Van onze web-kinderen wordt beweerd dat ze goed kunnen multitasken, omdat ze opgroeien in een wereld waarin dat vanzelfsprekend is. Je ziet het ze ook doen: televisie kijken, facebooken, internetten en tegelijkertijd huiswerk maken. Hoe zit het met volwassenen? Kunnen wij dat ook nog leren? En onze medewerkers?
Dit weekend was ik op het jaarlijkse congres van Skepsis Nederland. Eén van de meest vooraanstaande sceptici in de wereld is James Randi. Inmiddels 84 jaar oud, is hij nog steeds een enthousiaste bestrijder van pseudowetenschap. Onderzoek deed hij naar alternatieven geneeswijzen en mensen met bijzondere gaven. Hij ontmaskerde bijv. Uri Geller die beweerde dat hij met geestkracht lepels kon buigen.
Beschikbaar 1 miljoen dollar
De 'James Randi Educational Foundation' heeft al jaren 1 miljoen dollar klaar liggen om uit te reiken aan de persoon die aan kan tonen over bovennatuurlijke gaven te beschikken. Het is vooral nieuwsgierigheid die hem drijft. Hij sluit niets uit, wil alles onderzoeken. Al jaren volg ik deze man, die ik bewonder om zijn enorme open attitude en kritische geest
HNL & HNW
Door James Randi ben ik lid van Skepsis Nederland. Een groep kritische mensen, met veel humor en absoluut geen fundamentalistische zuurpruimen, zoals je misschien zult verwachten. Het congres dat ik bezocht ging over het onderwijs, o.a. over Het Nieuwe Leren, en ik zag al snel een relatie met Het Nieuwe Werken.
Positieve insteek
HNL baseert zich net als HNW o.a. op een aantal aannamen van Carl Rogers, een Amerikaanse psycholoog en psychotherapeut. Een aantal van zijn stellingen zijn kort samengevat:
- Iedereen wil leren;
- Iedereen kan/wil zelf de regisseur zijn van leren en leven.
- Iedereen kan/wil van uit zichzelf samenwerken met anderen.
Teveel geloof
Deze stellingen zijn wetenschappelijk meerdere malen en overtuigend onderuit gehaald, m.n. door de praktijk. Dan is het volgens de sceptici dus geen wetenschap, maar geloof. Op basis van dit geloof is het onderwijs in Nederland opnieuw ingericht.
Het pakt anders uit
De idealistische visie op kinderen en leren is vertaald en geïntroduceerd door de New Public Managers in het onderwijs. Het neo-liberale denken propageerde een bedrijfsmatige aansturing van onderwijsinstellingen. New Public Managers zijn voortvarend te werk gegaan en nu zitten we met een systeem van competentieonderwijs, leerlingen die zelf de regie moeten voeren en leraren die geen kennis meer overdragen maar gedegradeerd zijn tot coach c.q. dola (docent op loopafstand). En dat terwijl de oorspronkelijke bedenkers van HNL het onderwijs alleen maar wilden verrijken! 95% van het systeem wilden ze in takt houden. Ze constateerden de behoefte om ook vaardigheden te leren als verantwoordelijkheid nemen, argumenteren, debatteren en samenwerken. Flink doorgeslagen dus en op basis waarvan? Hoe zou het zijn met HNW?
Nog niet voor iedereen duidelijk
Nog even over multitasken. Ook zo'n geloof. Multitasken bestaat niet, behalve als het gaat om routinetaken. Kinderen die zogenaamd met meerdere kennisverwerkende taken gelijktijdig bezig zijn:
- doen 2x zolang over de afzonderlijke taken of maken 2x zoveel fouten;
- scoren minimaal 1 punt lager dan kinderen die dat niet doen bij gelijke inzet aan tijd;
- zijn op de langere termijn eerder afgeleid dan kinderen die minder 'multitasken' en kunnen zich slechter gedurende langere tijd op 1 taak concentreren.
Een geprefereerde aanpak hoeft niet de beste aanpak te zijn en het loont de moeite aannamen te checken.
Inderdaad, multitasken bestaat niet. Je hersens switchen razendsnel van de ene naar de andere taak. Uit onderzoek van de Stanford University is ook gebleken dat multitasken geen tijdwinst oplevert. Wel heeft het gevolgen voor je concentratievermogen, dat neemt af. Al met al dus pleidooi om te gaan singletasken. Dat geeft meer rust en betere resultaten. Dat geldt voor zowel kinderen als volwassenen.