Tijdens een vergadering komt het vaak voor dat twee deelnemers openlijk de strijd met elkaar aanbinden. De onderliggende belangen van de strijdende collega’s hebben soms weinig te maken met het agendapunt, maar eerder met een al bestaande onderlinge vete tussen die twee personen. De strijd die gevoerd wordt, heeft veel overeenkomsten met een middeleeuws duel. Net als bij zo’n duel zijn de belangrijkste doelen hier de persoonlijke winst en de publieke vernedering van de tegenstander. Wat kunt u doen om deze situatie te keren?
Als een ridder in de middeleeuwen zich gekwetst voelde door een tegenstander, daagde hij die ander uit tot een duel. Hiertoe gooide hij zijn handschoen bij de ander voor de voeten. Als die ander die handschoen oppakte, ging hij de uitdaging aan. Er werd een moment gekozen waarop het duel plaats vond. Er werden passende wapens gekozen en de strijd werd uitgevochten en plein public. Het publiek keek toe, maar de reacties van het publiek waren allesbepalend. De strijd kon worden uitgevochten tot de dood er op volgde, maar dat hoefde niet per se. Het belangrijkste doel was hier vooral de publieke vernedering van de ander.
De vergadering als publieke arena In deze tijd vindt er niet zoveel wapengekletter meer plaats. Als twee medewerkers in uw bedrijf niet met elkaar overweg kunnen, zullen ze op zoek moeten naar andere manieren om hun strijd uit te vechten. Daarbij zijn veel parallellen te vinden met het middeleeuwse duel. Ook hier kan het doel van de strijd zijn de ander in diskrediet te brengen of te vernederen. Woorden zijn de voornaamste strijdmiddelen. Vaak wordt er voor gekozen de ander in een kwaad daglicht te stellen door over hem te klagen en te roddelen. Maar soms wordt de ander letterlijk uitgedaagd om de strijd in aanwezigheid van anderen uit te vechten. Dan verandert een openbare bijeenkomst zoals een vergadering in een publieke arena.
Het duel in de vergadering Een manier om een relationeel conflict uit te vechten, is de strijd met elkaar aan te gaan aan de vergadertafel. Het conflict zelf blijft onbesproken, maar door de manier waarop ze op elkaar reageren is het overduidelijk dat deze twee het niet zo erg met elkaar kunnen vinden. Het onderwerp waar de betrokkenen over debatteren, is ondergeschikt. Er is altijd wel een item of een aanknopingspunt te vinden waar ze het over oneens kunnen zijn. Belangrijk in deze is te beseffen dat het werkelijk gaat om een tweegevecht. De twee strijdende personen zijn volledig op elkaar gericht. Het publiek is slechts toeschouwer.
