Ik weet dat het werkt, ik vertel er veel over en ik probeer anderen de weg te wijzen maar op de een of andere manier willen de mensen die de dienst uitmaken, de managers er simpelweg niet aan.
Ik ben niet alles wetende en ook ik leer elke dag weer bij, ook van anderen en mijn eigen fouten maar ik zie de puinhoop die sommigen ervan maken en het persoonlijk leed dat ze veroorzaken onder de werknemers of het team waaraan ze leidinggeven.
Ik stoor me eraan en ageer ertegen laat zien dat het anders kan en dat het beter kan werken.
Het resultaat is dan een schop onder mijn kont, tegenwerking en polarisatie oftewel stemmingsmakerij.
Voorlopig heb ik eerst de uitdaging om iemand te vinden die een teamleider in dienst wil nemen die op een dergelijke manier leiding geeft, hoe raar dat ook mag klinken misschien.
Sollicitatiegesprekken laen me momenteel de haren te bergen rijzen. Ik zit tegenover interviewers die me de indruk geven dat ze de klungel- of brilsmurf zijn van het bedrijf.
Ik heb geen zin meer om toneelstukjes op te voeren, die ze wellicht liever zien. Ik vertel ze hoe ik zaken zou aanpakken en hoe ik denk een team te kunnen motiveren, hoe ik mensen wil behandelen, hoe ik succesen denk te behalen en hoe ik moeilijke situaties heb opgelost op een creatieve manier. Dat mijn team goed functioneerde en de teamleden over het algemeen graag voor mij werkten en dit ook vaak aangaven.
Welnu, na mijn gedwongen vertrek bij mijn laatste werkgever bleek er van alles voorgevallen te zijn omdat sommige mensen woord bij daad zetten en lieten blijken dat ze een nieuwe teamleider onwenselijk vonden en mijn ontslag onterecht. Gedwongen ontslagen volgden. Ik stond hier verder buiten, hoorde het achteraf van oud collegas.
Het bedrijf geeft nu zeer negatieve referenties af waardoor het nog moeilijker wordt om een nieuwe uitdaging te vinden.
Van de andere kant speel ik al enkele jaren met het idee een adviesbureau op te richten. Helaas is niet veel vraag (volgens mij) naar adviseurs die pleitten voor oplossingen en kostenbesparing door een andere stijl van leidinggeven.
Onlangs gaf ik tijdens een sollicitatiegesprek aan dat er een heel verschil bestond tussen de theorie over teamwork en teamwork in de praktijk, er waren overeenkomsten maar er werd vaak ''ja'' genikt maar ''nee'' gedaan.
Afspraken over een andere, betere aanpak tijdens teambuildingsessies en cursussen werden vergeten nadat de cursus afgelopen was en men ging simpelweg verder op de oude leest.
''Alles moest bespreekbaar zijn'' maar het werd wel tegen je gebruikt als je het besproken had. Vaak bleek al tijdens het bespreken dat men hier op afgerekend werd.
''een team was er om elkaar te steunen, te helpen bij het werk om zo betere resultaten te behalen'' gaf je aan dat je hulp nodig had dan was je vaak incompetent of miste je skills volgens de teamleider.
''falen kon je slechts als je niet besprak dat je tegen iets opliep dat je niet wist op te lossen, je moest in zo'n geval hulp vragen'' dit kwam dan vervolgens op je bordje tijdens beoordelingen.
Ik kan zo nog wel doorgaan met het geven van voorbeelden hoe de praktijk en de theorie verschillen maar ik denk dat het wel duidelijk is wat ik bedoel.
De boodschap komt simpelweg niet over om de een of andere reden. Ik dacht eerst dat het misschien aan mijn manier van communiceren lag maar ik denk eerlijk gezegd dat het daar het minste mee van doen heeft.
Er zit bij veel leiders een vreemde doctrine tussen de oren, of een bepaalde angst. Men vraagt voor coachende leidingevenden, peoplemanagers en teamworkers maar men weet eigenlijk niet waarover men het heeft. Ze kennen de kreten maar zo snel ze praktijkvoorbeelden horen van iemand die dergelijke aanpak tot zijn lijfspreuk heeft gemaakt, schrikken ze. Ze worden angstig en klappen dicht. Dit zoeken ze niet, dit willen ze niet, dit kan niet werken. Ze willen mooie verhalen horen, tegen een mooie facade aankijken een toneelstuk horen, zichzelf bedriegen.
Ze worden op een harde manier op de werkelijkheid gewezen en de werkwijze van een echte peoplemanager. Vor veel managers en beslissingnemers is een dergelijke aanpak iets vreemds, ze durven er niet aan.
Peoplemanagen blijft dus bij veel bedrijven een papieren tijger en loze kreet die misbruikt wordt om de oude aanpak in een nieuwe mooie verpakking te kneden.
Is teamwork en peoplemanagen dan werkelijk iets nieuws? Welnee, het is al zo oud als Methusalem. Een goede leidinggevende weet dat hij de zweep niet nodig heeft, ja misschien af en toe in uitzonderlijke gevallen. Meestal is een normale aanpak op basis van wederzijds respect voldoende om iemand werk te laten verzetten. Een complimentje op zijn tijd wordt door iedereen gewaardeerd. Een presentje af en toe ook. Laat het personeel meegenieten van de goede resultaten, ze lijdden ook onder de slechte resultaten. Zorg dat men begrijpt waarom het werk en het team zo belangrijk is wat de gevolgen zijn van ziekmelden, niet kunnen leveren en desintresse. Vertel over de klant en zijn ervaringen met de geleverde diensten of produkten, spreek fouten door, stel een doel, heb visie.
Als je zo de boel aanstuurt dan komen de resultaten van zelf denk ik, sterker nog daarvan ben ik overtuigd.
Ik heb gewerkt bij 3 bedrijven die noodgedwongen de poorten moesten sluiten. De oorzaken voor deze sluiting waren meestal te herleiden naar een foute aanpak door het management. Zaken als winstbejag, en mismanagement en een uitzichtloze toekomst zorgen evoor dat het team ongemotiveerd werd. Als teamleider moest je dan maar zorgen dat je team aanwezig was, goed werk leverde en kwalitatief hoogwaardige eindprodukten leverde. Het hoger management was daar erg direct in, kon je dat niet, dan werd je vervangen.
Hierdoor wordt je wel creatief en zie je de voordelen van een andere aanpak, een aanpak op wederzijds respect en een prettige werksfeer.
Het was in deze gevallen duidelijk voor iedereen dat uiteindelijk iedereen de zak kreeg. Toch wisten we betere resultaten te behalen en met plezier naar het werk te komen in die moeilijke tijd, wellicht geholpen door valse hoop.
Wat ik me voor ogen hield was dat mijn oude baas, die me ooit ingewerkt had als leidinggevende me altijd voorgehouden had dat wat ik ook deed, ik me altijd moest realiseren dat ik mijn mensen voor me moest laten werken en nooit tegen me.
Ik denk wie de mensen tegen zich laat erken zijn eigen graf graaft. Vreemd genoeg ontlaan de meeste bedrijven die ik ken juist de mensen die het werk dusdanig organiseren dat een team voor het bedrijf werk (en voor zichzelf) en houden ze net de mensen in dienst die afbreuk doen aan de organisatie, de winst en de werksfeer.
Waarom dat is mag iemand me uitleggen. Ik kan het alleen maar verklaren met onkunde en zelfbehoud, bang zijn voor de eigen positie en het uit handen geven van macht, en het niet durven te vertrouwen op anderen of een gebrek aan inzicht.
Mocht er iemand zijn die vindt dat ik eens een gesprek moet hebben met zijn baas dan wil ik dat graag doen. Of ik echter de juiste persoon ben om die baas te overtuigen dat weet ik niet. Misschien dat het overtuigen makkelijker is als men niet binnen de organisatie werkt.
Ik ben er wel absoluut van overtuigd dat men mensen die duidelijk geen deel willen uitmaken van het team dat bedrijf heet zo snel mogelijk moet zien kwijt te raken als zij duidelijk geen interesse hebben deel uit te gaan maken van een team of een positieve bijdrage willen leveren aan het bedrijfsresultaat. Gelukkig zijn dat maar zeer weinigen, de meeste meeste mensen willen juist deel uitmaken van een team en een positieve bijdrage leveren aan het bedrijfsresultaat en trots zijn op hun werk en het team waarvan ze deel uitmaken, ook al komt dit niet snel naar voren. In die mensen dient men juist te investeren.
Welnu, u merkt het, het zit me erg hoog en ik kan me de vingers blauw tikken over dit onderwerp.
Maar mocht er iemand willen weten hoe een team daadwerkelijk functioneert in de praktijk dan zal ik mijn visie wel toelichten en hem eventueel helpen waar ik kan.
Na flink wat jaren, bedrijven en teams weet ik in ieder geval wel hoe het haasje hupt.
Morgen heb ik in ieder geval een gesprek met een bekend adviesbureau waarin ook deze materie besproken wordt.
Reactie: Ik denk dat iedere werknemer weet welke informatie wel of niet vertrouwlijk is en geplaatst mag worden in een weblog.
Het is en blijft geoelig maar ik ben er van overtuigd dat als een werkgever zich netjes gedraagt dit ook terug te vinden is in een weblog. Doet een werkgever dit niet dan neemt deze ook een risico.
Reactie: Hebben die werkgevers er ook al eens over nagedacht dat er na ontslag er weinig belemmering is gevoelige informatie over de werkgever te ventileren zeker als er wrok is ontstaan?
Het beste lijkt me dat men maar beter in zijn achterhoofd kan houden dat informatie toch op straat komt te liggen op het moment dat men deze intern communiceert. Wellicht kan men hier ook de concurrent misleiden door bewust desinformatie te laten lekken.
Kan het management zich niet meer herinneren dat vroeger op school de vrienden en vriendinnen ook beloofden dat ze geheimpjes niet zouden doorvertellen maar dat dit wel meestal gebeurde?
Ik vind het nogal naïef.
Waarom?
*alle geheimen lekken vroeg of laat uit
*welke geheimen kennen deze bloggers zijn ze werkelijk zo gevoelig?
*de echte spionnen werken veel subtieler en zijn niet direct te herkennen en zullen zeker niet gaan bloggen
*concurrenten die echt geïnteresseerd zijn proberen interessante werknemers weg te lokken.
*maar weinig rechtzaken over geheimhoudingsplicht ontduiking zijn volgens mij gewonnen
*echte spionnen zijn praktisch ongrijpbaar, zij laten simpelweg een usb slingeren o.i.d. Ze zijn dan niet strafbaar maar feitelijk bestolen.
*hoeveel bedrijven hebben niet externen over de vloer lopen die toegang kunnen hebben tot vertrouwelijke informatie.
Welnu mijn ervaring is dat maar weinig bedrijven daadwerkelijk moeite doen om vertrouwelijke informatie te bemachtigen. In mijn arbeidsverleden had ik meestal toegang tot zeer interessante informatie maar ik ben nooit benaderd geworden om deze door te spelen.
Wel merk ik dat ik vaak subtiel uitgehoord wordt tijdens sollicitatiegesprekken. Bedrijven die zich zorgen maken dat hun vuile was op straat komt te liggen kunnen maar beter geen medewerkers ontslaan lijkt me want tijdens elk sollicitatiegesprek dat ik gevoerd heb (aan beide kanten van de tafel) heb ik van alles gehoord en is er subtiel navraag gedaan naar specifieke zaken. Concreet is er echter nooit een aanbod gedaan om geheimen te verklappen, tegen betaling o.i.d.
Ik denk dan ook dat veel bedrijven zich meer zorgen maken over de vuile was die buitengehangen wordt dan over de echte geheimen. Echte geheimen blijven meestal beperkt tot de top en bereiken de werknemers zelden.
Werknemers die trots zijn op hun bedrijf zullen in enkele gevallen gaan bloggen en misschien gevoelige informatie op straat gooien, eerder dan verwacht. Ik zou de werknemer wijzen op het gevaar van zijn bloggen dan dit direct bestraffen. Iemand die negatief blogt zou ik ook op gesprek vragen en proberen te achterhalen waarom hij negatief is.
Wellicht kan er daarna e.e.a. in goede banen geleid worden of duidelijke afspraken gemaakt worden over de inhoud van het blog, sanctioneren kan dan altijd nog.
Natuurlijk is e.e.a. afhankelijk van de wijze waarop het ongewenst bloggen plaats vindt en een verschillende benadering te adviseren.
Reactie: Ik kan het de Manager in veel gevallen niet kwalijk nemen dat hij zijn talenten niet binnen kan houden. Vaak wordt de Manager helemaal niet geselcteerd op zijn Personeelskant maar op zijn analytische en strategische talenten. Dat is toch waar het uiteindelijk om gaat? Geld binnen halen. Maar al te vaak wordt er gedacht dat dat niet via het personeel gaat. Wel via targets en andere strategische bedenksels. Helaas vergeet men dat zonder goed personeel deze bedenksels niet of niet goed worden uitgevoerd.
Reactie: Heer Akkerma, uit uw reactie begrijp ik dat u een andere opvatting heeft over ethisch handelen, integriteit en misleiding dan ik. En als ik de reacties goed begrijp, delen gelukkig ook andere lezers uw opvattingen niet.
Als hoofdredacteur van managersonline geeft u met uw tips kennelijk niet alleen een deel van de realiteit weer, maar staat u er ook deels achter. Managersonline hoeft geen moraalridder te zijn en prima om de discussie aan te zwengelen, maar om (zeer) oneigenlijke en onwaarachtige tips de wereld in te sturen, zonder expliciet aan te geven waar u wel of niet achter staat, vind ik bedenkelijk. Welke tips raadt u nu echt uit eigen overtuiging aan, en welke verwerpt u maar vindt u een weergave van de realiteit?
Waar we de grenzen leggen is voer voor discussie. In mijn lees-, studie- en werkboek ''De mens in de 21e eeuw'', 345 pagina's, (met o.a. zeshonderd vragen/oefeningen/tips en honderd motto's) belicht ik de filosofische, ethische en psychologische aspecten daarvan en geef ik handvatten voor werk- en privesituaties en met name ook op het gebied van management. Een praktisch hulpmiddel is o.a. het onderscheid te maken in hoofd- bij- en schijnmotieven. Aan de hand van mijn mensmodel kun je voor jezelf bepalen van waaruit je denkt, voelt en relaties aangaat. Je komt tot het inzicht waarom je vanuit bepaalde waarden en normen denkt en doet.
Een ander middel is om naar jezelf en de ander te luisteren op fysiek, mentaal, emotioneel, sociaal, relationeel en spiritueel niveau en dat met elkaar te verbinden. Dat klinkt misschien moeilijk, maar dat kan zelfs in de file en achter je bureau. Inzichten waar je niet voor gestudeerd hoeft te hebben en oefeningen en handvatten die soms heel simpel, maar wel heel doeltreffend zijn. Om vervolgens te onderzoeken wat de consequenties zijn van je eigen doen en laten.
Hoe gaan we om met onze eigen verantwoordelijkheid en met het wel / niet nemen van de consequenties daarvan? Hoe ga ik om met het oneigenlijke gedrag van de ander? Hoe houd ik me staande en kan ik mijn eigen talenten ontplooien en word ik wel gehoord? Allemaal vragen waar je antwoord op kunt krijgen en waardoor je uw tips niet nodig hebt en niet wilt.
Juist door integer te zijn, door inzicht in en onderscheid te maken tussen schijn en zijn kun je komen waar je wilt komen en bereiken wat je wilt bereiken. En kunnen leiders, managers en organisaties de gewenste resultaten behalen. En zelfs tot een optimale mix in het realiseren van individuele en collectieve belangen. Dat klinkt niet alleen mooi, maar is tot realiteit te maken, doordat mensen door inzicht en in de praktijk bewezen handvatten beter met zichzelf en met elkaar gaan communiceren.
De praktijk wijst uit dat men dan helemaal geen behoefte heeft aan oneigenlijke trucs en spelletjes. Dat wij mensen niet volmaakt zijn en schijn hebben en ons vanuit minderwaarde en de compensaties daarvan niet altijd goed gedragen is buiten kijf. Maar er zijn andere en waarachtige mogelijkheden waardoor we onze individuele doelen kunnen realiseren.
Ik hoop dat u uw reactie wilt geven.
De heer Hoetmer heb ik in zijn artikelen leren kennen als iemand die expliciet voor zijn mening uitkomt. Zijn reactie roept bij mij de vraag op wat hij met zijn reactie en met name de laatste zin bedoelt.
Ik zie mezelf niet echt als een topmanager, maar ik zit op een behoorlijk niveau in een multinational waar politieke spelletjes schering en inslag zijn.
Natuurlijk moet je het politieke spel kennen en meespelen. Een beetje masochisme afgewisseld met een beetje sadisme kan helpen.
Ik ben eens door een journaliste gevraagd om te vertellen hoe het er bij ontslagzaken van managers aan toe gaat, mijn verhaal staat enkele jaren geleden in MT, en soms schaam ik me best om methodes die we hebben gebruikt. Maar het past allemaal in het spel.
Ik werkte jaren geleden in een groot ziekenhuis, de centrale gang was pakweg 1000 meter lang. Daar ging het volgende verhaal
Een slak en een geit staan aan het begin van die gang. De slak zegt tegen de geit dat hij veel sneller aan het einde van de gang is. Wedden? zegt de geit.
De weddenschap wordt gesloten en de geit rent naar het einde van de gang. Tot zijn verbazing ziet hij daar de slak staan, rustig een kopje koffie drinkend.
Hoe, wat........
Tja, zegt de slak, met slijmen kom je hier veel sneller vooruit dan met mekkeren.
Overigens tekent dit verhaal wel hoe medewerkers aankijken tegen de 10 regeltjes van Fred. Het is niet al te best voor de organisatie. Het risiko om met een dergelijk systeem de echt goede medewerkers te demotiveren en te verliezen is erg groot.
Gedemotiveerde medewerkers zijn erg duur. Volgens een recent onderzoek in engeland kost gedemotiveerd personeel gemiddeld 1000 euro per medewerker per jaar. Op 1000 medewerkers is dat een heel miljoen.
Ook daar moet een organisatie die graag de regels van Fred toepast rekening mee houden, naast het feit dat in dat systeem de beste medewerkers vaak niet op de voor hen meest effectieve plek terecht komen.
Reactie: Als je spelletjes speelt moet je in ieder geval de capaciteit hebben om je promotie waar te maken.
De ergste leidinggevenden in een bedrijf zijn zij, die de kennis en kunde voor hun positie niet hebben en middels 'spelletjes' (zie de genoemde tips) omhoog zijn geklommen. Daarbij vormen zij een belemmering voor de werknemers en daarmee voor het functioneren van het bedrijf... lijkt mij iig niet wenselijk.
@ Fred Akkerma: Kunt u aangeven waar voor u 'een leugentje om eigen bestwil' eindigt en 'bedrog'/ 'mensen misleiden voor persoonlijk gewin' begint? Deze grens is IMHO erg vaag (lees: subjectief). Daarnaast: hogerop komen is geen persoonlijk gewin?
Reactie: Helaas ben ik bang dat sommige van de genoemde tips van Fred best effectief zullen blijken te zijn. Jammer maar waar.
Echter, wie heeft er niet de schurft aan de manager die niet door z'n 'kwaliteiten' opgeklommen is? Die vent die jou leiding moet geven maar er niet capabel voor is, die daardoor alleen hinder veroorzaakt voor zijn werknemers die wel bekwaam zijn?
Promotie maken dmv 'spelletjes' spelen is gevaarlijk voor jezelf als voor je collega's/ bedrijf als je de kunde niet hebt om de positie waar te maken.
Reactie: @ mevrouw i. nelissen: Uw reactie interesseert mij. In feite maakt u het verschil tussen IST en SOLL. Natuurlijk zou het niet zo moeten zijn dat u met leugen en bedrog hogerop komt. Maar het helpt wel en we kennen allemaal de voorbeelden. We moeten de ernst ervan ook niet overdrijven. Wat is er mis mee om superieuren te laten denken dat u wat meer doet dan daadwerkelijk het geval is? We moeten ons zelf niet moreel hoogwaardiger doen voorkomen dan we zijn. Dat leugentje om bestwil, dat rapport dat u niet helemaal zelf heeft geschreven, die nieuwe klant die niet helemaal dankzij u met u zaken doet: Het hoort erbij. De grens ligt, denk ik, bij bedrog. Oftewel: als mensen voor persoonlijk gewin anderen gaan misleiden. Gaan besodemieteren. Terecht wordt in de reacties ook opgemerkt dat dergelijk gedrag zich als een boomerang tegen u zal keren.
Reactie: @ Leduc: Nee, dat lijkt mij niet. Dat gaat gewoon over iemand die zijn werk niet helemaal conform opdracht doet, maar dat is zeker geen reden voor ontslag op staande voet. Als dit soort gedrag -het niet opvolgen van instructies- heel erg lang doorgaat en ondanks interventies niet verbetert, kan het wel een reden voor ''gewoon'' ontslag worden. Maar dan moet het wel via het CWI of de kantrechter. In het laatste geval zal de werknemer vermoedelijk ook een schadevergoeding toegekend krijgen.
Reactie: Dringende reden :
Is voor 'n salesman , buiten zijn regio verkoop realiseren, 'n dringende reden tot ontslag , indien hierop schriftelijk verbod voor bestond ?
Reactie: nou zo makkelijk is de wet tegenwoordig niet als werkgever heb je levenslang. wij hebben als werkgever het ten voete meegemaakt van een medewerker, die op staande voet is ontslagen,maar echt de rechter kwam er bij, en wij kwamen nog wel beslagen te eis, aangifte politie alles erbij getuige maar nee hoor de werknemer is tegen woordig van de wieg tot het graf beschermd, mag alles want de werkgever is altijd de boze geldverdiener
Reactie: ... ben benieuwd naar Praktijkcase, m.a.w. de (eerlijke) reactie van ''topmanagers'' op deze top-10.....
How did they get there ? Wat is hun tip-top-10 ?
Reactie: Pfff, wat een reacties.
Misschien zijn een aantal zaken niet leuk om te lezen, maar daarom niet minder waar. Volgens mij is er niet eentje gelogen. Maar of je er zelf aan meedoet? Ik heb geleerd dat ik me iedere morgen recht in ogen wil kunnen kijken.
Misschien een boektip: de 48 wetten van de macht. Staat bordevol met dit soort dingen.
