Wouter en Camiel niet beter af met een deeltijdbaan
29 april 2010 -
Een deeltijdbaan leidt niet tot een betere balans tussen werk en privé. Zowel parttimers als fulltimers waarderen de balans met een 6,9. Dat is onverwacht, je zou denken dat parttimers een betere balans ervaren. Een en ander blijkt uit een onafhankelijk onderzoek van Effectory, onder 6.000 medewerkers in Nederland.
Het is een trend: steeds meer mensen werken in deeltijd in plaats van een 40-urige werkweek. Met name vrouwen dragen bij aan deze ontwikkeling. Maar liefst 66 procent van de vrouwen in Nederland heeft inmiddels een deeltijdfunctie. Veel genoemde reden: meer tijd en aandacht voor het gezin. Met Wouter Bos en Camiel Eurlings als boegbeelden lijken nu ook de mannen van Nederland bereid afscheid te nemen van het stereotype.
Minder controle en hoge werkdruk
De arbeidsparticipatie van vrouwen is de laatste jaren met acht procent toegenomen. Toch hebben vrouwen het moeilijker op de werkvloer dan mannen. Mannen waarderen hun invloed op de werkzaamheden met een 7. De score van 6,5 geeft aan dat vrouwen veel minder controle ervaren tijdens het werk. Om de verwachtte vergrijzingsgolf te ondervangen, stimuleert de Nederlandse overheid het parttime werken. Het onderzoek van Effectory geeft echter aan dat de arbeidsparticipatie nog niet is voltooid. Directeur van Effectory en HR-trendwatcher Guido Heezen: "Belangrijk is om te onderkennen dat veel bedrijven nog niet volledig gericht zijn op parttimers. Het probleem bij parttime werken is vaak dat de werkdruk te hoog is. Gecombineerd met de innovatieve technologie zorgt dat ervoor dat mensen thuis moeilijk het werk los laten. Daarnaast hebben medewerkers met een deeltijdbaan hogere verwachtingen over de balans tussen werk en privé dan hun collega’s die fulltime werken. Als vervolgens blijkt dat er helemaal niet meer tijd overblijft voor het gezin, valt het oordeel des te negatiever uit."
Het zit ook bij de medewerker zelf. ook ik werk maar 4 dagen per week en niet meer 5. Ik zie wel dat ik meer tijd heb voor het gezin. Maar ik heb dan ook de afspraak dat ik opdeze papadag niet voor iedereen bereikbaar ben.Alleen mijn coördinatoren mogen me bellen bij calamiteiten. Ik lees geen mail en andere zaken op deze dagen.
Herkenbaar uit mijn praktijk. Juist parttimers werken thuis verder. Echter, het artikel legt de 'schuld' bij de werkgever. Ook werknemers hebben hun aandeel in de werkbeleving: wat maakt het dat je zoveel uren naast je reguliere uren draait? Wat levert jou dat op? Het antwoord zit vaak (na enig doorvragen) op erkenning en waardering. Hetzelfde antwoord waar uiteindelijk ook fulltimers mee komen als ze te hard gewerkt hebben. Gaat het hier over wel of niet parttime werken of gaat het hier om iets anders: aandacht voor mensen? De vraag stellen is het antwoord geven.
Er komt hier een interessant gegeven naar voren. Zowel werknemer als werkgeve schieten tekort in het ervaren, begrijpen en hanteren van spanningen. Nog teveel leeft het idee dat de werk-organisatie en de prive-situatie harmonieus en samenhangend is. Welaan dat is niet het geval. Daarom zal zowel de individuele werker als bedrijf en gezin meer aandacht kunnen en moeten geven aan het productiever omgaan met spanningen enconflicten. Een ware uitdaging voor de 21e eeuw.
