Reactie: Kort wil ik even reageren op de opmerkingen van ''Ankie'' en van Ron Ladage.
Eerst Ankie: Het gaat in de basis niet om ''creativiteit'', maar om aangeleerd sociaal (groeps-) gedrag. Het je verantwoordelijk kunnen/willen voelen voor het belang van het grotere geheel waarin je je beweegt is zo een vorm van aan te leren gedrag. Het is mijn stelling dat dergelijk gedrag de jongeren van de laatste generaties, o.a. door de opstelling van ouders en de inrichting van het huidige onderwijssysteem, niet meer wordt aangeleerd. Hoe kun je dan verwachten dat jongeren sociaal geconditioneerd worden?
Wat ik werkelijk stuitend vind is dat men ërgens beter van worden'' kennenlijk als doel ziet ( het grote bonusgraaien o.a.) en dat dat beter van worden vooral wordt vertaald in materieel gewin voor ''''ikke''''!
Ik ben er buitengewoon gelukkig van geworden dat ik in het voorbije jaar mijn groep, met behoud van inkomens succesvol over de vlijmscherpe klippen van de kredietcrisis heb kunnen leiden, daar waar de branche waarin wij werkzaam zijn snoeiharde klappen heeft gehad.
Dat geluk ontleen ik niet aan mijn rechter achterzak. Geloof me... die heeft ernstig te lijden gehad, maar vooral uit het besef dat ik werkgelegenheid voor mijn medewerkers en daarmee brood voor vrouw en kinderen heb weten te behouden. Er is als manager niet alleen een ''graai-recht''( zo als menigeen zich meent te kunnen permitteren) als het goed gaat, maar voor dat moment eerst nog een ''langere termijn zorgplicht''. Eigen belang mag dus nooit schade toebrengen aan het grotere geheel. Eigen belang moet paralel lopen met het grotere geheel. En dat laatste, daar wordt door jonge managers tamelijk generiek over heen gestapt. Het gaat vooral over de ''winst'' van nu, niet over de continuiteit op langere termijn. En daar heb je de kern van de kredietcrisis oorzaken.
Beste Ron: Onze generatie is al jaren bezig met geld verdienen. Onze (bedrijfs-) leidinggevende voorouders waren naast werken ook sociaal actief in verenigingsbesturen en de politiek. M.a.w. kennis en kunde werden ook anders ingezet dan alleen voor het eigenbedrijf en eigen gewin. Stel nu dat we als managers allemaal eens stellen dat we 2 uur per week aan dergelijk werk zullen gaan besteden, (in het kielzog van onze voorouders) dan winnen politieke partijen en verenigingen enorm aan kennis en kunde. Dan lost de lijm onder de kontjes van die bestuurlijke sukkeltjes die ons nu leiden snel genoeg op.
We hebben ze zelf op die stoeltjes laten kruipen, doordat wij met elkaar het ''te druk'' hadden. Maatschappelijke verandering begint bij je zelf. Het begint niet bij defaitisme.
Reactie: willy r. In de discussie mis ik de verdeling van het werk thuis. Zolang mannen minder eindverantwoordelijkheid voor het reilen en zeilen thuis op zich nemen, zullen vrouwen minder buitenshuis werken.Dit naast alle andere argumenten.
Reactie: Er wordt vaak gesteld dat de jonge generatie een onevenredig deel van de kosten moeten betalen voor de mensen die met pensioen gaan. Terecht is opgemerkt dat de generatie die nu voor hun pensioen staan dat ook hebben moeten doen. Een argument waar in deze discussie aan voorbijgegaan wordt is dat de welvaart sinds de invoering van de AOW enorm gestegen is. Met andere woorden: een kleine bijdrage van weinig is gelijk aan een grote bijdrage van veel.
Een ander veel gehoord argument is de toename van de levensverwachting. Als ik sommmige politici mag geloven: zeer veel jaren. Wist u dat de levensverwachting van een 65-jarige man bij de invoering van de AOW (in 1957) 13,81 jaar bedroeg en thans is 'gestegen' naar 15,54 jaar(bron CBS). Nog geen twee jaar meer! Niet iedereen wordt 100. Voor vrouwen is de 'winst' wat hoger (15,01 > 19,14) al moet hierbij opgemerkt worden dat de gezondheid in de laatste levensjaren vaak slecht is. Het irriteert mij dat feiten worden genegeerd of bewust verdraaid. Kern van het hele verhaal is bezuinigen. De rest is ingekleurd. Naast de AOW is er vaak een goed pensioen opgebouwd. Er is niets op tegen hoge pensioenen mee te laten betalen aan de kosten van de AOW door deze wat met noemt te fiscaliseren. Want ondanks de hoge welvaart blijven er nog genoeg mensen die het met slechts een AOW uitkering, eventueel aangevuld met een klein pensioen, moeten doen. Of verwacht u dat al die ZZP'ers (kunnen) sparen voor een pensioenvoorziening.
Reactie: Het is niet raar om je verworven verworvenheden te beschermen. Iedereen wil graag meer beleg op zijn brood en geen beleg verliezen.
Het is daarentegen ook niet onbegrijpelijk om deze redenering dat jongere potentials wat minder ethisch worden te volgen, ik bedoel er is vaak een oorzaak en iedere oorzaak heeft gevolgen...
Reactie: Met alle respect, creativiteit, groepsgedrag, samenwerking, feedback is niet gerelateerd aan leeftijd maar aan de individu en de ruimte die men krijgt in hun (werk)omgeving. Creativiteit is state of mind, wat soms met handen tot uitdrukking komt, in andere gevallen in concepten of verbeterideeen. Er is een variatie van mensen die out of the box kunnen denken tot een mensen die afwijzend staan tegen ieder nieuw idee. Dat is leeftijd ongebonden. Kijk naar de persoon, niet naar de leeftijd en geef een ieder de kans om mee te denken en mee te werken.
Het huidige computertijdperk is geen belemmering voor de sociale ondernemende maatschappij. Integendeel! De huidige jongere generatie is slim, sociaal, open, wars van grenzen, onderzoekend en heeft een duidelijke mening. Ze zullen hun eigen toegevoegde waarde brengen. Voorgaande generaties inclusief de mijne (44 jr) heeft een hoop vrijheden gebracht, maar ook een hoop ingeleverd en haar eigen blokkades opgericht. Jong of oud, beide zijn nodig omdat ze beweging brengen en historie in eren houden.
Reactie: He he, zijn we dan eindelijk verlost van deze rage. Ik schreef er al over in mijn blogs bij Sproutstart. Uw poll zegt al genoeg, deze vorm van presenteren brengt niets op.Voor de financiering van het op de markt brengen van mijn product heeft het ook nooit een positieve uitwerking gehad. In de gesprekken die ik nu heb met investeerders gaat het gelukkig om de inhoud en niet de tijd.
Reactie: J.W. Hajee ik ben het helemaal met je reactie eens, de computertijdperken hebben hier niet altijd positief aan mee gewerkt, want creativiteit ontwikkel je niet met spelletjes, maar met je geest en je handen.
Helaas is een echte grote omslag het enige wat de maatschappij weer in positieve vorm kan vernaderen, maar dan moeten we beginnen met de huidige politieke ''leiders (of Lijders)''van hun zeteltjes af zien te krijgen, maar die zitten vermoedelijk met superlijm vastgeplakt.
Groeten Ron
Reactie: Ik heb gemerkt uit ervaring dat de 'oude cultuur' door mijn voorzichtige steekspel redelijk bang werd voor zijn positie. Zelf na een voorzichtig zal ik je helpen bij dit probleem werd eigenlijk al niet geapprecieerd om de simpele reden dat de manager net was afgestudeerd in het vak(en hij er ontzettend veel problemen mee had).
Daarnaast de OR als tool gebruiken om meer support te krijgen vanuit de medewerkers wilden /zagen ze niet, managers acteerden voornamelijk als struikelblok, om iemand een opleidingen te geven(volgens CAO) leek een eeuwigheid te duren, toen dit eenmaal rond was, was er een raamcontract afgesproken met een of andere snelle jongen die een gezamenlijke opleiding aan 50 man gaf, dit werd even in een middag afgewerkt, voor 50% was dit onnodig en zwaar onder hun niveau...
Feedback wat is dat, dat kennen ze niet..
De cultuur was zo ingericht dat mensen die iets tegendraads opmerkten of een idee hadden door documenten worden bedolven.. Prince en ITIL noemen ze dat met 50 pagina's beleid..
Maarja het zal wel standaard zijn bij sommige overheidsdiensten, vooral niet mensen iets nuttigs laten doen en wel het oude behouden.... luister gewoon niet naar de nieuwe generatie.. doe vooral wat je al 20 jaar doet..
Reactie: Goed dat er onderzoek wordt gedaan, maar net als de TaskForce deeltijdplus na anderhalf jaar vergaderen - komen ook deze dames met dezelfde conclusie die ik in 2003 al trok: ....Verder moeten er andere manieren van werken zoals flexibele werktijden en werkplekken mogelijk worden gemaakt. Organisaties moeten gaan belonen naar resultaat en niet op de hoeveelheid tijd die iemand wel of niet op kantoor doorbrengt.... Dah! laten we ons concentreren op de implementatie van deze ideeen. En zoek je op die flexibele basis een ervaren hoogopgeleide vrouw? Zij zijn er al jaren klaar voor! Je vindt ze op www.9tot3.nl.
Reactie: Sinds 6 maanden ben ik moeder en werk daarbij nog steeds full time. En ik vind het verschrikkelijk! Met mijn werkgever ben ik dan ook de mogelijkheid aan het bekijken om gedeeltelijk thuis te kunnen werken. Het proberen verdringen van het moedergevoel is mijns inziens de enige ''oplossing'' om full time te kunnen (blijven) werken. Moeders zijn nu eenmaal moeders, we hebben ons kindje 9 maanden bij ons gedragen en na de geboorte is dát ineens het belangrijkste op de wereld! Ook voor (nieuwe) moeders is dat een hele omslag. Van een vrouw met hoge ambities op carriere gebied naar vrouw met hoge ambities op opvoedings- en gezin gebied (maar net zo belangrijk!). Natuurlijk ben ik het ermee eens dat flexibele werktijden zouden kunnen bijdragen aan een toename van full time werkende vrouwen op de werkvloer, maar het blijft een heikel punt denk ik. Met de volgende opmerking haal ik misschien de woede van heel Nederland op mijn hals; maar eigenlijk denk ik dat het nooit echt zal veranderen. Wat er ook gebeurt, er zullen altijd veel vrouwen blijven die ervoor kiezen om thuis bij de kinderen te blijven of parttime te gaan werken. En de vrouwen die aan de top WILLEN komen, die komen er echt wel; daar zijn we vrouw voor.
Reactie: De beste man of vrouw voor de openstaande functie is nog steeds mijn devies. Dat mannen zich wat beter profileren en vrouwen een iets meer afwachtende houding aannemen of minder zeker van hun zaak zijn, zal zeker in bepaalde bedrijfstakken voorkomen. Maar dat ligt dan toch echt aan die vrouwen zelf. Het oppertunisme bij mannen zal ook wat hoger liggen, maar lijkt de aard van het beestje. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal verschillend. Een goede manager e/o HR-functionaris prikt er doorheen en kijkt naar wat hij of zij zoekt en vindt tussen de kandidaten.
Dat er in Nederland zoveel vrouwen parttime werken en nog steeds de rol van ''de werkende moeder'' op zich nemen is mogelik gelegen in het feit dat ze dit ook graag zo doen. Waarom moeten vrouwen zo nodig, een opleiding is een en dan enkele jaren in een leuke baan functioneren is twee. Maar het kan zomaar zo zijn dat die vrouwen vervolgens het moederschap verkiezen boven de carriere. Moeten we het dan kunstmatig gaan stimuleren? Onzin. Wellicht is Nederland bevolkt met meer traditioneel ingestelde mensen.
De beste man of vrouw voor de openstaande functie bevat capabiliteit (aanleg, opleiding en ervaring) ... en de ambitie een leuke functie te kunnen gaan vervullen. Of dat nu door een man of vrouw is, maakt niet uit.
Reactie: Mijn complimenten voor het artikel. Het geeft een informatief beeld weer. Het doet mij beseffen dat we er nog niet zijn. Toch blijf ik het gevoel houden dat we als vrouwen zelf de belangrijkste partij zijn die de verandering kunnen bewerkstelligen.
Het accepteren van een lager salaris bijvoorbeeld is vreemd. Waarom doen we dat? Vinden we het minder van belang of durven we de confrontatie niet aan. De keuze of jij of je man parttime gaat werken bij gezinsuitbreiding, is niet alleen gebaseerd op geld, maar ook op verplichtingsgevoel, persoonlijke prioriteitstelling en wellicht ook meer of minder ambitie enz. Destijds hebben mijn man en ik beide gekozen voor één dag minder werken. Op deze wijze konden we allebei meer genieten van de kinderen. Parttime werken heeft mij niet geblokkeerd in mijn carriere. Het is wel een eeuwige strijd in de balans tussen gezin en werk. Afhankelijk van het moment slaat hij naar de ene of de andere kant door. Ik vind het jammer dat de verdeling man/vrouw aan de top nog krom is. De vraag voor mij is echter of die weg er naar toe geblokkeerd is, of dat we de wil niet hebben. Ik heb een enkele keer binnen bedrijven echt blokkades gezien voor collegavrouwen, maar net zoveel vrouwen met kwaliteiten andere keuzes zien maken in hun leven. En ... dat is net zo goed hun recht, als hun recht op gelijkheid van salariering en hun recht om op basis van hun kwaliteiten aan de top te komen.
Persoonlijk blijf ik het gevoel houden dat de individuele kracht/wens de belangrijkste drempel zijn.
