich als Sales manager verdienstelijk te maken. Toen waren we nog met drie... De laatste tijd ondervind ik ook dat er meer telefoontjes van collega's komen voor allerlei vragen, toeval?, zie ik al spoken. Ik heb een vermoeden dat iedereen al weet wie de kandidaten zijn. En dat ieder op zich hier profijt probeert uit te halen. Toch vind ik het een lastige periode, je moet in een perfecte harmonie met je collega's samenwerken. En langs de andere zijde moet je je meer en meer profileren naar de functie van Sales manager. Als iemand mij raad kan geven - graag.
JDS
Reactie: De dialoog is waar het om gaat. Als we werkelijk weten wat er leeft onder de mensen die met het vakgebied (het onderwijs) te maken hebben, vanuit verschillende invalshoeken, dan leveren we een bijdrage aan vernieuwingen cq verbeteringen. Als we niet bijdragen of ons uitspreken, dan zou je denken dat we het wel best vinden zoals het gaat. Of is het onderwijs dan echt zo ontoegankelijk en complex en weten we niet waar te beginnen? Is het zinloos?
