5 augustus 2010 -
Om welke reden ze ook plaatsvinden, fusies en overnames zijn riskante aangelegenheden. Of ze nu bedoeld zijn om een nieuwe technologie te ontwikkelen, marktaandeel te vergroten of schaalvoordeel te realiseren, fusies en overnames hebben zelden het beoogde effect.
Uit onderzoek van Hay Group in 2007 bleek al dat minder dan een tiende van de fusies en overnames ‘volledig succesvol’ waren en de vooraf gestelde doelstellingen haalden. Uit onderzoek van Accenture bleek dat minder dan de helft van de fusies en overnames de beraamde kostenbesparingen, omzetstijging of aandeelwaardestijging tot gevolg had. Bovendien blijken fusies en overnames desastreus voor de leiderschapscontinuïteit aan de top en daarmee de prestaties. Dit komt omdat in de jaren volgend op een overname zoveel managers en directeuren vertrekken.
Waarom?
Dit alles roept de vraag op waarom dan toch zoveel organisaties op overnamepad gaan. Iemand moet er toch voordeel bij hebben? Een opvallend antwoord op deze vraag kwam naar voren uit een onderzoek door wetenschappers van de Lubar School of Business. Zij ontdekten dat de mate van verlies voor de aandeelhouders van de overnemende onderneming ten gevolge van de overeenkomst, ingeschat kan worden op basis van het overlappend eigendom – oftewel in hoeverre de institutionele aandeelhouders zowel aandelen in de overnemende als de overgenomen organisatie hebben.
Overlappend eigendom
De onderzoekers constateerden dat wanneer er geen overlappend eigendom was, de waarde van de overnemende partij met gemiddeld 1,6 miljoen dollar daalde. Was er wel overlappend eigendom(ofwel in aantal aandeelhouders, ofwel in het percentage van het aantal aandelen dat zij in beheer hadden), dan daalde die waarde met maar liefst 111,7 miljoen dollar.
Onafhankelijke raad van bestuur
Er werd ook onderzocht of dit negatieve effect van overlappend eigendom beperkt werd wanneer het bestuur onafhankelijker was, wanneer de CEO al dan niet ook lid was van de raad van bestuur, wanneer de directie al dan niet aandelen en/of opties had. Effectief toezicht door de raad van bestuur beperkt inderdaad het negatieve effect van overlappend eigendom. Sterker nog: een onafhankelijke raad van bestuur en directeuren die niet tegelijkertijd voorzitter van de raad van bestuur zijn, kunnen die negatieve effecten zelfs teniet doen.
Bron:Management Issues
Dat er maar zo weinig overnames/fusies succesvol zijn heeft vaak met ego's te maken. Ik zit al jaren in het vak en heb verschillende partijen de revue zien passeren. Wat me iedere keer weer opviel is dat er zoveel persoonlijke ego's een rol wilde spelen, het geldelijk direct omgezet wilde zien of ''de baas'' wilde zijn.
De groep die echt gaat voor het het optimaliseren en het rendement uit de samenvoeging wil halen, is op een hand te tellen. Immers, als ''vriendjes'' bepaalde functies vervullen moeten deze in de nieuwe organisatie ook weer een rol vervullen. Tja, of dit echt nodig was of dat er een functie gecreeerd is, is dus maar helemaal de vraag. Dit vindt op bijna ieder niveau plaats.
Verantwoordelijken moeten m.i. verder van de organisatie staan om echt objectief te kunnen handelen. Deze objectiviteit zal tot een optimale samenvoeding leiden en het hoogst mogelijke rendement zal behaald kunnen worden. Hierbij niet gezegd dat je de menselijke maat uit het oog moet verliezen, maar objectiviteit is in dit soort processen vaak ver te zoeken.
