15 oktober 2007 -
Ziek zijn is een luxe die steeds minder Britse managers zich durven te permitteren. Eén op de drie is zo bang voor het predicaat ‘werkschuw’, dat hij zich zelfs op zijn sterfbed nog naar het werk zou slepen. Uit onderzoek van het Chartered Management Institute blijkt een diepgewortelde cultuur van ‘presenteïsme’ op de Britse werkvloer. Hoewel die betrokkenheid bewonderenswaardig is, is het minder positief dat ze door die houding juist ziektes verspreiden en kost de onderneming productiviteit.
Negatieve motivatie
Het CMI ontdekte bovendien dat maar liefst de helft van de managers niet ‘positief gemotiveerd’ is door hun werk, maar alleen overuren maken vanwege de werkdruk en deadlines. De bereidheid over te werken is ook aanzienlijk gedaald sinds 2000. Meer dan zeven van de tien suggereren dat slechte gezondheid hun werkplezier belemmert en hoewel de helft zegt dat hun onderneming zich bekommert om het welzijn van het personeel, vindt slechts 46 procent dat hun direct leidinggevende zich daadwerkelijk interesseert voor hun gezondheid. Jo Causon, hoofd marketing en corporate affairs van het CMI: "Hoewel veel werkgevers zich druk maken om de kosten van absentie, zien ze niet hoeveel schade aangericht wordt met hun cultuur waarin ziekte gezien wordt als zwakte. Het risico van fouten en het verspreiden van ziektekiemen is zeker groter dan de voordelen van iemand die komt werken terwijl hij of zij niet helemaal fit is."
Weinig interesse
Ook uit onderzoek van Business In The Community blijkt dat werkgevers niet erg geïnteresseerd lijken in het welzijn van hun medewerkers. Een derde van de werkenden vindt dat hun gezondheid genegeerd wordt op hun werk en zes van de tien geloven niet dat hun baas hen belangrijk genoeg vindt om in te investeren. Bijna de helft heeft niet het idee dat het bedrijven iets kan schelen dat hun welzijn van directe invloed is op de productiviteit. Vier van de tien werknemers zegt ontmoedigd te worden om vrijaf te nemen als ze zich niet lekker voelen, en een even groot deel dat ze regelmatig gedwongen worden onbetaald over te werken en/of hun lunchpauze op te offeren. De helft maakt melding van stressverschijnselen, meer dan een derde van depressie en een vijfde van paniekaanvallen.
Stappen
Uit onderzoek van Lemsip blijkt overigens dat één op de twintig mensen wel in staat is een avondje te stappen, terwijl ze beweren echt niet te kunnen werken….
Wel een aardig artikel alhoewel ik niet weet of dit hier ook in Nederland op zou gaan. Verder vind ik de laatste alinea wel kenmerken, iets wat ik in Nederland ook wel eens heb mogen ervaren. Wel kunnen stappen maar 'te ziek' om te komen werken. Dat lijkt me een hele duidelijke in elk geval.
RC PM
