Reactie: Geld heeft vele dimensies. Pensioen is er een van. Het lijkt ver weg maar vraagt nu toch al je aandacht. Het is een belangrijke secundaire arbeidsvoorwaarde die vaak meer waarde heeft dan je denkt. Het is lastig om daar achter te komen. De gemiddelde headhunter/recruiter snapt geen bal van cijfertjes en veel p&o-ers zijn door de vele wijzigingen de afgelopen jaren de weg kwijtgeraakt in pensioenland. Verder trekt de overheid zich steeds verder terug en bedenken werkgevers telkens weer voor hun beter beheersbare regelingen (o.a. door het afbouwen van indexatie van pensioenrechten). Je moet er zelf mee aan de slag. Er is maar een verantwoordelijk voor je financiele toekomst, dat ben jezelf!
Mijn werkgever heeft een consultant inghuurd die verder gaat dan een slap pensioenverhaaltje. Duidelijk inzicht in de persooonlijke pensioensituatie, ook van vorige werkgevers en bovendien afstemming op de prive financiele zaken. Financiele coaching als Employee Benefit daar heb ik wat aan!
Neem een professionele adviseur in de arm of ga zelf aan de slag want:
''wie niet steelt, wie niet erft, zal blijven werken tot hij sterft'';)
Reactie: Wat mij betreft is pesten 100% intolerabel. Het geeft niet alleen aan dat de desbetreffende persoon klaarblijkelijk te weinig omhanden heeft, maar dat hij ook nog eens anderen van hun werk zit te houden.
Ik kom uit een klimaat van multinationals, met een structureel onderbezetting en een constante druk om te presteren. Een beetje vriendjespolitiek en haantjesgedrag horen er nu eenmaal bij, maar iemand die structureel het leven van een collega verziekt, staat wat mij betreft binnen een uur op straat.
Reactie: Ik heb het gisteren nog weer eens een spreker horen zeggen. Het lichaam kent een keihard, maar fijn systeem: alles wat niet goed is gaat er onherroepelijk uit. Binnen organisaties en in onze samenleving ligt dat wat gevoelig.
Reactie: Een herkenbare situatie. Thuis begint het met de kerstkaarten. Uit de werksituatie herken ik het ook. Eenduidige, optimale relatiebestanden zijn nooit up to date.
Ondanks de software is dit een probleem.
Reactie: Ik ben het helemaal eens met de reactie van medinu@planet.nl, waarom deze afdeling wel in het zonnetje zetten en anderen niet? Tuurlijk begrijp ik vanuit een secretaresse dat dit hartstikke leuk is en wel eens ondergewaardeerd worden (wie niet?), maar waarom verdien jij meer een dag dan een telefoniste of productiemedewerker (alleen al uit principe zou ik hierom niks willen wanneer ik secretaresse was).
Daarnaast is het inderdaad zo dat het de emancipatie van het beroep niet echt ten goede komt.
Wat ik echter het meest storende vind is dat websites en de media hier zoveel aandacht aan geven, helemaal doordat een dergelijk onderzoek door een organisatie is uitgevoerd die belang heeft bij een dergelijke uitkomst. Het is puur een reclamestunt en aandachttrekkerij.
Wees gewoon tevreden met het salaris dat je krijgt en het jaarlijkse kerstpakket, dat is in oorsprong de beloning voor je werk... niet het bosje bloemen of ander kado. Geniet daarnaast meer van een complimentje dan van zoiets.
Reactie: Ik hecht daarentegen wel waarde aan Secretaressedag. De secretaresse is vaak de schaduw achter een directeur of manager. En 1x per jaar komt ze vanuit de schaduw in het zonnetje. Ik ben dit jaar zeker niet vergeten. Mijn werkgever is uitermate attent. Dus ik ben ook dit jaar weer verrast met een fantastisch cadeau!
Reactie: Dit is de bekende weg - hoe competenter de collega is - hoe slechter wij er zelf vanaf komen - hoe kritischer de baas t.o.v. ons wordt.
Zo is het toch gewoon??
Het doet er niet toe of de collega aardig is of niet - hoe incompetenter hoe aardiger toch? En hoe competenter - ja wat verzinnen we nu weer voor een minpunt om iemand af te kraken waarop niets - maar dan ook niets aan te merken is. Wat zou werken:
- volgens mij is het een moslim
- volgens mij is het een hark
- ik heb gehoord dat die volgend jaar al weer weg gaat het is maar een tussenbaan
- oh, die gaat alleen voor het geld
Reactie: Wat ik mis in de informatie is hetvolgende:
- betreft het een functie als meewerkend leidinggevende - dwz dat men zelf ook als arts werkzaam is en een aantal uren heeft als leidinggevende of
- is men zelf volledig vrijgesteld van werkzaamheden als arts (althans van dezelfde werkzaamheden als de overige teamleden)
Dit zijn twee totaal verschillende situaties en vereisen een andere aanpak.
Ik ga er even van uit dat men volledig vrijgesteld is van de werkzaamheden als gewoon teamlid. Dit betekend dat men (zonder de titel te krijgen) eigenlijk gewoon de meerdere is van de team-leden - de chef zogezegd.
Aangezien men echter traditioneel in de medische wereld hier in nederland een hekel heeft om beknot te worden in zijn vrijheden heeft men denk ik deze titel voor de functie verzonnen.
Degene die u heeft aangesteld zal echter wel degelijk verwachten dat u als echt leidinggevende opereert - de titel van de baan is z.g. diplomatiek gekozen. Trek de taak naar je toe om gewoon volledig manager - chef te zijn.
Probeer - naast het voeren van gesprekken met de team-leden - goede tactiek - zo snel mogelijk uit te vinden:
(hiervoor moet je hogerop of b.v. bij secretaresses - the grape vine - zijn)
- waarom je bent aangesteld
- wat zijn de eisen die van hogerop - en van de betalers gesteld worden aan de afdeling
Kortom waarop wordt je zelf geevalueerd en waarop wordt de afdeling geevalueerd - leg hiertoe contacten - ook buiten het ziekenhuis met b.v. collega's. Kom erachter wat er speelt in je eigen ziekenhuis en in de branche.
Houdt de teamleden zo lang aan het lijntje. Kom ook te weten van anderen in het ziekenhuis wat de kijk is op de afdeling.
Als je dan zelf een helder beeld hebt van welke kant het op moet met de afdeling - en hoe je dus je functie moet invullen - ga je de lijnen uitzetten.
Een competentie programma is een prima dooddoener om in de tussentijd de mensen bezig te houden zodat ze je niet in de weg lopen.
Reactie: Naar mijn mening is de eerste vereiste hiervoor - medewerkers selecteren op daadwerkelijke betrokkenheid bij de bedrijfsdoelstellingen.
Daar gaan we dus weer - geen hielenlikkers en jaknikkers aannemen of z.g. genieen. Maar mensen die zich daadwerkelijk betrokken voelen bij de missie van het bedrijf.
In mijn solliciatatieervaring was dit in het verleden geen pre. Men had een hekel aan mensen met een visie op de organisatie die zich echt wilde inzetten voor de doelen.
Het moest allemaal wel op een laag pitje - in in goede harmonie - iedereen moet het wel eens zijn - etc. gebeuren.
Als je dat echt wilt neem je vanzelf mensen aan die al een jaar of 10 geleden in slaap gevallen zijn en echt niet plotseling veranderen in wakkere werknemers als ze bij u aan de slag gaan.
Als iemand achter het geheim komt hoe je van werknemers die nooit gemotiveerd zjn geweest plotseling gemotiveerde werknemers maakt dan horen we het vanzelf want die persoon wordt op slag wereldberoemd.
Reactie: Graag zou ik van u vernemen wat u nu eigenlijk onder corporate governance verstaat.
Een zinnige discussie op dit forum wordt in mijn ogen onmogelijk als u zich op dit punt niet wat nader verklaard.
De voorbeelden die u aanhaalt (Code Tabaksblad en het nederlandse 'old boys netwerk' betreffen denk ik meer het punt van etisch ondernemen - wat is de ethiek in de top van het nederlandse bedrijfsleven.
Dit lijkt mij maar een klein deelaspect van het onderwerp corporate governance.
Reactie: Toen ik de vraag van de vraagsteller las dacht ik onmiddelijk aan een uitspraak: ''mensen willen wel veranderen maar niet verandert worden''. En als ik geheel verder overlees vraag ik me af of het probleem niet meer bij de teamleider zit dan bij het team! De net benoemde teamleider, zonder een klaarblijkelijke taakomschrijving staat, aan het hoofd van een team wat een geruime tijd zelfstandig haar boontjes heeft moeten doppen.
Hij voelt zich klaarblijkelijk ongemakkelijk en denkt dit te kunnen oplossen door te gaan coachen. Een modewoord waarmee men denkt alles mee te kunnen oplossen.
De raad van Asha om samen met het team te inventariseren hoe zij vinden dat het zelf gaat, waar ze last van hebben etc vind ik ook een hele verstandige. Op basis waarvan de route kan worden uitgestippeld.
Echter de primaire aandachtsbesteding van een leidinggevende blijft toch altijd ''transparantie'' of te wel aangeven wat hij wil c.q. wat zijn intentie is met het team. Op basis hiervan kan hij de leden erkenning en feedback geven en mogelijke corrigerende acties ondernemen.
Reactie: Ik vind de secretaressedag niet meer passen in deze tijd. Er wordt ten eerste steeds meer in teamverband gewerkt en daarbij hebben alle leden invloed op de resultaten en kwaliteit van het werk.
Verder getuigt het absoluut niet van een emancipatoire gedachte (zijn er geen manlijke secretaressen?) en grote flauwe kul om een cadeautje mee te nemen.
De filosofie zoals deze in de VS was in 1952 spreekt nog steeds veel meer aan, maar dan dienen andere afdelingen ook op gezette tijden in het zonnetje gezet te worden. Veel beter is dat positieve erkenning en waardering voor iemands kwaliteiten wordt gegeven direct op die momenten dat iemand goed werk heeft laten zien. Die erkenning moet niet afhankelijk zijn van een dag in het jaar. Moeder- of vaderdag en Valentinesday is evenzo bizar!
Nederland heeft de oorspronkelijke Amerikaanse geste onderuitgehaald en verlaagt tot een zoetsappig familietafereel waar zakelijkheid ver te zoeken is. Dat past niet bij Nederlanders, maar ook niet bij de oorspronkelijke Amerikaanse filosofie endoelstelling. Overdracht en tegenoverdracht tussen baas en secretaresse spelen in het Nederlandse 'model' zeer waarschijnlijk ook een grote rol.
Waar Nederlandse managers beter hun energie in kunnen steken zijn fatsoenlijke omgangsvormen en collegiale ondersteuning van elkaar en hun medewerkers. Helaas staan Nederlanders ook daarin in schril contrast met andere collega's in de internationale arena. Zelfs als ze vaker een bloemetje mee zouden nemen! Het gaat om de wijze waarop je iets brengt, de verpakking en de woorden: c'est le ton qui fait la musique.