Reactie: Dit artikel getuigt van korte termijn denken.
Volgens mij wordt op langere termijn alleen succesvol een organisatie geleid door respect te tonen voor alle leden van de groep; ook voor de leider. De theorieën rond situationeel leiderschap geven aan, dat afhankelijk van de omstandigheden er verschillende leiderschapsstijlen nodig zijn. Al discussiërend met soldaten een oorlog voeren, werkt niet, zal iedereen begrijpen.
Helaas wint in veel bedrijven het korte termijn denken onder druk van de ijzeren doelstellingen.
Reactie: Veel nieuws voegt dit artikel van Michel Hoetmer, met alle respect, niet toe aan een aloude discussie: Hoe haalt een manager optimale prestaties uit zijn/haar ondergeschikten teneinde de onderneming zo goed mogelijk te laten renderen.
Judith Mair o.a. heeft met haar boek 'Het kantoor is geen pretpark' ook geprobeerd e.e.a. helder in kaart te brengen. Maar in al deze discussies wordt vaak een belangrijk punt over het hoofd gezien: 'Natuurlijk leiderschap'. Een afdeling of een onderneming leiden kan men zich niet aanleren. Je hebt er de persoonlijkheid voor of niet. Er zijn m.i. teveel watjes die een omhooggevallen functie bekleden en via trainingen mensen moeten aansturen maar toch totaal niet geschikt zijn voor de functie qua persoonlijkheid.
Vergelijk het met een monteur die de opdracht heeft een motor op te voeren en zich daarbij alleen op de te ontwikkelen snelheid concentreert zonder zich te bekommeren of de rest van de onderdelen daarvoor geschikt is.
Mensen zijn nu eenmaal geen machines die je kan 'fine-tunen'. Er zullen altijd aspecten als gevoel en emotie meespelen bij het aansturen van personeel. Om de juiste balans te vinden tussen strengheid, discipline, gevoel en emotie dien je dus te beschikken over een natuurlijke autoriteit en uitstraling. En dat is slechts aan weinigen voorbehouden.
Reactie: Heb en toon begrip, zolang je een stok achter de deur hebt.
Het mooie dat je van dit verhaal kunt opsteken, is dat je zonder teugels geen leiding en richting kunt geven. Vandaar de 'stok'. Toch staan de 'wortels' voor de energie en bijdrages die uit mensen zelf moeten komen.
Het getuigt van goed leiderschap, als je per geval een goede mix van de harde hand en het begrijpende woord weet te hanteren. Dat is per keer een unieke combinatie, daarin schuilt een enorme brok toegevoegde waarde.
Iets anders, dat in het verhaal van wortel en stok een rol speelt, is het fenomeen van de angst: doorgaans is de angst om iets te verliezen dat je al hebt, beduidend groter dan de angst om iets niet te behalen waarnaar je streeft. De kracht van de negatieve sanctie is groter dan die van de positieve. Veranderingsprocessen zijn door dit gegeven ook zo lastig op gang te brengen.
Het blijft interessante materie, waar veel over gezegd kan worden. De praktijk blijkt telkens een uniek product waar wel veel in te herkennen is. Kortom: management is een leuk vak om te beoefenen en te (blijven) leren.
Dat softe managers veel kapot maken. kan ik onderschrijven. Dat de zweep erover het antwoord hierop zou zijn vind ik te ver gaan. Ruim een half jaar geleden ben ik ontslagen na een arbeidsconflict waarin intimideren en pesten door de manager en mijn zich omhooglikkende collega´s een gewoonte aan het worden was. Ik ben zeer blij dat er een einde gekomen is aan deze situatie, doch ik had het liever opgelost op een andere manier. Konfronteren en afspraken maken lijkt me een betere optie in deze. Ook al hebben ze me mentaal niet kapot gekregen, mijn basaal vertrouwen in managers, meerderen e.d. is wel beschadigd. Alle eerste nieuwe stappen die ik zet, laten me de opgelopen emotionele schade goed voelen. Ik ontloop het niet, doch het kost wel extra energie. Mijn huidige manager heeft dezelfde voornaam als mijn vorige, dat was best even schrikken en aandacht geven aan mijn beeldvorming naar die persoon om er blanco in te stappen. Mijn kritische mening kenbaar maken bij het management over het project waar ik nu voor werk heeft en vergelijkbare reactie. Loopt dat goed af, dan heb ik het ergste weer achter de rug. Ik wil geen schaduw van mezelf worden, doch afgestraft worden voor dingen die je aankaart en goed zijn voor een geheel is niet wat ik wil bereiken in mijn leven. Er zijn nu eenmaal mensen die genieten van de macht die ze hebben en het niet nalaten om die ten koste van anderen te gebruiken. Zolang je dit niet kan uitsluiten klinkt de zweep erover dictatoriaal en vind ik het niet goed te praten.
Reactie: Niet over de inhoud, wel over de vorm. Ik apprecieer het bijzonder dat de studie op basis waarvan het artikel geschreven werd makkelijk bereikbaar is. In het verleden heb ik een aantal keren flink gezocht (en niet gevonden).
Reactie: Dump die kinderen maar. We nemen ze en laten ze achter en nog legaal ook.
Als je kinderen wilt moet je er ook voor ze zijn op op te voeden en dit niet aan anderen overlaten.
Reactie: Indien dit tien jaar geleden gerealiseerd geweest zou zijn geworden, had ik tien jaar geleden al kunnen gaan werken!
Sommige mensen hebben nl. geen oma's, opa's of bereidwillige buren...en ook geen geld voor de dure opvang!!!
Belachelijk dat wij hier in Nederland zo achterlopen op dit gebied, kijk eens naar de rest van Europa, waarbij zelfs voor het vervoer van de kinderen wordt gezorgd en voor maaltijden op school.
En, slechts enkele duizenden vrouwen....alsof die er dus maar niet toe doen.....
Reactie: Daar ben ik het mee eens. Wat een managementboek een managementboek maakt is dat het voor managers bestemd is. Of het nou door een journalist of een managementspecialist is geschreven maakt niet uit.
