28 november 2006 -
Leiderschapsstijlen worden rechtstreeks beďnvloed door de motivaties van managers. Volgens David McClelland, psycholoog aan Harvard die zich een groot deel van zijn loopbaan bezig hield met de studie van motivatie en de manier waarop motivatie het gedrag van leiders beďnvloedt, bestaan er drie drijfveren.
Ten eerste is er de prestatiedrang: managers die hierdoor gedreven worden, houden van uitdagingen die hen de kans bieden iets nieuws te realiseren. Ten tweede is er het streven naar samenhorigheid: de manager voelt zich aangetrokken tot groepsactiviteiten, omdat die hem de gelegenheid bieden relaties aan te knopen. De derde drijfveer is de zucht naar macht, persoonlijke dan wel gesocialiseerde.
Macht Bij persoonlijke macht heeft de leider behoefte aan status en imago en ervaart hij een sterke behoefte om belangrijk gevonden te worden. Uiterlijke statussymbolen (auto, kleding) en deelname aan prestigieuze activiteiten bezorgen deze mensen de gewenste status. Leiders die streven naar gesocialiseerde macht krijgen voldoening wanneer ze er in slagen anderen competenter en beter te maken.
Combinatie Studies tonen aan dat grote, charismatische leiders voornamelijk worden gedreven door de gesocialiseerde macht, terwijl de persoonlijke macht vaak wordt geassocieerd met de uitbuiting van ondergeschikten. Volgens McClelland zijn de drie verschillende motivaties tot op zekere hoogte echter bij iedereen aanwezig. De gecombineerde motivaties van een managementteam creëren -vaak onbewust- het leiderschapsgedrag van een onderneming.
Het kost een paar centen maar dan weet je ook wat. Het was al lang bekend dat dit gaande was. Zal het volgende onderzoek aantonen dan 80% macht ook machtsmisbruik geeft? vast wel. Daar zijn wetten voor die natuurlijk zijn aan te tonen. Nu heet dit graaigedrag. Uitbuiting komt zo vaak voor dat het als vanzelfsprekend wordt gevonden. Niemand kijkt er ook meer van op. Kortom, goed leiderschap ontbreekt nog steeds in 9 op de 10 gevallen.
Leduc Paul
|
|
28
-
11
-
2006
|
22
:
27
uur
De motivatie mag er zijn , maar als de competentie er niet is , wil ik de leiderschapsstijl niet tegenkomen bedreven door velen .
Het lijkt me voor de hand dat competentie van primordiaal belang is .
B. v. Brakel
|
|
30
-
11
-
2006
|
17
:
32
uur
Het valt me elke keer weer op de discussie over leider(schap) en de rol van managers.
Een manager kan succesvol zijn maar falen als leider. Dit heeft te maken met de verschillende competenties die van de functie gevraagd wordt.
Bjvoorbeeld is dat een leider zich richt op individuen en een manager zich vertschuilt in groepen.
Een goede leider is inhoudelijk gericht terwijl een goede manager zich bezighoudt met formele regels en procedures.
Een ander bijkomstighedi is dat leiders "macht" zien als een middel en managers dit zien als een doel.
Bij een manager gaat het vooral om gezag en respect en bij een leider om vertrouwen.
Alleen wanneer de manager de eigenschappen bezit die bij een leider horen kan ook deze hierin succesvol zijn.
heer F Schophuizen
|
|
2
-
12
-
2006
|
13
:
53
uur
Ik denk dat je met hetzelfde gemak een model kunt opzetten waarin leiderschap gedreven wordt door:
- Idealisme
- Vergroting van kennis
- Expressie
Door een artikel te schrijven waarin macht en status als dominante factoren worden benadrukt, krijg je mijn inziens een soort self-fulfilling prophesy. Dat is jammer omdat het merendeel van de (wereld)bevolking draait op intermenselijke relaties. Niet voor niks hebben netwerken en lobbying een belangrijk invloed op de deals die gesloten worden. Wie is daarin het meest succesvol? Degene die de meeste anderen achter zich weet te scharen.
