Opvallend hoeveel actuele discussies er zijn over het eventueel falen van het onderwijssysteem. Mijn artikel was bijna af, toen ik toevallig bij Zembla op Nederland 3, interessante dingen hoorde over de duizenden drop-outs per jaar. De opmerking die geplaatst werd en mij bijgebleven is, is de omschrijving van het VMBO als een sociaal-economisch afvalputje. Discussies branden los om terug te gaan in de tijd, terug naar de ambachtsscholen. Waar blijft dan de kenniseconomie, de kenniscreatie?
Starten bij de voorschool om af te koersen op de kennissamenleving
Dat is een hypothetische slogan, maar de praktijk remt die ontwikkeling af, jammer genoeg vanwege kortzichtigheid! Volgens prof.dr.mr. C.J.M. Schuyt is het Nederlandse onderwijssysteem gericht op elitevorming. Dat zie je overduidelijk in de grote steden (denk maar even aan de witte vlucht). Achterstelling in het onderwijs bewerkstelligen en in standhouden kan toch nooit in een voorbeeldige kennissamenleving resulteren.
Allochtonen nog steeds niet gelijkwaardig in het onderwijs en op de werkvloer behandelen heeft domweg te maken met een historisch koloniaal ego. Een nationale paradigmaverschuiving is hard nodig om de ontwikkelingsmogelijkheden te bieden voor het aanwezige talent van elke burger zonder enig onderscheid.
Als in ons denken bijvoorbeeld goede leerresultaten niet uitsluitend meer voorbehouden worden aan bepaalde etniciteit, dan kan de afreking beginnen met de vastgeroeste vooroordelen. Er veel kaf onder het koren, maar als we in Nederland doorgaan met stigmatiseren, dan prijzen we ons binnen enkele decennia uit de internationale handel. De allochtonen vormen met de jaren een groter deel van de arbeidsbevolking in de grote steden. Waar gaan we heen als we selectief het talent in het onderwijs en de werkvloer aftoppen? Leve de vrijheid een gelijke kans voor iedereen voor meer welzijn en hopelijk ook welvaart!
Jan Maasland
|
|
7
-
05
-
2006
|
05
:
20
uur
@ heer Abdulqadir Jarmohamed: Tsjongejonge, wat gemakkelijk om vanuit de etniciteit weer de slachtofferrol aan te nemen. Ja, er zelfs het koloniale tijdperk bij te halen. D'r is veel mis in het onderwijs, dat erken ik, maar dat heeft weinig of niks met etniciteit te maken. Aziatische (Chinese, Vietnamese, Indonesiche) en Surinaamse kinderen presteren ongeveer gelijkwaardig aan allochtone kinderen, zelfs op 'zwarte scholen'. Als u etniciteit er bij wilt halen, dan ook graag even hand in eigen boezem steken.
heer Abdulqadir Jarmohamed
|
|
7
-
05
-
2006
|
17
:
34
uur
Geachte heer Maasland,
Uw stelling dat allochtonen in het onderwijs ongeveer gelijkwaardig presteren als autochtonen is juist. Bij het vergelijken van onderwijsresultaten is het nagaan of er sprake is van een gelijke beginsituatie belangrijk.
Het liefst zou ik geen etniciteit boven een andere stellen, want de leerling op het Erasmiaans Gymnasium met de meeste tienen en negens als eindrapportcijfers heet Bilal en is van Marokkaanse komaf.
Waarom heeft het huisvestingsbeleid in de grote steden geresulteerd in probleemwijken? Relatief veel allochtone jongeren missen de aansluiting met het vervolgonderwijs en de arbeidsmarkt. Er is veel kaf onder het koren aan beide kanten.
Als de samenleving mensen als Mohammed Bouyeri in de cel gooit, imams die haat prediken het land uitzet, dan we een onzichtbaar probleem nog over. Wat doen we met degenen die de allochtone jongeren met een diploma hun loopbaan verzieken en waaraan herkennen we deze personen? Hef als overheid die islamitische school op die verkeerd bezig is of zou zijn, maar laten we ook ophouden met negatief afschilderen van alle andere islamitische scholen die (veel) beter presteren dan vergelijke scholen.
Op islamitische scholen steken ze niet alleen de hand in eigen boezem, maar worden de handen ook nog uit de mouwen gestoken. Dat ik zie dagelijks bij IBS De Dialoog. Het gaat meneer Maasland helemaal niet om het aannemen van de slachtofferrol, want ik voel me geen slachtoffer en zit goed in me vel.
Ik gooi (ondanks het vogelgriepvirus) de knuppel in de hoenderhok om reacties uit te lokken die de kern van het probleem raken. Misschien hebben we (u en ik) wel ongeveer hetzelfde wereld- en mensbeeld, vandaar dat we in dialoog zijn.
Asha Kalijan
|
|
9
-
05
-
2006
|
08
:
53
uur
De dialoog is waar het om gaat. Als we werkelijk weten wat er leeft onder de mensen die met het vakgebied (het onderwijs) te maken hebben, vanuit verschillende invalshoeken, dan leveren we een bijdrage aan vernieuwingen cq verbeteringen. Als we niet bijdragen of ons uitspreken, dan zou je denken dat we het wel best vinden zoals het gaat. Of is het onderwijs dan echt zo ontoegankelijk en complex en weten we niet waar te beginnen? Is het zinloos?
heer H Schooljan
|
|
9
-
05
-
2006
|
13
:
55
uur
De heer heer Abdulqadir Jarmohamed schrijft: "Als de samenleving mensen als Mohammed Bouyeri in de cel gooit, imams die haat prediken het land uitzet, dan we een onzichtbaar probleem nog over". Had de samenleving anders moeten reageren op de moord op Theo van Gogh door Mohamed B.?
heer Jan van Asveldt
|
|
10
-
05
-
2006
|
12
:
02
uur
Probleem binnen het onderwijs is het feit dat de veranderingen elkaar zo snel opvolgen dat het voor de onderwijsmensen en managers bijna niet bij te houden is.
Voeg daarbij dat de minister wel veel veranderen wil maar geen financiële middelen ter beschikking stelt en u kunt op twee vinger natellen dat het onderwijs niet optimaal kan functioneren.
Etnische zaken spel daarbij slechts een ondergeschikte rol!! (ze zullen zeker op enkele plaatsen meespelen gezien het feit dat de meeste stagiëres die ik op personeelszaken heb gehad van allochtone komaf waren en elders niet geplaatst konden worden)
Inmiddels loop ik al 30 jaar mee in de ondersteunende sector en ik moet constateren dat als men niet bereid is te investeren in het onderwijs (en dan bedoel ik niet de docenten e.d. die al jarenlang tijd en geld investeren door een salarisachterstand van ruim 15% met de marktsector), het onderwijs een steeds grotere achterstand zal krijgen en verder weg zal zakken in de algemene onderwijsmalaise.
Nico van Leeuwen
|
|
12
-
05
-
2006
|
12
:
32
uur
Het klopt inderdaad dat het huidige onderwijs van geen kant deugt. De oplossing ligt echter niet in het teruggaan in de tijd, naar de ambachtsscholen. Ik denk het schoolapparaat zou moeten inspelen op de nieuwe generatie kinderen. Deze kinderen zijn compleet anders dan diegene die lesgeven en degene die beslissen over hoe er les gegeven zou moeten worden. In plaats van de leerplichtleeftijd te verhogen naar 18 jaar, verplichte vakken, meer structuren etc., zou je naar meer vrijheid in het onderwijs moeten. Sabbaticals voor leerlingen, vrije keuzes in vakken, vrijheid naar welke school je vandaag gaat, thuis studeren en avondscholen. Laat de leerlingen zelf kiezen en ondersteun dat. Laatst hoorde ik dat 70% van de schoolverlaters werkeloos is. Ze mogen er dus best langer over doen om dat papiertje te halen.
saied
|
|
13
-
05
-
2006
|
00
:
20
uur
Misschien moet er meer 1-op-1-onderwijs komen. Aangezien dat op scholen hoogst waarschijnlijk niet mogelijk zal zijn, kan het wellicht veel eerder op de werkvloer gebeuren. Zodoende komt er ook een betere link tussen theorie en praktijk.
NB: Ik ben zelf een student die niet al te blij is over het onderwijs systeem.
leenaerts_mark@hotmail.com
|
|
13
-
05
-
2006
|
10
:
59
uur
Student WO:
Er is te weinig persoonlijk contact tussen docent en student, te weinig uitdaging voor leerlingen, te weinig aansluiting met de praktijk, initiatief wordt de kop ingedrukt, teamwerk wordt individueel beloond, de lat ligt vaak te laag. Presteren klinkt als een vies woord, en collegegeld verdwijnt naar onderzoekers die zich van hun docerende taak kwijten door hun eigen boeken aan te prijzen als "de toonaangevende vakliteratuur".
Naar mijn idee is er (binnen het wetenschappelijk onderwijs) te weinig belangenverstrengeling tussen docent en student. Veel onderzoekers hebben moeite om hun publicatie-targets te halen omdat ze les moeten geven, en kunnen zich niet op hun lessen concentreren omdat er onderzocht moet worden. De student zou eerder ingezet moeten/kunnen worden in het onderzoeksproces, zodat de student meer leert over praktijkgericht onderzoek, en de docent meer kan publiceren.
Om me heen zie ik veel HBO doorstromers. Wat me aan hen opvalt is dat zij vaak de meest prachtige presentaties maken, maar inhoudelijk belangrijke steken laten vallen. In discussies gaat de winst naar diegene die het vaakst aan het woord is, en ondertussen de meeste 'dure woorden' gebruikt.. In één op één gesprekken geven zij vaak als reden van hun universitaire vervolgstudie de titulatuur: zelden willen zij beter leren onderzoeken. Interactie tussen studenten (zowel HBO als Universitair) is lang niet altijd constructief: ieder wordt immers individueel beloond op tentamencijfers. "Het maakt mij niet uit dat hij het fout heeft, zolang ik maar beter weet" is in alle stilte het credo.
De middelbare school (VWO) ligt al vier jaar achter me, maar me staat bij dat daar een veel te breed pakket aan vakken oppervlakkig behandeld wordt. Ook daar werd de leerling niet aangemoedigd om te presteren: niet individueel, niet in de groep.
Over het VMBO: ik kan enkel steunen op verhalen van een mede-student die les geeft aan tweedejaars VMBO. Ik durf hier dan ook geen waarde-oordeel over te geven.
Asha Kalijan
|
|
15
-
05
-
2006
|
20
:
42
uur
Als ik dit allemaal zo lees, geef dat voor mij toch ook de zorg, betrokkenheid en de bewustzijn van de studenten zelf aan bij de huidige gang van zaken in het onderwijs (naast die van de docenten, begeleiders en andere betrokkenen). Zouden studenten, studentenverenigingen, klasse-oudsten wellicht veel meer inspraak moeten hebben in het onderwijssysteem? Ik weet niet of het al bestaat, maar ik denk aan een soort toegankelijke platform voor onderwijsinnovatie met niet alleen onderwijsdeskundigen binnen en buiten de politiek, maar ook met studenten, ouders, bedrijfsleven etcetera.
F. Leeman
|
|
6
-
06
-
2006
|
09
:
55
uur
Over (verondersteld) falend onderwijs het volgende: Kijkend naar de houding van de hedendaagse ouders, veel werken, grotere huizen en langere vakanties, dan kan het niet anders dan dat ze "erg" moe zijn aan het eind van hun werkdag. Tijd voor hun kinderen om ze te begeleiden in de vormende jaren wordt achterwegen gelaten. Dat wordt min of meer overgelaten aan de pedagogische kwaliteiten van de docenten. Dáár zit nu de fout. Docenten hebben inderdaad pedagogische kwaliteiten, maar die zijn afgestemd op kennisoverdrachtelijke- en sociaal communicatieve basis en kunnen en mogen nooit door falende carrière-ouders aangewend worden om ook maar eben de gedachte te hebben: "dat hun kindren ook nog even opgevoed worden op school".
Dat er ook de afgelope njaren veel "drop-outs" zijn geweest bij het onderwijs heeft enerzijds te maken met een snel veranderende taakstelling, maar ook door de abnormale wijze van brutaliteit en arrogantie van leerlingen.
Misschien moeten de ouders eens beter voorgelicht worden wat het betekent als zij overgaan tot gezinsvorming. Na de beschuit met muisjes en de kadootjes begint het pas echt.
Gebruik docenten waar ze goed in zijn en laat iedere ouder zich bewust zijn van zijn of haar opvoedende rol. Dan maar een vakantie minder of niet iedere 4 jaar verhuizen naar een groter huis, want dat is alleen maar uiterlijke schijn en vaak gedreven door naijver en grootheidswaanzin.
