Ken je de uitspraak: met een kopje water kan je het begin van een bosbrand blussen?
Populair is het om te weten hoe om te gaan met een crisissituatie, een conflict of burn-out. Wij zijn meer van de preventie en richten ons meer op het voorkomen van druk en spanning op individuele medewerkers of een team. Daar is veel van onze Praktijkgids voor Teamontwikkelingop ingericht.
Incidenten en emotie
Zo hoorden we over een Thee-briefing, dat is een debrief die het verschil maakt, en dat je in je team makkelijk toe kan passen. Een Thee-briefing is een moment dat je neemt voor het team dat bij het incident aanwezig was. Direct erna, als de emotie er nog is, medewerkers zich gestrest voelen of overweldigd. Thee- briefings worden al gebruikt, met name in de hulpverlening en ook met deze titel. Het is een moment waarin iedereen toestemming krijgt om gevoelens te erkennen en elkaar te steunen.
Reflectie en feedback
Een Thee-briefing hoeft niet lang te duren, spreek er een tijd voor af, afhankelijk van het aantal deelnemers. Niet teveel, denk aan 5 tot 10 minuten, waarin iedereen even de gelegenheid neemt zich uit te spreken, gevoelens te uiten, te reflecteren op het incident en mogelijk positieve feedback te geven aan collega’s. Je helpt je team even de verbinding met elkaar aan te gaan op basis van de emotie. Zoek een rustige ruimte, kopje thee erbij, het is beschermde tijd om vervolgens weer samen verder te kunnen of naar thuis te gaan.
Vooral luisteren
Het is nadrukkelijk geen officieel overleg, geen vergadering. Het gaat er niet om op alle opmerkingen van iedereen te reageren, alle problemen, vervelende gevoelens aan te pakken. De bedoeling is elkaar de ruimte te geven, de drempel laag te maken om gevoelens te erkennen. Daarom is het belangrijk af te spreken niet te oordelen, alleen te luisteren. Mogelijk zijn er zaken die je als teamleider of als team signaleert waar je nog eens over door wilt praten, die parkeer je op dat moment en zet je later op een agenda.
Emoties delen
De Thee-briefings zijn ontwikkeld door een klein verzorgingshuis. Regelmatig waren er gebeurtenissen waarbij emoties opliepen. Op die momenten besloten ze een adempauze in te lassen en ze gaven het een naam. Het lukte medewerkers emotioneel zware kost op een vrij lichte manier met elkaar te delen en daarna veel minder emotioneel belast weer verder te werken of naar huis te gaan.
Over de auteur:
