Vraagt u zich ook wel eens af wat er wel en niet mag bij het maken van reclame? Hoever kunt u bijvoorbeeld gaan met het maken van productvergelijkende reclame? En hoe zit het met het beeldmateriaal? Wie is daarvan de eigenaar? Zo maar een paar vragen. Uit de voorbeelden in dit artikel blijkt dat sommige marketeers en ondernemers er veel te lichtzinnig over denken.
Advertentie valt verkeerd
De marketingjongens van ABNAMRO dachten goede sier te maken met het feit dat vadertje staat de nieuwe eigenaar is van hun bank. De slimmeriken plaatsten een paginagrote advertentie met de strekking dat uw spaarcentjes bij De Bank 100% veilig zijn. Heel slim bekeken vanuit marketingoogpunt.
Maar dom en onfatsoenlijk omdat ze geen oog hadden voor de sentimenten bij andere banken. Die hadden immers al gemopperd over valse concurrentieverhoudingen. Dus werd De Bank teruggevloten door minister Bos. Helaas kan het nog veel erger.
Reclame over andermans rug
Als je over zo’n gevalletje van ongegeneerde vergelijkende reclame leest haal je je schouders op. Totdat…?
Inderdaad totdat je zelf hoofdrolspeler bent in de reclame van een concurrerend trainingsbureau. Ik noem eventjes geen namen, dat is niet belangrijk.
Het is een veel gebruikte tactiek. Voer een autoriteit of een BN-er op in je reclames. De goedkeuring van dergelijke figuren verlenen de reclame een legitimatie uit onverdachte bron. Het zet aan tot kopen. Ik zal de grappenmakers maar eventjes voor zijn: in mijn geval misschien juist weer niet. Maar dat terzijde.
Woensdagochtend ontving ik een nieuwsbrief en zag daarin mijn naam. Je eigen naam werkt als een magneet. Nieuwsgierig las en klikte ik verder.
Daar zag ik dat men mij opvoerde als autoriteit. Zoiets streelt je ego. En ook mijn boek ‘De zeven zonden van verkopers’ werd aangehaald en geciteerd. Gek is natuurlijk dat de titel van het boek is weggelaten.
Totzover het vrolijke deel. Nu komt het schandelijke deel. Ze gebruikten mijn naam om hun eigen trainingen aan te prijzen. Terwijl wij concurrenten van elkaar zijn. En dat wisten ze, want er stond voor mijn naam 'verkooptrainer'. Daarmee overschrijdt deze concurrent niet alleen de grens van het betamelijke, maar ook van het juridische.
De suggestie wordt bij de argeloze lezer gewekt dat ik voor het bureau werk of er mijn goedkeuring aan geef. Geen van beiden is het geval. Ook is mij van te voren niets gevraagd. Dit krijgt zeker een juridisch staartje.
Meer blunders...
Er kan van alles en nog wat misgaan. Ik geef u enkele voorbeelden. Een bedrijf sluit een goede deal met een klant. Iedereen is tevreden. De vertegenwoordiger van het bedrijf is in het bezit van een digitale camera. Dus lijkt het hem een goed idee om een paar fotootjes te nemen in het bedrijf van zijn klant. Leuk voor de website.
Publicatie van dergelijk materiaal mag nooit zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de klant. Doet men het toch? Dan kan het vervelende juridische gevolgen hebben. Bovendien loopt de relatie met de klant een deukje op.
Minder voor de hand liggend…
U zult zeggen "dat is toch logisch!" Dus geef ik u een ander gevalletje. U laat een fotograaf een reportage maken in uw eigen bedrijf. Vervolgens publiceert u deze foto’s in uw reclame-uitingen, bijvoorbeeld op de website of een brochure. Mag dat niet?
Niet zomaar. De rechten van de foto’s behoren toe aan de fotograaf. En dan zit er nog een addertje onder het gras. In arbeidsovereenkomsten is meestal niets geregeld over het portretrecht. Dus moet u ook toestemming hebben van de medewerkers die op de foto's figureren!
Plaatst u de foto's toch? Dan kan de fotograaf een schadevergoeding eisen en dat kan behoorlijk in de papieren lopen. Zelfs uw eigen medewerkers kunnen u juridisch aanpakken!
Tip. Breng dit onderwerp vooraf ter sprake in de onderhandelingen met de fotograaf. Koop (eventueel) de rechten af. Over algemeen doen werknemers wel afstand van hun portretrecht zonder vergoeding.
Dezelfde waarschuwing geldt voor werk gemaakt door reclame- en productiebureaus. Zij zijn, tenzij er iets anders is geregeld, eigenaars van de rechten op het oorspronkelijke (beeld)materiaal. U mag het materiaal dus niet zonder toestemming gebruiken voor andere doeleinden, bijvoorbeeld een flyertje dat u zelf maakt. Soms is ook de oplage van het materiaal gelimiteerd.
U moet ook uitkijken zomaar eventjes een fotootje ergens van het web te downloaden en op uw website te plaatsen.
Tip. Maak gebruik van rechtenvrije foto’s. Typ in uw browser het woord stockfoto en u vindt talloze bureaus met geweldige collecties aan rechtenvrije foto’s tegen relatief lage prijzen. Lees wel eventjes de leveringsvoorwaarden!
Conclusie
U kunt veel juridische en financiële ellende voorkomen door uzelf eerst grondig te verdiepen in de juridische- en gedragsregels. Lichtvaardig gedrag kan u duur te staan komen.
PS 1. Na mijn indringende protesten is het artikel verwijderd van de site. Maar daarmee is de kous niet af. De beheerder van de website, een grote uitgeverij die toch beter hoort te weten, wast zijn handen in onschuld. De uitgever legt de verantwoordelijkheid neer bij het trainingsbureau. Dat heeft kennelijk toegang tot het content management systeem bij de uitgever. Ik vermoed dat dit een standpunt is dat geen hout snijdt voor een rechter. Uitgevers zijn verantwoordelijk voor hun eigen publicaties.
PS 2. Na enig geharrewar kwam er toch een oprecht excuus. En hebben wij het als volgt opgelost: ik mocht drie keer een advertorial in hetzelfde medium plaatsen.
Michel Hoetmer helpt ondernemers en verkopers nieuwe klanten te werven en meer te verkopen via praktische verkooptrainingen. Wilt u wekelijks praktische verkooptips ontvangen? Meld uzelf aan voor de gratis verkooptips van SalesQuest.
En wie weet levert zo'n rechtzaak weer free publicity op toch?
Ben benieuwd hoe het afloopt.
Vergelijkende reclame mag in ons land sinds kort, net zo hard als je maar wilt.
Het probleem is dat je binnen de grenzen van het fatsoen moet blijven, wil je de mensen aan je binden. Hoewel..........
Sterkte met de juridische strijd. Huur een echte advocaat in (ik ken wel een goede), want die jongens en meisjes van de DAS zijn amateurs.
W.A. de Bruin
|
|
19
-
11
-
2010
|
14
:
24
uur
Geachte iedereen,
Ik ben werkzaam in de klimaatbeheersing.
Nu heb ik een vraag over een stunt van een ander klimaatsbeheersingsbedrijf die reclame stuurt naar onze relaties.
Het is duidelijk dat een ieder reclame drukwerk mag versturen echter suggereert deze partij op slinkse wijze dat wij failliet zijn.
Wij begrijpen dat het geen harde uitspraak is; “Wij hebben vernomen dat…” maar mag dit zomaar?
Het geeft in ieder geval aan dat dit duidt op een slinkse onfrisse werkwijze en getuigt dat “eerlijk zaken doen” niet in hun vocabulaire voor komt.
Ik hoop dat u mij verder kunt helpen hoe te handelen want dit soort partijen maken de klimaatbeheersingbranche kapot.
@de Bruin Meneer de Bruin ik vermoed dat deze concurrent hiermee een scheve schaats rijdt. E.e.a. hangt natuurlijk af van wat ze precies zeggen. En of u bewijs in handen hebt (drukwerk?). Ik denk dat u er goed aan doet om juridisch advies in te winnen.
Over de auteur:
