23 maart 2010 -
Waarom stellen volwassenen zo weinig vragen? Houden we op een gegeven moment op nieuwsgierig te zijn? Vragen stellen is een krachtige manier om orde te scheppen. Ze vergroten ons begrip van de dingen om ons heen en plaveien de weg naar nieuwe ideeën en oplossingen. Ook kunnen ze foutieve redeneringen, gebrek aan kennis, en zelfs fraude aan het licht brengen.
Dat stelt Myra White, hoogleraar aan de Harvard Business School, op Management Issues. Als we geen vragen stellen, blijven we misschien onnodig vasthouden aan onze eigen aannames over de wereld en over wat mensen doen en denken. Het gevolg: slechte beslissingen en het risico dat mensen misbruik van ons maken.
Crisisvragen
Zou de kredietcrisis ontstaan zijn als bankiers, wetgevers en zelfs investeerders meer vragen hadden gesteld over hypotheken en kredietregelingen? Wat zou er gebeurd zijn als de Securities and Exchange Commission (SEC) meteen vragen was gaan stellen toen er tips binnenkwamen over Madoff en zijn potentieel frauduleuze praktijken?
Angst en onzekerheid
Het belang van vragen stellen is duidelijk, waarom is er dan zoveel weerstand tegen? Het antwoord is, zoals zo vaak: angst en onzekerheid. Hieronder vier veelvoorkomende redeneringen waarmee mensen goed praten dat ze niet doorvragen:
1. Ik ben de enige die hier niks van snapt
Niemand wil dom overkomen. Het gevolg is dat de meeste mensen hun mond houden, zelfs als ze niks begrijpen van hetgeen er gezegd wordt. Deze angst was olie op het vuur van de kredietcrisis. Veel regelgevers en bankiers begrepen te weinig van al die innovatieve financiële producten die de markt overspoelden, maar in plaats van vragen te stellen die hun onwetendheid aan het licht zou brengen, keken ze de andere kant op. Opmerkelijk is trouwens dat wanneer mensen wel hun mond open trekken, ze in negen van de tien gevallen ontdekken dat ze niet de enige met dezelfde vraag zijn. Eén vraag leidt vaak tot een stortvloed aan andere vragen. Soms wordt de initiële vraagsteller zelfs tot een soort informeel leider benoemt.
2. Deze persoon is een expert en ik ben maar een gewone sterveling
Psychologen hebben ontdekt dat veel mensen de mening van een expert klakkeloos overnemen. Dit effect wordt zelfs nog sterker als die expert gebruik maakt van ingewikkelde woorden en veel vakjargon. Uit onderzoek blijkt echter dat de meeste experts op tv en internet geen betere voorspellingen doen dan een gemiddeld iemand. De meesten zitten er zelfs volledig naast. Vragen stellen is een goede manier om erachter te komen hoeveel die expert daadwerkelijk weet en of zijn uitspraken ergens op slaan. Een echte expert kan de dingen uitleggen in termen die ook een leek begrijpt en doet dat bovendien graag. Einstein deed dit bijvoorbeeld door auto’s en treinen te gebruiken als metaforen om zijn ideeën begrijpelijk te maken.
3. Ik sta voor gek als ik vragen stel
Soms roepen vragen inderdaad een vijandige reactie op. in plaats van eerlijk en open te antwoorden, kan de spreker de vragensteller subtiel aanvallen of zelfs publiekelijk voor schut zetten. Soms wagen ze het zelfs een tegenvraag te stellen. Dergelijk intimiderend gedrag is echter een sterk waarschuwingssignaal: de spreker zou weleens iets te verbergen kunnen hebben of wil niet dat zijn stellingen aan nader onderzoek onderworpen worden.
4. Ik kan maar beter niks vragen want dan vallen mijn dromen in duigen
Mensen hebben de neiging minder te vragen als iets te mooi om waar te zijn lijkt. Ze willen niet dat de realiteit hun mooie romen verstoort of dat ze in een ethisch dilemma belanden. Veel Europese investeerders bij Madoff zeiden achteraf dat ze wel dachten dat hij betrokken was bij illegale handel, maar dat dit los stond van hun eigen investeringen. Daarom hielden ze hun mond. Als iets te mooi klinkt om waar te zijn is het echter belangrijker dan ooit om vragen te stellen. Meestal is het namelijk te mooi om waar te zijn.
Laten we dat voor de grap hier eens doen.
De AFM, onder regie van Nelie Smit, verordonneerde de banken inzicht te geven, aan hun klanten, over de daadwerkelijk gemaakte kosten per verkocht produkt.
We spreken dan twee jaar voor het uitbreken van de krisis. Wat bleek? Geen enkele bank kon met de beste wil van de wereld een berekening tonen die liet zien hoe een produkt was opgebouwd, wat de revisie was, wat de bank en/of tussenpersoon er aan over hield en sterker nog, wat de klant aan het eind van de rit er aan over zou houden.
Wel dat laatste kunnen we nu wel vaststellen. Er zijn meer dan 70 Miljoen woekerpolissen verkocht. Met woekerpolissen moet worden gezien dat financiele instellingen de klant verkooptechnisch in zo'n positie hebben gemanoeuvreerd, dat die klant op welke wijze dan ook, gelegaliseerd is afgeperst.
Even voor de goede orde, daar hielden ALLE financiele instellingen zich mee bezig. En Nout Wellink? ie zat erbij en keek er naar en op geen enkel moment heeft DNB ook maar een moment gevonden in te moeten grijpen.
Daar is overigens wel om gevraagd, aan DNB maar zeker ook aan onze volksvertegenwoordigers en niet in de laatste plaats de Minister van Financien. We weten nu ook, als we even kijken naar het hele smerige debacle genaamd de DSB bank, hoe het verschillende oudpolitici, die er ook hebben gezeten toen de 'vermeende malversaties' zouden hebben plaatsgevonden, zich netjes hebben laten uitbetalen, en voor de rest niets vroegen.
Hebben zij dan niets onoirbaars gezien of opgemerkt? Klaarblijkelijk niet. Maar ze lieten zich dan wel rijkelijk belonen voor zoveel ogenschijnlijke incompetentie.
De banken is sinds jaar en dag gevraagd te stoppen met die gelegaliseerde criminaliteit genaamd Valuta dagen. Dat zijn drie tot vier dagen dat een bedrag bij overboeking op rekning van de betreffende fianciele instellingen bleef staan. Gevolg? Krankzinnige Miljarden, door de jaren heen, die die banken opstreken aan rente, rente die overigens nog geen enkele keer werd uitbetaald aan de klant, aan wie het geld dan ook uiteindelijk toebehoorde.
Menigmaal zijn de financiele instellingen vragen gesteld betreffende berekeningen en premies, niet alleen door hun klanten maar ook door autoriteiten en overheid. Wij hebben financiele instellingen gezien die aan geen enkele gerichte vraag ook maar een moment gehoor hebben gegeven. Sterker nog, zij schoven zichzelf heel graag heel veel geld toe.
Dat is wat wij wel met zijn allen al jaren weten. Toen kwam de crisis. Diezelfde klanten werden ineens financiers. Juist, als belastingbetaler werden zij de financies van diezelfde financiele instellingen, die de veroorzakers zijn van de crisis.
Bos werd meteen gevraagd hard en duidelijk in te grijpen, om er voor te zorgen dat de rechten van de klanten en belastingbetaler zouden waarborgen. We weten nu wat Bos heeft gedaan. Bos heeft met geld van de belastingbetaler het leven van die financiele instellingen gegarandeerd, zonder daarvoor noemenswaardig iets terug te vragen.
Veel erger nog. Toen het schuiven met geld, na het betalen van die hulp, gewoon doorging, toen mensen gewoon doorgingen zich te verrijken omdat omdat omdat.....werd diezelfde Bos gevraagd om direkte maatregelen dit asociale gedrag te stoppen. Bos antwoordde dat hij niet de middelen had dit te kunnen [?????]
Hier hebben wij het over totale incompetentie van de bovenste plank mijne dames en heren.
Nout Wellink, baas vab DNB kweelde 'FOEI' in de publiciteit maar zei ook meteen dat hetgeen werd uitgekeerd conform bla bla die blah was. Er werd de banken gevraagd dergelijk verfoilijk gedrag met onmiddellijke ingang te stoppen. We kennen het resultaat.
Het onderwerp is doodgebloed maar wie krijgt de rekening? Juist, u en ik als klant en als belastingbetaler en we weten wat heel veel zaken betreft één ding volkomen zeker.
Als je een volksvertegenwoordiger vraagt jou te vertegenwoordigen, jouw belangen te behartigen, dan zal hij/zij hun stinkende best doen hun achterwerk in het pluche van Den Haag te krijgen, wat die er ook voor moet toezeggen. Daarna, en dat weten wij uit ervaring, mogen wij vier jaar onze mond houden en toezien hoe incompetentie en impotentiie, door ambtenaren en politiek weer hoogtij zal vieren.
Dat is iets wat wij de afgelopen tien jaar hebben mogen ervaren. Als ik het artikel mag geloven dan maakt vragen je wijs? Dat is maar ten dele waar. Aan Leugenaars en Incompetenten, lees hier een MP, V-MP, Bankiers en leden van de raden van besturen en commissarissen van de Financiele instellingen en DNB, hoef je niets te vragen. Je weet standaard dat je wordt belogen waar je bij staat of als antwoord op je vraag, met een hoop onzinnig gelul of gelegaliseerde diefstal en oplichting weer naar huis wordt gestuurd.
Dat is wat de klant van de bank en belastingbetaler op dit moment ervaard. Ligt ondergetekende daar wakker van? Nee, ondergetekende stelt aan mensen die er werkelijk toe doen gerichte vragen maar weet dat hij een financieel adviseur, ambtenaar of politicus niets hoeft te vragen. Die verschuilen zich achter regeltjes, procesjes, halve leugens, halve waarheden tot gelegaliseerde criminaliteit en minachting, jegens hen die zij eigenlijk zouden moeten dienen, want daarvoor hadden zij zich naar voren geschoven en ons dat beloofd, en zich maandelijks wel geld voor toegeeigend.
Vragen kunnen dus heel nuttig zijn alleen moet je het wel om de juiste reden aan de juiste persoon doen. Aan bovengenoemde mensen oprechtheid, eerlijkheid, duidelijkheid en transparantie vragen? Dat is vragen om ....... what ever ..... whats the point?
Dennis Berl
|
|
23
-
03
-
2010
|
18
:
29
uur
@Civile,
Ik kan me hier wel in vinden. Politici en eerlijkheid zijn de laatste 10 jaar inderdaad ver te zoeken. List en bedrog staat meer centraal dan de waarheid vertellen. Hoe kun je een onafhankelijk onderzoek doen als iedereen elkaar een handje boven op het hoofd houdt. Juist, gewoon NIET.
Daarnaast staan wij als belastingbetaler compleet machteloos. Machteloos in die zin dat we er vrijwel geen invloed op kunnen uitoefenen. Het enige dat wij kunnen is stemmen. Maar ja, de vraag reist uiteraard: wie zegt dat het erna beter gaat?
Goed artikel, stof tot nadenken. Want inderdaad, we zijn vaak te bang om vragen te stellen. En als je het al durft, kom je ook nog regelmatig van een koude kermis thuis. Wat meer begrip en minder hoogdraverij zou onze maatschappij erg goed doen.
