Journalisten verdringen elkaar in de media om te vertellen hoe kwalitatief hun berichtgeving wel was in vergelijking tot wat andere media anno 2009 brengen.
Ten eerste is die superieure kwaliteit een grove generalisatie en dus een onwaarheid. Ten tweede is een kwaliteitsoordeel waardeloos als je zelf de criteria mag bepalen. En ten derde zijn die kwaliteitscriteria ondertussen volstrekt verouderd…
Wie schiet er een gat in de volgende redenering?
Tijdens een economische dip/recessie staan omzet en marge onder druk. Hoe kwetsbaarder een bedrijf, hoe meer last het van een recessie heeft.
Dat bedrijven omvallen, heeft dus in se niets te maken met de economie maar met het ondernemerschap en de bedrijfsvoering in de periode ervoor. Een recessie is dus niets meer dan een darwiniaanse schoonmaak.
Hetzelfde geldt ook wanneer producten aan het einde van hun levenscyclus komen, zoals nu het geval is voor kranten. Alleen radicale innovaties kunnen leveranciers (uitgevers in dit geval) van de ondergang redden.
Krampachtig vasthouden aan wat voorbij is en meieren hoe goed het allemaal was, kan dat niet. Journalisten verdringen elkaar in de media om te vertellen hoe kwalitatief hun berichtgeving wel was in vergelijking tot wat andere media anno 2009 brengen.
Ten eerste is die superieure kwaliteit een grove generalisatie en dus een onwaarheid. Ten tweede is een kwaliteitsoordeel waardeloos als je zelf de criteria mag bepalen.
En ten derde zijn die kwaliteitscriteria ondertussen volstrekt verouderd… Zoals Chris Anderson in The Long Tail aantoont, is het niet zo dat nieuws/opinierapporteurs en -makers die niet voor een krant werken, niet goed zijn. Ze komen alleen niet door de beperkingen van het distributiekanaal heen (kranten hebben maar een bepaald aantal journalisten nodig en een beperkt aantal pagina’s te vergeven). Via internet hebben ze nu wel een bereik. Kortom: de totale kwantiteit van informatie is niet zoveel slechter geworden en de kwaliteit is eigenlijk beter. Kortom: einde oefening kranten as we know them. Wat er nu nog op de markt is, zijn zombieproducten.
(P.S. ik heb 20 jaar in diverse functies voor krantenuitgevers gewerkt en de geur van de inkt van de rotatiepersen zal mij nooit loslaten, maar met tranen hou je de wereld niet tegen….)
Over de auteur:
Guido Thys helpt als bedrijfsverloskundige organisaties om waarde ter wereld te brengen voor zichzelf, klanten en andere belanghebbenden. Met meer dan 160 presentaties per jaar is hij de meest gevraagde zakelijke spreker van Nederland.
Hij is de inspirator van ?Next! Coaches, een groep bijzonder dwarsliggende management- en bedrijfscoaches.
Hij is auteur van o.m. "WAKE-UP CALL: het gaat slecht dus moeten we weer even normaal doen." Werk nu mee aan zijn nieuwe boek!
Volg Guido op Twitter: GuidoThys en LinkedIn
Over de auteur:
