Mijn aandacht wordt de laatste tijd getrokken door de reclamecampagnes van een aantal grote banken. Ik krijg de indruk dat ze mij (en u ook) aan willen spreken. In de televisiespotjes en op de foto’s in de krant is de klant van deze banken een goed geklede, redelijk gefortuneerde, ambitieuze manager en ondernemer. Ik voel mij niet aangesproken als klant, maar wel om op zoek te gaan naar het patroon in deze reclames.
Ik neem u even mee in de reclames van drie banken.
De eerste gaat over een stel dat een flink huis heeft gekocht. De man klust en de vrouw raadpleegt haar labtop. Ze roept opgetogen ‘Het staat er al op!’ Bij de hypotheek van (schatting) minimaal € 300.000 krijgen ze zomaar € 2.000 cash op hun rekening gestort.
De tweede reclame gaat over een ondernemer, type broer van Wouter Bos of Mark Rutte, die zielsgelukkig in de stromende regen staat, hoofd omhoog, armen wijd. Laat de shit maar komen! Eronder staat de tekst ‘alsof je de hele wereld aankunt’. En dat na een bezoekje aan deze bank.
De derde bank adverteert met een adviesmarathon, 100 dagen advies, waar en wanneer u maar wilt. Er zijn 3 foto’s waarbij dezelfde mannelijke adviseur op bezoek is bij 3 klanten. De foto’s suggereren dat de bezoeken waarschijnlijk in de ochtend, middag en avond zijn afgelegd. Op de laatste foto ziet de adviseur er nog steeds even fris uit als aan het begin van de dag, en dat 100 dagen lang.
Op zoek naar de trend
Er zijn wel meer bedrijven die opmerkelijke reclames hebben. Maar nu 3 banken dat tegelijkertijd doen, valt het op en wil ik weten wat de trend is.
Met managers kijk ik altijd op systeemniveau naar situaties. We zoeken naar de patronen. Wat is de context waarin een patroon zich manifesteert? Wat zijn de onderliggende structuren? Welke mentale modellen, waarden en overtuigingen spelen een rol?
Het is mijn overtuiging dat analyses op systeemniveau leiden tot ingrepen met effect, ook op de langere termijn. Actie ondernemen op basis van één enkele gebeurtenis is reactief, en dat is meestal onvoldoende voor echte verbeteringen.
Zo vraag ik me dus ook af wat hier aan de hand is. Het lijkt alsof ik als klant niet zo hoog wordt aangeslagen. Denken ze dat ik als manager niet doorzie dat ik die € 2.000 zelf financier? Dat ik als ‘singing in the rain’ ondernemer denk dat ik vanzelf succesvol ben als ik klant ben bij één bepaalde bank? Dat ik me gelukkig mag prijzen als ik me laat adviseren door een afgebeulde bankslaaf die 100 dagen aan één stuk hard moet werken?
Misschien heb ik het mis en is hier sprake van toeval. Het blijft natuurlijk een hypothese totdat ik het zeker weet. En natuurlijk ben ik in voor andere hypothesen.
Er is hier natuurlijk wel een interactie effect te geven als verklaring. Alle drie de banken hadden een idee, vervolgens werd dat besproken met drie reclamebureaus, die terugkwamen met hun ideeën, waarna de banken het goedkeurden.
Wat je hier dus ziet is het effect van de interactie tussen groepen. Oftewel een kameel, ooit gedefinieerd als een dromedaris ontworpen door een commissie, dat was geloof ik een uitspraak van Churchill.
Een ander begrip dat hierbij past is het Abilene paradox ((Klik hier) We komen met een voorstel, we vinden het allemaal niet oke, maar omdat we niet durven te zeggen dat we het geen goed idee vinden, omdat we van alle anderen denken dat ze het wel een goed idee vinden stemmen we ermee in.
Ergo je had een andere titel kunnen nemen.
mevrouw M. Zessen
|
|
31
-
10
-
2006
|
16
:
14
uur
Met reclames is het bijna altijd zo dat het effect van een product op het geestelijk welbevinden schromelijk wordt overdreven. Zo is dat met Tell-sell reclames (hoeveel apparaten liggen er op het moment wel niet te verstoffen onder de bedden), met dieetproducten (oh wat heerlijk smaakt die shake :S), met kleding en cosmetica (alleen maar gelukkige en verleidelijke mensen die het product aanprijzen) en zo ook met bankzaken. De reclame wilt ervoor zorgen dat je denkt dat dat product jou gelukkig kan maken. Natuurlijk ben je niet bijster intelligent als je daar altijd maar intrapt, maar mensen maken ook fouten om van te leren denk ik maar.
Met jouw intellect is niks mis hoor, het is goed dat je kritisch kijkt en niet alles voor zoete koek aanneemt.
P.Moonen
|
|
2
-
11
-
2006
|
20
:
01
uur
Het feit dat je denkt,dat het je aandacht aantrekt is voor de gene die de reclame maakt toch wel bekent heid en hoe meer mensen het er over hebben des te meer responst, voor het produkt.als je die trend lang vol kan houden,met telkens iets betere responst in een mooie jasje dan kan het zinvol zijn.Van iedere reclame betaald de klant uiteindelijk dat mooie jasje.het lijkt wel tegenwoordig als je cadeau geeft, het ook cadeau is! maar als je het nuchter bekijkt heb je die shit niet nodig.dus bezint eer ge begint.maar de trend doet het toch de mens is een kudde dier.
testion
|
|
3
-
11
-
2006
|
11
:
59
uur
Bij deze wil ik u als eerste meedelen dat ik zeer genoten heb van uw stuk schrijven.
Ten tweede u zegt eigenlijk indirect, wat ik altijd al zeg, er ontbreekt hier aan creativiteit.
3 reclames met dezelfde primaire ingrediënten. Men is te laks om een beroep te doen op hun creativiteitsvermogen. Wat een ander doet wordt overgenomen, hier en daar andere decoraties echter de basis elementen blijven hetzelfde.
Laats had ik een gesprek met een Rus in Nederland en hij deelde mee dat Nederland heel erg op een communistische staat lijkt. De onderlinge verschillen wordt hier door de overheid ingedamd, men draagt het zelfde, men doet hier het zelfde, als iets trendy is dan neemt het hele land het over, het wel bekende kudde gedrag. Het is een collectieve staat. Er is weinig ruimte voor echte individualisme.
Als ik u stuk analyseer en kijk naar het gedrag van het land, dan is er inderdaad een gedrag van het collectieve en wellicht is dat de reden waarom wij weinig individualistische creativiteit waarnemen bij grote conservatieve gevestigde reclame bureaus.
Ze spiegelen een wereld waarin zij denken dat wij graag aan gereflecteerd willen worden.
Wie zou niet een top manager willen zijn met geweldige financiële mogelijkheden die de bank aan hem verschaft, wat te danken is aan zijn top salaris.
Kortom ze creëren een fantasie en welke reclame is nou geen fantasie waar bij wij even wegdromen.
heer R.F. van den Hil
|
|
6
-
11
-
2006
|
08
:
33
uur
Reclame is in het algemeen het scheppen van een idee of gevoel, maar bovenal het uiten van de naam. Exposure, daar komt alles op neer. Iedereen die wat verder doordenkt begrijpt dat je door slim onderhandelen die € 2000 euro zelf kunt verdienen (of het veelvoudige voor de echte gehaaide onderhandelaars). Andere banken zeggen hier echter niets over, dus deze bank zal op z'n minst benaderd worden voor een offerte. Doel bereikt.
Over andere nietszeggende, irriterende en inhoud missende reclames zullen we verder maar zwijgen.
heer Ron Tournier
|
|
13
-
11
-
2006
|
10
:
19
uur
De wereld zit vaak vreemd in elkaar beste schrijver. Mensen worden soms vaak bedot. Een snelle auto, net als de buren. Een boot net als de buren, een "chalet" in de tuin net als de buren. Maar wat blijft onbewust hangen. De merken die deze zaligheid presenteren, hoe onbenullig (of juist vernunftig) dan ook in ons inmiddels geprogrammeerd. Dan is op het moment dat de verleiding te groot wordt die naam de eerst waar de (koop) zoektoch t begint, nietwaar? Dus laat men met dergelijke vreemde spotjes (on)bewust sporen in onze hersenen na.
Of kent u "LEEN' niet? Daar gaat het in essentie over.
Mieke van Zundert, beeldend kunstenaar
|
|
15
-
11
-
2006
|
09
:
22
uur
Tja,
als ik die reclame filmpjes zie, dan denk ik altijd: zouden die banken mijn geld niet willen hebben.? Als beeldend kunstenaar loop je nu eenmaal niet rond in een driedelig pak. Aan de andere kant wordt je er voortdurend op gewezen dat het wel verstandig is om de verkoop goed aan te pakken, ook investeringen te doen, kortom naast je creatieve proces je 'zaak' goed aan te pakken.
En zo zijn er nog talloze kleine en minder kleine ondernemers die hun tijd niet verdoen aan een maatpak, maar aan hard werken in de eigen zaak. wat het 'product' dan ook is.
Paul
|
|
15
-
11
-
2006
|
13
:
37
uur
Och banken; Als je geldt zoekt zijn ze niet thuis en heb je geen geld nodig, dan staat de deur wijd open. Hoeveel procentpunten zou de hypotheekrente wel niet kunnen zakken als die overbodige reclame-uitingen achterwege zouden blijven ?
Over de auteur:
