25 april 2007 -
De moderne werkgever biedt zijn personeel een flexibele, uitdagende baan. Werknemers kunnen daarbij hun eigen tijd indelen waardoor ze werk en zorgtaken beter kunnen combineren en ze meer plezier hebben in hun werk. Maar het resultaat is vooral dat mensen meer werken dan zij eigenlijk willen.
Die conclusie trekt Patricia van Echtelt op basis van een onderzoek waarop zij volgende week donderdag promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Extra uren "Hoe flexibel een bedrijf ook omgaat met werktijden, de hoeveelheid werk blijft natuurlijk hetzelfde. En omdat mensen hun werk graag goed willen doen, zijn ze sneller geneigd extra (onbetaalde) uren te maken."
Dit is een niet helemaal juiste conclusie.
Er wordt uitgegaan van een "hoeveelheid werkvolume, dat voor een bedrijf steeds hetzelfde is". Wat met de pieken en extra's, die toch schering en inslag zijn. In welk tijdsbestek situeren wij ons? Gaan wij uit van werktijden die liggen tussen 8 uur en 17 uur of...?
Wordt de flexibiliteit die geboden wordt dan niet chaotisch voor het bedrijf en hoe gaat men dan die flexibiliteit omzetten in rendement? Gaan die onbetaalde uren van de werknemer niet uitmonden in stress-uren, waarbij na bepaalde tijd deze werknemer gaat afhaken om terug te keren naar zijn/haar normale werkpatroon.
Graag reacties.
Jean Meuris
Manager
België
Willem Evertse
|
|
26
-
04
-
2007
|
10
:
02
uur
Het hangt er vanaf hoe de definitie van flextijden wordt aangemeten. Veel bedrijven hebben flexibele werktijden ingevoerd omdat de hoeveelheid werk sterk varieerd. Er moet dus soms langer en/of sneller gewerkt worden. Dat werkt echter maar voor een korte periode. Daarna treedt er vermoeidheid op en moet er weer "normaal" gewerkt worden. Als er over een lange periode structueel meer dan normaal werk verricht moet worden, dan is het beter om er personeel - al dan niet tijdelijk - erbij te nemen. Bovendien is niet elke persoon voldoende flexibel of gemotiveerd om extra (on)betaalde uren te maken. Binnen een organisatie vindt je altijd twee soorten werkers. Het soort dat om vijf uur een blik op de klok werpt en denkt: Goh, het is al vijf uur. Het soort dat om drie uur een blik op de klok werpt en denkt: Je..., het is pas drie uur. Flexibiliteit: soms werkt het en soms niet.
Ik zie het bij veel klanten. Flexibiliteit is een lust maar ook een last.
Hoe meer ruimte de werknemer heeft om zijn of haar werk en privé zelf in te delen (en door elkaar te laten lopen), hoe meer onrust ontstaat.
De oplossing is simpel. Stel je prioriteiten en plan je dagen. Volg niet alles en iedereen die een beroep op je doet, maar zorg daarnaast dat je toekomt aan de dingen die belangrijk zijn voor jezelf en je bedrijf. Het vraagt discipline, maar het loont de moeite: meer rust!
