Reactie: De mensen kunnen dus kiezen:
Staan in de trein of staan in de file........
Het vreemde van dit land is dat men steeds maar weer hetzelfde experiment uitvoert en nooit toegeeft dat het is mislukt.
Het is beter om de oorzaak van het probleem te zoeken, dan het gevolg te bestrijden. Maar dat schijnt nog steeds te moeilijk te zijn.
Ik ga niet met de trein, al geven ze geld toe. Het kost me teveel tijd, veel meer dan de vertraging door files.
Reactie: Echt onzin, een voorbeeld van het waanbeeld dat de maatschappij maakbaar zou zijn.
Verwijder de kroketten uit de kantine, dan gaan de mensen buiten de deur kroketten halen.
Geef een training door Sonja Bakker, dan gaan de mensen uit protest kroppen sla meenemen.
Het is een blijft een vorm van betutteling die in een moderne liberale maatshappij gewoon niet kan.
Iedereen heeft het recht om zo te leven als hij denkt dat goed en fijn is. Daar mag een overheid niets aan doen, daar mag een werkgever zich niet mee bemoeien.
Anders zie ik de bui al hangen.
Eerst worden we gedrild in onze eetgewoontes, daarna worden rokers op staande voet onstlagen, vervolgens krijgen we instructies hoeveel keer per week we sex mogen hebben en met wie.
Hoe ga je trouwens om met het bericht dat 3 eenheden alcohol per dag gezond is? Weer wijn en bier in de kantine?
Naast de kroppen sla, de radijsjes en de komkommer?
Ik denk dat we slechts één ding moeten doen, die drammers die ons steeds een levensstijl op willen dringen verbannen. Ik krijg van dat gedram en gezeur hoofdpijn en een maagzweer. En dat leidt weer tot verzuim.
Reactie: De resultaten van dit onderzoek verwonderen me eerlijk gezegd niets: ik had altijd al mijn bedenkingen bij het organiseren van 'team-building'-weekends, waarna de zelfde 'team-builders' op maandagmorgen een excelletje onder de neus geschoven krijgen met hun resultaten, vergeleken met hun (blijkbaar) grootste concurrenten: de man of vrouw aan het bureau naast hen...
De eeuwige strijd tussen diegenen die geloven in het conflict-model (Amerikaans, altijd 'ten strijde'), en het constructief samenwerkingsmodel (eerder Europees?).
Niet toevallig vallen beide modellen ongeveer samen met de eveneens vaak tegenstrijdige visies: de korte-termijn (tot het volgende kwartaal) en de lange-termijn (tot de volgende generatie).
Reactie: Natuurlijk wijkt de Amerikaans bedrijfsideologie af van de nerderlandse bedijsfculteer maar helaas lijken een aantal aspecten ook voor Nederland te gelden.
Vanuit mijn praktijk valt het me op dat het woordje mobbing een geheel onbekend begrip lijkt te zijn.
Aanleiding voor pesten op het werk is ook hier: een betere positie willen. Hierin lijken alle middelen toegestaan: pesten, intimideren, isoleren ed. Niet zelden worden er cijfers of dossiers opgeschoond zogenaamd en laten de getroffen medewerker met een kater achter.
Veel werkgevers en weknemers herkennen het pestgedrag niet en vinden het een normale geang van zaken: zo gaat dat hier nu eenmaal, zo doen wij het hier.
Ik mis in Nedreland de laatste goed gefundeerde onderzoeken hierover.
Reactie: Ten eerste: ik vind het erg jammer dit te horen. Wellicht heeft u niet erg geboft met uw medewerkers, dus laat dit u alstublieft in niets beinvloeden; zij zitten in de fout, niet u.
Ten tweede: ik wil graag een alternatieve invalshoek aan u voorstellen: Niemand is perfect, ook niet in zijn werk.
Zou het mogelijk kunnen zijn, dat er bepaalde elementen in uw stijl van managen verbeterd kunnen worden? Zou het kunnen dat uw medewerkers door een bepaalde kant van uw management een beetje zuur naar u kijken, en dit uiten door grapjes met elkaar te maken over u? Omdat dit het 'gemakkelijkst' is, dit grapjes zijn over uw 'achtergrond'? Maw, kan het zijn dat het feit dat uw medewerkers grappen over u maken, kan worden gezien als de uiting van een lichte frustratie nav uw management stijl, en dat het feit dat deze racistisch geladen zijn, slechts een jammerlijke keuze is?
Reactie: Mijn baas had een geheime homosexuele affaire met een medewerker die ruim 25 jaar jonger was, terwijl hij ook nog getrouwd was en zijn vrouw regelmatig bij ons op het bedrijf kwam. Mjn collega in kwestie heeft me dit toevertrouwd, maar heeft ook tegen mijn baas gezegd dat ik het wist. Deze heeft mij vervolgens bij zich geroepen: zijn betoog kwam erop neer dat indien ik iets zou doorvertellen zou ik ontslagen worden. Ik heb dus mijn mond maar gehouden omdat ik mijn baan niet wou verliezen. (dit heb ik ook gedaan inzake zijn alcoholprobleem) Hij gaf aan als excuus naast zijn huwelijk dat in de branche waarin wij werkten, (uitzendbranche) een dergelijke affaire ervoor kan zorgen dat veel bedrijven niets meer met je te maken willen hebben.
Bij ons, in een provinciaal grensdorpje in de noordelijke gemeente Borger-Odoorn, is zo'n relatie sowieso al uit den boze. Niemand weet dan ook dat mijn baas bi-sexueel is en een alcoholprobleem heeft.
Door deze relatie had mijn collega meer privileges dan de rest van de collega's: ik vond het heel frustrerend om te zien dat deze jongen wel door de baas werd meegenomen naar beurzen en rotaryactiviteiten en zo een goed netwerk kon opbouwen en wij, zijn collegas, niet. Na ongeveer een half jaar kreeg mijn collega een relatie: met een vriendin! hij is vervolgens door mijn baas met een ander excuus op non-actief gesteld en ontslagen. Toch ben ik blij dat ik niets heb gezegd want de affaire is nu over en ik werk er nog. Hierdoor ben ik de vertrouweling geworden van mijn baas, en als er nu bijvoorbeeld iemand ontslag moet krijgen dan bereid hij met mij de plannen voor. Uiteindelijk heeft het mij dus meerwaarde opgeleverd. Had ik iets gezegd dan was ik ook ontslagen...het is dus een geheim dat ik altijd met gemengde gevoelens bij me zal dragen...
Reactie: Het feitelijke onderwerp vind ik niet zo spannend, ik ben gewoon blij dat er niet meer wordt gerookt op mijn werkplek (één van de vastgestelde oorzaken van kanker, waar ik een paar jaar geleden zelf mee werd geconfronteerd)
Maar wat me triggert is de gigantische vijandigheid van rokers naar niet-rokers. Wat bezielt jullie? Het is werkelijk niet te geloven wat jullie er allemaal bij halen om je ''gelijk'' te halen. Het lijkt me beter dat beide partijen die spiegel er eens bij halen en er langdurig in kijken. Sommige rokers beweren zelfs met droge ogen dat ze productiever zijn dan anderen. Ik neem het graag aan, maar niet van jouzelf, het houdt een ernstig oordeel in over je eigen collega's! Onvoorstelbaar kortzichtig. als dat de prijs van je verslaving is, die haat naar andere mensen, dan is dat al een reden op zich om te kappen!
Als ik zelf in de spiegel kijk zie ik iemand van het type leef en laat leven, die echter door dit soort krampachtige woede uitvallen verbijsterd en geïrriteerd raakt. Vandaar deze mail. Excuse me for living!
Reactie: Wat ik in dit onderzoek vooral zie, is de neiging van mensen om hun eigen behoeften te projecten.
We weten nu dat werkgevers (de vraag blijft natuurlijk om welke soort het hier ging, mkb of groot bedrijf of waren het vooral managers) vooral gaan voor geld en dat status een belangrijke beslissingsfactor is in hun gedrag. Ik vraag me af wat die één derde zei, die andere antwoorden heeft gegeven dan geld en status.
Verder betekent dit onderzoek ook, dat in de onderzochte groep de meeste werkgevers niet open met hun medewerkers over hun wensen praten. Schijnbaar krijg je als werkgever veel werkgever wenselijke antwoorden van je medewerkers als je met ze praat over hun wensen.
Hoewel het natuurlijk ook zo kan zijn, dat de werknemer eerlijker was tegenover de werkgever, dan tegenover de onderzoeker.
In dat laatste geval kunnen we beter kijken naar wat de werkgever te zeggen heeft en hem voortaan vragen om dit soort onderzoeken te doen.
Reactie: Zodra jij iets over anderen mag zeggen, omdat dat in je functie gelegen is, heeft dat tot gevolg dat mensen zich enigszins schrap gaan zetten. Als jij als baas onzekerheid uitstraalt, maakt dat jezelf ongeloofwaardiger en worden je woorden leeg.
Van belang is te weten of je altijd al een baas bent geweest, of omdat je dit bent geworden, omdat er een functie boven je is weggevallen en jij toevallig in de buurt was om dit 'gat' op te vullen, of omdat je partner vind, dat je meer moet gaan verdienen omdat je ook twee keer per jaar op vakantie moet (net als je baas).
Baas zijn betekent een bepaald karakter hebben en dat betekent in ieder geval één ding: ZEER STERK in je schoenen staan. Hoge bomen vangen veel wind, ook al hangen er bruine blaadjes aan. Mensen hebben nu eenmaal de 'nare' eigenschap om te gaan 'trappen' als ze 'being told what to do' en dan ben je overigens erg gezegend als mensen recht in je gezicht 'roddelen'.
De enige manier om autoriteit uit te stralen is om in je eigen kunnen te geloven, waardering voor je collega's uit te stralen, niet te gaan terugtrappen, kennis van zaken te hebben en daden te (laten) verrichten. Bazen in een slachtofferrol zijn per definitie onderweg naar een psycholoog, een burn-out, een whiplash, RSI enzovoorts enzoverder. In dat geval, kies eieren voor je geld en stap terug naar je oude functie en geniet daar van je betrekkelijke rust tussen de oren.
Groei jij binnen een bedrijf door, m.a.w. worden je collega's je ondergeschikten, vergeet je vorige 'leven'. Met hen zul je een nieuwe relatie moeten opbouwen vanuit je nieuwe positie. Laat je niet teleurstellen door je voormalige 'gelijkgestemde' collega's. De gezamenlijke 'vijand' dat ben jij nu geworden.
Natuurlijk is het wat gechargeerd, maar als je je wapent en geen struisvogelpolitiek bedrijft, dan zul je zien dat jouw energieboog voornamelijk terechtkomt in je functie-omschrijving en niet in geneuzel rondom jouw functie.
Reactie: Ik werk als Brabander in Rotterdam en word ook regelmatig met mijn accent gepest. Eerlijk gezegd gaat dat op termijn wel irriteren en ik spreek mensen daar dan ook op aan.
Reactie: Het advies om ''boven je kleur en accent te gaan staan'' is ongeveer het zelfde als het advies om als ''baas -wat komt dat woord vaak voor zeg!- boven je medewerkers te gaan staan''. Dat is volgens mij ook precies waar het hier mis gaat: boven en onder gedrag, en geen gelijkwaardigheid. Ook met verschillende hierarchische posities kunnen je in gelijkwaardigheid leren communiceren. Daar ligt volgens mij de uitdaging.
Reactie: Ik heb hierbij eigenlijk twee punten.
1. Wanneer is gedrag ineffectief?
2. Wat is er op tegen om elkaars zwakten te accepteren en elkaar aan te vullen?
Bij het eerste punt geldt toch eigenlijk, dat ik iets ineffectief vind bij mezelf of anderen, omdat ik denk dat er een effectievere methode is. Hoewel het vaak vooral een behoefte aan een effiëntere methode is. De effectiviteit van gedrag wordt toch vooral bepaald door de kwaliteitseisen die ik of anderen stellen. Dus andere kwaliteitseisen leiden automatisch tot een andere beoordeling van de effectiviteit van het gedrag.
Bij het tweede punt komt bij mij het idee boven, dat ik perfectie moet bereiken op veel verschillende gebieden. Onder andere door ineffectieve gewoonten af te leren, wat bij mij toch het gevoel oproept dat ik er nieuwe effectievere gewoontes voor in de plaats moet leren.
Die perfectie wordt echter bereikt door het nastreven van bepaalde eisen voor kwaliteit. Is het dan niet handiger om te kijken naar de eisen die ik stel en die te beoordelen op hun waarde, dan mijn gewoontes?
Betekent natuurlijk weer wel een diepgravendere zoektocht en dat is natuurlijk weer niet efficiënt.
Ergo gaat het bij effectiever gedrag, dan eigenlijk niet over efficiënter gedrag?
Gaat een Not-to-do list dan niet eigenlijk over tijdsbesparing in plaats van gewoontes afleren?
Betekent dat dan eigenlijk niet, dat onze kwaliteitseis het besparen van tijd is?
Is dat wel de juiste kwaliteitseis die we moeten stellen als het gaat om ontwikkeling?
Zou onze ontwikkeling niet gestuurd moeten worden door kwaliteitseisen als: meer weten, beter weten waar ons weten van toepassing is, beter toepassen van wat we weten, diepgravender inzicht hebben in wat we weten en toepassen en het creëren van groei voor alle aanwezigen?
Reactie: Ben het er helemaal mee eens. Helaas is dit voor nu nog theorie. Het wordt tijd dat er een bedrijf opstaat die weet hoe je de verschillende systemen op een goedkope en werkbare manier aan elkaar kan knopen om deze electronische facturen te kunnen bewerken. SAP kan het bijvoorbeeld maar dan alleen als beidde bedrijven op dit systeem zitten.
