Reactie: Onlangs heeft de kantonrechter te Haarlem een werkgever nog eens klip en klaar duidelijk gemaakt dat werknemers recht hebben op een veilige werkplek waar niet getreiterd wordt en waar geen geweld wordt gebruikt. De werkgever moet dit o.a. nakomen door tijdig in te grijpen. Pestsituaties mogen niet doorsudderen.
Reactie: Prima artikel.
Zelf ben ik zo'n type. Ik werd door Berenschot getest als zijnde * hoogst inventief *. Leuk allemaal maar toch zoek ik een manager die het geheel kanaliseert. Ik heb een Film Studio gebouwd, een Bed & Breakfast gecreëerd voor mensen die van ver komen om deel te nemen aan de opname van een verhaal, ik publiceer veel via m'n Facebook pagina want ik krijg de twee websites waar ik KPN voor betaal niet aan de praat. Ik zoek een schrijfster die mijn verhalen in boekvorm wil verwerken en ik mix dat met een fotografe een kledinglijn en ik zoek nog een muzikant die wil doorbreken. Dit ben ik allemaal een paar jaar geleden begonnen en het leren van beter Spaans combineer ik met een 40 jaar jongere Argentijnse International Business Administration student uit Maastricht en ik leer hem Nederlands, in combinatie met liedjes. Vamos a la playa, We gaan naar het strand... Toch heb ik een zakenman nodig die de manager de kans geeft dit meer dan een 100 keer te vermenigvuldigen.
Reageren kan in 5 verschillende talen daar ik door mijn Philipskind zijnde verleden 3 talen vloeiend spreek en schrijf. Ik publiceer mijn films via YouTube met bekijks van de onbekende Facebook Friends.
Ik doe dit dus allemaal dagelijks 7 dagen per week en zoek gepensioneerde getalenteerde medewerkers op een % basis van de inkomsten.
Tegelijkertijd ben ik ook nog twee landelijke belangen groepen aan het oprichten met gezochte medewerking van het Trimbos Instituut GGZ en andere instellingen.
Moe? Nee want dat is mijn energieveld, dit wil ik.
Een mij via Facebook bekende Nederlandse filmregisseur, al vele jaren woonachtig in New York, heeft een film gemaakt over ADHD, geschreven door een 65 jarige Nederlander. Nu wil ik geld inzamelen om een soortgelijke film over narcisme te laten maken. Dat is niet mijn filmkunde. Ik schrijf verhalen en film die voor de camera met een mooi chromadoek waardoor de impressie gewekt kan worden dat ik in Hawaï op het strand zit.
Oh ja, Zeven managementtips voor creativiteit in leren…
Ik zoek die gepensioneerde manager, woonachtig waar ook ter wereld, via Internet kan hij zo in mijn computers komen en video Skype…
Groeten van Frans Peter Kuijl
Presidiofilms---The Stories
Reactie: I rest my case. Het cruciale punt hierin is een ding. De macht ligt bij de verkeerde. Het is nu een en al handen was praktijk en vriendenpolitiek. Het grote plaatje ziet men niet. Mede oorzaak ligt in de huidige hr en studies die niet afgeven wat er is beloofd. Voorlopig zijn de beste managers die het geheel zien vaak uitgeschakeld doordat de toplaag het verkeerd aanpakt. Het is al jaren een t.o. plaag. Met wassen neusjes en zogenaamde vaardigheidspapiertjes kom je er wel. Het enig nare eraan is dat het nog werkelijk niets heeft opgeleverd alleen maar werkeloosheid, graaigedrag en veel afgebrande mensen die de zaak juist op de rails willen zetten. Zolang dat niet doordringt blijft het verder instorten. Het eindresultaat is dat er straks in het westen een nog grotere ellende gaat heersen als in Afrika. Al onze inbreng daar heeft ook na 55 jaar niets maar dan ook werkelijk niets opgeleverd. Het ik levert niets op, het geheel zien maakt iedereen met inzicht bang voor de toekomst die compleet kapot zal worden gemaakt.
Reactie: Dank voor je reactie Ellen. Nog steeds nemen vrouwen de grootste zorg op zich het gebied van het huishouden en kinderen. Daarnaast willen veel vrouwen ook hun andere rollen goed en naar tevredenheid vervullen. Die van werknemer/manager bijvoorbeeld, maar ook die van vriendin in het sociale leven. Omdat zij op alle vlakken niemand willen teleurstellen, komen zij eerder in de knoei dan mannen, die dit denk ik iets minder belangrijk vinden.
Dit is de reden waarom het artikel over evenwicht specifiek voor vrouwen geschreven is.
Mijn doel is om in dit artikel onderwerpen aan te stippen die de basis zijn van een evenwichtig leven. Evenwicht in voeding, kleding, financiën, het maken van eigen keuzes en het beïnvloeden van je eigen gedrag. Het is wat te kort door de bocht om te denken dat je in één artikel even de oplossing kan krijgen voor al deze issues. Dat zou best knap zijn. Ik was juist benieuwd hoe andere vrouwen tegen dit punt aan kijken en hoe zij hun leven in balans proberen te brengen/houden.
Samen met 5 vrouwelijke ondernemende professionals op bovenstaande vakgebieden heb ik een groep gevormd, www.vrouwinevenwicht.com . Je zou daar eens kunnen kijken en je specifieke vragen aan één van deze dames stellen. Voor vragen over kleding en stijl kun je natuurlijk altijd bij mij terecht of vinden in één van mijn andere artikelen op deze site: http://managersonline.nl/webloggers/1196523/desiree-grijpma-hidding.html
Reactie: Zijn we het spreekwoord vergeten ''de beste boswachters waren vroeger... stropers''.
Inderdaad, mensen die fouten maken en leren uit hun fouten, worden als ze oud zijn de meest wijze lesgevers. Zij begrijpen immers meer dan wie andere mensen en in hun veroordelingen gaan ze ook om met de redenen erachter.
Tegenwoordig moet men perfect zijn en onfeilbaar als de paus (die gelukkig aftreedt om de reden dat hij die onfeilbaarheid niet meer aankan).
Laat ons eens rondom ons kijken: We zitten op de kap van de mensen die veel werken en dus veel fouten maken. En we bekrachtigen luiaards die zich verstoppen en niets durven doen.
De man is van nature iemand die risico durft nemen en daardoor tot uitvindingen kwam.
Moderne vrouwen moeten ook risico's durven nemen als ze carrière willen maken en zelfs over de vele over-geëmancipeerde mannen willen springen (en door hun vrouwelijkheid beide zijden kennen; net als de mannen die daarna weer voor de macho stijl kiezen maar intussen ook de vrouwelijke stijl begrijpen).
We moeten mensen niet beoordelen op hun fouten, maar op de wijze waarop ze hun fouten rechtzetten en een systeem ontwikkelen dat hun eigen fouten elimineert (terwijl er zo nieuwe fouten worden gemaakt).
En dan, inderdaad, er ook durven over babbelen. Ik had al vier correctionele veroordelingen omdat ik mijn klep opendeed over fouten die iedereen maakt omwille van wat ik schreef daarover op internet. Maar de waarheid komt altijd uit en ik oefende een tiental jaren geduld uit om dit soort waarheden te laten ontkiemen. Maar intussen maak ik weer nieuwe fouten en hoop dat altijd te blijven doen in het hoge tempo dat ik zo lang en zo veel mogelijk wil aanhouden (zoals Duracell batterijen).
Leve de fouten en valpartijen. Hoe word je trouwens anders stuntman tussen de brave mensen? - Rebels VAN BELLEtje uit Bellegoed, Bellegem, Belgium.
Reactie: Zoals meestal vergeten we ook de kracht van tegenwerking. Een bedrijfscultuur verzandt immers sneller dan we weten in iets wat vanzelfsprekend 'beter is dan de rest' en dat is een arrogante houding die altijd tijdelijk houdbaar is. Elementen die NIET passen maken ons veel bewuster van wat beter kan dan een team dat in dezelfde richting denkt. Zo werkt immers heel het (verziekte) politieke apparaat in België maar ook OCMW's, gemeenten en zelfs hele federale afdelingen. Van nature gaan we altijd snel iemand buitenwerken met een andere visie, andere methodes, ander gedachtengoed. Mijn wijsheid komt echter uit het tegenstroom varen. Heeft u ooit al een windmolen zien draaien zonder wind? En iedereen kan stroomafwaarts varen, maar wie van ons durft of kan eens een eindje terug varen? Het is verwijfd en over-emotioneel om foutieve elementen altijd te weren. Laat ons proberen ze net in het team onder te brengen met hun specifieke eigenschappen: Dan heb je pas een èchte bedrijfscultuur (let wel: als het rotte appels zijn, dan moeten ze uit de man, maar dat zijn het zelden).
Reactie: Waarom is dit artikel vooral aan vrouwen gericht?
En waarom worden de 5 vragen (1 na iedere reden) niet beantwoord? Zo heb je weinig aan dit artikel.
Reactie: Helder en ondesteunend verwoord Asha. En ik vind (ook) dat je (vragensteller) eerst in gesprek moet gaan met die medewerker. Het zou inderdaad zo maar kunnen dat die ongelooflijk opgelucht is.
Wellicht kun je bijsturen, zo niet neem dan afscheid. Dat is goed voor jou, je medewerker en de organisatie. Want nog steeds geldt: zacht heelmeesters maken stinkende wonden.
En bij de volgende vacature weet je dat je ook gaat vragen naar de 'cultuur' van de sollicitanten, oftewel waar liggen hun behoeften aan hun werkomgeving. Vaak kun je dat al horen in hun taalgebruik: 'ik hou van afwisseling (dat is dus iemand die graag verschillende dingen doet, wellicht ook niet graag de hele dag achter zijn/haar bureau zit). Of: 'ik vind het leuk om nieuwe dingen te ontwikkelen'. Dat is dan waarschijnlijk iemand die het juist niet leuk vindt om produkten in te bedden, aan de man/vrouw te brengen.
Dus ga daar lekker op doorvragen.
Zonder fouten leer je niet, dus dit is een geweldige leerschool om jezelf te verbeteren. Succes!
Reactie: Helaas heeft NumoQuest hier helemaal gelijk in. Natuurlijk zijn er organisaties die lijden onder de crisis en moeten overleven. Maar zelfs dan is goed werkgeverschap mogelijk. En er zijn zeker ook werkgevers die hun verantwoordelijkheid nemen daarin. Maar de ''moderne slavernij'' zoals ik dat noem, is ook niet van de lucht. Werknemers die op een volstrekt oneigenlijke manier onder druk worden gezet, het niet investeren in en ontslaan van personeel uit oneigenlijk winstbejag, zich schuldig maken aan kortzichtig en bekrompen korte termijndenken ten koste van werknemers en de organisatie zelf. Enz. enz.
Er is een bijzonder zorgwekkende situatie ontstaan van een angstcultuur, waarbij men in toenemende mate op een oneigenlijke manier voor zichzelf kiest ten koste van de ander. Er is veel verborgen eenzaamheid, boosheid en frustratie, zich niet zelden uitend in agressie.
Het heeft geen zin daarbij te wijzen naar politiek, overheid of anderen. We kunnen alleen onszelf veranderen en onze eigen verantwoordelijkheid nemen en ons daarbij verbinden met anderen. Daarbij vertrouwend op onze eigen kwaliteiten, talenten en mogelijkheden. Hoe beperkt de laatste wellicht ook mogen zijn. Elke positieve verandering en elk individueel (ver) antwoord (elijkheidsgevoel) telt en draagt bij.
In mijn werk houd ik de mensen altijd voor: Je kunt jezelf beschouwen als een machteloze druppel in een oceaan, maar ook als die ene onmisbare glinsterende druppel. En ''het kleinste licht verdrijft de machtigste duisternis''. Dat bemoedigt en geeft mensen de impuls om datgene te doen dat in hun vermogen ligt om e.e.a. samen met anderen ten goede te keren.
Meer openheid in organisaties over hetgeen ons dwars zit en over de kansen en mogelijkheden die we met elkaar zien zou enorm helpen.
Reactie: Een prima initiatief, zolang de rozenprijs hierdoor maar niet 3 keer over de kop gaat voor een dag ; )
Soms lijkt het wel of het uitspreken van waardering en het geven van een compliment beladen is. Niet zelden maakt een compliment een emotionele reactie los. Door een dag als deze in het leven te roepen open je de deur tot een ludieke ingang. Elke spanning die een gegeven of ontvangen compliment bij zich draagt verdwijnt in het feit dat het complimentendag is. Heb je deze dag niet nodig om je waardering uit te spreken, gebruik deze dan om een ander te prikkelen.
Reactie: We begrijpen wat Ilse en Ber-Jan hier stellen. Helaas is het wel een actueel onderwerp. Wij krijgen aan de lopende band zaken en reacties onder ogen waar professionals steeds meer en vaker te kampen heeft met klachten die duiden op depressie tot burn out verschijnselen.
De redenen zijn, ondanks dat je van een werkgever een gezonde atmosfeer op de werkvloer mag verwachten, helaas een tikje anders. Dit komt omdat het speelveld en de spelregels in relatief korte tijd dusdanig zijn veranderd, dat men zich grote zorgen maakt.
De economische stand van zaken, de wijze waarop bescherming aanzienlijk is weggevallen, de onderlinge collegialiteit en solidariteit die danig hierdoor werd aangetast en niet in de laatste plaats dat werkgevers, tenminste, daar heeft men in heel veel gevallen blijk van gegeven, niet te beroerd zijn hun visie op zeer korte termijn te wijzigen.
Door al deze zaken zijn de onderlinge solidariteit en 'enige' baanzekerheid danig onder druk komen te staan waardoor mensen anders met elkaar om aan het gaan is. En dat heeft zo zijn consequenties.
Wat dit betreft staan we nog maar aan de vooravond van hetgeen dat nog moet gaan komen.
Ik geloof dat steeds meer managers tot de conclusie aan het komen is dat de huidige methode verre van ideaal en werkbaar is. Dit om twee redenen.
1. Een cv wordt dikwijls naar een vacature toegeschreven
Doordat we met een crisis te maken hebben zij er zeer veel mensen die zeer veel moeite doen een aanstelling te vinden. Dat doen zij echt niet alleen via een online database zoals u dat stelt.
2. Niet alle goede/uitstekende professionals gebruiken de gewenste gebruikte woorden
Als voorbeeld, wanneer men zoekt naar een ervaren PM die ook nog eens bedreven is in Itil of Prince2, aan geeft dat men dan ook nog competenties wil zien zoals in Prince2 of Itil verwoord, kan er helemaal vanuit gaan dat zeer veel professionals zullen afvallen. Immers, als u het hebt over Itil of Prince2, dan is uitweiden daarover in een cv onnodig.
Maar de software die men gebruikt om. ... kijkt alleen maar naar die opgegeven steekwoorden en wanneer die statistisch niet uit dat cv naar voren komen dan ....
Er zijn vele verhandelingen en white papers geschreven over dit soort zaken evenals de zin/onzin van bepaalde vormen van discriminatie waar veel recruiters en HR professionals zich van bedienen.
Er zijn verschillende wegen op zoek te gaan naar goede professionals en de laatste is vaak, en dat gebeurd steeds vaker, is het uitzetten van de betreffende vacature. Dus wat u beschrijft, gebeurd al, en zal steeds vaker plaats nemen.
Reactie: Maak de bedrijfscultuur inzichtelijk voor het bedrijf en de medewerker(s).
Met de MDI drijfveren analyse, kan je van het bedrijf een cultuur-scan maken en maak je met de medewerkers een persoonlijke drijfveren analyse die je kan matchen met de bedrijfscultuur.
Selecteer op gedrag en drijfveren bij aanname van nieuwe mensen
Voor nieuwe medewerkers kan je met een assessment bepalen of deze in de bedrijfscultuur passen. Ik heb deze analyses in verschillende bedrijven toegepast en het is een zeer positieve manier om duidelijk te maken waar je als bedrijf voor staat. Het wordt natuurlijk ook duidelijk als medewerkers minder passen bij de bedrijfscultuur. Mijn ervaring is dat het gevoel van ''niet helemaal passen'' met deze analyses dan op een positieve manier inzichtelijk en dus bespreekbaar wordt gemaakt.
Medewerkers die minder goed passen, weten dit eigenlijk al
Als medewerkers minder goed bij de bedrijfscultuur blijken te passen, wisten ze dit eigenlijk al. Wat echter eerst moeilijk onder woorden te brengen was, wordt nu bespreekbaar. En ja, soms wordt er dan afscheid genomen. Het leuke is dat de medewerkers die afscheid nemen ook beter weten wat WEL bij hun past. En hier dus gericht naar kunnen gaan zoeken.
Reactie: Ik vind het een goed idee, zo'n nationale complimenten dag. Door het geven van complimenten bevorder je de persoonlijke groei van mensen. Zowel het geven van een compliment als het ontvangen ervan is voor sommige mensen een hele kunst. Doe er aan mee als bedrijf. Maak er grappen over en geef zelf het goede voorbeeld. De positieve focus wordt bevorderd. Soms moet je bewust iets op gang helpen om daarna te hopen dat het meer gewoon wordt. Het geven van complimenten gaat over het uitspreken van je gevoel. Het ontvangen van een compliment bevordert de acceptatie van je eigen mooie kwaliteiten. Beide belangrijke aspecten voor de persoonlijke groei.
