Misschien heb je jezelf er weleens op betrapt wat meewarig te doen over die collega met z’n lijstjes. Die als eenling achter is gebleven, terwijl de hele wereld al een automatiseringsslag gemaakt heeft. Die is blijven hangen in de 20e eeuw, de eeuw van papieren lijstjes. Toch zou ik een lans willen breken voor deze noeste schrijvers (die soms wel degelijk een digitaal lijstje gebruiken): want ze vergeten namelijk niets. Ze hoeven geen moeite doen om alles in hun geheugen te proppen.
Onthouden werkt niet
Want dat laatste werkt niet. Eigenlijk zouden we ook niets moeten willen onthouden. Veel mensen werken desalniettemin zo: ze zijn druk, druk, druk… zo druk, dat ze geen overzicht hebben van waar ze zo druk mee zijn. Ze hebben een lijstje in hun hoofd en geen tijd om dat eens uit te schrijven. Waarom zouden ze ook, zou je denken.
Maar uitschrijven geeft overzicht, maakt keuzes mogelijk en juist in die verbeten doe-modus kiezen we niet altijd de juiste prioriteiten. Zo gaat er nogal wat energie verloren: soms doen we ook nog de ‘verkeerde’ dingen.
