16 januari 2009 -
Het verschil tussen overleven en ten onder gaan, kan volgend jaar wel eens liggen in de manier waarop ondernemingen hun managementbeloningen regelen. Beloningscommissies gaan dan ook een zwaar jaar tegemoet, aldus Hewitt New Bridge Street.
Enerzijds moeten ze de belangen van de aandeelhouders, die de beloningen in toom willen houden, beschermen, aan de andere kant moeten ze het managementtalent tevreden, uitgedaagd en gemotiveerd houden om de crisis te overleven.
Motivatie
Rob Burdett, directeur van Hewitt New Bridge Street: "Managementbeloningen worden nauwlettend in de gaten gehouden tijdens een recessie: managers moeten gemotiveerd blijven en aandeelhouders willen niet dat de beloningen excessief worden. Het gaat er om of bedrijven een beloningsstructuur weten te bewerkstelligen die leidinggevenden behoudt voor de onderneming en die tegelijkertijd in overeenstemming is met de ondernemingsdoelstellingen. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan."
Variabele beloning
Uit het onderzoek kwam naar voren dat de managementbeloningen iets minder stegen dan vorig jaar, maar toch nog zeven tot tien procent. Vooral Amerikaanse CEO’s incasseren nog steeds een riant salaris. Ze verdienen gemiddeld 60 procent meer dan hun Britse collega’s, vooral omdat een groter deel van hun beloning variabel is. Vooral prestatiegerelateerde beloningen hebben de afgelopen vijf jaar een enorme opmars gemaakt en beslaan ongeveer de helft van de variabele beloning van managers.
Stapje terug
"Over het algemeen is de managementbeloning de afgelopen jaren geen groot issue geweest," stelt Burdett. "Er bestond, mede dankzij de florerende economie, een stilzwijgende overeenkomst over hoe de beloningen gestructureerd moesten zijn. Maar de tijden zijn veranderd en de meeste bedrijven overwegen grote veranderingen in hun beloningsbeleid. De uitdaging is ervoor zorgen dat de beloningen en bonussen zowel gepast als effectief zijn. Dat betekent: nieuwe doelen stellen voor toekomstige bonussen en beloningen in het leven roepen die op de lange termijn gericht zijn. Dat houdt dus ook in dat als bedrijven hun doelstellingen niet halen of minder groeien dan het voorgaande jaar, managers genoegen moeten nemen met een lagere beloning en/of bonus. Het is dan tevens zaak geen té optimistische doelstellingen in het leven te roepen want dat kan leiden tot ongefundeerde risico’s.
Een beetje een discussie in de waan van de tijd. Nu blijkt dat een enkele topman een forse bonus heeft opgestreken is dat het gesprek van de dag. ''Schande'' roepen we, geheel in stijl van de politieke correctheid.
Ondertussen krijgt Youp van het Heck voor het roepen van een vergelijkbare volzin een paar miljoen op zijn rekening gestort, waar je niemand over hoort klagen en biedt Manchester City 110 miljoen op een voetballertje die ze ook een salaris van 14 miljoen per jaar willen betalen.
Rimpelingen in de economie die bonussen terwijl maar weinig mensen zich druk schijnen te maken voor het bieden van oplossingen.
Erger nog, je hoort bijna niemand over de echte crisis, vele malen groter dan de kredietcrisis die de wereld over een jaar in de greep zal gaan krijgen, de employabilty crisis. Honderduizenden zullen het arbeidsproces verlaten, waardoor een groot tekort aan werknemers gaat onstaan. Is het niet beter om daar eens de schouders onder te zetten in plaats van dat praten achteraf?
Leo K.
|
|
20
-
01
-
2009
|
11
:
55
uur
Wie bepaalt hier wat gepaste beloningen zijn? De mens, en managers zijn daarop geen uitzondering, zal in eerste instantie altijd hebberig zijn - die hebberigheid is effectiever naarmate de manager denkt in een meer onafhankelijke positie te zijn. Maar of het verstandig is naar de motivatie op de werkvloer, en dus uiteindelijk ook op de resultaten waarop de manager wordt afgerekend, is zeer de vraag. Dáár zal nooit evenwicht in worden bereikt zolang ontslag tevoren kan worden ingecalculeerd met een bonus achteraf.
Naast hebberigheid is ook jaloezie een nare menselijke eigenschap.
De beloning aan de top wekt wel jaloezie op, maar beďnvloed de motivatie niet echt.
En mag een manager die iets meer verdient dan het maximum dagloon iets regelen voor het geval hij werkeloos wordt?
Excessief hoeft niet, maar dat zijn ook echt uitzonderingen die de regel dat managers gepast worden beloond bevestigen.
