Reactie: Dat de manager als linking pin belangrijk is, wil ik best geloven zeker in het geval van detachering. Feit is ook dat er maar weinig goede managers zijn in de IT. Dit komt ook door de doorgroeimogelijkheden die organisaties in het verleden (en zelfs nu nog) boden: om er op vooruit te gaan moest je naar een leidinggevende functie toe groeien terwijl verdieping in de technologie ondergewaardeerd werd. En kijk voor de grap eens wat er bij veel IT-bedrijven nog zit qua conglomeraat aan managers die vaak te veel verdienen en te weinig opleveren. Dit veroorzaakt ook veel ontevredenheid bij IT-ers. De IT-er is degene die het werk doet: ontwerpen, schattingen maken, bouwen, adviseren, oplossingen bedenken voor technische tegenvallers, deadlines halen, overwerken... overwerken terwijl je manager al je advies in de wind slaat en het beter weet... en zijn eigen belangen nastreefd. Dat is hoe het vaak gaat en daar voelt de IT-er zich natuurlijk niet happy bij.
Reactie: Een compliment kan ook verkeerd uitpakken door een slechte timing. Als iemand bezig is aan een topprestatie en helemaal opgaat in het leveren van die prestatie, is een compliment niet handig. Je verstoort de 'flow' of de concentratie met je goedbedoelde compliment. Geef het compliment achteraf, maar val je salesteam niet lastig tijdens het afsluiten van de deal.
Reactie: Wellicht een goed idee om het positieve te benadrukken en meer aandacht in dit stuk over hoe het wel goed is. Het is zo makkelijk om aan te geven hoe iets niet moet.
Het neemt niet weg dat het zeker een onderwerp is waar je jezelf van bewust moet zijn.
Een oprecht compliment is een goede motivatie.
Reactie: ICT-ers worden tegenwoordig over het paard getild. Het schijnt je van het te zijn als je dat bent. Maar weten ze ook werkelijk wel zoveel. Met de blik op nul gericht wordt de spanning gezocht tussen de bedrading van alle seinen die maar worden opgevangen. Het kijken door een koker gaat iedereen goed af. Het technische gedeelte van de rechterhersenhelft draait op volle toeren en daar is minder ruimte voor de empathie. Men heeft het een of het ander. Inderdaad staat de commercie hier voorop. Dat de inhoud van de werkzaamheden lager scoort dan het landelijk gemiddelde is de ontwikkeling op dit gebied die hier op zijn tijd bijscholing verdient. Ook daar zal de werkgever geld in moeten steken. De verwachtingen zijn meestal hoger dan de kennis toelaat. Dit is pas te merken als er niet 1 maar 5 personen aan je computer aan het rommelen zijn en de 6e persoon pas met de oplossing komt. Leve de techniek.
Goh, wat die al allemaal in de wereld kapot gemaakt hebben met hun opdringerige zaken.
We kunnen zelfs niet meer simpelweg een vliegtuig nemen zonder dat er iemand aan je lijf zit te potelen, allemaal in het kader van veiligheid.
Wie heeft er in de eerste plaats die veiligheid op de helling gezet ?
Juist, ja. En nu gaan ze nog maar eens een stukje verder. Wat je met je leven doet (je eigen leven) zal volledig gedikteerd worden, niks meer geen vrije wil of mening meer.
Het werk is het werk. De werkplek is de werkplek.
Op die werkplek zijn er gedragsregels. Punt. Iedereen dient zich eraan te houden.
Ik, als werkgever, net zoals ieder van mijn werknemers.
Wat ze buiten het werk om doen, waar ze gaan en staan, heb ik mij niet mee te moeien, zolang dit het werk niet nadelig kan beinvloeden.
En dat is ieders eigen verantwoordelijkheid. Hoef ik, noch zij, een overheid voor te hebben.
Gewoon puur gezond verstand.
Zoek dat laatste niet in de VS want daar kennen ze het niet.
En ja, als ik terug in Belgie kom is het eerste wat ik doe, buiten de luchthaven, het eerste beste fritkot binnen en een pak achterover slaan, hoe vettiger hoe prettiger.
Alles nog eens doorspoelen met enkele biertjes.
So what ?
In alles moeten we een evenwicht trachten te vinden, in levenshouding, in levenswijze.
Wij moeten het doen, niet iemand anders die de beslissingen voor ons neemt.
Daarbij, wat is gezond eten ? Al eens gezien welke chemische producten (conserveermiddelen) er in het eten verwerkt zit ?
Geen wonder dat de lijken 'langer goed blijven' nadat doden begraven werden.....
Nu stap ik van mijn zeepkist, het is tijd voor taco's á la pastor, (nog zo een vettig nationaal gerecht).
Reactie: Een goed compliment is een oprecht, gemeend en onvoorwaardelijk. Daarbij is het een management instrument van onschatbare waarde. Tsja, nu vraag ik me af of hierin een tegenspraak zit. Management instrument heeft voor mij de klank van iets mechanisch waar geen greintje welgemeende oprechtheid en onvoorwaardelijkheid in zit, een middel voor de manager om zijn ambities, belangen en beloften te realiseren.
Het compliment werkt wel, zelfs als het door huichalachtige managers wordt gegeven. Het is een kwestie van perceptie. De ontvanger moet vooral het idee of de illusie krijgen dat hij of zij gewaardeerd wordt. Een goede vriendin zei me eens dst ik haar moest zeggen dat ze mooi en leuk was, ik hoefde het niet eens te menen....We zijn nog steeds goede vrienden.
Reactie: Absoluut onzin, herken ik helemaal niets van. Ondanks mijn al bijna midelbare leeftijd. Ik ken talrijke voorbeelden en tegenvoorbeelden van alle generaties.
Het is (klaarblijkelijk) ontzettend standaard om de eigen verdiensten ten opzichte van de jongere generatie superieur te waarderen. Overigens is deze vooringenomenheid een basisvalkuil waar wij als managerspeloton vaak intuinen (blijkens de uitlsag van bovenstaand poll) en die onze kwaliteit weinig goed doet.
Reactie: Hoe ouder je wordt ,hoe meer ervaren,hoe langer de carriere , des te minder kun je nog complimentjes waarderen , zeker omwille van de slijtage die deze hebben ondergaan .
Een persoonlijk goed gevoel bij 'n prestatie ,kan toch niet door 'n ander worden beïnvloed ,tenzij je je naïef hierdoor laat meeslepen.
Je eigen gevoel is toch van de zuiverste natuur , en laat dit dan niet vertroebelen door anderen, die wel eens 'n '' lupus '' voor je kunnen zijn ,ook al geven ze maar 'n compimentje.
Dit wisten de Romeinen al , dus niets nieuws onder de zon .
Reactie: Ik plaats dit bericht namens een vriendin die dit zelf nog niet wil doen omdat de ''zaak'' nog loopt.
In het nieuws hoor en lees ik dat er politiek partijen zijn die het ontslagrecht willen verruimen.
Dat ze het daar over hebben, dat kan natuurlijk, maar veel politieke partijen vinden ook dat klokkenluiders beter beschermd moeten worden. Daar wordt echter niets aan gedaan.
Ik ben zelf een klokkenluider geworden in de organisatie waar ik werk.
Ik heb om te beginnen gezegd dat er problemen ontstonden door het beleid van de locatiemanager. Ik dacht nog dat de dingen die ik specifiek aangaf onderzocht zouden worden, maar kreeg te horen dat ik dat verkeerd zag, ik moest daar anders mee om leren gaan en ik kreeg een coach. Op de locatie zelf kwam niemand kijken, er werd niets onderzocht.
Binnen enkele maanden kregen ook andere werknemers en cliënten soortgelijke nieuwe problemen met deze manager. Ik werd gevraagd te getuigen, wat ik naar eer en geweten gedaan heb. Bij deze gelegenheid heb ik ook de raad van bestuur en de raad van toezicht van de problemen op de hoogte gesteld. Weer kwam er op de locatie niemand kijken en werd er niets onderzocht.
Van een collega hoorde ik dat haar jurist een brief had gekregen waarin vanuit de organisatie geschreven werd dat de organisatie met mij een ernstig conflict had en dat daarom mijn mening tenminste gekleurd was. Ik heb gevraagd wat het geschil was, maar daar heb ik tot op heden geen antwoord op gekregen. De manager had intussen een goed functioneringsgesprek gekregen. De problemen op de locatie bleven.
Twee maanden hierna werd er een organisatiedeskundige van buiten bijgehaald. De manager werd op non-actief gezet daarna: er was ook een belangrijk verschil van mening met de organisatie over het beleid dat hij gevoerd had, zo werd naar buiten gebracht, maar hem werd ook een andere functie aangeboden.
Voor mij werd een ontslagverzoek ingediend, de verwijten waren niet waar. Het ontslagverzoek is afgewezen door de kantonrechter.
Bij een volgende procedure bij de kantonrechter werd ik werd wel gedwongen om op een andere locatie te gaan werken, omdat gesteld werd dat de manager zijn werkzaamheden zou hervatten. De stukken hiervoor werden de dag voor de zitting om 16.00 uur bij de rechtbank ingediend. De voormalige manager kwam daarna toch niet terug, de cliëntenraad had daartegen protest tegen aangetekend. De werkgever wist dit al ten tijde van de rechtbankprocedure.
Ik vroeg mijn eigenlijke baan terug, er zou een gesprek over komen als duidelijk zou zijn dat hij inderdaad niet terug zou keren, de raad van bestuur zou mij daar dan over informeren. Inmiddels is het dienstverband met deze man beëindigd. Ik heb dat via-via gehoord, niets van de raad van bestuur.
Deze organisatie heeft geen klachtenregeling voor medewerkers, laat staan een klokkenluiderregeling zoals de overheid die voorstaat. Wel bestaan de inkomsten van deze organisatie uit overheidsgelden. Er wordt veel geld besteed aan het voorkomen dat deze zaak openlijk besproken wordt. Zo was ik langer dan negen maanden op non-actief gesteld met behoud van salaris, de manager van destijds was dat langer dan een jaar.
Andere managers die hierbij betrokken zijn hebben alle mogelijkheden om dit te doen en ze doen het ook. Zelf kunnen zij elke vraag uit de weg gaan. Gewoon geen antwoord geven of dingen vertellen die niet waar zijn. Een klachtenregeling is er toch niet.
Andere werknemers hebben een burn-out gekregen, zijn vertrokken en die er nog werken durven niets te zeggen “het heeft geen zin, er wordt toch niets mee gedaan” en het voorbeeld ben ik, die wel wat gezegd heeft en met niet ware argumenten een ontslagverzoek kreeg.
De problemen zijn nog lang niet opgelost binnen deze organisatie en gewoon werken wordt mij moeilijk gemaakt. Zelfs afspraken gemaakt op de rechtbank worden niet nagekomen.
Omdat de organisatie heeft gezegd dat ik een arbeidsconflict heb, hebben de inspectie en het zorgkantoor mij laten weten dat zij niet zullen ingaan op mijn meldingen van wat hier gaande is.
Ik heb deze zaak voorgelegd aan politieke partijen die niet antwoordden; alleen een ontvangstbevestiging stuurden; of terugschreven dat zij niets voor mij konden doen. Ook het ministerie van werkgelegenheid doet hier niets mee.
Afgelopen december was premier Balkenende in het nieuws met opmerkingen dat klokkenluiders beter beschermd zouden moeten worden.
Op een e-mail aan het CDA over mijn situatie zoals hierboven beschreven had ik geen reactie gekregen. Daarna heb ik een brief geschreven aan premier Balkenende via het CDA-bureau, waarop ook geen reactie kwam. Daarna nogmaals met ontvangstbevestiging van de posterijen, maar weer kwam er geen reactie.
In mijn brief heb ik geschreven dat de regering toch van een organisatie die overheidsgeld ontvangt kan verlangen om tenminste een klachtenregeling voor werknemers te hebben, wanneer zij wat voor klokkenluiders wil doen.
Reactie: Kennelijk is spelling (syntaxis) belangrijker dan betekenis (semantiek)...
Tip 1 zou ik liever andersom zien: Zorg er voor dat u goed kunt opschieten met de mensen met wie u netwerkt.
Dit lijkt een nuance verschil, maar mensen met wie het in principe niet goed ''klikt'' kunnen een heel belangrijkere invloed hebben in een deel van je netwerk waar je zelf niet graag komt. Denk bijvoorbeeld aan die arrogante manager die wel deuren kan openen.
Reactie: Ik ben het eens met de heer Sandburg dat het inzetten van het compliment als motivatie-instrument geheel verkeerd kan uitpakken, als dat niet de huidige stijl van de manager is.
Ik vind het echter te kort door de bocht om te stellen dat je als manager geen complimenten moet gebruiken, omdat je dat nooit gedaan hebt. Wellicht zullen medewerkers verbaasd reageren als ze voor het eerst een compliment krijgen van ''die altijd zo norse manager'', maar dat is niet altijd negatief.
Wat in Nederland vaak voorkomt, is dat iemand een compliment krijgt, direct gevolgd door een verbeterpunt of door kritiek. Bijv: ''Ik vind de inhoud van je rapport erg goed, MAAR je moet het de volgende keer wel in de juiste opmaak aanleveren...'' Ben je er van bewust, dat alles wat je voor het woord ''maar'' zegt, direct door de medewerker wordt vergeten en dat hij alleen de kritiek onthoudt.
Men mag best een compliment geven en dan gewoon de zin eindigen. Daar is niks mis mee. Alleen af en toe vindt men dat lastig, omdat je jezelf een beetje kwetsbaar opstelt als je een compliment geeft. Geen paniek, gewoon een keer doen en kijken wat er gebeurd!
Ik vind het een goed initiatief van de schrijver van het stuk, om een keer te praten over het geven van complimenten.
Reactie: @Angelika: Da's leuk om te horen! Ik denk dat zolang een dergelijk boek dit voor elkaar krijgt het gewoon al helemaal goed is. Met ander woorden: het lijkt erop alsof je precies die dingen eruit hebt gehaald die een verschil maken. Het feit dat het commercieel gemaakt is, is dan van minder belang. De kritiek hier is dan ook (als het goed is) niet (voornamelijk) inhoudelijk gericht, maar meer op hoe dit fenomeen wordt ''verkocht aan de massa.''
Zelf leef ik overigens al een tijdje op deze manier en hebben (dit soort) boeken die leefwijze meer een plaats of label gegeven (=herkenning). Het werk dat tot nu toe de meeste indruk op me gemaakt heeft (over relaxed en positief gesproken...) is dat van Eckhart Tolle; zie ook ander postings hier van mij. Tot slot nog een suggestie (indien je dat op prijs stelt uiteraard); zelf heb ik het meeste baat bij het lezen van meerdere titels over hetzelfde thema, waarbij er uiteraard goede en minder goede werken beschikbaar zijn; ''the Secret'' was bij mij meer een bevestiging van wat ik al wist. Maar daarom niet minder positief. Ben nu bijvoorbeeld het meer wetenschappelijke getinte ''The Field'' aan het lezen van Lynne McTaggart (ISBN: 978-0060931179). In een woord: wow... er is zoveel meer :-)...
Reactie: Ieder bedrijf heeft een bepaalde cultuur. Deze cultuur heeft zich in de loop der jaren ontwikkelt wel of niet bewust door de bedrijfsleiding gestimuleerd. Afhankelijk van hoe lang men werkzaam is binnen de organisatie, heeft men invloed uit kunnen oefenen op de heersende cultuur. Mijn mening is: als je de schuld aan anderen geeft, geef je je macht uit handen? Wat bedoel ik hiermee te zeggen: neem het stuur zelf in de hand en beoordeel of je zo verdere wil gaan in deze heersende cultuur of niet. Dit impliceert in principe 3 mogelijkheden: 1e Ik vind het wel goed zo en ga gewoon verder, 2e Ik ga akties ondernemen om het heersende gedrag aanvaardbaar te maken voor mijzelf en 3e Mogelijkheid is .... Met Vriendelijke Groet, Gerrit Michels. www.germarmich.com.
