26 oktober 2007 -
De drang om te ondernemen leeft veel sterker in de VS dan in Europa. Dat zegt managementgoeroe Tom Peters in een interview dat Trends met hem had in de VS. "Je hebt krankzinnigen nodig die denken dat ze een groot bedrijf kunnen verslaan", zegt hij op Trends.be.
Tom Peters, auteur van onder meer In search of excellence is één van de meest gevraagde managementsprekers ter wereld.
Ondernemerschap
"Ons geluk in de VS is dat we vastgehouden hebben aan de drang naar entrepreneurship. Grote bedrijven kunnen fuseren, maar dromers in Silicon Valley of Cambridge Massachusetts blijven die groten uitdagen. Dat doen we veel beter dan de Europeanen. Het lijkt dat wat Steve Jobs deed onvermijdelijk was. Het was het niet. Er waren er 25 die hetzelfde wilden doen. 24 mislukten en Apple was nummer 25. Je hebt dus 25 krankzinnigen nodig die denken dat ze een groot bedrijf kunnen verslaan," aldus Peters. Zulke "krankzinnigen" heeft Europa niet of nauwelijks, vindt de managementgoeroe.
Vrouwen In het interview merkt hij verder op dat vrouwen betere managers zijn dan mannen. "Vrouwelijke managers zijn beter dan mannelijke. Of ze zijn minstens gelijk. Vrouwen zijn meer geïnteresseerd in andere mensen dan jij en ik dat zijn."
Inderdaad vrouwelijke managers presteren beter. Hoe komt dat? Heel eenvoudig. De ruimte tussen de mannelijke hersenhelften is groter dan die van de vrouw. Dat heeft invloed op de gehele gemoedstoestand. Dan is er nog het emotionele veld van de man ook daar heeft de man minder oppervlakte. Via een scan is dat duidelijk te zien. Gevoel komt op de 2e plaats en het zakelijke springt eruit. Kunnen mannen niets aan doen. Een vrouw werkt nu eenmaal met haar intuïtie, is iets gevoeliger en charmanter. Vandaar dat mannen zo graag zaken doen met vrouwen.
Ad de Beer
|
|
26
-
10
-
2007
|
11
:
06
uur
Tom Peters is natuurlijk een autoriteit en dus moeten we hem maar geloven?
Tom heeft een bijzonder talent, nadat hij samen met Waterman ''in search for the excellence'' had geschreven, een werkje wat trouwens behoorlijk achterhaald is, heeft hij nog wat boeken geschreven en het kenmerk van die boeken is dat ze steeds zeer dik zijn maar nauwelijks meer dan één pagina vernieuwend denken bevatten.
Maar terug naar zijn stelling. Ik denk dat hij een beetje gelijk heeft. De Amerikaanse cultuur is heel anders dan de Europese, hoewel we er geen echte Europese cultuur bestaat. Fransen en Duitsers verschillen nogal en de Hollanders zijn weer anders dan de Nederlanders.
Ondernemerschap zit er bij de Amerikaan in omdat de maatschappij daar op het predestinatiebeginsel is gebaseerd. Weber schreef dat jaren terug een aardig boekje over. De predestinatie komt inderdaad van het Calvinisme en de Amerikaanse cultuur is dus voor een groot deel geïmporteert uit ons land. Ooit hadden we echt invloed op de wereld.
Misschien dat juist door onze common roots Nederlanders meer dan gemiddeld succesvol zijn bij het oprichten van bedrijven.
Het verhaal dat Peters verteld over vrouwen is een poging om politiek correct iets te zeggen. Het glazen plafond is in Amerika heel wat dikker en steviger dan in onze streken lijkt me. Ik weet niet of vrouwen meer geïntereseerd zijn in mensen, laat Peters daar maar eens een boekje aan wijden.
Wouter V
|
|
27
-
10
-
2007
|
11
:
06
uur
Alle ondernemers zitten in Amerika, omdat alle ondernemende mensen naar Amerika vetrokken;
en Mevrouw McPasch heeft mij een excuus gegeven die ik de volgende keer zal gebruiken wanneer mijn vrouw me vraagt of ik wel luister
mevrouw CWA Kars
|
|
28
-
10
-
2007
|
13
:
34
uur
De Amerikaanse cultuur met zijn gebrek aan saamhorigheid (gebrek aan sociale voorzieningen bijvoorbeeld) maakt het voor veel mensen broodnodig enige vorm van ondernemerschap te vertonen. Dat sommigen daar behoorlijk soccesvol in zijn, het zij zo. Maar hebben wij Europeanen het wel nodig om ons iets gelegen te laten liggen aan wat Amerikaanse goeroes vanuit hun eigen cultuur te berde brengen? Het getuigt van zelfbewustzijn om ons daar niet door te laten leiden en ons eigen 'ding' te doen.
Eigen boeken schrijven bijvoorbeeld. Ad de Beer, dat was een prachtige opmerking over de boeken van Tom Peters. Het verklaart goed waarom ik mij na het lezen van zijn (en vele andere) Amerikaanse boeken zo bekocht voel.
De amerikaan is ook het meest ondernemend als het gaat om naar de rechter stappen om voor de meest belachelijke achterlijke handeling die fout afloopt een financiële vergoeding te eisen. (Hoe kun je iemand nu belonen voor het feit, dat zij haar hond droogt in de oven en dat dan ook met een magnetron gaat doen, zonder de gebruiksaanwijzing goed te lezen.) Daarnaast is het ook de economie met de grootste wereldwijde schuld. Je zou ook kunnen zeggen, de Amerikaan leeft op de toekomst van zijn kinderen.
Dan maar wat minder ondernemend en wat meer behoudend, maar je kinderen niet opschepen met een schuld die niet alleen voor hun een gevaar oplevert, maar ook voor iedereen om hun heen.
Ad Beer
|
|
29
-
10
-
2007
|
10
:
40
uur
Al dat gevit op de Amerikanen! Vergeet niet dat de Amerikaanse cultuur door ons Nederlanders gemaakt is. Weber heeft daar een aardig werkje over geschreven. Hij laat in dat werkje duidelijk zien dat de principes van het Calvinisme, met name de pre-destinatie, de grondslag hebben gelegd voor het kapitalisme. Neem daarbij dat wij de roots voor de gekleurde bevolkingsgroepen in Amerika hebben geimporteert in dat land, dan moeten we met plaatsvervangende schaamte onze mond houden en niet met dat rode bezwerende vingertje gaan wijzen.
Met betrekking tot de inzending van mevrouw McPasch. Inderdaad is het zo dat de rechterhersenhelft van de vrouw beter ontwikkeld is. Maar ook dit gegeven is niet geheel binair. Er zijn ook mannen die erg emotioneel en op basis van intuitie besluiten kunnen en durven nemen.
Als ik aan de andere kant de besluiteloosheid van vrouwen in de supermarkt (en het verkeer) zie, dan is dit gedragskenmerk niet echt bevordelijk voor dynamisch management. Als het management evenveel tijd zou nemen voor net nemen van een strategische beslissing als de doorsnee huisvrouw neemt voor de keuze voor een pak melk, dan zou het er slecht uitzien met onze economie.
Ik weet niet of mannen graag zaken doen met vrouwen, ik heb een voorkeur voor snelle besluitvormers en dat ontbreekt er bij vrouwen vaak aan (zoals gezegd). En die snelle besluitvorming bij mannen wordt vaak weer door intuitie ingegeven!
Mevrouw Kars, hoewel de Amerikaanse cultuur harder lijkt is de saamhorigheid bijna nergens zo groot als in Amerika. De doorsnee Amerikaan heeft 80 tot 100 vrienden. Vergelijk dat met de Nederlander die gemiddeld nog geen 10 vrienden heeft! Zelfs de Belg heeft ''slechts'' 30 vrienden.
En die boeken. Het kan niet ontkend worden dat de trends in management hoofdzakelijk uit de US komen. Auteurs als Peters, Watermann, Covey, Hamel, Kaplan, Hammer en Prahalad hebben steeds weer voor nieuwe impulsen in het management denken gezorgd. Zelfs het alom geprezen Toyota productiesysteem is door een Amerikaan (Deming) ontworpen. Dat de heren na het schrijven van een bestseller voor het grote geld gaan en daarna alleen maar op basis van hun naam en faam andere boeken publiceren is wellicht een Amerikaans trekje. Zelfs de meest linkse Amerikanen zoals Ben en Jerry, pikken daarvan een graantje mee.
Het gebruik maken van de mogelijkheden om een schadevergoeding te eisen is misschien een wat negatieve trek van de Amerikanen. Maar de voorbeelden die steeds worden aangehaald zijn beperkt in omvang. Hoewel er hier geen extreme bedragen worden uitgekeerd, kunnen we er hier ook wel wat van.
Ook wij nemen een hypotheek op de toekomst van onze kinderen, zeker als het huidige kabinet nog lang blijft zitten, want met dit beleid weet met name de PvdA ons opnieuw in een diepe economische crisis te storten.
Edwin
|
|
29
-
10
-
2007
|
11
:
00
uur
De wetgeving in Amerika maakt het ook een stuk makkelijker om ondernemend te zijn. Menig Amerikaan verbaast zich over het aantal regeltjes waaraan de gemiddelde ondernemer zich hier dient te houden.
Tevens geldt hier de mentaliteit ''doe maar normaal dan doe je al gek genoeg''. Orginaliteit en creativiteit in het ondernemingschap wordt hier niet aangemoedigd door de regering en het volk zelf. Amerika geeft hier meer de gelegenheid voor. Uiteraard is het ook het land dat puur consumeert en weinig aandacht geeft voor de toekomst behalve op technologisch gebied.
De ''aanklaag cultuur'' die N. Dragt beschrijft is inderdaad over the top. Maar het heeft er wel toe geleid dat klantvriendelijkheid (opgelegd of niet) en ''de klant is koning'' vooraan staat. Iets wat hier zeker verbeterd kan worden.
Misschien staat klantvriendelijkheid bij veel Amerikaanse bedrijven sterk op het rader van de juridische afdeling en het management, maar dat betekent nog niet dat het iets is wat bij veel werknemers leeft. Niet voor niets kun je Amerikanen makkelijk aan het klagen krijgen, door 1 slecht voorbeeld van klantenservice te geven. Vervolgens krijg je van hun alle verhalen te horen van medewerkers, die niet durven beslissen, niet kunnen rekenen, het verschil niet begrijpen tussen het ene en het andere product.
Wat in ieder geval blijkt, is dat het in de VS er net zo menselijk aan toe gaat als hier. En of dat een gevolg is van een cultuur, waar de Nederlandse Verenigde West-Indische Compagnie aan heeft bijgedragen, durf ik niet te zeggen. De Nederlandse ondernemer heeft natuurlijk invloed uitgeoefend in de zestiende en zeventiende eeuw. Maar daarna waren het toch vooral de Engelsen en Fransen die hun invloed hebben uitgeoefend. Als er iets bepalend is geweest voor de Amerikaanse cultuur, dan is dat eerder de combinatie geweest van ruimte, verschillende botsende culturen en de noodzaak om te zoeken naar je kansen. In Nederland is dat allemaal te makkelijk geworden. Schijnbaar is te weinig en te veel regelen niet goed voor iemands persoonlijke ontwikkeling en ondernemerschap.
Aan de andere kant heeft Ad Beer gelijk, vitten op de Amerikaanse cultuur, maakt onze cultuur niet beter. Uiteindelijk is cultuur ook mensenwerk.
mevrouw MC Pasch
|
|
29
-
10
-
2007
|
12
:
40
uur
Meneer Beer,
U bent weer goed op dreef tegen het vrouwvolk. Als u goed leest dan schrijf ik dat de ruimte tussen de hersenhelften groter is bij de man vandaar hun minder emotionele gedrag. Dat is iets anders dan dat de rechterhelft beter ontwikkeld is want dan vraag ik mij af op welk gebied u bedoeld. Mannen die op emotioneel gebied een beslissing nemen zijn toch meer vrouwelijk getint. Ook daar is niets mis mee maar of ze dat op intuïtief gebied doen betwijfel ik. Ik meen toch meer rationeel onder het mom intuïtie zo ken ik er wel een paar. Niet voor reden vatbaar dan. De besluiteloosheid in de supermarkt die u de vrouwen toedicht heeft te maken met de boodschappenlijst t.o.v. de tegemoetkoming voor de mannen wat ze ’s-avonds willen eten. Huishoudelijk management mankeert niets aan dat kun je niet vergelijken met zakelijk. De liefde van de man gaat nu eenmaal door de maag willen ze het thuis dynamisch houden. Zouden ze elke dag met een pak zuurkool en een rookworst thuiskomen door niet na te denken wordt het vrij eenzijdig. We hebben dus ook nog eens fantasie. Wij houden de economie op velerlei gebied draaiende. Dat u dit niet inziet pleit niet voor uw mannelijk brein. Dat is juist een mooi voorbeeld. En wat besluiteloosheid in het verkeer betreft: vrouwen rijden met meer overzicht en nemen minder risico’s. Dat laten we aan de mannen over die het gat tussen die hersenhelften niet gebruiken en o.a. bumperkleven wat je een vrouw niet ziet doen. Laat staan even er tussen dringen op de weg. Snelle besluitvormers: het maakt niet uit of het een man of vrouw is. U geeft de voorkeur aan mannen merk ik. Volgens mij heeft u toch iets tegen vrouwen. Misschien zijn wij u te slim af en dat kan prikkelen tot dit soort opmerkingen. Jammer. Dit lijkt een beetje op een bromBeer uit het grote boze berenbos.
Ad Beer
|
|
29
-
10
-
2007
|
14
:
58
uur
Oei Mevrouw Mc Pasch. Het is behoorlijk sexistisch wat u allemaal schrijft.
Gelukkig ben ik volgens uw theorie meer vrouwelijk getint, ik neem veel besluiten op basis van intuitie. Als ik me op zaterdag met het van thuis meegekregen boodschappenlijstje door de gangen van de supermarkt wring dan neem ik op basis van gevoel steeds het zelfde merk margarine meeen trek ik me niks aan van die mevrouw die iedere week de koelvitrine met margarines staat te observeren als ware het een meesterwerk in een museum. Ik zie de emotionaliteit daar overigens niet van in, 10 minuten besluiteloos met net boodsschappenlijstje in de hand staan te denken welke kuip te nemen.
Maar ja, zal ze Blue Band met calcium nemen voor het opgroeiende kind of toch de Becel met B3 om de steeds corpulenter wordende echtgenoot te helpen?
Als dat keukenmanagement is, dan..........
Ester Villar, die ooit ''de gedresseerde man'' schreef, heeft een andere filosofie als u met betrekking tot de liefde van de man.
Liefde is samen boodschappen doen, volgens Loesje, maar uw male chauvinist pig hangt zaterdag zeker ook uit het raam als u op de fiets wilt stappen met de kroost en verzoekt u dan ook een kratje Amstel mee te nemen, vanwege de superpingels?
Tja, ik vind uw visie dan toch wel vreselijk eenzijdig vrouwelijk.
U houdt de economie draaiend? Hoe? Door met 100 Km per uur langs een vrachtwagen te gaan rijden op uw snelweg, waardoor de zakenmannen minuten vertraging oplopen? Minuten die vele euro's kosten?
Of ik meer heb met mannen, dat laat ik in het midden. Ik ben getrouwd, doe de boodschappen, kook in het weekend en stofzuig ook regelmatig. De afwas vind ik het hoogtepunt van het huwelijk, de kinderen zijn dan nergens te bekennen, even lekker samen.
En de eerste vrouw die mij te slim af is, moet ik nog tegenkomen.
Ik ben in minder dan 20 minuten door de supermarkt, heb dan ook alles bij wat we nodig hebben, inclusief die dingen die niet op het lijstje staan. Een kwestie van rationeel winkelen. Als ik bij de kassa kom, zijn veel vrouwen nog steeds in de eerste gang de kuipje margarine aan het bestuderen. Tegen de tijd dat ze winkel uitkomen heb ik de afwas en het stofzuigen al klaar en kan ik aan de koffie.
Peters geeft overigens alleen maar aan dat naar zijn mening vrouwen beter zijn met mensen. Dat kan kloppen, als ik hoor wat er afgekletst wordt in de supermarkt, even nadat op het schoolplein hetzelfde verhaal al eens te uit en te na is verteld........
Nee, daar slaat mijn rationele brein van op hol. Moet er niet aan denken drie keer dag dezelfde vergadering zonder toegevoegde waarde te houden. Nee, dan liever met de collega's even napraten hoe slecht het allemaal weer was met het voetbal van het weekend.
Allemaal met een knipoog overigens, voordat de vrouwenbeweging mij op de brandstapel zet. Maar ja, daar moeten ze eerst wel over vergaderen en een besluit nemen. Hout, gasbranders, open haard blokken, aanmaakblokjes, welk merk dan wel..........
Edwin
|
|
29
-
10
-
2007
|
15
:
05
uur
Mevrouw MC pasch lijkt zich inderdaad te laten leiden door het emotionele gedeelte van het brein en niet het rationele.
Zonder discriminatie t.o.v. de vrouw ben ik het eens met mijnheer Beer dat ik liever zaken doe met een man. Juist vanwege het feit dat emotionele zaken op de tweede plaats komen.
Echter dit was naar mij dunkt een onderwerp terzijde van het hoofdartikel.
Ad de beer, u geeft aan dat het gemiddeld aantal vrienden in Amerika ''100''bedraagt. Ik heb geen flauw idee waarop u de getallen vandaan haalt maar het lijkt mij nogal stug.
Toch mocht hun vriendenkring groter zijn dan die in Nederland denk ik niet dat dat hun saamhorigheid vergroot. Ik denk eerder dat het aantal ''echte vrienden'' gemiddeld groter is in Nederland dan in Amerika. Een amerikaan neemt sneller deel aan bijeenkomsten van verenigingen, geloofsgemeenschappen etc en voelt zich daar ook in thuis. Dit zijn echter veelal niet de mensen die nog thuis geven zodra het minder goed gaat met de persoon zelf.
Het sociale vangnet, zowel van de overheid als de gemiddelde inwoner is hier naar mijn mening groter.
mevrouw MC Pasch
|
|
29
-
10
-
2007
|
16
:
30
uur
Meneer Beer. U heeft waarschijnlijk genoeg tijd dat u ellenlange reacties kunt geven. Of u bent met de VUT. Ik ben een vrije vrouw die me door geen enkele man de wet laat voorschrijven. U bent blijkbaar een superman nou houden zo dan. De groeten aan mama beer.
Ad Beer
|
|
29
-
10
-
2007
|
16
:
45
uur
Mevrouw Pasch
Ik heb het druk, dus ik schrijf lange stukken, kost gewoon minder tijd.
Ik vrees dat u een van die vrouwen bent waar wij mannen echt bang voor zijn. Ik wil U de wet ook niet voorschrijven, ik wil met u de discussie aangaan.
Ik heb mijn onderbroek niet over een maillot aan, dus geen echte superman, gewoon een manager die door zijn glazen vloer zit te kijken hoe vrouwen proberen het glazen plafond (mijn vloer is uw plafond per slot) te doorbreken.
Helaas bevestigt u opnieuw het vooroordeel dat wij, male chauvinist pigs hebben. U gaat schelden (dus laat uw emotie gelden) maar niet niet de moeite om op een rationele manier een discussie te voeren. Tja, zo komt u nooit door dat glazen plafond heen.
Ik zal mijn moeder de groeten doen en ook aan mijn vrouw. Beide rationeel denkende vrouwen en misschien heeft mijn schat juist daardoor een bliksemcarriere gemaakt als herintredende vrouw van boven de 50. Of zou het zijn dat het management van het bedrijf waar ze werkt zo geïmponeerd is door de functie van haar man?
Arnold van der Beek
|
|
29
-
10
-
2007
|
19
:
49
uur
Tom Peters heeft succes met dank aan dit schrijvende publiek. Zijn uitspraken gaan over tegenstellingen en wat doen wij? We gaan er vol in. Man, vrouw, hersenen in helften, emoties, intuïtie, macho en feministisch gedrag, ik beter dan jij en desnoods mijn hele familie en ga zo maar door.
Verder heeft Tom Peters ook gelijk, geen entrepreneurs dit wauwelende volkje. Entrepreneurs laten zich niet misleiden. Gelukkig hebben wij de poldercultuur!
mevrouw MC Pasch
|
|
30
-
10
-
2007
|
09
:
42
uur
Arnold van der Beek
U komt zeer zelfingenomen over als u de mensen die deze site per slot van rekening in stand houden onder het wauwelend volkje schaart.U, die denkt bij de entrepreneurs te horen reageert nu immers ook met uw poldercultuur op Tom Peters net als het wauwelende volkje.
Ad beer,
Ik ga de discussie verder niet doen oplaaien want ik heb serieuzer werk te doen. Ik ben absoluut geen vrouw waar mannen bang voor zijn. Integendeel. Dat is toch een vooroordeel. Onderbroek over een majo die humor begrijp ik niet helemaal. Misschien gauw carnavel? Uw vloer doorbreken? Een plafond waar wij tegen aankijken? Ook zeer zelfingenomen te noemen. Beide heren gedragen zich als een Bokito. Meneer Beer ik scheld absoluut niet met dat nivo houd ik me niet bezig en ben ook niet van plan om door wat u uw glazenplafond noemt te komen. Een pluim voor uw vrouw die als herintreder weer op de markt meedraait. Maar meneer Beer heeft ze dan misschien ook 30 jaar thuis gezeten voor de kindertjes waar u het over had? Een krat bier halend voor manlief? Door het herintreden heeft ze haar eigen capaciteiten gebruikt. Weer streelt u uw ego door te denken dat het bedrijf waar ze werkt geïmponeerd is door uw functie. Kijk, en voor dit soort mannen ben ik nu bang. Allemaal poepelderij meneer Beer. Allemaal poepelderij. Maar waarschijnlijk schept u er behagen in om mensen uit hun tent te lokken.
Ad de Beer
|
|
30
-
10
-
2007
|
14
:
52
uur
@mevrouw MC Pasch,
U vraagt of ik superman ben en ik antwoord dat ik mijn onderbroek niet over een malliot aantrek. Dat doet superman namelijk wel als ik me hem goed herinner, net zoals andere superhelden.
Bokito werd pas agressief toen een niet al te slimme mevrouw hem uitdaagde. Och, agressief ben ik niet snel, kan me de laatste keer nauwelijks nog herinneren.
Misschien heb ik wel een ouderwets huwelijk, ja, wij vonden en vinden dat kinderen een ouder (of dat nu vader of moeder is) nodig hebben tijdens hun opvoeding. Ik durf dat niet aan de scholen over te laten, alle ''baldadigheid'' die we nu van de jeugd te verwerken krijgen wijt ik aan de slappe en softe houding van de ''professionele'' opvoeders. Maar dit is een zijstraat.
Mijn bier haal ik liever zelf, nee geen Amstel of Heineken, echt bier. Ik zei al eerder dat ik de boodschappen doe, de taken zijn eerlijk verdeeld bij ons.
Bij het bedrijf waar mijn vrouw werkt weten ze echt niet wat ik doe en wat mijn functie is, ik loop daar niet mee te koop, waarom zou ik, beetje stoer doen of zo? Och, zo masculien ben ik nu ook weer niet.
Ja, ik schep er behagen in mensen uit de tent te lokken. Als iedereen in de tent blijft, dan komt er nooit een discussie en als er geen discussie is dan komen we nooit achter de waarheid.
En uw reactie op Arnold kan ik wel waarderen. Ik zal hem vertalen voor Tom Peters, wie weet zie ik hem weer eens een keer.
Ik zat al een paar dagen mee te lezen en heb met genoegen de discussie gevolgd. Ik ben een vrouwelijke ondernemer en dat heeft z`n voor en nadelen. Ik herken me zelf erin dat ik me teveel laat lijden door emoties, maar daardoor kun je vaak ook meer open gesprek met bijv. je personeel voeren. Als ik een man was geweest, en dus minder zou laten leiden door emoties, zou ik er waarschijnlijk sneller mensen uit gooien. Met het gevolg dat je weer mensen moet inwerken en dat kost geld en vooral tijd. Even voor de duidelijkheid, als ik er iemand uit wil hebben, doe ik er alles aan om dat te laten gebeuren. Maar vaak is er ook een oplossing te bedenken en een goed gesprek aangaan met het ''probleemgeval'' kan al veel verheldering geven. Ik merk het bij mijn man ook. wij leiden samen het bedrijf, hij is veel harder dan ik ben. Hij vind dat ik het mezelf veel te moeilijk maak, om hele trajecten met de werknemer af te gaan en dan moet aan het einde van het verhaal die persoon nog ontslagen worden. Ja, dat klopt, dat komt voor, maar dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan om dat te voorkomen.
Hij tipt mij wel eens op m`n vingers en ik hem. Zo vullen we elkaar mooi aan. Ik zeg dus niet dat vrouwen beter zijn dan mannen of omgekeerd. Maar ieder heeft z`n specialiteiten.
Even over Amerika: ik ben een maand geleden in Florida geweest, van die klantvriendelijkheid heb ik nou helemaal niets gemerkt. Als je een restaurantje binnen komt kan er vaak niet eens een lachje vanaf. Als je dit aan mensen verteld krijg je als antwoord: je moet ze wel een tip geven. Hoewel ik dat al belachelijk vind, maar ook als je nog maar net binnen komt? Ik ben alles behalve gierig, maar ik vind echt dat je een tip moet verdienen. Hoe beter ik behandeld word, hoe groter de fooi. Geef mij maar ons eigen landje, natuurlijk mopperen we wel dat we zoveel belasting moeten betalen, zeker als ondernemer. Maar er is toch in elk land wel wat, zo slecht hebben we het toch niet?
Dijkgraaf
|
|
31
-
10
-
2007
|
11
:
09
uur
Dit is alles behalve een constructieve discussie. Ik zou me als manager en ondernemer, man of vrouw volgens mij niet met dit soort zaken bezig houden. Wie zijn jullie? Waarom deze virtuele oorlog?
mevrouw MC Pasch
|
|
31
-
10
-
2007
|
11
:
32
uur
Cynthia van Leeuwen-Timmermans,
Eindelijk een vrouw die het begrijpt.
En meneer Dijkgraaf,
Meneer Beer lokt graag iedereen uit zijn tent anders is er geen discussie en komt hij niet achter de waarheid. Dus waarom af en toe niet meespelen? En wie wij zijn? Aliëns
Edwin
|
|
31
-
10
-
2007
|
12
:
21
uur
Cynthia,
Bedankt voor het antwoorden op beide onderwerpen ik was al bang dat ik deze discussie moest laten vanwege gebrek aan reactie op het hoofdonderwerp.
Ik ben totaal met je eens dat amerika een heel vervelend fooien systeem heeft. Dit is zeker niet klantvriendelijk met op de koop toe restaurants dat al automatisch de fooi op de bon voor je invullen. Ik bezoek regelmatig amerika en toevallig ben ik over enkele maanden in Florida. Ik ben benieuwd of daar de klantvriendelijkheid erg verschild met de andere plaatsen waar ik geweest ben.
De restaurantbediening vind ik ondanks het fooiensysteem over het algemeen stukken beter. Nog niet eens te spreken over het feit dat ''free refill'' van je drank heel normaal daar is. En niet van die steeds kleinere wordende glaasjes hier.
Maar een gemiddelde winkel/ondernemer behandelt zijn klanten een stuk beter dan hier. Helaas gaat dat wel ten koste van het eigen personeel zoals bij bijv. Wall-mart. Maar ik ben ook stukken meer te spreken over de klantenservice van bv Amazon dan ''onze''Bol.
Onderscheiden door goede service en niet alleen lage prijzen is iets wat de gemiddelde ondernemer heel goed doet in Amerika en dat wordt niet gestimuleerd hier, mede door de hoge belastingtarieven.
Nederland is zeker zo slecht nog niet, maar we betalen voor veel dingen veels te veel.
Ik ben nog nergens anders in Amerika geweest. Ik reis alleen om priveredenen, geen zakelijke. We hebben alleen gereist van Miami naar Orlando in 2 weken tijd. . Dus over andere staten kan ik niet meepraten.
Ad Beer
|
|
1
-
11
-
2007
|
09
:
20
uur
@Cyntia,
Ik kan me voor een groot deel vinden in je redenering.
Maar ik wil het wel even nuanceren.
Ook veel mannen laten zich leiden door hun intuitie en gevoel, maar om een of andere reden willen wij dat allemaal rationaliseren. In de diverse reorganisaties en fusies die ik heb mogen begeleiden heb ik maar al te vaak besluiten moeten nemen over het ontslag van mensen. Ik heb er een gewoonte van gemaakt om de keuze steeds uitgebreid te bespreken, niet een keer, maar tenminste 3 keer. Waar de in de eerste bespreking koel en zakelijk een lijst wordt opgesteld, komt er vanzelf emotie in de volgende besprekingen. Voor de managers en leidingevers die de keuze moeten maken wordt, als een naam eenmaal op een lijstje staat, de naam steeds meer een mens van vlees en bloed en dan gaat de emotie meespelen.
Intiutief management wordt door steeds meer mannen als normaal gezien en we leren ook steeds beter om emotio voor ratio te laten gaan. Koos Hafkamp schreef er een keer een zeer aardig (en zeer dik) boek over dat het lezen waard is.
Wat betreft de klantvriendelijkheid in the States.Ik ben er nooit geweest, maar Tom Peters schreef in een van zijn boeken een mooi verhaal over een restaurant dat alle klachtenbrieven die ze van klanten hadden ontvangen had ingelijst en op de muur gehangen. De klant ondervond aan den lijve wat e verbeterd was.
In de US is de tip niet in de prijs inbegrepen (heb ik begrepen) hier wel, gewoon een verschil in prijsstelling.
Ik weet niet waar het beter is, klanten verschillen, klantenwensen en klanteneisen verschillen dus ook. Het is de kunst om je processen en communicatie naar de klant aan die klant aan te passen.
Een supermarkt waar ik kwam had een hoofdcassiere met een zeer bijzonder gevoel voor klantgerichtheid. Ze stond je buiten al op te wachten en stopte een penning in het karretje en reed dat voor je klaar. Vervolgens somde ze de aanbiedingen op. Ze rende naar de koffiehoek en drong je daar een beker koffie en een koek op. Klantgericht? Kan zijn, maar ze begreep niet waarom veel klanten een gruwelijke hekel aan haar hadden en juist om haar de supermarkt gingen mijden. Ja, gewoon, omdat de wensen van klanten verschillen. De een doet boodschappen omdat het moet, de ander omdat het een gezellig tijdsverdrijf is.
Beste Cynthia,
Bedankt voor een weer echte bijdrage. Vooral goed te lezen dat de mens bij u voorop staat. Uw man moet u laten doen wat u goeddunkt, gebruik uw talenten op dit gebied! Een situatie uiteindelijk toch nog ombuigen is veel constructiever dan gelijk afscheid nemen.
U vindt dat uw man harder is. Draai het om. Het is veel harder om met een medewerker in gesprek te gaan en uit te vinden waarom het zo is, waardoor het komt en of er verandering mogelijk is. In het gesprek wordt de medewerker gevraagd zich heel kwetsbaar op te stellen. Soms is ontslag een verlossing daarvan en schiet de medewerker er niets mee op en zal dezelfde fouten weer maken.
Oorspronkelijk zou mijn bijdrage aan dit artikel geweest zijn, dat ik er niets mee kan beginnen wat Tom Peters beweert. Er zit geen enkele kwaliteit in deze informatie, dan alleen maar naakte tegenstellingen. Tegenstellingen trekken publiciteit en houden je even in de aandacht. Mist trekt altijd weer op!
M Lindeboom
|
|
3
-
12
-
2008
|
17
:
06
uur
Wat een vingertjes gewijs hier... Volgens mij is het niet de essentie maar goed.
3 dingen:
1. Iedereen hierboven met meer dan 1 a4 aan reactie heeft dus kennerlijk niets beters te doen dus stop met dat interessante geschrijf.
2. Volgens mij is krankzinnig niet het juiste woord maar LEF.
3. Niemand is per definitie een betere manager want het is de situatie die vraagt om bepaalde eigenschappen waar zowel mannen als vrouwen over beschikken.
In mijn optiek is het al met al niet echt een sterk stuk want dit is gewoon mensen uit de tent lokken en huh? dat is nog gelukt ook....
Groeten van iemand die nu al weer baalt van de afgelopen 4 min...
CWA Kars
|
|
3
-
12
-
2008
|
17
:
39
uur
Goeie genade, wat een reacties op een stukje dat ik al weer helemaal vergeten was. Als ik het nog eens doorlees staat er weinig onoirbaars in, wat niet gezegd kan worden van de ellenlange niet ter zake doende reacties hier. Een goede discussie, daar houd ik van, maar niet dit gekat-inclusief-spelfouten. Bah.
MvdPasch
|
|
4
-
12
-
2008
|
08
:
04
uur
M.Lindeboom met verbazing las ik uw interessante reactie, een jaar na dato. Dat is pas hoogst interessant. Met dit soort mensen kunnen we de oorlog wel winnen. Mensen die hierop hebben gereageerd houden deze site namelijk in stand. Actie reactie weet u wel. Maar misschien kwam u net uit uw winterslaap. Dream on man.
En wat de keer Kars betreft ook net wakker anno 2008? Het is het spel meneer Kars wat hier gespeeld wordt. Ennuuu waar blijft uw bijdrage aan het geheel? De 4 minuten die u aangeeft vindt u schijnbaar al teveel om ook enigszins iets zinsvols bij te dragen aan dit onderwerp. Overigens nog met alle respect voor Ad Beer. Deze man heeft in elk geval een gezonde humor. Heerlijk toch?
