Reactie: Bij de methodologie zijn inderdaad nogal wat vragen te stellen. Echter, dat maakt haar conclusie voor mij niet minder aannemelijk.
Immers, maatschappelijk ondernemen vraagt het denken buiten de traditionele, gebaande paden en creativiteit. Men gaat vragen stellen over de meerwaarde die het bedrijf kan leveren, en loopt tegen horden die eerst nog geen horden waren.
Reactie: @Maurice
Er zijn ook van die mensen die eigen baas zijn en soms ook in de kleine uurtjes posten en werken. Er zijn ook mensen die niet van 9 tot 5 werken maar andere werktijden hebben of van thuis uit werken.
Trouwens via deze site kun je je managementinzichten up to date houden. Vakliteratuur lezen is ook werken en voor sommigen is hun werk ook nog eens hun hobbie.
Reactie: Geachte heer Akkerma,
één artikel en 18 reacties, het is duidelijk te zien dat het stellen van doelen (begin 2007) serieus genomen wordt.
Na deze reacties kunnen we dus zeggen:
Visie, missie en strategie. Hierna komen de tactische doelstellingen met het oogpunt vanuit de klant aan bod. Hierop de wel bekende SWOT analyses en dan er mee aan de slag. Vooral het met z'n allen doen (tot uitvoer brengen), is het verschil tussen wel of niet halen van doelstellingen.
Duidelijk verhaal.
Reactie: Over de representativiteit van het onderzoek zou ik nog wel eens willen discussieren met Toos Hofstede. Ze heeft bij zes bedrijven onderzoek gedaan? Een nogal kleine steekproef lijkt me. Om dan de conclusie door te trekken naar bedrijven en organisaties in het algemeen vind ik te ver gaan.
Reactie: Opvallend dat nagenoeg alle reactie, inclusief deze, geplaatst zijn onder de normale werktijden.
Dit is een constatering en geen waardeoordeel!
Reactie: hoi,
heel mooi artikel.
Gebruik het raam van Johari zelf ook dikwijls in vormingen die ik geef, vooral binnen de vorming ''evaluatiegesprek'' en ''functioneringsgesprek''.
Volgens mij kan een goed gesprek maar plaast vinden wanneer je ervoor zorgt dat 'het open vlak' zo groot mogelijk is.
Veel leidinggevende hebben daar echter moeite mee. Want iets bloot geven van uzelf wordt meestal ervaren als het afgeven van een stukje macht (wat de ander niet weet van mij kan hij ook niet gebruiken tegen mij).
Reactie: @A
Nou ja, ik vind je wel erg kort door de bocht gaan. Maar ik ben denk ik geen gemiddelde ICT gebruiker van 40+. Ik programmeerde de eerste systemen al toen ik 14 jaar was (CPM en zo, weet je nog?) en heb juist geleerd me heel erg aan te passen, wat ook prima lukt. Het is eerder een beperking dat die huidige generatie niet op andere dan ICT wijze met elkaar lijkt om te gaan. Sociaal emotionele ontwikkeling vraagt ook om sociale contacten, anders dan alleen achter een scherm. De telefoon en de televisie hebben zo ook hun plek gevonden; kranten en tijdschriften worden nog steeds gedrukt (en dat blijft nog heel lang zo), caffee's druk bezocht en het verenigingsleven bloeit nog steeds. Kortom, de nieuwe communicatievormen moeten hun plek verdienen in de maatschappij (voor zover ze dat nog niet gedaan hebben), maar communicatie met een F2F benadering (en dus geven van feedback) zal echt heel erg noodzakelijk blijven.
Wat jouw cijfers betreft: wat is eigenlijk de bron. Want dat gemiddelde van 100 per 21 jarige komt mij echt te hoog over, alleen al even kijkende in de kring van 10 en 20-igers die ik ken....
Reactie: Klopt, maar de generatie die er aankomt, gaat hier heel anders mee om.
Voor de generatie tussen 30 - 50 gaat dit killing worden. Gemiddeld hebben personen boven de 50 zich al dermate bewezen en overige skills ontwikkeld dat ze de boel wel utzingen.
Echter als ik 10 'pubers' bij elkaar zet, en alle communicatie via msn, sms, mail 'verbiedt' dan blijken ze heel inefficient te gaan werken.
Voorbeeld:
gemiddeld heeft iemand van rond de 21 wel 100 msn contacts. Als deze persoon zit te pielen met b.v Powerpoint, dan is deze heel snel in de groep gegooid. De persoon uit de oudereGEn gaat zelf zitten pielen en zoeken etc.
Dit voorbeeld is natuurlijk alleen maar om de case duidelijk te maken, want het zit hem in de 'onzichtbare ' details.
In tijdslijnen:
- de groep die er nu aankomt, is de 1e groep is vanaf hun geboorte is geconfronteerd met zaken als MSN, mobiel.tel., mails etc. Heel het doen en laten is hier efficient op ingestemd . Dit kan niet anders zijn dan dat dit gevolgen gaat krijgen...
- zeker in de groep van 40+ die nog de ICTboom nog heeft meegemaakt (dus heeft moeten aanleren)
- de groep van 30+, die het zolangzamerhand steeds meer voor het zeggen gaan hebben, zitten de 1e early adaptors die al heel vroeg met ICt is geconfronteerd. Maar zich nog parallel heeft ontwikkeld..
Ik MSN en SMS al heel lang (en ben 40+) maar ik merk dat ook daar toch regelmatig verwarring/misinterpetatie ontstaat omtrent de bedoelde boodschap verus de ontvangen boodschap. Het gebruik van smileys etc kan een klein beetje extra aan lading/gevoel toevoegen maar moet echt niet overschat worden. Daarnaast zijn de omgevingsfactoren ook van groot belang. Als ik F2F met iemand praat, dan is er fysiek contact en ben beter afgstemd op de persoon dan wanneer ik in bijvoorbeeld een stressvolle kantoortuin, gestoord door Jan en Alleman een MSN sessie voer.
Reactie: Een gemiddeld consultant rapport/plan van aanpak. Bevat vooral veel afkadering, stellen van randvoorwaarden, blalblablbla met als doelstelling om vooral de eigen positie op veilig te stellen.
Overigens is het grote aantal adviseurs logisch, gezien onze economy steeds meer kennisgedreven is. Een specailist is te duur om op je balans te zetten... Een adviseurs zou veel meer ondernemer moeten zijn, maar dat kan vaak lastig omdat je aan VAR eisen ed moet voldoen en niet eens als specialist kan focussen.
Dat Poldermodel moet maar eens overboord. Een onderneming is geen democratie.
Reactie: Dit artikel mag wat mij betreft wel in de ''zuigt''- top tien.
Surfen op internet hoeft niet per definitie te betekenen dat men minder efficient werkt, zelfs niet als men privé surft, Formatteren van documenten en oplossen van pc-problemen, dat is natuurlijk geen werk.
Roddelen met collega’s, bellen met vrienden, koffie drinken, naar het toilet gaan en dagdromen. De behoefte doet men maar in de eigen tijd en bijpraten doet men in de pub.
Pauzes schaft men maar af. En dat noemt men dan onderzoek. Misschien moet deze Hoogleraar zelf eens een jaartje gaan werken dan kan hij d.m.v. empirisch onderzoek zelf vaststellen waneer een mens het meest effectief werkt.
Natuurlijk is voor alles een gouden middenweg, waar vroeger het krantje in de actentas zat kijkt men nu even snel op internet. Bellen met vrienden, dat is een beetje op het randje.
Ik lees tussen de regels door dat men het wel gezellig heeft en vindt en dat is toch prima. Bovendien komt men een uurtje eerder en gaat men een uurtje later naar huis. ALs het werk een hel was deed men dat niet. De tijd die men verliest compenseert men, men kan het dus iets rustig aandoen door de dag en dat levert weer minder stress op.
Mensen zijn nu eenmaal geen robot's, het zijn creatieve wezen's.
Iedere leidinggeven die een beetje weet met mensen om te gaan weet dat je de kerk in het midden moet laten en dat geldt ook voor elke werknemer die zijn baan wil behouden.
Er moet dus, waar dit kan, gestuurd worden op resultaten, targets enz. en niet zo zeer op prikklokken, stopwatches en vaste pauze en werktijden.
Verschrikkelijk dat zo'n onzin wordt uitgekraamd door een hoogleraar Organisatiepsychologie en- gezondheid. Hij zou mijn mensen allemaal psychische problemen bezorgen en ziek maken als hij aan het roer stond van mijn team, dat weet ik zeker.
Hopenlijk neemt niemand zijn verouderde voorstelling van efficient werken serieus.
