"Rare jongens, die mensen" dacht ik, toen ik deze week voor de zoveelste dag op rij met gefronste wenkbrauwen de kranten, de blogs, de RSS feeds en zo voorts had doorgenomen. Waarom reageren we allemaal zo emotioneel en zo weinig rationeel?
Waarom doen we morgen zelf waar we gisteren zo erg op tegen waren.
Wilders
De ene dag staan alle leden van de tweede kamer met rode kaken en een adrenaline spiegel van ver boven normaal Geert Wilders aan te vallen, twee dagen later spreken ze er allemaal schande van dat 25% van de Marokkaanse jongeren crimineel is en roepen ze in koor "dat er wat aan gedaan moet worden", waarbij zelfs het woord kampementen te beluisteren viel.
Ontslagrecht
Enkele maanden geleden werd het Rapport Bakker naar de onderste bureaula verbannen, waar hij gezellig met het rapport Rood kan gaan slapen. Enkele weken geleden wisten de sociale partners trots te melden dat er een akkoord was over het ontslagrecht (men had namelijk besloten niets te veranderen). Dinsdag oppert Donner dat er misschien wel gesproken zou kunnen worden over een soort van eigen risico voor bedrijven die mensen willen (of moeten) ontslaan en donderdag komt er ineens een motie van die strekking uit het niets vallen, waar de kamer enthousiast op reageert.
Mensen
Het probleem met ons mensen is dat we vaak eerst reageren en dan pas gaan nadenken. Zeker als iemand aan iets zit wat ons lief is. Zo reageert een groepje mensen per definitie, als in een reflex, negatief op alles wat Wilders zegt en doet. Anderen (en wie weet, misschien wel dezelfden) reageren fel als iemand aan het sociale stelsel wil komen, zeker als ze denken dat mogelijk de zwakkeren in de samenleving de dupe kunnen zijn van een maatregel.
Ook ik dus…..
Ook ik heb me daar schuldig aan gemaakt. Op het moment dat ik zag dat er iemand aan een van mijn stokpaardjes "klantgerichtheid" zat, reageerde ik primair, dus emotioneel. Zonder het stuk goed te lezen, zonder te wachten op de verdere verklaringen of rationalisatie van de stellingen van de auteur van dat blog.
Emotio en ratio
Primair, dus emotioneel reageren, we doen het vaak , zo niet altijd, uit eigenbelang. Ikke, Ikke.
Het vreemde is echter dat we vaak door eerst na te denken ons eigen belang vaak beter dienen. "Probeer eerst te begrijpen" een van de 7 (inmiddels 8) eigenschappen van Covey. Het is moeilijk, zeker als er felle emoties een rol spelen. Maar hoeveel kansen hebben we al niet gemist door primair en emotioneel te reageren? Daar komen we gelukkig nooit achter. Wel weet ik dat soms stevig herstel werk nodig is om een emotionele reactie te voorkomen, veel negatieve energie, die we als positieve energie veel nuttiger hadden kunnen besteden.
Ja, eigenbelang dienen is een eigenschap die we allemaal hebben. Maar soms dienen we ons eigen belang beter door onze emotie eerst te rationaliseren.
Ad de Beer is een gedreven all round business coach en interim manager die organisaties helpt om vanuit de kracht van mensen verbeteringen te realiseren.
Het losmaken van de kracht van mensen is een voorwaarde voor bedrijven en organisaties om succesvol en te zijn en optimaal te presteren. Zijn bedrijf F-ektief Business Coaching begeleidt bedrijven in deze processen.
Over veranderen door mensen schreef hij het boek “klantgericht veranderen”.
Ook is hij een onderhoudend spreker over diverse onderwerpen.
Ook is hij eigenaar van Interim-anders, agamedes, zzp-marktplaats.eu en de community managersenondernemers.nl
telefonisch is hij te bereiken op 0612724659
Over de auteur:
