29 juni 2006 -
Werknemers die stelen, roddelen en gemene grappen uithalen, bedoelen het vaak niet kwaadwillend. Integendeel: ze willen aardig gevonden worden. Vaak is hun gedrag hun 'wraak' omdat ze zich buitengesloten voelen of vinden dat ze oneerlijk behandeld zijn. Dit zegt onderzoeker Stephen Thau van de Rijksuniversiteit Groningen.
Workplace deviance De onderzoeker baseert zijn uitspraken onder meer op de beoordelingen van leidinggevenden en collega's bij verschillende bedrijven en organisaties in Amerika, Nederland en Duitsland. Op 10 juli promoveert hij op het proefschrift Workplace Deviance: four studies on employee motives and self-regulation.
Sfeer
Managers zouden wat Thau betreft meer kunnen doen om afwijkend gedrag op de werkplek te voorkomen. Zodra een werknemer buitengesloten wordt, moet de manager al weten dat er iets niet in orde is op de werkvloer. Praten kan dan al veel schelen. Ook werken aan een goede sfeer kan er toe bijdragen dat iedereen het gevoel heeft bij het team te horen en voorkomen dat iemand buitengesloten wordt.
Oerdriften Managers zouden zich ook moeten realiseren hoe belangrijk het voor mensen is om bij een groep te horen. Dat was in de oertijd al zo: als je niet bij de groep hoorde, ging je eraan. Ook de relatie met de manager is belangrijk in dat kader. Als de baas, degene met macht, iemand niet goed behandelt, schaadt dat iemands positie in de groep. Mensen zoeken vervolgens manieren om hier iets aan te doen. Bijvoorbeeld door wraak te nemen. Dit kan tijdelijk een goed gevoel geven, maar heeft op de lange termijn waarschijnlijk echter een boemerang-effect.
Pesters bedoelen het niet "slecht": ik mag hopen dat een verkorte uitgave van het onderzoek niet de waarheid is. Iedereen die zich van dit soort technieken bedient heeft op zijn minst een minderwaardigheidscomplex en is er van overtuigd dat men zelf groter wordt door de ander een kopje kleiner te maken. Nets is echter minder waar: de schade die dit soort mensen aanrichten blijft de slachtoffers vaak voor hun leven achtervolgen.
Natuurlijk is het management verantwoordelijk voor het creeeren van een juiste werksfeer maar ongewenst gedrag is en blijf wat het is: ongewenst en dat mag niet getolereerd worden.
Arie Stuijt
|
|
1
-
07
-
2006
|
02
:
17
uur
Pesten is deel van een totaalgedrag in een organisatie. Zoeken naar de motieven hiervoor is inderdaad perfect voor een proefschrift. Om o.a. pesten te voorkomen, moeten we echter bij het begin beginnen: waarvoor werken we? Als, onder andere, pesten wordt waargenomen, is er meestal al heel wat meer aan de hand! Alleen samenwerken schept de voorwaarden om ook pesten onnodig én onmogelijk te maken op de werkplek. Of op welke plek dan ook. Dus: "randstoringen hebben voorrang" en pas de incidentmethode consistent en consequent toe.
mevrouw L. M. J. Höffgen
|
|
1
-
07
-
2006
|
07
:
21
uur
"Managers zouden wat Thau betreft meer kunnen doen om afwijkend gedrag op de werkplek te voorkomen."
"Managers zouden zich ook moeten realiseren hoe belangrijk het voor mensen is om bij een groep te horen."
Niet alleen medewerkers, collega's pesten.
Er zijn ook managers die pesten. Aan eigen lijve ondervonden.
Een niet kapabele manager die zich steeds tooit met de pluimen van een ander en er zich zo al jaren doortrekt. Hij merkt dat een medewerker hem doorheeft en doet er alles aan om deze, met leugens en intriges buiten te werken zodat het geheim bewaard blijft.
heer H.G. Janga
|
|
1
-
07
-
2006
|
13
:
46
uur
Pesters zijn moeilijk te indentificeren bij het in dienst nemen in de organisatie vandaar de taak van de manager om zo'n afwijkend gedrag in het prille begin te indentificeren in te grijpen en de zaak niet zijn beloop te laten gaan. Inderdaad vragen pesters om aandacht door zich zelf superieur op te stellen ten opzichte van hun collega's die de dupe worden van zo'n gedrag.
HHJ Meertens
|
|
1
-
07
-
2006
|
18
:
11
uur
Werknemers die stelen, roddelen en gemene grappen uithalen, bedoelen het vaak niet kwaadwillend? Hoe zit het dan met leidinggevende die stelen, roddelen en gemene grappen uithalen? Wat een getrap naar beneden zeg, schandalig! Iedereen die een beetje afweet van de cultuur in bedrijven weet dat alles bovenin begint, in het hoofd van het bedrijf. De geest van het bedrijf zit namelijk in het hoger management en wat zich op de werkvloer afspeeld is niets meer of minder dan een spiegel van wat er zich bovenin afspeeld. Ik zie het als symptoombestrijding om aandacht aan de pestkop te geven en deze onder controle proberen te krijgen op wat voor een manier dan ook. Of dit een aai over zijn hoofd is of een schop onder zijn achterste. Zeggen dat een pestkop het niet zo bedoeld en alleen maar aardig gevonden wil worden is een manier om de pestkop te beschermen ten koste van anderen. Managers zeggen dan ook vaak dat ze niet weten wat het probleem is? Ze begrijpen er niets van. En een standaardzin die ze gebruiken is dan ook: "IK heb geen problemen met hem."
Er zijn al bedrijven naar de knoppen gegaan door één pestkop, door alles om zich heen te verzieken, gaan de bedrijven failliet en blijft de pestkop over en overleeft zelfs de doorstart om uiteindelijk weer nieuw te beginnen met zijn pesten.
HHJ Meertens
L. M. J. Höffgen
|
|
2
-
07
-
2006
|
06
:
44
uur
Ik verloor bijna mijn job. Maar ik had besloten het niet op te geven. Heb het hele arsenaal aan bazen bij elkaar geroepen voor een gesprek. Zelf bij de tegenoverstelling bleef hij liegen of hij probeerde mij onderuit te halen.
De uiteindelijke oplossing; dat er nooit meer over het voorval gesproken mocht worden en het probleem dat er was, is er zogezegd nooit geweest.
Nu is de manager plotseling in non-activiteit en ik moet, voor het zelfde bedrijf, 50 km verderop gaan werken. Eerst moest ik maar 6 km afleggen.
Het slachtoffer, ik dus, wordt gestraft. Het lijkt wel een strafmutatie.
Maarja, hoofdzaak ik heb mijn job nog. Dus waarom klaag ik nog?
A Stuijt
|
|
2
-
07
-
2006
|
09
:
38
uur
Waarin ik HHJ Meertens (m/v) steun, is dat als de top "niet deugt" de rest van de organisatie ook uiteenvalt. En dat is erg, vaakl héél erg! Maar waarom maken u, en anderen die hebben gereageerd zich zo geheel afhankelijk van de "pesters"? Als het bedrijf dan tóch ondergaat, dan graag met een stevig verweer tegen de "pesters"! 't Is, dat betoogt Thau nu juist, géén natuurverschijnsel of zoiets, of "overmacht" en dus kunnen we er altijd genoeg tegen doen. Zoals Thau bepleit. Maar niemand heeft mijn reactie kennelijk gelezen of begrepen: mijn fout!
mevrouw c.a.m. smit
|
|
2
-
07
-
2006
|
11
:
59
uur
Volgens Thau, komt kwaadwillend gedrag bij medewerkers voor, omdat ze aardig gevonden willen worden. Er wordt dan betoogt dat mangers verantwoordelijk zijn voor de sfeer, m.i. ook medewerkers. Er willen bij horen betekent ook dat medewerkers net zo goed verantwoordelijkheid dragen voor hun bijdrage in hun taak als ook aan de sfeer in de groep. Op deze manier communiceren is vergelijkbaar met een drammerig kind dat zijn koekje wil. Met praten door de manager is het slechts het geven van het koekje, slechts de behoefte c.q. aandacht geven die hij kennelijk mist. Zulk werknemer is kinder afhankelijk van zijn eigen behoeften en egoïstisch aandacht vragend. Wil niet bij de groep horen, met de toevoeging van zijn deskundigheid, hij daagt de groep uit om zich hem aan te sluiten. Mijn keuze is dan ook dit onverantwoordelijke gedrag door de groep zelf op te lossen. Leer deze medewerker verantwoordelijk (met eigen positieve inzet) communiceren binnen een groep, laat de groep reageren. Net zo confronterend: hij lijkt niet willen samenwerken of bijdrage te willen doen aan dit team, willen jullie wel met hem samenwerken? Wat zal hij anders doen? Hij heeft slechts twee keuze's leren communiceren, zich verantwoordelijker gedragen of de groep zal hem isoleren.
colido60
|
|
2
-
07
-
2006
|
20
:
03
uur
Groepsnormen zijn bepalend voor de sfeer in de groep maar die groepsnormen moeten ergens op gestoeld zijn, moeten draagkracht vinden in de organisatie.
Zolang de groep de juiste zelfsturing heeft en weet waar grenzen liggen dan zal een medewerker zich gewaardeerd voelen, ook al denkt hij anders.
Maar bij pesten gaat het niet meer over communiceren of een koekje willen zoals mevr. smit betoogt. Bij pesten hebben we het over een systematische bejegening waarbij de persoon gediskwalificeerd en buitengesloten wordt.
Dan kan de groep zichzelf niet meer reguleren en de medewerker kan niet meer via de normale kanalen communiceren. Ik heb me helaas moeten verdiepen in dit onderwerp en bij pesten zijn er dusdanige krachten in het spel dat degene die gepest wordt zjn mond niet open zal doen, pas als het veel te laat is. De macht dan terugleggen bij de groep is iemand voorgoed de vernieling in helpen: willen jullie met hem samenwerken?
Gisteren was het 1 juli en gaat de nieuwe wet van kracht van de omgekeerde bewijslast bij ongewenst gedrag dit moet werkgevers aan het denken zetten bij ook het pesten: nl als iemand zegt op enige manier gepest te worden, is het aan de ander om te bewijzen dat het niet zo is. Teveel en te lang heeft de pester moeten bewijzen dat hij/zij gepest werd en het rare is: als ze het gingen zeggen was het meestal einde arbeidscontract.
L. M. J. Höffgen
|
|
3
-
07
-
2006
|
07
:
15
uur
mevrouw c.a.m. smit,
Begrijp ik u juist? U zegt dat het slachtoffer van pesten zijn verantwoordelijkheid moet nemen? Zich niet als een buitenbeentje mag gedragen? Hij trekt pesten aan, eigen schuld?
Of, de pester is iemand die buiten de groep staat? Hij is een buitenbeentje.
Mijn mening, de pester staat meestal centraal in de groep. Hij is meestal een populair iemand waarvan men niet geloof dat hij zou pesten.
Dus wordt op zijn beurt het slachtoffer van pesten als een zeur bevonden en buiten de groep gezet.
Bent u misschien zelf een pester?
Of stelt u zich blind in geval van pesten?
Johan
|
|
3
-
07
-
2006
|
11
:
53
uur
Natuurlijk bedoelen niet alle pesters het kwaad. Ik ben zelf iemand die strategisch denkt op de werkvloer, en pesten is nu eenmaal een van de tools die je ter beschikking staan om hogerop te komen in een organisatie. Ik heb hier prima resultaten mee bereikt; als ik in het verleden niet 'gepest' zou hebben, zou ik nu niet de verantwoordelijke positie hebben die ik momenteel bekleed. Natuurlijk is dit niet kwaadwillend of contraproductief: doordat ik 'gepest' heb kan het bedrijf optimaal profiteren van mijn kwaliteiten. Ik begrijp dat het soms vervelend is voor mensen die gepest worden maar if you can't stand the heat, stay out of the kitchen. En daarbij komt: er zijn genoeg andere bedrijven waar de verliezer misschien wel een belangrijke functie kan vervullen.
A Stuijt
|
|
3
-
07
-
2006
|
12
:
05
uur
Ik denk dat een aantal mensen die hebben gereageerd "terugmoeten" naar het artikel. Of 't proefschrift lezen? Höffgen (m/v) slaat wat door, vind ik.
Wat zégt Thau, volgens Managersonline: "Managers zouden wat Thau betreft meer kunnen doen om afwijkend gedrag op de werkplek te voorkomen. Zodra een werknemer buitengesloten wordt, moet de manager al weten dat er iets niet in orde is op de werkvloer. Praten kan dan al veel schelen. Ook werken aan een goede sfeer kan er toe bijdragen dat iedereen het gevoel heeft bij het team te horen en voorkomen dat iemand buitengesloten wordt." Wat ik uit het werk van Thau begrijp, is dat Thau ervoor pleit pesten te voorkomen. Mevrouw c.a.m. smit steunt zo'n aanpak. Jammer dat 't voor u te laat kwam, geachte Höffgen (m/v). Overigens schijnt Thau óók te vinden dat - naar verhouding ! - pesten een "geringe omvang" heeft als probleem in de werkomgeving. Dat zou inhouden dat nu vooral zij die pesten hebben meegemaakt reageren op dit artikel?
L. M. J. Höffgen
|
|
3
-
07
-
2006
|
20
:
53
uur
Ach toch Geachte A Stuijt,
Wat is de bedoeling? "Höffgen (m/v) slaat wat door, vind ik."
Eigenlijk hoef ik hier mijn tijd zeker niet te verdoen om even eens mijn beklag te komen doen.
Al bij al, ik het slachtoffer van pesten was de winnaar en de pester de verliezer.
Bovendien heb ik vragen aan Mevrouw c.a.m. smit gesteld, zij zal deze zeker zelf wel kunnen beantwoorden.
