18 oktober 2010 -
Ernst & Young onderzocht de effecten van de crisis op de arbeidsmobiliteit, salarisontwikkeling en het personeelsbeleid onder ruim 600 managers en professionals ondermeer werkzaam in ICT. In 2010 is hun brutosalaris ten opzichte van 2009 (gemiddeld) gestegen met 2,0 procent.
Vrouwelijke managers/professionals zagen hun brutosalaris slechts één procent stijgen terwijl werknemers onder de 35 jaar op 4,9 procent zaten. In 2011 verwachten zij nog steeds een salarisverhoging.
Telewerken neemt af
Telewerken dreigt taboe te worden. In 2009 had 45 procent van de ondervraagden een telewerkregeling, in 2010 nog maar 33 procent. De economische crisis laat op diverse manieren haar sporen na. Zes op de tien organisaties beperkten indirecte personeelskosten zoals het schrappen van kantoorborrels en personeeluitjes. Iets minder organisaties (drie op de tien) namen maatregelen op het gebied van directe personeelskosten zoals het reduceren van werktijd.
Geen angst om te vertrekken De meeste medewerkers (76 procent) zijn niet bereid om (fors) in te leveren op hun arbeidsvoorwaarden als hiermee de werkgelegenheid binnen het bedrijf wordt gered. De crisis lijkt dan ook weinig invloed te hebben op de arbeidsmobiliteit. Dertien procent van de managers en professionals is het afgelopen jaar van werkgever veranderd. Vijf procent hiervan had te maken met een gedwongen vertrek door de crisis. De belangrijkste redenen voor vrijwillig vertrek zijn een betere bedrijfscultuur/sfeer (29 procent), gevolgd door meer inhoudelijk werk (25 procent), betere balans tussen werk en vrije tijd (24 procent), en een aansprekende nieuwe werkgever (22 procent). Ook voor 2011 is de arbeidsmobiliteit niet in gevaar. Eén op de vier ondervraagden is van plan om binnen een jaar van werkgever te veranderen (van negentien procent in 2009) naar 25 procent .De belangrijkste redenen om te veranderen van werkgever zijn meer doorgroeimogelijkheden en meer salaris (beiden 49 procent).
Behoorlijke salarisstijging voor jongeren Gemiddeld genomen is het salaris van de managers/professionals het afgelopen jaar gestegen met 2,0 procent bruto en 1,5 procent netto. Binnen de overheid/non-profit sector is het salaris het meest gestegen (vijf procent bruto en 2,9 procent netto), binnen de handel/distributie is het daarentegen gedaald (bruto -1,9 procent, netto -1,2 procent). Mannen en jongeren (<35 jaar) zijn het meest in salaris gestegen (bruto bijna vijf procent), vrouwen en 50+ers zijn er juist netto op achteruit gegaan.
Voor 2011 verwacht men een salarisstijging van 2,7 procent bruto. Hoewel de meeste managers en professionals een jaarlijkse loonsverhoging verwachten, is 44 procent zelf bereid om een deel van het salaris in te leveren ten gunste van de organisatie, maar slechts 24 procent ziet hun collega’s de bereidheid tonen in te leveren op het algehele arbeidsvoorwaardenpakket.
Secundaire arbeidsvoorwaarden Als managers en professionals geen rekening hoeven te houden met belastingheffing, dan kiezen zij voor opleiding en voor pensioen als zij zelf mogen beslissen over het budget voor secundaire voorwaarden. 76 procent van de ondervraagden vindt de secundaire arbeidsvoorwaarden echter niet belangrijker dan het salaris. Wél belangrijker vinden zij zachtere contractcondities zoals vrije tijd en ontwikkelmogelijkheden: zes op de tien verkiest dit boven het salaris.
HR Er is ook onderzoek gedaan naar nieuwe fiscale regels die HR raken. Hieruit blijkt dat slechts vijftien procent van de managers en professionals de nieuwe fiscale behandeling van de werkkosten kennen. Drie op de tien organisaties hebben een telewerkregeling. Hiervan hebben twee op de tien de impact van de werkkostenregeling op de telewerkregeling onderzocht (mits ze bekend waren met de regeling). Ook bleek dat van alle ondervraagde organisaties negen procent de impact onderzocht op de personeelskosten van de vergroening van de arbeidsvoorwaarden. Jan-Bertram Rietveld, partner van Ernst & Young: "En dat zijn juist zaken, die de nieuwe generatie managers/professionals belangrijk vindt bij het zoeken naar een nieuwe baan. Werkgevers lopen daarmee het risico dat ze niet goed aan sluiten bij de wensen van de grote groep die aangeeft het komende jaar op zoek te gaan naar een nieuwe baan. Door slim om te gaan met de kansen die de werkkostenregeling biedt, kan een werkgever zich relatief eenvoudig en goedkoop onderscheiden op de arbeidsmarkt."
Wetende dat het tijd wordt om eens in de Nederlandse managementlagen te snijden en het gegeven dat een groot deel van de managers geen toppertjes zijn, blijven deze mannen en vrouwen inderdaad angstvallig op hun plaats.
Jammer, want als de werkgevers hier niets mee doen, zal er ook geen substantiele wijzigingen (lees ook verbeteringen) doorgevoerd kunnen worden. Een gemiste kans!
