Reactie: Afwijkende meningen zijn mogelijkheden om samen tot een grotere waarheid te komen.
Het gaat niet om het gelijk of ongelijk het gaat om het samen ontwikkelen van inzicht. In dat opzicht is dit artikel een welkome ondersteuning om samen te zoeken naar dat inzichtelijk brengen van dat gezamenlijk gedragen antwoord wat er gezocht wordt.
Reactie: Dag Ilja,
Ik ken jou nog van W&S, daar heb ik nog met je moeder samengewerkt.
Leuk artikel.Kan me er wel in vinden, al is je analyse van de babyboom-generatie wel erg generalistisch. De activen van de 70-gers waren zeer mij-bewust en kritisch, alleen ook zeer groeps-/wij-gericht. De persoonlijke emancipatie/ bewustwording zal daarna. Ieder tijd/generatie zal moeten dealen met zijn gisteren/morgen/gewenste en ongewenste trealiteit.
Gr,
Cor Pitlo
Ik ben zo'n 50-ger!
Reactie: Dit is precies de reden waarom ik mij heb aangesloten bij een landelijk netwerk van bedrijfsjuristen (xs2justice).
Normaal Nederlands, normale prijzen, klantgerichtheid, geen uren schrijven met een vork, en alleen dat wat echt noodzakelijk is uitbesteden aan een advocaat door middel van aanbesteding: 5 kantoren mogen bieden op een dossier.
Dat is pas marktwerking!
En het werkt, de advocatenkantoren staan in de rij om preferred supplier te worden.
Je hebt een goed punt, maar ik stel me wel op als markteconoom en niet als filantroop (dat kan ik al burger alsnog doen). Als de vrijgevigheid van bedrijven tot gevolg heeft dat werknemers harder gaan werken en klanten meer gaan kopen, dan graag! Dan heeft de aandeelhouder er ook wat aan. Als het is om in de grachtengordel een graag geziene persoon te worden, dan liever niet.
Sowieso geloof ik niet zo in 'hulp' aan arme landen. Liever zie ik dat er schone(re) regeringe komen, die hun landen aantrekkelijk maken voor investeerders. Het kan. Zie: China, India, Vietnam, maar ook: Suriname en Zuid-Afrika.
Rampen zijn per definitie een uitzondering. Als die zich voordoen, dan moeten we voor elkaar klaar staan. Of dat nou in Pakistan, Thailand, Ethiopië of de VS (New Orleans) is. En ja, dus ook bedrijven mogen wat mij betreft dan wat bijdragen. Want als de nood hoog is, moet je je principes even laten varen, ook de mijne.
Reactie: Vanuit mijn brede praktijkervaring als eindverantwoordelijke binnen bedrijven lijkt de stelling, dat een meer business gerichte aanpak nodig is, juist en to the point. Ergo, inmiddels ben ik als bedrijfskundig adviseur betrokken bij de opzet van een programma zakelijk management. Het blijkt een ware voltreffer te zijn, als juristen en bedrijfskundigen gezamenlijk optrekken. Wie interesse heeft kan zich melden en ontvangt omgaand een de outline van de klantvriendelijke en resultaatgerichte aanpak.
Reactie: Intimiderende managers zijn volledig ongeschikt,kweken wraaknemende medewerkers die met gevoelige informatie op de loop gaan en op den duur de zaak veel schade laten oplopen en dit soort managers schaadt uiteraard de zaak zelf, maar zien vaak zelf die schade niet, dat wordt door anderen vast gesteld. Het zijn schijnsuccessen maar loyaliteit wordt er niet door verkregen. Managers zijn zelf de grootste inefficiente kostenpost en spelen mooi weer over de rug van anderen.
Uw stelling dat allochtonen in het onderwijs ongeveer gelijkwaardig presteren als autochtonen is juist. Bij het vergelijken van onderwijsresultaten is het nagaan of er sprake is van een gelijke beginsituatie belangrijk.
Het liefst zou ik geen etniciteit boven een andere stellen, want de leerling op het Erasmiaans Gymnasium met de meeste tienen en negens als eindrapportcijfers heet Bilal en is van Marokkaanse komaf.
Waarom heeft het huisvestingsbeleid in de grote steden geresulteerd in probleemwijken? Relatief veel allochtone jongeren missen de aansluiting met het vervolgonderwijs en de arbeidsmarkt. Er is veel kaf onder het koren aan beide kanten.
Als de samenleving mensen als Mohammed Bouyeri in de cel gooit, imams die haat prediken het land uitzet, dan we een onzichtbaar probleem nog over. Wat doen we met degenen die de allochtone jongeren met een diploma hun loopbaan verzieken en waaraan herkennen we deze personen? Hef als overheid die islamitische school op die verkeerd bezig is of zou zijn, maar laten we ook ophouden met negatief afschilderen van alle andere islamitische scholen die (veel) beter presteren dan vergelijke scholen.
Op islamitische scholen steken ze niet alleen de hand in eigen boezem, maar worden de handen ook nog uit de mouwen gestoken. Dat ik zie dagelijks bij IBS De Dialoog. Het gaat meneer Maasland helemaal niet om het aannemen van de slachtofferrol, want ik voel me geen slachtoffer en zit goed in me vel.
Ik gooi (ondanks het vogelgriepvirus) de knuppel in de hoenderhok om reacties uit te lokken die de kern van het probleem raken. Misschien hebben we (u en ik) wel ongeveer hetzelfde wereld- en mensbeeld, vandaar dat we in dialoog zijn.
Reactie: Is er meer docemntatie met aanbevelingen aanwezig zodat ik een beter beeld kan krijgen van de valkuilen en procedures die je kunt volgen bij overnames.
Reactie: @ heer Abdulqadir Jarmohamed: Tsjongejonge, wat gemakkelijk om vanuit de etniciteit weer de slachtofferrol aan te nemen. Ja, er zelfs het koloniale tijdperk bij te halen. D'r is veel mis in het onderwijs, dat erken ik, maar dat heeft weinig of niks met etniciteit te maken. Aziatische (Chinese, Vietnamese, Indonesiche) en Surinaamse kinderen presteren ongeveer gelijkwaardig aan allochtone kinderen, zelfs op 'zwarte scholen'. Als u etniciteit er bij wilt halen, dan ook graag even hand in eigen boezem steken.
Reactie: Starten bij de voorschool om af te koersen op de kennissamenleving
Dat is een hypothetische slogan, maar de praktijk remt die ontwikkeling af, jammer genoeg vanwege kortzichtigheid! Volgens prof.dr.mr. C.J.M. Schuyt is het Nederlandse onderwijssysteem gericht op elitevorming. Dat zie je overduidelijk in de grote steden (denk maar even aan de witte vlucht). Achterstelling in het onderwijs bewerkstelligen en in standhouden kan toch nooit in een voorbeeldige kennissamenleving resulteren.
Allochtonen nog steeds niet gelijkwaardig in het onderwijs en op de werkvloer behandelen heeft domweg te maken met een historisch koloniaal ego. Een nationale paradigmaverschuiving is hard nodig om de ontwikkelingsmogelijkheden te bieden voor het aanwezige talent van elke burger zonder enig onderscheid.
Als in ons denken bijvoorbeeld goede leerresultaten niet uitsluitend meer voorbehouden worden aan bepaalde etniciteit, dan kan de afreking beginnen met de vastgeroeste vooroordelen. Er veel kaf onder het koren, maar als we in Nederland doorgaan met stigmatiseren, dan prijzen we ons binnen enkele decennia uit de internationale handel. De allochtonen vormen met de jaren een groter deel van de arbeidsbevolking in de grote steden. Waar gaan we heen als we selectief het talent in het onderwijs en de werkvloer aftoppen? Leve de vrijheid een gelijke kans voor iedereen voor meer welzijn en hopelijk ook welvaart!
Reactie: Managen is resultaat halen en als daar een simpele web-based servised methode voor is om dat resultaat positief te beinvloeden dan moet je daar gebruik van maken. Je blijft immers verantwoordelijk voor je eigen werkprestaties en de realisering van je ambities. Je leidinggevende en of directeur blijft verantwoordelijk voor zijn/haar verantwoordelijkheden en moeten zorgen dat je je persoonlijke doelen kunt realiseren.
Reactie: Ik mis in de reacties het - mijns inziens - belangrijkste punt. Verschillende respondenten komen er dichtbij, als ze zeggen dat een model een vereenvoudigde weergave is van de werkelijkheid, maar er is meer. Er bestaan namelijk verschillende soorten modellen. Grofweg onderscheid ik er twee: (1) modellen die de werkelijkheid proberen te verklaren: verklaringsmodellen; en (2) modellen die proberen het handelen te sturen: handelingsmodellen.
De eerste soort probeert zoveel mogelijk variabelen in een samenhangend geheel te brengen en geeft ons een goed inzicht in de werkelijkheid, maar heeft het grote nadeel dat er geen aanwijzingen voor handelingen uit te halen zijn. Daar is dit soort modellen gewoonweg te ingewikkeld voor, zeker voor managers die vaak 'op hun voeten' moeten denken, beslissen en handelen.
De tweede soort probeert de werkelijkheid te vangen in twee, drie, of maximaal vier variabelen (bekend zijn de tweedimensionale modellen, zoals het model voor excellent onderhandelen, waar slechts twee variabelen een rol spelen, namelijk resultaat en relatie; het Johari-window is een ander voorbeeld). Deze soort modellen zijn makkelijk te bevatten en geven goede handelingsaanwijzingen.
Het voordeel van de eerste soort modellen is dat ze de kans op vergissingen kleiner maken; het nadeel is dat ze leiden tot passiviteit: ''ja, mooi dat ik nu zoveel inzicht heb, maar wat moet ik nu eigenlijk doen?''
Het voordeel van de tweede soort modellen is dat ze beslissingen en handelingen makkelijker maken; het nadeel is dat de kans op (grote en soms fatale) vergissingen groter maken.
Conclusie voor de manager: je mag best gebruik maken van modellen, maar dan van de tweede soort en het ontslaat je niet van de verplichting om te blijven nadenken en te reageren op wat er werkelijk gebeurt als je iets beslist of doet.
Reactie: Alleen al het gegeven dat naast jezelf ook anderen met dezelfde is-dit-het-nou? vragen rondlopen, maak mij al een stuk gelukkiger. Meestal stuit je op onbegrip bij diegenen die niet in de beschreven profiel passen, maar on-line stuit je op genoeg voorbeelden die hetzelfde 'luxe' probleem ondervinden.
Persoonlijk zie ik de tienerjaren als een tijd van externe grenzen verkenning(wie ken ik? wat mag ik?), de twintigersjaren als een periode van interne exploratie (wie ben ik? wat kan ik? wat wil ik?) en de dertigersjaren een tijd van getting the big picture, het combineren van tot dusver alle verzamelde antwoorden. Tijd om te veranderen is er nog genoeg, in tegenstelling tot de midlifecrisis waar het gevoel van was-is-het-nou een rol speelt.
