Nog niet zo lang geleden was op de televisie een fascinerend programma te zien over het dirigeren van een toporkest, het Koninklijk Concertgebouworkest in dit geval. Drie veelbelovende jonge dirigenten (uit China, Hongarije en Engeland) mochten een ochtend met het Concertgebouworkest repeteren, onder het toeziend oog van de vaste dirigent Mariss Jansons. Na afloop werd hun stijl van werken nabesproken met een aantal leden van het orkest.
Het was een interessant staaltje van veranderkunst: bij aanvang van de repetitie speelt het orkest het stuk op de hun bekende manier, en de gastdirigent wil het natuurlijk altijd anders. Hoe pakt hij dat aan? Hoe reageert het orkest daar vervolgens op? En wat heeft Maestro Jansons erover te zeggen? Zometeen volgt de link naar Uitzendinggemist, maar laten we eerst bespreken waar u dan op zou kunnen letten.
Door te kijken naar wat overduidelijk niet werkt als je een orkest dirigeert valt een hoop te leren over verandercommunicatie. De top 3 fouten die de jonge dirigenten maken zijn de volgende:
