Reactie: Ik kan me behoorlijk vinden in het schrijven van Hans.
Met name dit stukje:
Productiviteit meet je namelijk niet op basis van input of troughput (lees: de tijd dat mensen ergens aan werken) maar aan output (lees: wat er uiteindelijk uit hun handen komt). En als dat niet goed is, dan komt dat wel ter sprake in beoordelingsgesprekken.
---- mijn opmerking; mits je een baas hebt die dat kan beoordelen (niet alles is makkelijk meetbaar/ te beoordelen)
En voor de rest:-heeft iedereen wel in de gaten dat we het over een onderzoek van Microsoft hebben?
Reactie: Soms kan ik het niet laten... reageren op zo'n artikel, waarbij ik (weer) denk aan een ''verwaarloosde'' doelgroep. Misschien wel hondderdduizenden Nederlanders, autochtoon of allochtoon, die elk jaar weer tevergeefs als goed voornemen hebben: ''een baan vinden!'' Niet een ''andere'' maar gewoon een baan. Weer aan de slag kunnen, vanuit een bijstandsuitkering of als gedeeltelijk arbeids(on)geschikte. Helaas, te veel werkgevers laten dit enorme en onbenutte menselijke potentieel liggen: mensen die vaak meer dan 100% gemotiveerd zijn. En zo'n ''lacherige'' reclame van het UWV mag ook niet baten!
Zelf ben ik nu zo'n zes jaar uit de roulatie dank zij een auto-ongeval: herstel, revalidatie, heroriëntatie en dan... op zoek naar (aangepast) werk. En telkens weer te horen krijgen: ''u heeft geen recente werkervaring'', ''u voldoet niet aan de selectiecriteria'', ''binnen het team is geen ruimte voor uw profiel''. En ga nog maar even zo door. Terwijl ik écht al die jaren niet stil gezeten heb. Ondanks alles bijhouden van vakliteratuur, volgen van ontwikkelingen en, met vallen en opstaan, proberen om in ieder geval niet in een sociaal isolement terecht te komen.
En denk nu a.u.b. niet dat ik probeer om medelijden op te wekken: ik wil gewoon ''voor vol aangezien worden''. En ben daar - zo weet ik inmiddels uit ervaring - absoluut niet de enige in. Dagelijks lezen dat het met de economie beter gaat, dat de arbeidsmarkt aantrekt, dat werkgevers op zoek zijn naar personeel... en de bakken van het CWI en UWV puilen uit! Dus werkgevers: kijk eens wat verder. En bekijk het eens op deze manier: mensen die een (goede) baan hebben hoéven niet zo nodig te verkassen. Terwijl mensen zonder baan juist weer staan te springen om aan de slag te mogen. Geef ze een kans op een menswaardig bestaan!
Reactie: Ik herinner me nog levendig de eerste keer dat ik ''nee'' zei tegen een opdrachtgever. En wat dat betekende voor mijn beoordelingsgesprek. Later ben ik zelf directeur/grootaandeelhouder geworden in een organisatieadviesbureau. En heb mijn mensen altijd voorgehouden dat kwaliteit boven kwantiteit gaat. En dat een goede adviseur adviseert en geen papagaai is of echoput. Ik geloof nog steeds dat mijn opdrachtgevers daar - uitzonderingen daargelaten - tevreden mee zijn geweest.
Helaas ben ik bij organisaties (te vaak) aangelopen tegen het feit dat ik eerst kon gaan ''puinruimen'', met dank aan mijn ''collega's''. Voor een deel verklaarbaar omdat nogal wat bureaus (m.i. vaker de grote) zich continu druk maken over de vraag of ze genoeg omzet maken om de kosten te dekken en, niet te vergeten, winst te maken. En zich dus als een prostituee (excusez le mot!) verkopen en dansen naar de pijpen van hun opdrachtgever, zonder ook maar een greintje kritisch te durven zijn... Tegelijkertijd moet je dan toch ook constateren dat sommige opdrachtgevers - en dat zijn soms ook écht geen kleine organisaties - bereid zijn vette uurtarieven te betalen voor... ja, voor wat eigenlijk? Om als RvB tijdens een Rotary-bijeenkomst te pochen dat één van de ''Big Four'' is ingehuurd?
''It takes two to tango'', een opdrachtgever krijgt over het algemeen de adviseur die hij of zij verdient. En het fraaie beginsel van ''no cure, no pay'' heb ik ook al te vaak zien afglijden: formuleer de doelstellingen zo dat je er (vrijwel) zeker van bent dat je ze ook kunt halen... en dus dokken! Is er dan een alternatief? Want ''kwaliteitskeurmerken'' zijn ook gewoon te koop en titels/kwalificaties zeggen me eerlijk gezegd ook erg weinig.
Gelukkig is er ook nog een groot aantal opdrachtgevers - en het aantal groeit - dat kritisch durft te zijn en kijkt naar de werkelijk toegevoegde waarde van een consultant. Waarbij deze groep ook weet dat, als het goed is, een externe adviseur tijdelijk bepaalde competenties binnen een organisatie brengt en dat ''zachte heelmeesters vaak stinkende wonden achterlaten''. En ik pas er voor om reclame te gaan maken, maar daag opdrachtgevers uit om goed na te denken voordat zij een externe adviseur inhuren:
- kunnen we het eigenlijk niet intern oplossen;
- welke competenties moet een adviseur hebben om ons adequaat te helpen;
- ben ik bereid om ook mijn eigen positie tegen het licht te laten houden;
- welke resultaten/doelstellingen moeten bereikt worden (bij voorkeur SMART) met behulp van een adviseur?
Ik wens opdrachtgevers veel succes. En hoop tegelijkertijd dat integriteit en professionaliteit eerder regel dan uitzondering wordt.
Reactie: @yvette: dat is precies het effect dat ik eerder probeerde uit te leggen. Het werkt dus zo ;-)
@hans: dus ja, als je niet goed weet hoe je tools werken, maak je fouten en verlies je tijd, wordt je gefrustreerd, deel je dat met je collega's, verlies je nog meer tijd, je collega's ook etc. Lol in het werk is prima, zelfs zeer gewenst, maar dan wel werken als primair doel blijven hanteren. Een social talk is goed, maar als dat je primaire funfactor is, dan denk ik dat veel werkgevers toch achter de oren gaan krabben (ik wel in ieder geval). Maar waarschijnlijk bedoel je dat ook?
Reactie: Bedankt voor de heldere feedback. Tuurlijk heeft de generatie die met ICT als normaal en vanzelfsprekend middel is opgegroeid een streep voor in het hanteren ervan. Het is wel belangrijk om de waarde van andere dan ICT middelen in het communicatie en feedbackproces niet te onderschatten. Het zal een evenwicht krijgen, dwars door alle soorten lagen van de samenleving heen. De opstelling zou idealiter zijn dat de 'oudere generatie' van de 'jongere leert' en ook omgekeerd. Ik haak af wanneer er simpelweg gesteld wordt dat de zittende 'verouderde' generatie op moet schuiven voor de 'nieuwe'. Dit kan niet en is ook niet nodig als we het 'van elkaar leren' pricipe hanteren. Mijn eigen kinderen benader ik in ieder geval al zo; en ja, dankzij mijn dochter van 12 loop ik zelf nu ook af en toe door de virtuele wereld van 'run escape', maar ze is maar al te blij als ik haar een keer uitdaag voor een spelletje mastermind of rumicub ;-) of een middag met haar gaar schaatsen...
Op de site www.inclusive-innovation.nl staat meer informatie over het onderwerp ''Inclusive Innovation''. (Deze site is echter nog wel volop in productie!)
Reactie: Alle reactie geven hetzelfde weer, hoe werd er gecommuniceerd.
De bedrijfscultuur is de oorzaak van deze gang van zaken.
I.p.v. de medewerkers serieus te nemen en te betrekken in wat de veranderingen zijn en met hen daarover te praten, stelt de baas van boven af, zonder goede begeleiding het als een vast feit.
Nu mag de teamcoach dit even oplossen.
Misschien de methode van haar directie om haar te testen, maar schadelijk voor het bedrijf is het ook.
In plaats van aan het werk te kunnen, moeten we gelijk een obstakel gaan opruimen, kost tijd, dus geld.
Door goed te luisteren en het gesprek ook aan te durven, zal het de teamcoach best gaan lukken en door dit verkeerde voorbeeld als voorbeeld, zoals het vanaf nu onder har leiding niet meer zal gaan, kan ze respect krijgen.
En vaak is het toch prettiger om vanuit je eigen collega’s een promotie te krijgen, dan een vreemde van buiten af.
Reactie: Mis wat in het artikel over RSI, want alleen met een prettige werkomgeving kom je er niet.
Een goede preventie zoals de juiste stoel, bureau pc en andere attributen horen daar ook bij.
Een van de goede preventie methoden kunnen geleverd worden door het bedrijf MassageProfs (www.massageProfs.nl) die een preventiemethode zoals preventieve massage van nek en armspieren ter voorkoming van RSI.
Een goede werkgever zorgt voor een laag ziekteverzuim en voorkomt liever dan achteraf veel geld te moeten verliezen door verzuim.
Tevens zijn er ook behandelingen voor mensen met andere klachten, denk aan til klachten etc.
Preventie kosten verdienen zich altijd met gemak terug!
Reactie: Kan mij heel goed vinden in dit artikel.
Het is een goede waarschuwing voor mensen die gepromoveerd worden.
Randy Newman zong ooit eens “its lonely at the top” en dat lied is heel goed van toepassing op het artikel.
Je collega’s gaan anders tegen je aankijken, want je bent hun chef geworden en dat is een heel andere situatie dan eerst.
Ook zijn de competenties voor managers anders dan voor de uitvoerenden.
Dus wees niet bang voor een promotie, maar overzie de consequenties en neem daar maatregelen in mee.
Laat je coachen door een andere manager in de start periode, kijk of je vaardigheden moet ontwikkelen en leg dat vast voor je de baan accepteert.
Vooral de leiderschap vaardigheden bevatten een heleboel “menselijke capaciteiten” en we zien daar vaak de ontbrekende schakel bij managers.
Dus durf de beslissing aan, maar wees heel eerlijk naar jezelf toe en draag zorg voor de juiste skills voor de functie.
Reactie: Al lezende (artikel en reacties) bekruipt me toch de vraag waar we met z'n allen nu eigenlijk mee bezig zijn. Microsoft (of all organizations) constateert dat mensen veel tijd verspillen aan surfen, documenten opmaken en computerproblemen! En wat staat er voor software bij de meeste organisaties? Microsoft besturingssysteem, MS Office en IE. Ongetwijfeld komt Microsoft bij haar nieuwe besturingssyteem met ''oplossingen''... Wantrouw altijd de boodschapper als hij er zelf belangen bij heeft!
Vervolgens komt een ''wijze'' hoogleraar met nog wat Tayloriaanse opmerkingen over inproductive activiteiten, terwijl iedereen met enig boerenverstand (overigens acht ik dat zeer hoog!) weet dat dergelijke activiteiten nu eenmaal horen bij een sociaal verband: in een organisatie gaat nu eenmaal tijd zitten in het informele contact. En dat compeseren mensen - over het algemeen - door op andere momenten (in of buiten werktijd) wat door te werken. Productiviteit meet je namelijk niet op basis van input of troughput (lees: de tijd dat mensen ergens aan werken) maar aan output (lees: wat er uiteindelijk uit hun handen komt). En als dat niet goed is, dan komt dat wel ter sprake in beoordelingsgesprekken.
Een organisatie- en gezondheidspsycholoog (soms heb ik last van plaatsvervangende schaamte als psycholoog) die dan meent dat met wat ''tips en trucs'' alles op te lossen is en mensen daardoor effectiever en efficiënter gaan werken: droom zacht! Accepteer dat mensen gewoon mensen zijn en geef ze vooral wat ruimte om plezier aan hun werk te beleven. En los problemen op die een negatief effect hebben op sfeer, humor en ontspannen samenwerken met elkaar. Laat Microsoft nu eindelijk maar eens komen met een softwarepakket dat gewoon doet wat het moet doen... en gun mensen het licht in de ogen, ook als ze even niet werken.
Reactie: Wat mij betreft is deze conclusie veel te kort door de bocht: voor mezelf is het 100% zeker dat Workpace wel degelijk geholpen heeft bij het herstel van mijn RSI-klachten.
De opmerking dat computergebruikers zelf ook wel voldoende pauze nemen ging voor mij in die tijd niet op: ik vergat dat juist en was dus blij dat het programma me daarbij hielp. Verder deed ik braaf de oefeningen, mijn pijn hielp me daar zeer gedisciplineerd in te zijn. In drie weken verminderden mijn klachten aanzienlijk.
Op dit moment heb ik geen klachten, maar ik moet wel op mezelf blijven letten. Het RSI programma helpt daar prima bij!
Stress door verplichte pauzes, dat zou niet mogelijk moeten zijn. Je moet die software dan ook niet lukraak bij iedereen installeren, het moet vrijwillig gebeuren, anders streef je idd je doel voorbij.
Ik had uiteraard zelf om de software gevraagd, anders had ik er ook nooit zo achter gestaan.....
Reactie: In dit geval is het boek van Michael watkins, De eerste 90 dagen', zeer leerzaam. Hoewel het is bedoeld om promovendi op weg te helpen (richtin succes), laat het ook zien dat een promotie even wat meer is dan het feestelijk heffen van een glas. Lees hier een uitgeriede samenvatting van het boek van Watson: http://hollandsglorie.wordpress.com/2006/11/18/managementlessen-voor-de-eerste-90-dagen/
