Zeven criteria van werkverslaving – hoe hoog scoort u?
21 augustus 2014 -
Veel mensen stellen trots dat ze workaholics zijn. Lange dagen op kantoor doorbrengen maakt deel uit van een moderne cultuur en wordt als een exponent van succes beschouwd. Maar achter deze werkverslaafde façade schuilt ook gevaar.
Dat schrijft Express.be. Werkverslaving wordt door de Belgische website gedefinieerd als: overbezorgd zijn over werk, gedreven worden door een sterke en oncontroleerbare drang om te werken en zoveel energie in het werk steken dat het privéleven en de gezondheid hieronder lijden."
Ernstige aandoening
Werkverslaving wordt in wetenschappelijke kringen dan ook steeds vaker gezien als een ernstige aandoening. Uit een Noors onderzoek blijkt dat Scandinavië, een regio die bekend staat om zijn goede werkomstandigheden en dito sociaal veiligheidsnet, naar schatting zo’n acht procent workaholics telt. Hoewel er geen harde cijfers beschikbaar zijn wordt aangenomen dat dit percentage in landen met een zwakker sociaal beleid nog hoger ligt.
Zeven vragen
Het Noors onderzoek liet meer dan 1.000 respondenten een score van een tot vijf invullen op zeven verschillende vragen die betrekking hebben op werkstress. De vragen waren gebaseerd op de Werkverslavingsschaal van Bergen
Het invullen van een hoge score bij minstens vier van die zeven criteria duidt op werkverslaving. Wie zich in meerdere van deze factoren terugvindt, kan dus het best een stapje terugnemen.
De zeven criteria zijn de volgende:
1. Denkt u na over hoe u meer tijd kunt vrij maken om te werken?
2. Besteedt u veel meer tijd aan uw werk dan eerst dacht?
3. Heeft u ooit gewerkt om gevoelens van schuld, depressie of angst te verdrijven
4. Is u ooit aangeraden om minder tijd aan uw werk te besteden, zonder dat u dat deed
5. Schiet u in de stress als u van uw werk afgehouden wordt?
6. Gaat werk voor alles en laat u hobby’s, vrije tijd en/of sport links liggen
7. Heeft u ooit zo hard gewerkt dat dit een negatieve invloed had op uw gezondheid?
Behandeling
Het probleem gedijt vooral omdat mensen het zelf niet serieus lijken te nemen. Mensen zien werkverslaving niet als een probleem dat een behandeling vereist. We vinden het normaal dat mensen acht uur per dag met hun werk bezig zijn, terwijl we niet accepteren dat iemand acht uur per dag met zijn hobby bezig is. Therapieën en andere twaalfstappenprogramma's kunnen werkverslaafden helpen, maar tot op heden bestaan er geen wetenschappelijke studies omtrent welke behandelingen het meest efficiënt zijn.
Bron:Express.be
Het is heel moeilijk om werkverslaving als een negatief iets te zien, zo lang de cultuur nog altijd is dat veel en hard werken goed is en de maatschappij eigenlijk het liefst werkverslaafde mensen heeft.
De negatieve gevolgen - zoals een almaar stijgende groep werknemers met burn-outs en overspannen, en dat de leeftijd van die groep werknemers steeds lager wordt - worden niet gezien en/of niet erkend.
