Incidentele coachingsvragen lijken soms te gaan over kleine, toevallige dilemma’s. Maar vergis je niet. Ze gaan vaak om urgente en brandende zaken. Nadat de brand geblust is pakt men de draad weer op. Het probleem lijkt dan opgelost of in ieder geval duidelijk. Dat is niet altijd het geval.
Symptoombestrijding
Vaak komt het voor dat men alleen een deel van het probleem aankaart en verderop in het proces weer vast komt te zitten. Dan is er sprake van symptoombestrijding. Men moet eigenlijk opnieuw bouwen, want de oorzaken blijven. Toch blijven veel mensen in de praktijk doorworstelen, keer op keer, zonder de optie van structurele oplossings- en opbouwtrajecten te overwegen
In het leven vinden er altijd nieuwe bewegingen en ontwikkelingen plaats, intern of extern ingegeven. Je kunt je afvragen of bepaalde patronen in je gedrag zich herhalen of dat het nieuwe zaken zijn die van buiten op je afkomen. Door blijven worstelen heeft vaak geen zin, omdat de schade alleen maar toeneemt.
Ervaring
Ik praat graag uit ervaring. In mijn omgeving zie ik vrij veel sleutelfiguren in bedrijven worstelen met stress, werkdruk, conflicterende rollen, hoge ambities, verwachtingen, vele mogelijkheden en financiële verplichtingen. Het zijn juist deze mensen die niet preventief op zoek gaan naar coaching tot het te laat is. Ze willen het allemaal zelf doen en denken dat het zo hoort. Uiteindelijk zijn de kosten in materiele en immateriële zin enorm. Voor hun persoonlijk, maar ook voor het bedrijf.
Intensieve begeleiding en preventief via een omweg
Recent kwam dit thema weer ter sprake rond een doelgroep waar steeds vaker naar intensievere begeleiding moet worden gezocht, omdat men te laat is met het herkennen van de signalen die leiden tot uitval. Daar gaat natuurlijk al ziekteverzuim aan vooraf. Men moet dan wel hulp zoeken. En pas op met vooroordelen. Het gaat om gezonde mensen, met veel verantwoordelijkheden, veel ambitie en een hoge werkdruk. Men denkt in die doelgroep niet aan coaching, want dat is ‘not done’. We proberen nu via een omweg preventief te werken. Ik ga een reeks artikelen schrijven over zelfmanagement. Dat is een veilige manier om wat kennis over te brengen. Coaching is niet voor iedereen toegankelijk. Dat blijkt. Er zijn enkele redenen te bedenken waarom het zo gaat.
Taboe of inzicht
Mijn inziens is er een taboe op coaching waardoor men niet zichtbaar gecoacht wil worden. Nog steeds. Maar dat is het niet alleen. Mensen en organisaties weten vaak niet dat ze kiezen voor symptoombestrijding. Preventief handelen, daar zijn wij in organisaties niet aan gewend. Achteraf geld uitgeven aan een probleem wel. Want dan is het concreet, want het probleem heeft zich bewezen. Men hoeft zijn of haar nek niet meer uit te steken. Want laten we eerlijk zijn. Als we ons wel bewust zijn van wat er aan de hand is en preventief willen handelen, dan zouden we het probleem of de oplossing aan kunnen kaarten. Maar dat zal ook geld gaan kosten, je moet je er heel sterk voor maken etcetera. We zijn ook gewend dat ons verzoek afgewezen wordt.
Daarom pleit ik voor meer inzicht op ontwikkelingsgebied in organisaties! Het gaat wat mij betreft niet om een geldkwestie als we het hebben over coaching, maar meer om een taboe. En dan is inzicht nodig.
Rendement coachingstraject
De ervaring wijst uit dat mensen niet direct het rendement zien van een coachingstraject en zich niet bewust zijn van de kosten van stagnatie door belemmerende gedragspatronen. Hiermee wordt een grote fout gemaakt door organisaties en sleutelfiguren in organisaties.
Coaching is op zich niet direct meetbaar in de maandelijkse cijfers. Wel op de lange termijn. De mensen die wel bewust kiezen voor coaching, vertonen effectiever gedrag wat uiteindelijk rendabel is. Dat moet trouwens ook de voorwaarde van de coaching zijn. Wat men onder andere bereikt is dat een probleem opgelost wordt, de kennis, de vaardigheden en het gedrag verbeteren en de motivatie, het werkplezier en de ambitie weer herontdekt worden. Hierdoor ontstaat een hefboomwerking voor excellent presteren.
Wees gewaarschuwd. Coaching went, vooral als er op een goede manier gebruik van wordt gemaakt. Mijn ervaring is dat mensen na een goede ervaring terugkomen voor coaching op diverse gebieden. Soms zelfs voor een lange termijn, omdat nieuwe mogelijkheden en kansen zich hebben voorgedaan. Deze mensen zijn taboedoorbrekend.
Ik heb inderdaad een coach gekregen, nadat ik vastgelopen was.
zelf heb ik dat ervaren als zeer prettig.
Ik heb gemeld dat het voor de werkgever en vooral voor mij beter was geweest dat ik de coaching bij de aanvang van mijn werk had gekregen.
Kennelijk was die feedback overgekomen als kritiek; 3 weken later kreeg ik ontslag aangezegd.
en toch heb ik die ervaring met een coach als zeer positief ervaren.
Martijn
|
|
12
-
02
-
2007
|
09
:
16
uur
Leuk artikel. Ik ben werkzaam bij een aannemer. Van oudsher een traditionele en stugge bedrijfstak. In mijn werk leg ik direct verantwoording af aan de directeur van mijn vestiging. In principe is hij ook mijn "coach". Om te voorkomen dat er in deze verhouding een conflict of intrest kan ontstaan heb ik bewust gekozen voor een externe coach. Eens onafhankelijke senior in een andere vestiging. Immers, hoe kan ik met mijn directeur redelijk praten over zaken die hem raken.
In eerste instantie werd er sceptisch op mijn verzoek gereageert. Normaal wordt alles van bovenaf gereguleerd. Maar het werkt. Vraag gestuurde consulten en regulier overleg.
Mijn ervaring is dat wanneer dergelijke initiatieven ook veel meer bij mensen zelf vandaan komen de coaching ook veel meer waarde krijgt. De sceptische houding omgebogen naar enthousiaste ondersteuning van het initiatief.
Mirjam.nu
|
|
8
-
02
-
2007
|
11
:
42
uur
Inderdaad, preventief werken is niet de sterkste kant van veel managers. Je zou het ook een gebrek aan een bepaald soort persoonlijke aandacht kunnen noemen. Afgezien daarvan is coaching ook een kostenpost en daarbij is de werknemer er vaak een paar uur voor afwezig. Gelukkig is online coaching in opmars, dat kan tenminste vanaf de werkplek, ieder moment dat het de cliënt schikt.
mevrouw m Kardux
|
|
8
-
02
-
2007
|
14
:
10
uur
Hallo mensen,
Ik ben werkzaam bij een groot bedrijf met vele mogelijkheden qua werkzaamheden/ontplooing.
Ik ben van mening dat een groot bedrijf met een grote groep werknemers zonder coaching,soms meer ontslagen zullen moeten geven(of contracten niet verlengd worden),of op ziektekosten met langdurig verzuim stuit.
Puur om het feit dat inzicht idd meer motivatie meer plezier meer inzet en zelfvertrouwen schenkt aan die gene die gecoacht word.
Plus het plezier,effectiviteit,en presteren gaan soepel zonder onzekerheden.
Al bij al dus een belangrijk feit dat coaching meer gebruikt moet worden om een gezond bedrijf te behouden.
loes savelkouls
|
|
7
-
02
-
2007
|
06
:
22
uur
Geachte lezer
Ik ben werkzaam in het ziekenhuis, en ben erg blij dat wij zonder te vragen ieder kwartaal een coaching gesprek hebben.
Indien nodig mogen we zelf aankaarten om nog meer gesprekken.
Ik ben van mening dat iedere werkgever dit met zijn/ haar personeel zou moeten doen.
Het is veel prettiger werken, als je van tijd tot tijd eens je hart mag luchten, en dat je natuurlijk ook eens ergens op gewezen wordt, al lijkt het niet altijd een groot of noemenswaardig onderwerp, maar waar iemand zich misschien wel aan staart.
