Liever een aardige sukkel dan een competente hark als collega
13 april 2006 -
Met wie werk je liever samen: met iemand die heel goed is in zijn vak maar op sociaal gebied een ramp, of met een aardige collega die werkinhoudelijk niet al te snugger is? Deze vraag legden twee Amerikaanse wetenschappers voor aan een groot aantal respondenten. En wat bleek? De sukkels wonnen het met gemak van de harken!
Daarover bericht Kluwer Management. Blijkbaar is 'prettig in de omgang' een belangrijker criterium voor een goede samenwerking dan 'competent zijn'. Want de onderzoeksresultaten toonden ook aan dat mensen als ze een hekel hebben aan een collega helemaal niet meer letten op diens kennis en vaardigheden, terwijl ze daarentegen aardige dombo's enorm veel krediet geven en bij wijze van spreken bereid zijn om het kleinste snippertje vakkennis dat hij of zij in huis heeft, te waarderen.
Onprofessioneel?
Dat lijkt heel onprofessioneel gedrag, maar volgens de Amerikaanse onderzoekers zou dat nog wel eens mee kunnen vallen. Wat is namelijk het geval? Iemand aardig vinden heeft te maken met drie factoren: of zo iemand op ons lijkt, of we vertrouwd zijn met hem of haar en of de sympathie wordt beantwoord. Mensen die op elkaar lijken, werken over het algemeen goed samen, mensen die elkaar goed kennen hoeven geen tijd te verspillen om aan elkaar te wennen, en mensen die een wederzijdse sympathie voor elkaar koesteren, staan open voor elkaars ideeën en zijn bereid elkaar te helpen. En dat is allemaal heel voordelig voor de organisatie waarin ze werken.
De kracht van positieve gevoelens Hoe kunnen managers de kracht van positieve gevoelens zoveel mogelijk benutten? Ten eerste: door met name in cruciale werkrelaties en –situaties vertrouwdheid en verbondenheid tussen collega's te bevorderen, bijvoorbeeld door de inrichting van de werkplek of door informele/gezellige bijeenkomsten te organiseren.Ten tweede: door oog te hebben voor de aardige werknemers (dat is minder vanzelfsprekend dan het lijkt!) en hen op strategische plekken in te zetten. Ten derde: door de harken intensief te coachen, goed gedrag te belonen en bot gedrag te bestraffen, en eventueel door competente, maar onmogelijke types een plek te geven waar ze zo min mogelijk met collega's van doen hebben.
Bron:Kluwer Management, Harvard Business Review
Als je dit soort onderzoeksverslagen leest, vraag je je toch af waarom mensen maar twee keuzes krijgen? Want wat voor zin heeft het om een vergelijking te maken tussen een hork en een gezelligerd?
Er zijn vast situaties te bedenken op het werk, waarbij iedereen meteen naar de hork rent als het nodig is. Uiteindelijk kun je van mensen namelijk een heleboel gedaan krijgen, als de noodzaak maar groot genoeg is.
Het enige wat uit zulk onderzoek blijkt, is dat mensen opportunistisch zijn en dat wisten we allang.
heer Marcel Lieskamp
|
|
16
-
04
-
2006
|
08
:
36
uur
Ik denk dat het inderdaad zo werkt. Werknemers, maar vooral bazen, die een hoge sociale intelligentie hebben, zijn effectiever. Ze krijgen meer voor elkaar, geven meer vrijheid en zijn over het algemeen creatiever.
Maar alleen met gezelligheid redt je het natuurlijk niet. Het is de kunst om mensen met verschillende karakterstijlen en competenties in een team samen te brengen. Inzicht en bewustzijn in je eigen functioneren en de acceptatie van de de andere teamleden in elkaars rollen, zijn succesfactoren voor een succesvol managementteam.
vmaas60@yahoo.com
|
|
20
-
04
-
2006
|
16
:
56
uur
Dit is de bekende weg - hoe competenter de collega is - hoe slechter wij er zelf vanaf komen - hoe kritischer de baas t.o.v. ons wordt.
Zo is het toch gewoon??
Het doet er niet toe of de collega aardig is of niet - hoe incompetenter hoe aardiger toch? En hoe competenter - ja wat verzinnen we nu weer voor een minpunt om iemand af te kraken waarop niets - maar dan ook niets aan te merken is. Wat zou werken:
- volgens mij is het een moslim
- volgens mij is het een hark
- ik heb gehoord dat die volgend jaar al weer weg gaat het is maar een tussenbaan
- oh, die gaat alleen voor het geld
