Hard of zacht; vrouwelijke manager doet het nooit goed.
20 juli 2007 -
Het is al moeilijk genoeg voor vrouwen om de top in het zakenleven te bereiken, maar zelfs dan krijgen ze nog te maken met tal van vooroordelen die het hen bijna onmogelijk maken om écht succesvol te zijn. Of de vrouwelijke manager zich nu keihard of ‘vrouwelijk’ opstelt, ze wordt er altijd op aangekeken door haar (vooral mannelijke) collega’s en concurrenten.
Dit blijkt uit Amerikaans onderzoek van onderzoeks- en adviesbureau Catalyst. Het bureau ontdekte drie overheersende tegenstrijdigheden waar vrouwelijke managers bijna steevast tegenaan lopen. Op bepaalde vlakken kunnen ze het eenvoudigweg nooit goed doen.
Drie tegenstrijdigheden
Ten eerste worden vrouwen vaak aan ‘extreme perceptie’ onderworpen. Gedraagt een vrouwelijke manager zich vrouwelijk, dan wordt ze te soft gevonden. Stelt ze zich daarentegen mannelijk op, dan krijgt ze het predicaat hard.
Ten tweede worden er aan vrouwen vaak hogere eisen gesteld dan aan mannen en worden ze weer minder beloond voor hun inspanningen. Vaak moeten ze twee keer zo hard werken om te bewijzen dat ze net zo goed zijn als mannen.
Ten derde is het over het algemeen zo dat als vrouwen typische leidinggevende kwaliteiten tentoon spreiden, zoals assertiviteit, ze misschien competent maar niet aardig gevonden worden. Hanteren ze echter een vrouwelijke leiderschapsstijl, dan worden ze aardig maar geen goede managers gevonden.
Bedrijfsleven moet veranderen
De onderzoekers tonen verder aan dat niet de vrouwen maar het bedrijfsleven moet veranderen. Hard nodig, anders lopen ze een hoop vrouwelijk toptalent mis, aldus directeur Ilene H. Lang van Catalyst. “Vrouwen hoeven hun manier van leiding geven helemaal niet te veranderen, aangezien uit eerder onderzoek allang is gebleken dat mannen en vrouwen dat op dezelfde manier doen. Vrouwen krijgen echter te maken met stereotype vooroordelen die hen in een positie plaatsen waarin ze eenvoudigweg niet kunnen winnen. Een man wordt geaccepteerd als leider, een vrouw niet. Punt.”
Tips tegen stereotyperingen
Volgens Catalyst moeten ondernemingen hoognodig iets doen tegen de schadelijke stereotypen en hun cultuur veranderen. “Natuurlijk kunnen vrouwelijke managers individueel de strijd aangaan, maar uiteindelijk is een organisatiebrede normverandering nodig.” Een goed begin is het onder ogen zien van de vooroordelen en mensen erop aanspreken. Daarnaast zouden de leiderschapskwaliteiten van vrouwen meer aandacht moeten krijgen. Ook betere managementtrainingen, diversiteittrajecten en betere functionerings- en beoordelingstrajecten kunnen helpen, aldus Lang.
Gelukkig ken ik vrouwen genoeg die behoorlijk resistent zijn in 'n mannenwereld. Ik dát kader mocht ik onlangs deelnemen aan de 'Verkiezing van de Vrouwelijke Manager van het Jaar'. Wat blijkt/Bleek? Vrouwen zijn eigenlijk nog steeds véél te beschaafd! Aan de andere kant vrouwen kunnen m.i. béter organiseren dan mannen. En dan nog: vrouwen zijn zonder meer véél trouwer dan kerels !
Maw: 'vrouwen aller landen, verenigt u!'
Ton van Goor
b.j.p.mieden@pyramide.nl
|
|
20
-
07
-
2007
|
07
:
38
uur
Wat lezen we als achterliggend motief? Niets mislopen.
Eigen gewin. Daar is niets mis mee, maar er zijn problemen die niet oplosbaar zijn vanuit een uitsluitend economisch motief.
Er zijn ongetwijfeld ook verschillen tussen vrouwelijke en mannelijke leiders en managers. Gelukkig maar want als organisatie kun je er veel baat bij hebben optimaal gebruik te maken van de wijze waarop deze leiderschap en managementkwaliteiten elkaar aanvullen.
Helaas is het artikel een weergave van de realiteit en wordt het tijd dat er eens verandering in komt. In de eerste plaats om redenen van humaniteit en wederzijds medemenselijk respect, erkenning en waardering.
Mannelijke en vrouwelijke managers en leiders hebben ook dezelfde, gemeenschappelijke problemen.
Het lijkt mij zinvol en noodzakelijk om in de eerste plaats naar de mens te kijken en dan pas naar het man of vrouw zijn. De bewustwordingspsychologie onderkent het fenomeen dat iemand die zich in wezen vrouw voelt in een mannenlichaam kan zitten en dat iemand die zich in wezen man voelt in een vrouwenlichaam kan zitten. Ik ken op directie- en managementniveau mensen die vanuit dat levensgegeven leiding gaven / geven. Dan vergis je je dus aardig als je alleen naar de lichamelijke buitenkant kijkt.
Een probleem dat veel facetten kent en alleen oplosbaar is als mannen en vrouwen, mensen, die de dragers zijn van organisaties bereid zijn naar zich zelf en anderen te luisteren en de luister in zichzelf en de ander te ont-dekken. De dialoog aan gaan. Op individueel en teamniveau is er een en ander bereikbaar. Dat zijn druppels, maar wel ijk-, herinnerings- en lichtpunten die beklijven en een positieve uitwerking hebben. Hoe meer er aan gedaan wordt, des te beter.
Bert-Jan van der Mieden
auteur "De mens in de 21e eeuw", PYRAMIDE
mevrouw C. Broekhuis
|
|
20
-
07
-
2007
|
07
:
59
uur
Ook ik ben een vrouw 'aan de top'. Ik ben directeur van een ICT detacheerder van 150 man. Oke, het is hard werken en nagenoeg iedere dag moet ik mezelf weer bewijzen. Maar heeft een mannelijke manager dat niet? Als je met mensen werkt moet je nu eenmaal flexibel zijn, ieder mens wil een andere leider en ik probeer een ieder in zijn waarde te laten en mezelf aan te passen. Of is dat nu hetgeen een vrouw wel doet terwijl de man zijn eigen manier hanteerd?????
Canferhat
|
|
20
-
07
-
2007
|
09
:
19
uur
PUNT 1:
Wat ik me afvraag is het verschil tussen een manager en een leider! Volgens mij is een manager die omkijkt naar zijn bagage en en op basis daarvan een bepaald strategie uistippelt voor zijn organisatie. (in overleg uiteraard). Daar en tegen, een leider is weer iemand die eigenwijs is en zijn standpunt vasthoudt. Die wilt iets en gaat koste ten koste ook 100% ervoor. Die kijkt niet naar wat zijn bagage is.
Bij deze de vraag, Wat zijn de verwachtingen, moet een vrouw als een manager optreden of als een leider?
Mijn gevoel zegt dat de organisatie de touwtjes zelf in handen heeft om een vrouw ook als een pilaar te zien. Je moet verder kijken dan de persoon die je op dat moment voor je hebt, anderzijds is het discriminatie in je organisatie. Want je aakt onderscheidt tussen je personeel en hebt vooroordeel dat vrouwen toch minderwaardige medewerkers zijn dan mannen. Ik ken genoeg vrouwelijke MANAGERS.
Wat betreft veranderingen in de bedrijfsleven, Ja dat is wel een optie. Maar is het realisctisch? Ik denk dat heel veel bedrijven het vrouwelijk mentaliteit weigeren te accepteren. Kijk maar naar landen buiten Europa N-Amerika. WIj mannen kunnen moeijlijk tegen om een vrouw als baas boven ons te hebben. Wij gaan ons eraan irriteren en beschouwen onszelf als minderwaardige personeel. Dit komt puur door de mannelijk mentaliteit!
Bij deze dan de tweede vraag, moet de bedrijfsleven veranderen of ons mannelijk mentaliteit tot acceptatie dat vrouwen eigenlijk toch wel kunnen presteren!
mvg
Canferhat
Maarten Minne
|
|
20
-
07
-
2007
|
09
:
26
uur
De drie tegenstrijdigheden zijn te herleiden tot twee: extreme perceptie en hogere eisen. De tweede, het stellen van hogere eisen, is een typische eis die aan minderheden wordt gesteld. Van zodra vrouwen aan de top geen minderheid meer zullen zijn of niet meer als minderheid beschouwd zullen worden - waarbij het tweede moeilijker zal zijn dan het eerste - zal dit verdwijnen.
De eerste tegenstrijdigheid daarentegen is problematisch. Hard of zacht management is afhankelijk van de bedrijfscultuur en niet van het geslacht. Het probleem is dat het referentiepunt bedrijfscultuur opgaat zolang het een man betreft. Helaas verandert dit referentiepunt naar geslacht als de mananger een vrouw is. Om dat probleem op te lossen is niet alleen een organisatiebrede normverandering nodig, zoals de onderzoekers concludeerden, maar een maatschappelijke waardenverandering. Dat laatste blijkt - zelfs na twee feministische golven - helaas maar niet te lukken.
heer Rob Jansen
|
|
20
-
07
-
2007
|
09
:
45
uur
Tis m.i. meer een cultureel maatschappelijk probleem. Mannen worden eerder geaccepteerd als leider omdat zij meer dan vrouwen kracht en leiderschap uitstralen.
sabine
|
|
20
-
07
-
2007
|
09
:
47
uur
Als vrouwelijk freelancer werk ik in een mannenwereld, namelijk door het trainen van mannen op de productievloer.
Door mijn technische achtergond ben ik helemaal een zeldzaam ras en als freelancer moet je je altijd meer bewijzen. Kortom binnen mijn werk heb ik te maken met alle vooroordelen die je kan bedenken. Juist daarom gaat het mij waarschijnlijk goed af. Doordat ik op alle mogelijk manieren buiten de boot val, maak ik mij juist niet druk over de vooroordelen, want die zijn er toch wel. Het raakt me niet omdat ik weet dat ze er zijn.
Door een dergelijke houding aan te nemen, worden deze zeer ondergeschikt t.a.v van mijn functioneren als manager/trainer. Mannen die wel alert zijn op vrouw onvriendelijke vooroordelen, raken vaak in verwarring van mijn reactie hierop. Deze wijkt door mijn houding af van het verwachte.
Kortom mijn tip aan vrouwen , ga ervan uit dat ze er zijn en geef ze geen aandacht, dan vallen ze op een gegeven moment niet meer op. Door jouw houding zal je omgeving het op een gegeven moment ook geen aandacht meer geven.
Met vriendelijke groet
Sabine van Hoogenhuizen
ps : sommige situatie zijn erg extreem en werkt deze tactiek niet omdat ik dan stom verbaast ben , mara ook lachwekkend was
B.V. een man die je overslaat met de kennismaking, omdat je de enige vrouw bent. Of B.V bij een uitreiking van een technische erkenning jou aankijkt en zegt: "maar jij krijgt er toch niet 1".
Ilja van den Berg
|
|
20
-
07
-
2007
|
10
:
30
uur
Zolang vrouwen zich vergelijken met de werkwijze van de man stereotyperen zij zichzelf en zorgen zij zelf voor eventuele discriminatie.
De beste persoon moet op een functie ongeacht het geslacht en als dat vaker een man is 'so be it'.
Ilja van den Berg (v, 33, directeur Exact Match)
Icnivad
|
|
20
-
07
-
2007
|
10
:
56
uur
Weer zo'n staaltje van perfecte onzin.
Laat vrouwen managen vanuit hun eigen kracht 'vrouwelijkheid' en alle manipulatiekracht die dat in zich heeft, als man kan ik daarvan meepraten.
Tot nu toe heb ik bij vrouwen op de vloer slechts 3 rollen kunnen waarnemen.
'hausfrau'
Bestiert de werknemers alsof het haar kinderen zijn, inclusief overdadig knuffelen, soapseries en tantrums als het kamertje weer eens niet is opgeruimd. Verzint vooral klusjes voor haar man.
'travestiet'
Is zo onzeker over haar vrouwelijkheid dat ze zich als man aankleed in een mantelpakje, met het haar stijl achterover en vervolgens denkt dat ze daardoor wél serieus wordt genomen.
'sexistische sociopaat'
Het eeuwig vragen naar positieve of negatieve aandacht om hun positie in de rangorde te kunnen achterhalen en verbeteren.
Emancipatie is gelijkwaardig zijn. Leer eerst je eigen gewicht te dragen.....
mevrouw J.L.M. Vlekke
|
|
20
-
07
-
2007
|
13
:
03
uur
Helaas hebben vrouwelijke leidinggevenden het niet alleen zwaar in het bedrijfsleven, want ook bij de overheid gelden dezelfde problemen. De tip die gegeven wordt is dat ondernemingen de stereotypen veranderen. Dat lijkt een mooie oplossing maar zolang er bij de meeste bedrijven vooral heren aan de top zitten en zij persoonlijk geen enkel belang voelen bij het veranderen van de cultuur, geef ik de tipgever weinig hoop.
thomas
|
|
20
-
07
-
2007
|
14
:
35
uur
Het zou ook wel eens zo kunnen zijn dat als je er al van tevoren vanuit gaat dat je als vrouw geen leider kunt zijn of al vertrekt vanuit stereotype onzin , je dan gaat overreageren dwz de bazige bitch gaan zitten uithangen
( als je dit natuurlijk leuk vind is het een ander verhaal)
terwijl dit helemaal niet nodig is.
Een vrouwelijke vrouw is helemaal niet te soft als leider.
het zou een verademing zijn tussen al dat machogelul.
groeten
mevrouw l gez
|
|
20
-
07
-
2007
|
16
:
37
uur
Ik ben het 100% eens met bovenstaande stelling en citaat: 'De onderzoekers tonen verder aan dat niet de vrouwen maar het bedrijfsleven moet veranderen. Hard nodig......!“Vrouwen hoeven hun manier van leiding geven helemaal niet te veranderen, aangezien uit eerder onderzoek allang is gebleken dat mannen en vrouwen dat op dezelfde manier doen.
Dat waren ook mijn gedachtengangen bij het lezen van het artikel. Het probleem hoeft niet altijd bij de vrouw te liggen.
Het zijn twee type van mensen die het de vrouw moeilijk maken, t.w.:
1e. de type jaloerse man, die liever een vrouw eerder thuis ziet zitten en in de keuken carriere ziet maken. Dus afgunst komt erbij kijken en ten
2e de type onderdanige vrouw die zeer afhankelijk is van aard. Deze types hebben nooit genoeg aan de aandacht van de man en graag daarvan profiteren. Andere vrouwen zijn dan hun rivale. Ik kan ervan meepraten. Vrouwen houden van mannelijke gevlei, geflirt, aandacht en al dat soort van verwennerijen die ze misschien als een gemis bij zichzelf ervaren. Misschien hebben ze dat gemist bij de opvoeding. Vandaar dat vrouwen vaak zeggen dat ze liever
onder(?!) mannen werken.
Ik ben vrouw en ik accepteer, zowel een vrouwelijke als mannelijke leidinggevende.
En ik wil mensen erop attenderen voorzichtig te zijn met stellingen met het woord "nooit" erin. Bepaalde wereldse ideeen en fylosofieen proberen onze geest te prenten met stellingen waarin wij moeten geloven dat iets "nooit" kan, "altijd" zo is of "onmogelijk is", terwijl deze dingen niet absoluut (hoeven te) zijn. Zie de stelling, ik citeer: "drie redenen waarom vrouwen het nooit goed doen". Deze stellingen zijn zeer gevaarlijk. Ik denk dat vrouwen het beter deden dan 50 jaar terug en deze groep het op z'n beurt beter deed dan de vrouwen van 100 jaar geleden. Het is een natuurproces. We komen er wel. Wij vrouwen moeten meer geloof in onszelf hebben en voorzichtig zijn wanneer anderen de woorden: "nooit", altijd", "onmogelijk" en dergelijke woorden gebruiken.
Het is waarin jij zelf gelooft. Als je gelooft dat vrouwen het nooit goed doen, dan zal jijzelf dat ervaren, intussen gelooft een ander wel dat wij het wel goed(zullen) doen en dat is het wat deze persoon ook zal zien of ervaren.
Elk persoon ziet tegerlijkertijd op datzelfde moment twee verschillende dingen.
Marja Creemers
|
|
22
-
07
-
2007
|
14
:
29
uur
Ik ben vrouw. We kunnen altijd van elkaar leren ook op het gebied van leidinggeven. En dat geld niet alleen voor de mannen maar ook voor de vrouwen. Het heeft helemaal niets met sexe te maken, alleen met de persoonlijke kwaliteiten van de individu zelf. Wederzijds respect, ongeacht of de stijl van leidinggeven door een man of vrouw niet geheel strookt met de jouwe, wil nog niet zeggen dat het verkeerd hoeft te zijn. Want laten we eerlijk zijn, de kwaliteiten die typisch mannelijk of vrouwelijk zijn, kunnen in goed samenwerkingsverband, zonder enige ruimte voor vooroordelen omdat je een vrouw bent, een krachtige formule zijn. De doelstelling is toch altijd om het bedrijf succesvol te maken met gemotiveerde medewerkers. En of deze doelsteling uieindelijk behaald wordt door een leidinggevende in een broek of rok zou ondergeschikt moeten zijn.
De nieuwe Harry Potter is uit!!! Joanne Rowling - schrijfster van de succesvolle boekenserie - heeft er bewust voor gekozen als 'J.K.' door het leven te gaan, om haar 'vrouwzijn' te verhullen. Vergelijkbaar in mijn ogen is de postbus-51-boodschap waarin je Mohammed zijn naam onder een sollicitatiebrief ziet veranderen in 'Maarten de Vries'. Nog een hele weg te gaan ...
Als ik de dames hier zo belees kan ik allen maar zeggen dat je pas serieus wordt genomen als je gewoon jezelf blijft, je best blijft doen en je wat minder aantrekt van 'de zg. mores' van het bedrijfsleven. In mijn carriere tot nu toe heb ik misschien het geluk gehad een paar maal onder goede vrouwelijke managers te hebben kunnen acteren waarbij er sprake was van gelijkheid en respect.
Daarnaast ben ik altijd een voorstander geweest van elkaar aanvullen ipv erg veel tijd en energie te steken in interne competitie. Toegegeven soms is interne competitie een hele goede zaak wanneer het maar plaats neemt op een wijze die niemand werkelijke schade berokkend.
Als je dat met zijn allen kunt bewerkstelligen dan heb je al bij,zonder veel gewonnen. Dus dames, gewoon aan de slag en inderdaad oppassen voor de hier eerder beschreven valkuilen die andere dames hebben beschreven.
De genoemde aanbevelingen lijken mij weinig zinvol!
Het ligt in de menselijke natuur dat man en vrouw niet hetzelfde zijn. Deze waarneming vindt altijd plaats en wel van beide kanten en bepaalt onmiddellijk de rollen. Beiden komen daarvan niet los totdat men elkaar leert kennen, enz. enz.
Maar wat bepaalt onmiddellijk de rollen tussen mannen onderling en vrouwen onderling? Hetzelfde, alleen er wordt naarstig naar andere verschillen gezocht. Tussen mannen onderling is het niet anders dan tussen mannen en vrouwen. Alleen het valt onder de massa mannen niet op dezelfde manier op. Daar waar de massa vrouw is, zal hetzelfde worden ervaren.
In één van de bijdragen wordt aangegeven dat minderheden typisch met hogere eisen worden geconfronteerd. Daar zit mogelijk veel waarheid in. Maar waarom. Omdat men “angst” heeft dat de massa het verschil alleen maar ziet en niet verder kijkt? Waarom zouden ze ook? Is de andere, de massa nog wel, verantwoordelijk voor het slagen van een enkeling? Onder mannen is het niet anders. Je moet je netwerk op orde hebben om verder te komen.
De vrouw moet beter zijn, dat is de oplossing! Ja, ja, het gaat echter niet om de individuele kwaliteit van de vrouw maar om de angst van de beoordelaar, die de verantwoording voor de benoeming heeft. Angst gevoed door het separatistische denken (jij bent anders dan ik), dat helaas in bijna elk mens aanwezig is.
De beloningsverschillen mogen kloppen. Echter mannen worden in vergelijkbare positie/situatie ook niet gelijk beloond. Kan geen dramatisch thema zijn, maar het leeft. Ik was ook aanwezig op de verkiezing Vrouwelijk Manager van het Jaar. Één van de spreeksters werd daar bijna activistisch over dit thema bevraagd.
Het derde punt is het tentoonspreiden van leidinggevende kwaliteiten. Wat een raar punt. Als mannen hun leidinggevende kwaliteiten tentoonspreiden, dan volgt er mogelijk een enkeling, maar hij wordt in meerderheid eerst getest en opnieuw getest. Het mag anders bedoeld zijn, maar het typeert de armoede waarmee naar werkelijk leidinggeven en leiderschap wordt gekeken.
Er wordt aanbevolen dat “het bedrijfsleven moet veranderen, want er wordt door man en vrouw gelijk leiding gegeven. Vrouwen krijgen echter te maken met stereotype vooroordelen die hen in een positie plaatsen waarin ze eenvoudigweg niet kunnen winnen. Een man wordt geaccepteerd als leider, een vrouw niet. Punt.”
Dat laatste is de grootste ONZIN. Ja het bedrijfsleven, waarom niet de maatschappij, moet veranderen en ja, vrouwen en mannen kunnen leidinggeven. Maar vrouwen moeten helemaal niet winnen, ze kunnen en moeten zichzelf zijn in alle kwaliteiten, die ze hebben of ontwikkelen. Winnen is weer een begrip vanuit separatisme.
Ook volgens Catalyst moeten ondernemingen hoognodig iets doen tegen de schadelijke stereotypen en hun cultuur veranderen. Natuurlijk kunnen vrouwelijke managers individueel de strijd aangaan, maar uiteindelijk is een organisatiebrede normverandering nodig. Een goed begin is het onder ogen zien van de vooroordelen en mensen erop aanspreken. Daarnaast zouden de leiderschapskwaliteiten van vrouwen meer aandacht moeten krijgen. Ook betere managementtrainingen, diversiteittrajecten en betere functionerings- en beoordelingstrajecten kunnen helpen, aldus Lang.
Korst gezegd, we leggen de mensen iets anders op; maken nieuwe afspraken, want normen zijn afspraken; verbieden vooroordelen, die voor een ieder heel verschillend beleefd kunnen worden; en helaas de vrouwen komen toch nog iets te kort. Je kunt er sprakeloos van worden. Hoe wil je het de vrouwen bewust moeilijk maken?
In deze aanbevelingen schuilt echter iets heel belangrijks, dat niet alleen in dit probleem aanwezig is, maar op zoveel fronten. Niet rationele en onbewuste processen wil men mentaal met normatieve afspraken en leerprocessen aangaan. Natuurlijk dat kan en wordt veel gedaan. Maar heeft geen effect, zeker niet blijvend en niet bij de massa.
De verandering zal vanuit het individu bereikt moeten worden. Door bewust te worden wat voor mijzelf werkelijk belangrijk is en hoe ik dat de ander kenbaar kan maken. Durf ik kwetsbaar te zijn de ander uitnodigen mij werkelijk te zien en te kennen. De natuurlijke verschillen blijven bestaan, maar worden niet als 'anders' ervaren. Dit kan individueel en in groepprocessen (Zie ook de laatste paragraaf van Bert-Jan van der Mieden). Botst met onze cognitieve en mentale wereld,. Laat niemand denken dat dit soft is. Voor echte veranderingen is veel moed nodig!
Arnold van der Beek / www.valuesonline.net
Wat me eigenlijk opvalt is de verschillende invalshoeken die de reacties op dit artikel uitlokt. Nergens is eigenlijk goed te lezen dat samenwerken een kwestie is van 'Aanvulling' en vaak helemaal niet zo zeer een kwestie van pikorde. Natuurlijk zal het in de loop van de tijd een bepaalde weg hebben bewandeld maar ik zie nog steeds, ook in de reacties, een soort van beredenering of validering terug komen.
Het zou al een heel mooi ding zijn als men misschien eens zou kunnen accepteren dat man en vrouw op dit niveau gelijken zijn. Als een ieder dit aspect eens zou adopteren dan wordt het ineens een heel stuk makkelijker.
Op seminars elke keer weer een leuk terugkerende topic.
Je ziet beredenering en validering en tegelijkertijd gebruik je 'op dit niveau', hetgeen een duidelijke validering is.
Man en vrouw zijn elkaars gelijken per definitie. Hoe een idividu zich kwalificeert is, met alle respect, altijd een beoordeling door degenen die verantwoordelijk zijn voor de selectie. Niveau in een organisatie is niets anders bepaald dan door een gemaakte organisatorische en hiarchische structuur.
Belangrijker vind ik dat je vraagt om het aspect, dat man en vrouw op dit niveau gelijken zijn, te adopteren. Echter 'gelijken zijn' adopteer je niet, maar leef je. Zie mijn voorlaatste paragraaf.
Ik onderschrijf je mening voor het grootste deel absoluut. Er is wat mij betreft absoluut geen verschil tussen beide sexen op dit niveau. Helaas is de dagelijkse praktijk aanzienlijk anders dan jij en ik wellicht graag zouden willen zien.
Met 'adopteren' bedoel ik veel meer de acceptatie van het gegeven van gelijkheid en niet dit wederom te beredeneren ter validatie van.... Dit is dus meer bedoeld voor diegenen die wat dit aspect beduidend andere meningen zijn toegedaan.
Ik ben persoonlijk van mening dat wanneer je het aspect wil bezien op dit niveau dat je dan feitelijk qua uitvoering geen validering of beredenering meer nodig zou moeten hebben. Immers, die heeft al plaats genomen, als het goed is, bij de aanname.
Helaas, en zo voelen dames en heren op de werkvloer dat klaarblijkelijk vaak zo, moet een vrouw zich op de werkvloer ook nog eens extra bewijzen, tegen een lagere beloning.
Dit is helaas praktijk, nog steeds, waarbij ik een duidelijke kanttekening wil plaatsen.
Om kort te gaan: Heren dames kunnen op dit niveau absoluut geschikt zijn voor managements functies, mocht dit niet zo zijn dan zou je even naar andere redenen moeten kijken. Dames: Als u zich heeft bewezen voelt u zich dan niet geroepen om nog meer uw best 'te moeten doen' om u weer te moeten bewijzen.
Dit is mijn persoonlijke stelling overigens. Dat is wat ik bedoel met 'Aanvulling' en niet, zoals we nog teveel tegen komen 'Invulling'.
Helemaal mee eens. Kijk op onze nieuwe website www.femailrecruits.nl. Een site speciaal voor (v) freelancers en opdrachgevers op zoek naar (v) freelancers.
Op veel vlakken zijn vrouwen net iets anders ontwikkeld dan mannen. Op zakelijk vlak zijn er tal van toppositie's te bedenken waarom je er liever een vrouw zou hebben. Persoonlijk kan ik dan ook helemaal niets met een glazen plafond voor een vrouw.
Ik denk ook niet dat we een vrouw positief moeten gaan discrimineren maar beter op merite gaan beschouwen als zakelijke gelijken. Ik denk dat men dan heel veel waardevolle inzet ineens zal ontdekken die corporate kan worden ingezet.
Ik denk dat we dan maar eerst eens van oude stereotypering af moeten met zijn allen.
acm
|
|
13
-
03
-
2009
|
10
:
20
uur
Als jonge vrouw was ik bedrijfleidster bij verschillende filialen van een food leverancier. Hier heb ik mij zowel soft als hard opgesteld en inderdaad het was verdomde moeilijk om geaccepteerd te worden als leidinggevende. Mijn rayonmanager zei dat ik maar hoofdkassiere moest worden, hij had er niet voor gekozen dat vrouwen een positie als filiaalmanager zouden beklimmen. Daarnaast verdiende ik ruim 1000 gulden minder dan mijn mannelijke collega's. Daarna ben ik manager geweest bij een netwerkmarketing bedrijf en hier heb ik ook mijn positie moeten bewijzen. Toen een man tegen mij zei (na 1 jaar samen te hebben gewerkt met veel discussies en agressieve verbale communicatie) dat ik een kip met ballen ben ervaarde ik dat als een compliment. Dus ik kan uit ervaring spreken als ik zeg dat vrouwen een grotere uitdaging hebben om serieus als leider geaccepteerd te worden. Maar ach dat houdt ons scherp en alert en hierdoor groeien we alleen nog meer.
