13 mei 2014 -
Een groot deel van de gemeenten in Nederland erkent dat er tekort aan zorgkennis is. Met name de kennis over de geestelijke gezondheidszorg ontbreekt bij veel gemeenten, maar ook op andere terreinen is de kennis of het inzicht over de beschikbaarheid van zorgkennis beperkt.
Dit blijkt uit een rondgang van Yacht in samenwerking met FunktieMediair onder bijna 50 gemeenten. Als gemeenten al weten welke kennis er nodig is, belemmert de huidige wet- en regelgeving hen deze kennis binnen te halen. Slechts 59 procent van de gemeenten is klaar om de zorgtaken aan te bieden, die per 1 januari 2015 van hen verwacht worden.
Decentralisatie zorgtaken
Rob Marechal, directeur bij FunktieMediair: "Het is opvallend en zorgelijk tegelijk om te zien dat gemeenten onvoldoende anticiperen op wat er op hen afkomt met de decentralisatie van de zorgtaken. Het blijkt dat twee derde van de gemeenten weet wat er van hen verwacht wordt en wat dit betekent voor de functies van medewerkers. Het besef dat er zorgkennis nodig is, is hoog (89 procent), maar men heeft dit nog onvoldoende binnen gehaald; vooral de kennis van de GGZ scoort laag. Uit onze inventarisatie blijkt ook dat slechts een derde van de gemeenten daadwerkelijk aan de slag zijn met de invulling van de nieuwe rollen van medewerkers. Daar komt bij dat men matig inzicht in de benodigde capaciteit en de aanvullende competenties van de huidige werknemers om de transitie tot stand te brengen. Uit onze gesprekken met gemeenten blijkt dat degenen die voor een centrale regie door programmamanagement gekozen hebben het beste voorbereid zijn."
Wet- en regelgeving
Deze uitkomsten krijgen een extra lading door de resultaten van het laatste wendbaarheidsonderzoek van Yacht. Daaruit blijkt dat een kleine tweederde van de gemeenten weet welke expertise nodig is om de zorgtaken te kunnen invullen. Maar het blijkt dat ze bij het aantrekken van de juiste kennis belemmerd worden door huidige wet- en regelgeving. 49 procent van de gemeenten vindt dat ze over onvoldoende mogelijkheden beschikken om medewerkers te ontslaan en te vervangen. Uitbreiding van het personeelsbestand is helemaal geen optie, omdat bij veel gemeenten een aannamestop. En als klap op de vuurpijl is het opleidingsbudget onvoldoende waardoor medewerkers niet of nauwelijks omgeschoold kunnen worden.
De conclusie is dan ook dat veel gemeenten voor een flinke uitdaging staan. Willen ze vanaf 1 januari a.s. goed in staat zijn om de taken die hen zijn toebedeeld uit te voeren, dan zullen gemeenten de tijd nu moeten gebruiken om in kaart te brengen welke expertise nodig is en hiervoor een concreet plan op stellen.
Tja, je kan het uitdagingen noemen of erkennen dat het gigantische problemen worden. Budget is een probleem evenals een aantal personen die anderen voor de problemen op laten draaien. Het aantal burn-out patiënten blijft in de stijgende lijn gaan. We zijn niet bezig van verbeteren en opbouwen maar van structureel en constructief alles te slopen. De kosten gaan straks ''weer'' vele malen hoger uitvallen dan begroot is. En let maar op mijn woorden, alles zal weer veel duurder uitvallen dan vanuit de oude situatie. En daarbij nog erger dat de gene voor wie de zorg bedoeld is er alles behalve bij gebaat zijn. Het valt niet uit te leggen naar de klant en derhalve zal de frustratie en de daarbij extra ontstane problemen de situatie nog kostbaarder gaan maken. We denken niet meer in oplossingen maar we denken in het creëren van nog meer problemen. De mooi weer goeroes mogen wel weg nu. Zelfs een ezel stoot zich geen 2 keer aan de zelfde steen. De bv Nederland homo sapiens schept er genoegen in.
