Reactie: Zo werkte ik jaren geleden al (op de computer, niet met pen en papier), maar een vrouwelijk (disfunctionerend) afdelingshoofd onderschepte eens mijn ruwe versie, zoals boven en besloot dit te beoordelen. Het waren allemaal losse stukjes over een ruimtelijke ordeningsplan, dat ik had geschreven. Ze probeerde dit tegen mij te gebruiken, maar het was duidelijk een klad-versie. Het nadeel van kladversies op de PC is dat het er meteen officieel uitziet, anders dan op papier schetsen en krabbelen.
Door tienvingers-blind te typen, kan ik net zo snel typen als denken. Schrijven op papier gaat daardoor veel te langzaam voor mij.
Reactie: In de vraag is de oorzaak benoemd ''De oorzaak ligt vooral bij het management, dat alleen oog heeft voor productieresultaten''. In dit stadium met interne audits starten? Een andere insteek zou kunnen zijn om te starten met persoonlijke gesprekken met de managers waarbij vragen als, wat is er in de voorliggende periode verandert, waren er waarneembare wijzigingen, heeft er een omslagpunt plaats gevonden en dan wat waren de beweegredenen, aan de orde komen. Neem deze input dan als vertrekpunt om het tij te keren.
Succes.
Reactie: Niet nieuw, maar wel effectief. Sinds de introductie van Transactionele Analyse in de jaren vijftig zijn er allerlei varianten geweest op het inzetten de Ouder, de Volwassene en het Kind in jezelf. Dit bovenstaande idee is er daar een van. Juist voor managers biedt dit soort basale 'mensenkennis'veel houvast. Zowel voor het managen van jezelf, als voor het managen van mensen en relaties.
Vaak is het goed om betrokkene zelf het bericht te laten herhalen (uiteraard zonder dat dit kinderachtig wordt).
De herhaling is vaak nodig.
Erken de boosheid (of teleurstelling, of wanhoop, of regelrecht verdriet), ook naar betrokkene toe. Vaak een mooie opening om het bericht ondubbelzinnig helder te laten zijn.
In de fase van onderhandeling is vaak het ''wat nu'' nog helemaal niet aan de orde! Als die vraag wordt gesteld is er al acceptatie.
Bij onderhandelen is veelal te denken aan vragen als: Kan het niet later? Is er geen andere oplossing te bedenken? Is iedereen het er wel mee eens? Kan ik niet part-time blijven dan?
In de acceptatiefase komt de vraag aan de orde: wat nu? (...want het is kennelijk zo...)
In bepaalde gevallen is het inderdaad goed om dan het gesprek te beeindigen (wel met een afspraak voor een vervolggesprek over die hangende vraag ''wat nu?''.)
In andere gevallen is het beter om direct door te pakken en constructief te praten over het vervolg, concrete vervolgstappen, acties, toekomstperspectief.
Reactie: Als psycholoog en personal coach kan ik het bovenstaande bevestigen. Succesvolle verkopers zijn vaak 'geboren optimisten'. Scoren hoog op de vrolijke, extraverte en avonturistische onderdelen van assessments. Maar scoren waarschijnlijk daarom ook hoog op verkoop. Daarom zou ik ze niet te veel willen omvormen tot 'nuchtere realisten'. Die plaats ik liever op een strategische positie in de administratie ...
Reactie: Open deuren zeker, nuttig, ja ook. Maar punt 8 hoort hier wat mij betreft niet bij. Verstandiger zou zijn zelf te bellen in plaats van deze reactie mailen, echter, niet reageren als je niet in discussie wilt gaat of niet over een onderwerp wilt praten is altijd nog kwalijker dan het netjes aangeven. Al is het dan per e-mail.
Reactie: Leuk artikel Coert. Als punt 7 zou ik nog adviseren om tijdelijk e-mail, MSN, gsm, etc uit te zetten. Dat onderbreekt de stroom gedachten nogal.
Reactie: Wat een grappige manier van schrijven! Het leuke eraan is dat je in elk geval geen saaie teksten krijgt.
Toch vind ik dit meer iets voor een medewerker in loondienst dan voor mezelf als ondernemer: ik hoef gelukkig geen stukken te schrijven over vervelende of opgelegde onderwerpen. Als ik iets schrijf, dan gaat het over iets wat me interesseert of waar mijn doelgroep iets aan heeft. Ik vind het dan leuk om zoiets te schrijven.
Reactie: Het meest essentiële woord in het artikel van Coert Visser (en van mij mag hij dat vet, onderstreept en in hoofdletters schrijven) is ''PAPIER''. Een computer/laptop/notebook is prima om te typen, maar niet om te Schrijven (met hoofdletter). Papier en potlood geven veel meer mogelijkheden om met woorden te spelen, te verwijzen, te omcirkelen, noem maar op. Pas dan creëer je een tekst in plaats van hem in te typen!
Tip: schrijf met een vulpotlood met redelijke zachte (2B) stift, en gebruik een A5 spiraalblok, past altijd in tas of koffer. Ruitjes- of blancopapier stimuleren meer tot speelser en creatiever schrijfgedrag dan strenge lijnen.
Reactie: Ik vraag me af of de lezers van dit forum een helder beeld hebben van de scope, die een verkeerde email tegenwoordig kan hebben. Dan heb ik het natuurlijk niet over dat zeikmailtje over je baas, of dat je dat lekkere ding van Inkoop wel ziet zitten. Als je dat soort rommel nog steeds per mail doet, ben je inderdaad niet echt professioneel bezig.
Maar de tucht waaraan, binnen de top-50, het mailverkeer tegenwoordig wordt onderworpen grenst bijna aan het paranoide. Dat moet toch een oorzaak hebben. Zouden dat die honderden miljoenen aan sancties die Neelie onlangs heeft opgelegd ? Ik weet het wel zeker.
Ziehier de paradox: de schaalgrootte binnen de FMCG is zo groot, dat een gestructureerde interne communicatie zonder het gebruik van
e-mail ondenkbaar is. En tegelijkertijd is er ook het besef dat één verkeerd woord in één mail tientalllen miljoenen kan kosten. Dan is de verleiding groot om zaken even snel off the record te vermelden. En daarin zit natuurlijk het grootste gevaar. Niet voor niets wordt bij een raid altijd eerst de ''prullenbak'' van een PC doorgeplozen.
Reactie: Het lijkt wel of we over een buurvrouw praten. Die beginnen ook altijd met de zin, Meid, wat ik Nu ga vertellen krijg ik alleen maar problemen door.
Ik wilde eigenlijk het volgende hierover zeggen ....., maar ik heb mij toch nog op het laatste moment bedacht. Mijn buurvrouw kon het wel eens lezen.
Hoe on-professioneel moet je zijn om dergelijke onzin te schrijven.
