Klagen over de economische crisis is als klagen over het weer. We koesteren het irrationeel en onrealistisch verlangen naar een immer schijnende zon. De aandelen moeten voortdurend omhoog (de huizenprijzen ook), onze inkomens moeten ieder jaar boven de inflatie uitstijgen, we willen almaar gelukkiger worden, nog meer dingen kopen, de hele tijd gezond zijn… Maar wat omlaag gaat, gaat ook weer omhoog, dus waarom zijn we eigenlijk zo bang voor de Grote Boze Golf?
