28 november 2013 -
Heel veel ballen in de lucht houden... en tóch overzicht houden. Dat is voor menig drukbezette manager, ondernemer en vakexpert de grootste uitdaging in hun werk, stelt Heidi Does, Slow Working trainer van doesmindful.nl.
Consciëntieus en betrokken als ze zijn, vangen ze elke bal op die hun kant opvliegt. Inclusief het werk en alles wat daarbij komt kijken. Misschien herkent u het zelf ook wel. Half werk afleveren doet u niet. Daar bent u net iets te perfectionistisch voor. En delegeren vindt u lastig. Dus als een ander het niet uit zichzelf oppakt, dan doet u het net zo lief zelf. Dan weet u tenminste zeker dat het precies zo gaat zoals u wilt. U jongleert u suf. Maar boeien! U hebt er lol in. Het is kicken om zo lekker bezig te zijn. Tot er ongemerkt teveel op uw bord komt te liggen en u zomaar ineens blokkeert. Uw hoofd zit vol met losse eindjes. U bent het overzicht totaal kwijt. Er komt niets meer uit uw handen. Dat voelt erg onbehaaglijk.
Vuurwerk in uw brein
Als u toch eens wist hoe het komt dat u blokkeert als u teveel aan uw hoofd hebt. Simpel gezegd komt dit door de reactie van uw brein op overprikkeling. We ontvangen via onze zintuigen – dus door te voelen, ruiken, horen, proeven en zien – zo’n 50.000 prikkels per seconde. Die prikkels schudden tig hersencellen ‘wakker’ en sporen ze aan contact met elkaar en met naburige hersencelnetwerken te maken om de ontvangen informatie door te geven. Het contact vonkt zo van hersencel naar hersencel. En van netwerk naar netwerk. Hoe meer prikkels, hoe meer vuurwerk er afgaat in uw brein. Uw hersencellen draaien dan op volle toeren. Geweldig natuurlijk. Tot er kortsluiting ontstaat...
Kortsluiting
Does: "Als hersencellen doorlopend prikkels ontvangen en maar moeten blijven vuren met elkaar, raken ze overprikkeld. Ze kunnen het simpelweg niet meer bolwerken. Ze trekken dan eigenhandig de stop eruit. Door hun contactpunten in te trekken, zodat ze niet langer kunnen vuren met naburige hersencellen en de netwerken waarmee die weer in verbinding staan. Ze komen geïsoleerd van de rest te staan, waardoor het ontvangen en doorgeven van informatie stokt. Voor u voelt dit aan alsof uw hoofd blokkeert. Maar voor uw brein is dit als uithijgen na een loodzware marathon..."
Allemaal mooi en aardig natuurlijk, maar is er ook iets aan te doen als het u overkomt? Gelukkig wel. Hersencellen houden er namelijk niet zo van om zich al te lang op hun eilandje terug te trekken. Ze vuren het liefst met andere cellen! Het enige wat jij hoeft te doen is ze een nieuwe, maar superkleine opdracht te geven.
Help uw brein een eindje op weg
Stel uzelf deze eenvoudige vraag: ‘Wat nou, als ik eerst eens...’. Vul het naar gelieve aan met zoiets als:
• Wat nou, als ik eerst eens... mijn bureau opruim?
• Wat nou, als ik eerst eens... een kop koffie ga halen?
• Wat nou, als ik eerst eens... een ommetje over de afdeling ga maken?
• Wat nou, als ik eerst eens... een raam openzet?
• Wat nou, als ik eerst eens... even ga kletsen met ...?
• Wat nou, als ik eerst eens... opschrijf wat ik allemaal al wel weet over...?
• Wat nou, als ik eerst eens... etc.
Het is dan net of u de stop verwisselt en de kortsluiting opheft. Want met ‘ Wat nou, als ik eerst eens...’ schrikken uw geïsoleerde hersencellen als vanzelf wakker. Uw vraag is net dat bemoedigende zetje dat ze nodig hebben om hun contactpunten weer uit te spreiden en opnieuw te communiceren met andere cellen. Informatie springt weer onbelemmerd over van het ene deel van uw brein naar het andere. Halleluja, u kunt weer door.
Vraag het gratis e-book ‘Elke dag moeiteloos effectief in je werk’ aan op www.doesmindful.nl.
