zoeken Nieuwsbrief
      Linkedin    Twitter   
  
nieuws
 

Zeven manieren om te blijven presteren onder druk

11 mei 2009 - U kent het vast wel: net als de werkdruk extreme vormen aanneemt, wordt u ziek of - nog erger - wordt uw partner of kind dat. Fysieke en emotionele uitputting slaan toe en tegelijkertijd kunt u niets anders dan doorgaan. Zeven tips om goed te blijven presteren.

1. Eet gezond


Probeer drie maaltijden en twee gezonde tussendoortjes per dag te eten. Zorg dat er nooit meer dan vier uur tussen uw maaltijden zitten. Vermijd frisdrank, snoep en andere suikerbommen. Ze zorgen voor een korte energieboost, maar daarna bent u nog vermoeider. 

2. Sport

Als u zestien uur per dag werkt, blijft er niet veel tijd over voor de sportschool, maar trainen is precies wat u nodig hebt als u overwerkt en gestrest bent. Sporten helpt uw hoofd leeg te maken en emotioneel in balans te blijven. Als u ziek bent maar toch op een lager niveau doorsport, herstelt u bovendien sneller. 

3. Zorg voor een goede nachtrust

Als het dan even niet lukt, om zeven tot acht uur te slapen, zorg dan tenminste dat de slaap die u wel krijgt goed is. Drink ’s avonds geen koffie meer en niet meer dan twee alcoholische drankjes per dag. Nog beter is het om te gaan sporten: mensen die sporten hebben minder slaap nodig en slapen bovendien dieper. 

4. Neem pauzes

Al loopt u maar een rondje door kantoor, het is belangrijk om om de twee uur even te ontspannen. Even rusten houdt u energiek. Wees in uw pauzes even helemaal niet met uw werk bezig. Ademhalingsoefeningen zijn ook goed. 

5. Tel uw zegeningen

Ziet u het even helemaal niet meer zitten? Schrijf dan een paar dingen op waar u dankbaar voor bent. Het helpt u dingen in perspectief te plaatsen. 

6. Zorg voor een ankerpunt

Soms is een verandering van perspectief alles wat u nodig hebt om door te kunnen. Train uzelf niet te vervallen in pessimisme. Zoek positieve rolmodellen, stel haalbare doelen en geloof in uzelf. 

7. Drink koffie

Zit u er echt doorheen? Drink dan liever koffie of thee dan frisdrank of energiedrankjes. Deze laatste zitten namelijk vol suiker en daar wordt u uiteindelijk veel vermoeider van. Cafeïne werkt het best als u er niet aan gewend bent, dus probeer uw inname te beperken tot die momenten waarop u extra energie nodig hebt. Houd het overigens bij de vloeibare vorm en vermijd energiepillen. Die zitten vaak zo boordevol cafeïne dat u er alleen maar opgefokt van wordt en u nog slechter kunt concentreren.

 
 Doorsturen   5 reacties  

 

Laatste nieuws

 Een op de vier bedrijven niet bezig met klimaat en duurzaamheid
 Gen-Z’ers en Millennials zouden van baan veranderen voor bedrijf dat beter aansluit bij waarden
 Duurzaamheidsmanagement steeds belangrijker voor moderne bedrijven
 

Gerelateerde nieuwsitems

 Paniekvoetbal zet rem op productiviteit
 Zes tips voor een goede nachtrust
 Uitblinken is een kwestie van doorzetten
 Ken uzelf, presteer beter
 
 
reacties
 
M. van de Pasch  |   | 
11-05-2009
 | 
10:33 uur
Kan het ook niet zo zijn dat in een tijd van crisis het weer bazentijd is. Dat betekent wel dat deze alle kanten met een werknemer op kan. Reden is dat men moeilijk aan de slag komt en dit door sommigen wordt uitgebuit. Mensen krijgen er steeds meer werk bij. Men stelt zich zeer afhankelijk op t.o.v. de werkgever en wordt zo aan het lijntje gehouden. Vooral ouderen blijven zitten waar ze zitten met alle lasten vandien. Zestien uur per dag werken is wel heel veel volgens mij mag dat ook niet. Slapeloze nachten ontwijkt men niet als er teveel druk op de ketel zit en men geen kant uit kan. Een rondje door het kantoor krijgt niet iedereen de kans voor. Tel uw zegeningen inderdaad maar daarom kan iemand zich nog wel rot voelen. Want na de kick van de koffie komt de klap van de lusteloosheid. Sterkte voor alle mensen die daarmee te maken hebben.
H.Huelsen  |   | 
11-05-2009
 | 
18:18 uur
Prestatie onder druk...ik vind de tips niet erg doeltreffend als het gaat om langetermijn situaties van stress. Want dan komt er altijd een punt dat niets van het bovenstaande nog helpt. Soms is de druk die je voelt misschien ook een teken om inderdaad in een ander perspectief naar de zaken te kijken. Is de baan wel juist voor je? Is een bepaalde functie het je echt waard om continue in stress te verkeren? Komt de stress door het werk zelf of wordt ligt de stress eigenlijk ten grondslag aan iets anders...zoals je ondergewaardeerd voelen? Liggen je prioriteiten eigenlijk ergens anders? In tijden van economische crisis is het misschien af te raden om zomaar van baan te veranderen, maar als je ongelukkig en ongezond wordt van een druk die continue aanwezig is, dan is het wellicht toch beter om buiten je huidige werk om naar oplossingen te zoeken. Gaat het niet om een stukje bewustwoording....?
Marco Lucas  |   | 
30-07-2009
 | 
13:20 uur
Alles, maar dan ook echt bijna alles draait om geld. Voor mijn gevoel heeft dat de laatste 15 jaar wel extreme vormen aangenomen, maar een wat ouder iemand zal natuurlijk weten dat het nooit anders is geweest.

Managers worden uitsluitend nog afgerekend op hun cijfertjes. Pas als die elk jaar een positiever beeld laten zien voldoen ze aan hun functie-eisen. Voor hun bazen geldt hetzelfde. De aandeelhouder ziet zijn vermogen toenemen en is onmiddellijke ontevreden als de toename stagneert. Als de stagnatie doorzet trekt hij zijn geld terug en het bouwwerk stort in.

Terug naar de werkvloer. Alle resultaten worden dus gemodelleerd naar groei om de aandeelhouder tevreden te houden. Ieder middel is allengs geoorloofd om dat te bereiken. Iedere manager haalt derhalve alles uit de kast om aan zijn of haar doelstellingen te voldoen. Hij heeft zichzelf immers opgezadeld met een fikse hypotheek en kan zich dus geen falen permitteren. Anders stort 'zijn' bouwwerkje in. Dat nooit. Dus doorgeven die druk. Net zolang dat zijn of haar cijfertjes kloppen.

Nu amerikaans onderzoek ook nog eens heeft aangetoond dat de gemiddelde intelligentie van de medewerker hoger is dan dat van zijn of haar leidinggevende, is het voor de manager dus van belang om alle zeilen bij te zetten. Gevolg: het oprekken van de resultaten, medewerkers scherper aansturen en als dat geen soelaas biedt, andere (emotionele) middelen inzetten. Dit gaat natuurlijk niet zo bewust als ik het nu beschrijf. En dat is exact de reden dat iedere manager die een stuk of wat medewerkers met een burn-out thuis heeft zitten zichzelf nog steeds in de spiegel aan durft te kijken. Hij of zij is zich van geen kwaad bewust en bekijkt het puur zakelijk.

De vakbond heeft allang zijn kop in het zand gestoken en is doodgeknuffeld door de captains of industy. En u en ik dolen hulpeloos rond smachtend naar wat krapte op de arbeidsmarkt in de hoop dat ze ons weer nodig hebben.

Langdurige werkdruk is een ziekte dat een bedrijf uiteindelijk te gronde richt. Iedereen die dat begrijpt maar niemand die er tegen in opstand durft te komen, want ieder ontkiemend georganiseerd verzet zal met een stinkende zachte hand uiteen worden geslagen.
MvdPasch  |   | 
31-07-2009
 | 
08:55 uur
Lucas heeft het prima verwoord. Geld opent vele deuren. Zakelijk gezien betekent dat voor een manager een opstap naar een trede hoger. Het is niet alleen de hypotheek die telt meer de status wat men zich aanmeet. Als de werkzaamheden dus niet naar behoren worden uitgevoerd, valt men van zijn sokkel en dat moet willens en wetens worden voorkomen. Dan komen we inderdaad op het punt van intelligentie. Managen kun je leren tot op zekere hoogte. Om mensen te motiveren daar komt meer bij kijken. Sommigen missen het EQ en kunnen zich nimmer verplaatsen in wat zich op de werkvloer afspeelt. De ongeďntereseerdheid valt pas op als de werkgever zogenaamd geďnteresseerd vraagt hoe het gaat en na een paar minuten wegloopt. Want tijd is money. Dat gebeurt op diverse fronten. Leuk gehad? Men wil vertellen, de manager vindt dat het verhaal te lang duurt en maakt er snel een eind aan. Oninteressant. Leuk leuk. Nee niet leuk want men speelt toneel. Emotionele middelen kunnen worden ingezet waardoor de medewerker nog minder wordt gemotiveerd. Onbegrip van beide kanten of een leidinggevende kan doen voorkomen of dat de werknemer een nono is en niets begrijpt. Wat niet mag voorkomen is dat men ook zo zijn voorkeuren heeft. Sommigen kunnen nog wel eens een potje breken en anderen hoeven maar te zuchten en het is foute boel. In een tijd waarin de werkgelegenheid op zijn retour is, is het ook bazentijd. Daar wordt hevig gebruik van gemaakt. Voor jou 10 anderen. Een vakbond kan weinig doen zit eigenlijk met 2 petten op. Eigenlijk is het een verkapte manier van onderdrukking.
Ton  |   | 
31-07-2009
 | 
12:00 uur
Een paar jaar geleden werkte ik achtereenvolgens aan verschillende projecten bij diverse bedrijven. De bedrijven waren opstartende en er moest simpelweg gepresteerd worden om claims te voorkomen. De aanloop ging heel moeilijk, te weinig personeel, ondeskundig personeel, kinderziektes in de processen enz. enz. Een claim zou over en uit betekenen. Dus zetten we met zijn allen de schouders eronder.

Inderdaad, snel naar huis boterhammen halen, een paar uurtjes slapen en weer werken. 16uur, 20 uur. Maand in maand uit. De werkgever zorgde voor eten, soep en (fris)drank.

Natuurlijk werd en geklaagd over de situatie maar we wilden allemaal dat doel bereiken. Tevreden klanten, die op tijd, kwalitatief goed produkt geleverd kreeg. Er werd specialisme vanuit heel Europa en de US naar ons toegestuurd en ook zij vonden geen oplossingen.

Wat zag je gebeuren, we ontwikkelden ons als een heel gemotiveerd goed samenwerkend multidisciplinair, multikultureel team. Wie de schouders er niet onder wilde zetten werd door het team bijgestuurd. En het harde werken zorgde voor extra energie. Muziek was op de werkvloer verboden, de pauzes strikt geregeld.
We hebben uiteindelijk alle regels en voorschriften als een bende anarchisten overboord gekwakt en een topprestatie geleverd.
Kon er gewerkt worden dan weer gewerkt en pauzes overgeslagen of elkaar afgelost. Lag de produktie stop dan werd gepauzeerd, desnoods 2 uur en soms stuurden we iedereen simpelweg naar huis en riepen we ze weer op als het probleem verholpen was.

Aanvankelijk moest iedereen wennen aan het idee, zeker medewerkers uit Duitsland, Tsjechë, Hongarije maar ook specialisten uit de UK en de US.

We kregen allemaal een boost en energie van deze manier van werken, voelden ons verantwoordelijk en betrokken van hoog tot laag en keken over de grenzen heen van de functieomschrijvingen (lees taken en bevoegdheden) Het doel stond centraal.

Hoe een einde aan deze situatie kwam? Er kwam een spoed delegatie vanuit het Amerikaanse hoofdkantoor, die verbaasde zich over de situatie en maakte er een einde aan. Zo succesvol dat de fabriek in de problemen kwam en verkocht werd. De meeste hard werkende mensen, de meest betrokkenen werden ontslagen, oneervol. En zo maakte een land dat bekend staat om ijn flexibiliteit en werkkracht een einde aan een dreamteam en haar eigen paradeplaatje. Ik denk dat de kortzichtigheid van die Amerikanen wel erg groot was en de bewondering achteraf voor de Nederlandse aanpak wel erg groot toen ze zagen dat onze manier van werken ronduit beter was en werkte!

Je kunt alle werkdruk aan als je ervan overtuigd bent dat je werk belangrijk is en met plezier je werk doet, in een prettige werksfeer. We hadden geen sport nodig, lekker muziekje op en schouders eronder. We deden niet meer aan het verplichte werkoverleg in de verplichte ruimte met verplichte verslagen, vergaderen over een snijwondje of een verbetering. Nee hoor we hadden het gewoon tijdens het werk over dergelijke zaken en tijdens de pauzes of als de gesponsoorde maaltijden arriveerden. En als iemand iets belangrijks thuis te doen had dan kon hij gewoon naar huis dan bleef iemand anders wel langer, uit eigen initiatief.
Natuurlijk was dat een extreme situatie maar het was wel duidelijk. Als de werkgever en werknemer als 1 ''familie'' met elkaar omgaat op basis van wederzijds begrip en respect en de neuzen dezelfde kant op gaan kun je top presteren en energie uit je werk halen met zijn allen. Gek dat die Amerikanen dat niet begrepen, zijn ze de race voor de maan vergeten? Dat team moet toch ook zo gewerkt hebben...


Inderdaad zoals de meeste uitbuiters in deze tijd is hun aanpak absoluut niet de manier om top prestaties uit hun teams te halen. Je moet zorgen dat je personeel ervoor gaat, samen met jou het doel wil bereiken. Angst en vrees werkt minder goed. Je kunt beter zorgen dat menesen het belang zien van het halen van de doelstellingen. De angst en vrees zit al ingebouwd, de meeste werknemers willen niet dat ze hun baan verliezen doordat het bedrijf moet reorganiseren of dicht gaat en ze werkloos worden, financiële problemen krijgen, hun arbeidskring verliezen, hun zekerheid enz.
Dus waarom met de zweep erover of demotiverende actie's? Schindlers list vind ik in dat opzicht een heel interessante film. Iedereen wilde voor Schindeler werken en presteren omdat buiten een boze wereld dreiging was.

REAGEREN

Naam:
Emailadres:
URL: (niet verplicht) http:// 
 
Reactie/Opmerking:
Ik wil bericht per e-mail ontvangen als er meer reacties op dit artikel verschijnen.
 
Als extra controle, om er zeker van te zijn dat dit een handmatige reactie is, typ onderstaande code over in het tekstveld ernaast. Is het niet te lezen? Klik hier om de code te wijzigen.
Pas op met het snijden in de kosten als ondernemer
reacties
Top tien arbeidsmarktontwikkelingen 2022 (1) 
‘Ben jij een workaholic?’ (1) 
Een op de vier bedrijven niet bezig met klimaat en duurzaamheid (3) 
Eén op zeven Nederlanders staat niet achter aanbod van hun organisatie  (1) 
Drie manieren om te reageren op onterechte kritiek (1) 
Een cyber-survivalgids voor managers: hoe ga je om met cyberaanvallen?  (1) 
Mind your data (1) 
top10