Voor de nieuwe Idols hebben zich al 28.000 mensen aangemeld en dat aantal verbaast mij. Iedereen weet dat de jury bijna alle ‘artiesten’ in de voorrondes publiekelijk afslacht. Niemand gaat vrijwillig naar de slachtbank, dus moet ik concluderen dat deze mensen zichzelf zo goed vinden dat ze de kans willen wagen. Als je deze blog leest, hoor je waarschijnlijk ook tot de top binnen je organisatie. Of je denkt je dat je daarbij hoort!
In een vorige blog vertelde ik over de 80-20 regel: 80% van de medewerkers denkt tot de 20% best presterende medewerkers te horen. Vergeet deze regel maar als het om managers gaat, de realiteit is anders, in ieder geval in de Verenigde Staten. In Business Week zijn de resultaten van een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat 90% van de Amerikaanse managers denkt dat ze tot de top 10% behoort. Directeuren komen zelfs boven de 90% uit.
Werkvloer
Zelf heb ik meegewerkt aan een onderzoek bij een klant, waar monteurs aansluitingen maakten en apparatuur plaatsten in woningen. Het onderzoek betrof de klantbeelden die de monteurs, het middenkader en de directeuren hadden. De monteurs bleken een beeld van de klant te hebben dat het meest overeen kwam met dat wat klanten over zichzelf vertelden. De directeuren hadden wel een duidelijk beeld, maar dat kwam absoluut niet overeen met de werkelijkheid. Dit verschil kwam natuurlijk bij het middenkader op het bord, en die moesten zich er maar uit zien te redden. De directeuren waren echter zo overtuigd van hun eigen gelijk, dat ze amper in staat waren hun beeld bij te stellen, terwijl het voor de monteurs, middenkader, adviseurs en onderzoekers overduidelijk was dat ze er naast zaten.
Om een directeur te overtuigen van de resultaten van het onderzoek heb ik een spijkerbroek voor hem gekocht en een dag als hulpmonteur mee laten werken in een monteursploeg. Dit soort interventies is vaker nodig geweest om directeuren realisme bij te brengen.
Spiegel
Hoe hoger je als manager in de lijn zit, des te beter moet je in de gaten houden of je denken nog wel aansluit op de realiteit. Je hebt je verdiept in de relevante theorieën, in de markt, in je klant, je weet hoe je met medewerkers, collega’s en con-cullega’s om moet gaan en dat je jezelf steeds een spiegel voor moet houden. Maar hoe komt het dan dat managers vaak denken dat ze gelijk hebben, terwijl het voor iedereen evident is dat ze er naast zitten?
Alleen maar toppers
Het televisieprogramma ‘Op de werkvloer’ (helaas niet mijn idee) laat zien hoeveel wijzer managers worden als ze werkelijk een dag meewerken in de uitvoering. Dan zien ze de realiteit en wat het effect is van het eigen handelen. Ik vraag me af hoeveel managers regelmatig het veilige kantoor verlaten om een dag mee te werken in de uitvoering, want dat is de werkelijkheid en niet wat in het hoofd zit. In die werkelijkheid tref je de spiegel, en dat kan soms hard aankomen. Zoveel echte topartiesten zijn er natuurlijk niet.
Een uiterst nuttig artikel. Eigenlijk zou elke, zichzelf respecterende organisatie, het zichzelf op moeten leggen twee maal per jaar als manager of directeur, mee te moeten lopen met de werkvloer. En dag geeft hen weliswaar iets van een lichte cultuur shock, maar vaak zie je dat dit slechts een tijdelijke is.
Ook hier geld dat wanneer het voorbij is dat de allergrootste meerderheid, min of meer door die wolkencultuur doordrenkt, weer over gaat tot de orde van de dag. Met name dergelijke intervenities kunnen bijzonder verhelderend werken. Binnen grotere bedrijfsculturen is vaak het best te zien dat er sprake is van verschillende realiteiten.
Op zich een boeiend fenomeen als je vaak als externe in verschillende organisaties kunt acteren en er oog voor hebt.
RC PM
Ad Beer
|
|
26
-
09
-
2007
|
08
:
16
uur
Bij ons is het heel normaal, zelfs verplicht, dat al het indirecte personeel, tot de hoogste manager toe, 40 uur, een hele aaneengesloten week, aan de lijnen in een productieplant werkt. Iedereen ondervindt aan den lijve wat het betekent en dat werkt zeker verhelderend.
Ook begint het management de werkdag op de werkvloer om daar de de afgelopen en komende dag te bespreken. Een rondje naar de informatieborden, waar alle gegevens over productie, verzuim en problemen vermeld staan is een standaard routine.
Het is wennen voor nieuwe managers, maar het contact met de werkvloer is wel optimaal.
Ad Beer
|
|
27
-
09
-
2007
|
08
:
20
uur
@ Ulla,
dat is een optie die ik zeker eens ga onderzoeken. Overigens laten wij management talent vaak al meelopen en hebben we ook ''junior boards'' waar aanstormend talent dezelfde problemen als het zittende management behandeld, dit onder begeleiding van zittende managers en management development managers.
Vaak verassende uitkomsten en een zeer goed selectie instrument.
Als je mensen op de werkvloer betrekt bij management beslissingen, hun mening vraagt, dan wordt het leven van een manager een stuk aangenamer. Mensen op de werkvloer geven dan al snel toe dat het vak van manager iets is wat ze echt niet willen en sommigen blijken talent te hebben en die laten we groeien.
Het lijkt een American dream, maar het werkt. Via bijvoorbeeld de ondernemingsraad en/of werkgroepen kun je mensen laten groeien en onverwacht talent vinden. Ook een goed systeem van verbeterideeën kan veel potentieel aan het licht brengen, zo identificeren wij jaarlijks ook veel management potentieel.
Probeer het, het werkt.
Maar maak geen rigide systeem, wij passen ons systeem ook regelmatig aan. Kleine verbeteringen, vaak gebaseerd op ideeën van de werkvloer.
Ulla van Laar
|
|
26
-
09
-
2007
|
16
:
39
uur
Combineer dit met: laat een medewerker op de werkvloer eens een dag meelopen met zijn manager. Wellicht krijgt de medewerker op zijn beurt inzicht in de realiteit aan die kant.
Over de auteur:
